ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ในฝันฉันกำลังเดินไปตามทางยาวในป่ามืด โดยมีแค่ไฟฉายที่ส่องไฟนำทางเท่านั้น
ตัวฉัน: "เห้อ...หนาวๆชะมัดเลย ฉันมาอยู่ในป่านี้ได้ไงเนี่ย บรรยากาศน่าขนลุกจริงๆเลย"
บรรยากาศรอบตัวมือไปหมด ความน่ากลัวน่าขนลุกอยู่รอบตัว ฉันเดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ
"แค่ก!!?"
ฉันเหยียบอะไรบางอย่าง ฉันก้มลงมองก็ต้องตกใจ
ตัวฉัน: "ศ..เศษเนื้อ!!?"
ฉันเห็นเศษเนื้อในห่อพลาสติก มันยังดูสดใหม่ แต่มันไม่ได้มีแค่ก้อนเดียว มันยังมีอีกหลายก้อนที่
เรื่อยไปตามทางเหมือนจงใจนำทาง ใจจริงอยากกลับทางเดิมแต่ยังไงก็ต้องหลงอยู่ บางที
มันอาจจะโชคดีก็ได้ที่จะเดินไปทางตามที่มีเศษเนื้อพวกนี้อยู่ ทำไงได้ล่ะมันไม่มีทางเลือกแล้วนิ
ตัวฉัน: "เอาว่ะยังดีกว่าหลงในป่าน่ากลัวๆแบบนี้"
ฉันตัดสินใจเดินตามเศษเนื้อไป เดินมาสักพักฉันก็ต้องหยุดเมื่อฉันได้ยินเสียงอะไรแปลกๆและฟังดูน่าขยะแขยง
เมื่อถึงตอนนี้ฉันว่าฉันคิดผิดที่เดินตามเศษเนื้อ แต่จะให้เดินกลับตอนนี้ก็ไม่ได้แล้ว เรามาไกลพอสมควรแล้ว
ฉันทำใจให้กล้า พยายามบังคับขาตัวเองให้เดินต่อ แล้วเสียงนั้นก็เข้าใกล้มาเรื่อยๆเมื่อฉันขยับเข้าไปใกล้
ทีล่ะก้าว ในตอนนี้ขาของฉันสั่นเริ่มหมดแรงเต็มที นำ้ตาคลอเบ้า ใจเต้นแรงจนแทบจะออกมา
มือที่สั่นทำให้ฉันถือไฟฉายไว้ไม่อยู่ ไฟฉายนั้นกลิ้งกับพื้น แสงไฟที่ส่องไปกระทบกับบางสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหว
ตัวฉัน: "!!!!?"
ดวงตาของฉันเบิกกว้างพร้อมกับความกลัวที่เพิ่มทวีขึ้นมาอย่างเอ่อล้นกับสิ่งที่ฉันเห็น สัตว์ประหลาดที่กำลัง
ชำแหละหญิงสาวที่หน้าสงสาร เลือดและเศษเนื้อของเธอกระจายทั่วพื้นตามแรงกระชาก ตาของฉันและเธอสบตากัน ภาพนั้นมันติดตาฉัน สยองยิ่งกว่าภาพข่าวอุบัติเหตุที่มีทุกเช้า และในที่สุดเจ้าสัตว์ประหลาดนั้นหยุดแล้วจ้องมาที่ฉันด้วยแววตากระหายนั้น ในตอนนี้ฉันอยากจะวิ่งแต่ขาไม่ต้องขยับ ใจอยากจะวิ่งแต่ร่างกายกับหยุดนิ่ง ในเวลานี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ทุกที ฉันสิ่งหวังแล้ว นำ้ตาในตอนนี้มันไร้ประโยชน์ มันเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ มันเตรียมหง้างมือแล้วก็.......END
(เรื่องจะสนุกรึเปล่าน่ะ ขอให้สนุกกับเรื่องราวต้นๆน่ะค่ะ อาจจะไม่สนุกก็ขออภัยน่ะค่ะ เวลาอ่านขอให้จินตนาการตามน่ะค่ะ)
ความคิดเห็น