คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทอยลูกเต๋าครั้งที่ 6 ฮีโร่ ( Hero )
แสงไฟสลัวๆในห้องจากโคมไฟ ทำให้เห็นเด็กสาวที่นอนเหยียดเขียนไดอารี่ของเธออยู่อย่างมีความสุข ปากปากสีแดงมีกากเพชรตวัดบนแผ่นกระดาษสีชมพูสดใส ข้างๆเธอมีเเมวตัวน้องสีส้มนอนขดอยู่อย่างสบาย สิ้นสุดเธอเก็บปากกาและสมุดเล่มน้อยลงในลิ้นชักที่หัวเตียง ก่อนที่ดวงไฟจะดับลง
กึก กึก พรวด !!
" เเค่กๆ "
!!! แมวสีส้มที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาดูเสียงประหลาด
" นั่นใคร "
" จะใครได้ละ ห๊ะ "
" เเล้วใครละ " -' w '-
" สล็อต "
" พี่เองหรอ มาที่นี่ทำไมยามวิการณ์ละ? "
" พี่แค่จะมาบอกว่า ให้เลิกยุ่งกับ แม่สาวคนนี้ซะ " แมวสามารถคุยกันผ่านจิตโดยไม่ต้องเอ่ยปากร้องได้
" ผมทำไม่ได้หรอกพี่ก็เขาเอาลูกเต๋าผมไปถ้าไม่ได้คืนเดี๋ยวพี่รูเล็ตก็ด่าผมอีกไม่เอาหรอกนะให้ที่เขาบ่นอะ "
" งั้นมี3ทางเลือกให้แกนะ สลาฟ คือ
1. จะเลิกกับสาวนี้แล้วพี่และบอกพ่อๆจะไม่ตามจิกนายอีกเลย
2.คือ แกยุ่งกับสาวนี่ได้แต่มีพ่อคอยขัดขวางแกอย่างที่สุด
หรือ3.คือ ยัยสาวนี่ม่องเท่ง "
" ไม่เลือกซักทาง "
ห้องมืดเงียบสงัดมีเพียงแมวสองตนที่พูดคุยกันโดยผ่านสื่อที่มนุษย์ฟังไม่ได้แยกไม่ออก ทันใดนั้นเองบ้านข้างๆของไวน์เกิดไฟไหม้ ?? แมวผู้พี่ได้กลิ่นควันจึงรีบหนีออกไปทันใด เจ้าตัวส้มแมวน้อยพยายามปลุกสาวขี้เซาให้ตื่น พยายามแล้วพยายามอีก แต่ไม่มีท่าทีจะตื่น ก่อนที่จะกระโดดขึ้นตู้แล้วทับ สาวของเราแบบการ์ฟิวว์
หว๋ออออออออออออออออ !!!! วีวอวีวอวีวอ เสียงรถกู้ภัยดังขึ้นทำให้ทั้งบ้านของไวน์ตื่น แหม่ที่ตูโดนทับไม่ตื่น
ไวน์สาวน้องของเราได้สติ จึงเดินมาดูที่หน้าต่างแต่พบว่า เพลิงไหม้ลามมาหน้าบ้านแล้ว
" ลูกสาวฉันลูกสาวฉันยังอยู่ข้างใน ช่วยดับไฟที " เสียงเเม่เเว๊ดๆขึ้นมา
" ไม่ซิ เด๋วพ่อไปช่วย นะลูก " พ่อลาดน้ำใส่ตัวแล้ววิ่งขึ้นมา แต่ด้วยควัน ขมงทำให้ต้องออกมาใหม่
" พ่อ!! เเม่!! ช่วยหนูด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย " ไวน์แหกปากลั่นพยายามร้องขอความช่วยเหลือ จากทางหน้าต่างบานเกร็ดของเธอ
หน่วยกู้ภัยก็รีบเข้ามาดับเพลิงที่ลุกโฉดช่วง อย่างหนักเเน่น แต่เพลิงก็ลุกลามไวเกินคาด ควันเยอะขึ้นไฟลุกอย่างรวดเร็วเพราะออกซิเจน ไวน์ร้องและใช้สติอย่างรอบคอบ แต่สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย เธอค่อยๆรู้สึกว่าตาของเธอชักมัวๆลง มืดลง มืดลง แล้วในที่สุดเธอก็ล้มลง แต่ในไม่ช้าลูกเต๋าบนหัวเตียงของเธอส่องประกายขึ้น แสงมันช่างแสบตาเหลือเกินจนมองอะไรไม่ออก เห็นเพียงลางๆว่าเขาคือชายผมสีส้มก่อนที่เธอจะสลบไปเขาค่อยๆอุ่มร่างของเธอขึ้นก่อนลุยไฟออกมา
หลายชั่วโมงต่อมา
" ไวน์ ตื่นได้เเล้ว ไวน์ " เสียงของแม่ดังขึ้นพร้อมเขย่าร่างเด็กสาวเบาๆเรียกสติ
มารดาจับจ้องที่ใบหน้าของลูกสาวตนเองอย่างเป็นห่วง
" อะ.. อื้อ น้ำ .. น้ำ " ฉันร้องขอน้ำอย่างกระหาย เพราะกระหายอย่างบอกไม่ถูก
" มีใครบาดเจ็บไหมครับ ? " เจ้าหน้าที่วิ่งเข้ามาถามฉันและแม่ของฉัน
" ไม่มีครับ แต่พอมีน้ำดื่มไหมครับ ? " พ่อของไวน์พูดตัดหน้าแม่ของไวน์
" อ้อเดี๋ยวเชิญไปรับที่หน่วยอัคคีภัยตรงนั้นนะครับ " เจ้าหน้าที่ชี้เต๊นที่แจกจ่ายน้ำดื่มและเครื่องบริโภค พ่อของฉันเดินไปขอน้ำและยาดมกับผ้ามาแล้วเดินกลับมา
" น้ำ " พ่อยื่นน้ำให้ฉัน
" อึกๆ ๆ ๆ " ฉันกระดกน้ำก่อนมองสภาพบ้านตนเอง
" ไม่เสียหายมากหรอก ดีที่มีคนช่วย ทันนะเนีย " เเม่พูดอย่างมีความสุข
" ใครหรอเเม่ ใครช่วย "
" เเมว " พ่อพูดเสียงเรียบ
" มะ... เเมวช่วยหนูหรอ O o "
แล้วทั้งสามก็มองแมว ก่อนที่จะมองหน้ากันแล้วนำข้าวของที่ถูกไฟเผาบางส่วนออกมาซ่อมแซมและทิ้ง แล้วแมวน้อยของเราก็ได้ฉายาว่า ฮีโร่ จึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว วาโกคีป เสียแล้ว อีกด้านหนึ่งของผู้เกิดไฟ
" ไรว่ะเเค่นี้ทำงานพลาดหรอ หึ่ย " เสียงของชายผู้หนึ่งดังขึ้น
" ขอโทษครับนาย ขอโทษคราบบบ "
" เออๆ ๆ งานหน้าอย่าให้พลาดละ "
Lie : สู้ครับสู้ !!
ความคิดเห็น