คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทอยลูกเต๋าครั้งที่3 ท้าพนัน( to wager )
ทอยลูกเต๋าครั้งที่3 ท้าพนัน( to wager )
ในห้องหรูแห่งหนึ่งในห้องมีแสงไฟสลัว รอบๆห้องมีภาพมากมายประดับประดาบนพนังที่มีวอลเปเปอร์ลายตรารางหมากฮอสสีแดงสลับดำ พื้นห้องที่ปูด้วยพรมสะอาดหรู โต๊ะรับแขกในห้องมีไพ่หลายแบบ ลูกเต๋าหลายกหลายขนาดคละสี ถึงดูเหมือนรกๆแต่สวยงามไปอีกแบบ ที่โซฟาพบกับชายหนุ่มผมสีส้มออกทอง ใส่เชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุม2เม็ด นอนพักอยู่บนโซฟาลายสก็อตสีดำขาว
แอ๊ดดด เสียงประดูที่แง้มเปิดดังขึ้นในห้องสลัวๆ
" พี่รูเล็ตหรอ " ผมเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนเพลียเพราะทำงานมาทั้งวันทั้งคืนยังไม่ได้นอนพักหรืองีบเลยซักนิด
" อื่ม "ชายผู้เปิดประตูตอบรับ เขามีผมสีดำนิดดวงตาสีฟ้าสวมแว่น ใส่เชิ้ตสีดำและแต่งกายคล้ายกับผมที่นอนสลบอยู่บนโซฟา มีเพียงแต่เข้าใส่เสื้อกั๊กลายตรารางหมากฮอสสีขาวดำอย่างเรียบร้อย
" พี่ฮะ "
" อะไร "
" ถ้าพวกเราหลงรักมนุษย์หรือชอบมนุษย์จะเป็นยังไงหรอ " ผมลองถามคำถามซึ่งรู้ดีที่สุด ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะพวกเราคือปีศาจเก่าแก่สายเลือดแท้ที่เหลืออยู่น้อยเต็มที
" ก็เป็นไปไม่ได้ไง "
" พี่ตอบดีดีหน่อยซิจะเป็นยังไง "
" ยังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี "
" ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้ "
" นายไปแอบชอบมนุษย์หรือไงถึงถามแบบนี้ "
" ... " ผมตกใจเล็กน้อยที่พี่พูดแบบนั้น เพราะผมก็รู้อยู่แล้วว่าเราไม่สามารถอยู่คู่ครองกับมนุษย์ได้
" ฉันขอท้าพนันเลยถ้านายหาวิธีให้พ่อยอมรับสาวที่นายรักนะ ฉันจะช่วยให้นายสมหวังกับสาวคนนั้นเลย อ่ะ "
" เอาเซ่ จะได้รู้กันไปว่าผมทำได้ " เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเจ้าพ่อการพนันอย่างผมใสเจีย พี่แพ้ผมแน่!! เครี๊ยกๆ (แอ๊บแมนไว้ซิลูกเดี๋ยวขายไม่ออก = =””)
" รับพนันฉันซิ คาสิโน คิง สลาฟ อินโกมาเฟรช ถ้าป๊อดก็อย่ารับไพ่ใบนี้ " พี่รูเล็ตยื่นใบรูปหัวกะโหลกให้แกผู้เป็นน้องของตน สายตาของเขาก็แอบแฝงว่า แกก็ไม่มีทางชนะฉันหรอกเด็กน้อย
" ผมขอรับการท้าพนัน ถ้าผมแพ้พนันครั้งนี้จะทำตาม คาสิโน คิง รูเล็ต มากินโดร่า เป็นเวลา1เดือน " ผมรับไพ่ที่พี่รูเล็ตยื่นมา
" โอ๊ะ นายกล้าขนาดนี้เลยหรอ " พี่ผมพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อตนเอง และผมมั่นใจมากว่าผมจะต้องชนะการพนันครั้งนี้
" ร้อนจัง " ผมร้องอุทานออกมาก่อน ขยับเสื้อเชิ้ตสีดำของตนไปมาให้เห็นเนื้อขาวๆที่ด้านในของเสื้อเชิ้ต
" ลูกเต๋านายหายไปไหน " พี่รูเล็ตคว้าคอเสื้อของผมเพื่อหาลูกเต๋าประจำตัวของผม ซึ่งมันสำคัญมากเพราะมันทำมาเฉพาะคน และวัตถุดิบหายาก ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันสำคัญมากแค่ไหนพ่อกับแม่บอกว่ามันสำคัญ
" ไม่รู้ซิหายมั้ง แต่อย่ามาใกล้ได้ไหมร้อน " ผมพูดพลางดันพี่ชายของตนเองออกจากตัวเพราะอากาศมันร้อนเหลือเกิน
" ของสำคัญขนาดนั้นนายทำหายมากี่รอบแล้ว " พี่รูเล็ตตวาดใส่ผมทันที เหมือนพี่จะโกรธผมมาก
" 4มั้ง "
"แกจะสูบเลือดเนื้อพ่อเราไปอีกนานแค่ไหนเนีย รู้ไหมว่าเราใช้อะไรทำลูกเต๋าแต่ละลูก " พี่เริ่มบ่น
" ใช้เพชรชั้นดี ราคาแพงจากพวกไหนไม่รุ " ผมพูดส่งๆออกไปอย่ารู้บ้างไม่รู้บ้าง เคนได้ยินมาแค่ไหนก็พูดแค่นั้น
" แล้วกว่าเราจะใช้เวลาในการทำการดำเนินงานต่างๆอะไรอีกมากมายต้องเสียเงินไปเท่าไหร่ รู้บ้างไหม !! "
" หลายล้าน แล้วไงผมไม่แคร์หรอก " สุดท้ายพ่อก็ทำให้อยู่ดีไม่เคยบอกความสำคัญไม่เคยบอกว่ามันเอาไว้ทำอะไร ผ่านอะไรมาบ้าง
" เพราะฉะนั้นฉันจะทำให้นายลูกสุดท้ายเท่านั้น " พี่รูเล็ตกำลังโมโหสุดขีดอย่างเห็นได้ชัด
" ที่บอกว่าทำให้ก็มาหักเงินในบัญชีผมทุกที "
" ไปแล้ว ฉันไม่มีเวลาว่างพอที่จะมาดูเด็กน้อยอย่างนาย ไอ้ลูกเเมว " พี่รูเล็ตเดินออกไปจากห้องด้วยอารมณ์ฉุดเฉียวแล้วโมโหสุดๆ
" อย่างกับตัวเองไม่ใช่แมวงั้นแหละ ไปไหนก็ไป จะนอน วู้ " ผมพูดตามหลังพี่รูเล็ตไปเหมือนพี่เขาจะได้ยิน
ฟ้าวววว ฉึก !
เสียงบางอย่างแหวกอากาศมากระทบกับชายเสื้อเชิ้ตของผม ก่อนที่ผมจะขยับตัวแต่เหมือนจะติดอะไรบางอย่างผมก้มลงมอสิ่งที่ทำให้ผมติดอยู่คือ ไพ่ลายกะโหลกของพี่รูเล็ต
" ไม่ต้องไล่ก็ได้ ! " พี่รูเล็ตตะโกนลั่นจนเสียงลอดเข้ามาในห้องของผม พี่เขาโกรธผมมากแน่ๆเลยพรุ้งนี้ค่อยไปซื้อโมจิของโปรดมาง้อแล้วกันวันนี้ม่ายไหวแล้ว ลูกเต๋ามันสำคัญมากหรือไงที่จะต้องทำให้ตลอด ผมบ่นเล็กน้อยก่อนจะงีบหลับ
Lie : เหนื่อยมาก
ความคิดเห็น