แจ๋วเมืองผู้ดี

ลำดับตอนที่ #2 : วาดลวดลายแจ๋ว

ในเมื่อโก้และเจี๊ยบไม่ยอมช่วยทำงานบ้าน ขณะเดียวกัน แอ๋มก็ไม่อยากให้มีการจัดเวร แวนและแอ๋มจึงต้องรับบทแจ๋ว สาวใช้ประจำบ้าน ให้คุณชายและคุณหนู

แต่ด้วยความที่แวนอาวุโสสูงสุดในบ้าน เธอกลับไม่ได้รู้สึกว่าเป็นแจ๋ว กลับได้แต่นึกปลงว่า นี่ฉันคงจะเป็นอีแก่ที่ต้องคอยมารับใช้พวกคุณหนูๆเสียละกระมัง

ด้วยความเป็นคนรักสะอาดและขยันเช็ดล้างของแอ๋ม จึงทำให้รุ่นพี่นักเรียนไทยคนหนึ่ง ที่กำลังจะจบการศึกษา มาคุยกับแอ๋ม
"แอ๋ม พี่กำลังจะจบแล้ว ตอนนี้พี่ไปรับจ้างเขาทำความสะอาดบ้านอยู่ เธอสนใจจะทำแทนพี่ไหม" พี่นกถาม
"เอาสิพี่ เขาให้ตังค์ยังไง"
"เขาให้ชั่วโมงละ 5 ปอนด์ ทำแค่สี่ชั่วโมง อาทิตย์ละวันเดียว ทุกวันศุกร์ ก็ได้ทีละยี่สิบปอนด์"
"เอาๆพี่ ไหนๆอยู่บ้าน ทำความสะอาดในบ้านก็ไม่ได้ตังค์อยู่แล้ว ไปหางานที่มันทำแล้วได้ตังค์ดีกว่า"
แอ๋มคิดอย่างปลงตกในชะตาชีวิตของตนกับเพื่อนร่วมบ้าน

แล้วแอ๋มก็เริ่มไปเป็นคุณแจ๋ว ทำความสะอาดบ้านให้ครอบครัวคุณนายและคุณผู้ชายชาวอังกฤษ แทนพี่นกที่เรียนสำเร็จ ดร. กลับเมืองไทยไป

วันแรก ที่แอ๋มเริ่มไปทำงาน เธอกลับมานอนหมดแรง หมดสภาพอยู่ที่โต๊ะกินข้าว
"เป็นไงมั่งแอ๋ม" แวนถาม
"เหนื่อยจังพี่ ปกติ แอ๋มก็เหนื่อยง่ายอยู่แล้ว โอ้โห บ้านเขาใหญ่มาก 2 ชั้น แล้วก็มีอยู่กันสามคน พ่อ แม่ ลูก อ้อ มีแมวอีกตัวนึงด้วย ข้าวของก็เยอะแยะไปหมด แถมต้องรีดผ้าด้วย กว่าจะหมดสี่ชั่วโมง แอ๋มจะเป็นลม เนี่ย แอ๋ม ชักไม่อยากทำแล้ว"
"อ้าว ทำไมล่ะ ได้ตังค์ดีนะ พี่ว่ามันอาจจะเหนื่อยแค่วันแรก เดี๋ยวครั้งต่อๆไปก็น่าจะชินนะ" แวนยกธงเชียร์ เพราะรู้ว่าแอ๋มชอบเรื่องทำงานหาเงิน
"เหรอพี่ ถ้างั้นก็ยังไม่ต้องเลิกนะ เนี่ย มีอีกรายที่เขาเป็นเพื่อนกับเจ้าของบ้านนั้นเขาก็มาติดต่อให้ไปทำที่บ้านเขาเหมือนกัน เขาจะนัดดูตัวแอ๋มอยู่นี่ พี่ไปเป็นเพื่อนแอ๋มหน่อยสิ"

แล้วแวนก็เดินไปที่บ้านอีกหลังหนึ่งกับแอ๋ม เพื่อไปพบกับนายจ้างรายใหม่ของแอ๋ม
ท่าทางแอ๋มจะพอใจกับบ้านหลังนั้น เพราะเป็นบ้านชั้นเดียว เจ้าของเป็นสาวโสด และข้าวของก็ไม่เยอะรกบ้านเหมือนนายจ้างรายเดิมที่อยู่กันเป็นครอบครัว
แอ๋มจึงตกลงที่จะทำความสะอาดให้บ้านหลังนั้นด้วย รวมเป็นสองที่

อาทิตย์ต่อมา แอ๋มก็ไปทำความสะอาดที่บ้านหลังใหญ่เหมือนเดิม แล้วก็มานอนหมดเรี่ยวหมดแรงเหมือนเดิม

"ไม่ไหวเลยพี่ เหนื่อยจริงๆ ข้าวของก็รกบ้านไปหมด ทำความสะอาดยากมากๆ อีกอย่าง เรื่องเรียนแอ๋มก็หนัก อาจารย์ให้มาทำแล็บทุกวัน ตั้งแต่เช้ายันเย็น ถ้าแอ๋มไปทำบ้านนั้น แอ๋มก็เสียเวลาไปแล้วสี่ชั่วโมง"

ด้วยความเห็นใจแอ๋ม แวนจึงเสนอตัว
"เอางี้ไหมแอ๋ม ให้พี่ไปช่วยทำไหม แบ่งกันคนละสองชั่วโมง แอ๋มจะได้มีเวลากลับมาทำแล็บมากขึ้น พี่ก็ไม่อยากให้แอ๋มบอกเลิกนะ เพราะเห็นแอ๋มชอบทำงานหาเงิน แต่ถ้าไม่ไหว พี่ก็ไปช่วยทำด้วยก็ได้ พี่จะได้ได้ตังค์ด้วย แล้วแอ๋มจะให้พี่ทำอะไรก็บอกมาแล้วกัน"

แอ๋มท่าทางดีใจ ตอบตกลงด้วยความยินดี นั่นจึงเป็นครั้งแรกที่แวนต้องมารับบทคุณแจ๋วประจำบ้าน ทำงานหาเงินร่วมกับแอ๋ม ทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะทำงานคลีนนิ่งมาก่อน

เจ้าของบ้านหลังใหญ่ ชื่อคุณนายแคลร์ เธอเป็นแม่ม่ายลูกติด ลูกสาวของเธอชื่อคลอเดีย วัย 8 ขวบ ส่วนคุณพ่อบ้านเป็นสามีใหม่ที่เพิ่งแต่งงานกันได้ยังไม่ถึงปี
คุณนายแคลร์เป็นนักดนตรีและเป็นดาราละครโอเปร่าประจำเมือง ส่วนคุณพอล นายผู้ชายเป็นครูสอนเด็กชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง เวลาคุยกันสองคน แวนและแอ๋มจะเรียกคุณนายแคลร์ว่า เจ๊แคลร์

บ้านของเจ๊แคลร์เป็นบ้านขนาดใหญ่สองชั้น มีสามห้องนอน หนึ่งห้องเก็บของ สองห้องส้วม ชั้นบนหนึ่ง ชั้นล่างหนึ่ง หนึ่งห้องอาบน้ำ ส่วนชั้นล่างเป็นห้องนั่งเล่น มีเปียโนหลังใหญ่ตั้งอยู่ พร้อมชุดรับแขก นอกนั้นยังมี ห้องทำงาน ห้องครัว ห้องกินข้าว ห้องสมุดที่เป็นทางเดินเข้าบ้านด้วย

วันแรกที่แวนไปช่วยแอ๋มทำงาน แอ๋มก็แบ่งงานให้แวนทำสองอย่าง คือ ดูดฝุ่นและรีดผ้า เพราะเธอบอกว่า เธอไม่ชอบ เครื่องดูดฝุ่นหนัก รีดผ้าก็ไม่ชอบ เพราะเตารีดไอน้ำของเจ๊แคลร์ไม่ค่อยดี มีตะกรันออกมาเยอะ ทำให้เสียเวลารีด แอ๋มขอเช็ดฝุ่น ล้างห้องน้ำ ห้องส้วม และทำความสะอาดครัว

แวนก็ไม่เกี่ยง เรื่องรีดผ้าแวนก็ชอบอยู่แล้ว แต่แวนเอากระบอกฉีดไปด้วย จะได้ไม่ต้องไปผจญกับตะกรันในเตารีดอย่างที่แอ๋มบอก อ้อ ที่แวนไปทำนี้ไม่ได้บอกให้เจ๊แคลร์รู้หรอก เพราะคิดว่า ไม่น่าจะเป็นไร

พอแอ๋มเห็นแวนรีดผ้า ก็บอกว่า
"โอ้โฮ พี่แวน ทำไมรีดเนี้ยบจัง ไม่ต้องทำดีมาก เดี๋ยวอาทิตย์หน้า เจ๊แกเอาผ้ามาให้รีดเพียบกว่าเดิมนะ"

อาทิตย์ที่สอง แวนก็ไปช่วยแอ๋มทำเหมือนเดิม

คราวนี้ เจ๊แคลร์เขียนโน้ตบอกไว้ว่า คุณสามีสุดที่รักไม่ค่อยสบาย เลยไม่ได้ไปทำงาน นอนพักอยู่ในห้องนอน บอกให้แอ๋มไม่ต้องเข้าไปทำในห้องนอน
"สงสัยเขากลัวแอ๋มเข้าไปปล้ำเฮียพอลนะ ฮิๆๆๆ" แวนแซวแอ๋ม
"แอ๋มน่ะสิ น่าจะกลัวนะพี่ เดี๋ยวคุณผู้ชายปล้ำทำไงล่ะ เนี่ย ถ้ามาคนเดียว แอ๋มกลัวแย่เลย"
"แล้วพี่มาด้วยยังงี้ ต้องบอกพอลเขาไหมเนี่ย"
"ก็เดี๋ยวถ้าเขาออกมา แอ๋มจะบอกเขาแล้วกันพี่"

จากนั้น แวนและแอ๋มก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไป มีผ้ามากขึ้นกว่าอาทิตย์ก่อนจริงอย่างที่แอ๋มคาดการณ์
เมื่อเสร็จจากงาน แอ๋มก็มาบ่นว่า
"เห็นไหม เขาเอาผ้ามาเพิ่มให้มากกว่าเดิม จริงๆแล้ว แอ๋มอยากให้พี่มาช่วยแอ๋มทำอย่างอื่นด้วย ไม่ใช่แค่รีดผ้ากับดูดฝุ่น"
"อ้าว แล้วจะให้ทำอะไรอีกล่ะ แอ๋ม เนี่ย ผ้าที่เขาให้ไว้ พี่ก็รีดเป็นชั่วโมงนะ"
"นั่นน่ะสิ เสียเวลาเรา ดูดฝุ่น พี่ก็ดูดเนี้ยบเกินไป"
แวนนึกขุ่นใจตระหงิดๆ เอ นี่แอ๋มมันจะเอาไงของมันนะ

"พี่ทำอะไรแล้ว ก็อยากทำให้มันดีที่สุดนะ หรือแอ๋มคิดว่า งานที่พี่ทำน้อยเกินไปเหรอ" แวนชักงงๆ ว่าแอ๋มจะมาไม้ไหน
"ใช่ งานในส่วนของแอ๋มก็เยอะ เนี่ย เหนื่อยไปหมด แอ๋มอยากให้พี่มาช่วยทำอย่างอื่นบ้าง"

แวนก็นึกในใจ อือ หรือแอ๋มเขาจะเห็นว่า เงินที่เขาได้น้อยเกินไป เพราะมีแวนมาแบ่งไปเสียครึ่งหนึ่งแล้ว แวนก็เลยบอกว่า
"เอาไงดีล่ะ ถ้าแอ๋มทำคนเดียวไหวนะ พี่ถอนตัวก็ได้ แอ๋มจะได้เงินเต็มๆ เพราะพี่อยากให้แอ๋มทำแล้วสบายใจ ไม่ต้องมาคิดว่า ใครทำมาก ทำน้อย"
ในใจแวนนั้นพอจะคาดได้เหมือนกันว่า คนละเอียดถี่ถ้วนอย่างแอ๋มนั้น จะต้องคิดเรื่องใครทำมาก ทำน้อยแน่ๆ แต่แวนก็คิดว่า แม้งานในหน้าที่ของเธอจะมีแค่สองอย่าง แต่ก็เป็นงานที่ต้องใช้เวลาทั้งสองอย่าง

ดูดฝุ่นก็ต้องดูดหมดทุกห้อง แม้ในห้องเก็บของ และห้องน้ำ ทั้งชั้นล่าง ชั้นบน ตามขั้นบันได เชิงบันได
บ้านนี้เป็นบ้านที่มีพื้นหรือฟลอร์บอร์ดเป็นแบบพื้นไม้ แล้วมีพรมผืนเล็กๆปูลาดตกแต่งไว้เป็นแห่งๆ เวลาดูดฝุ่น จึงต้องดูดให้เกลี้ยงเกลา เพราะพื้นไม้มันไม่เก็บและพรางฝุ่นเหมือนผืนพรม และต้องตลบพรมเพื่อดูดฝุ่นข้างใต้พรมด้วย

แถมเจ๊แคลร์เป็นคนชอบดอกไม้ ต้นไม้มาก ภายในบ้านจึงมี ต้นไม้ใบร่วง แจกันดอกไม้ ที่ละอองเกสรร่วงพราว หล่นกระจายอยู่เต็มพื้น ตามพื้นห้องก็มีข้าวของวางระเกะระกะ เวลาจะดูดฝุ่นก็ต้องยกของออกแล้วดูดข้างใต้ด้วย

เสื้อผ้าที่ต้องรีด นอกจากเสื้อผ้าของเจ๊แคลร์และคลอเดียแล้ว ยังมีเสื้อเชิร์ตของคุณผู้ชายสามสี่ตัว ซึ่งการรีดเสื้อเชิร์ตผ้าฝ้ายนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะพอเรียบตรงนั้น มันก็จะมายับตรงนี้
แล้วแอ๋มจะมาบอกว่า แวนรีดดีเกินไป ดูดฝุ่นดีเกินไป มันก็แปลกอยู่ แวนคิด... ในเมื่อเขาจ้างมาทำงาน เราก็ควรทำให้เขาอย่างดีที่สุดไม่ใช่หรือ

เมื่อแอ๋มได้ยินแวนพูดว่าจะถอนตัว เธอคงจะเคืองๆอยู่ไม่น้อย เพราะเธอพูดว่า
"ถ้างั้นพี่เอางานทั้งหมดไปทำคนเดียวเลยดีไหม แอ๋มไม่เอาแล้วบ้านนี้ ทำแค่บ้านเล็กบ้านเดียวดีกว่า บ้านนี้ ข้าวของก็เยอะ คนก็เยอะ แถมมีแมวด้วย แอ๋มไม่ชอบแมว เกลียดขนแมว แล้วเจ๊แคลร์ก็ชอบมาเขียนสั่งให้ทำโน่น ทำนี่ แอ๋มไม่ชอบเหมือนมาคอยออกคำสั่ง"
เฮ้อ แอ๋มเอ๊ย ไอ้นี่ก็ไม่ชอบ ไอ้นั่นก็ไม่ชอบ อะไรๆก็ไม่ชอบ...แวนนึกในใจกับความงอแงของแอ๋ม

"แน่ใจนะแอ๋ม เพราะพี่น่ะไม่ทำก็ได้ แต่ที่มาช่วย เพราะเห็นแอ๋มบ่นเหนื่อย แล้วเสียเวลาเรื่องเรียน พี่พอจะว่าง ก็นึกว่าไปทำก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆ"
"แอ๋มไม่ทำหรอกพี่ พี่ไปทำเหอะ ความจริงแอ๋มไม่ต้องทำก็ยังได้ ผัวแอ๋มหาเงินได้เยอะแยะ"
แวนได้ฟังแอ๋มพูดก็อึ้งไป เพราะเรามันคนไม่มีผัวหาเลี้ยง ฮ่าๆๆๆ
แอ๋มตบท้ายว่า
"แอ๋มไปทำงาน เสียเวลาสองชั่วโมง ได้ตังค์มาแค่สิบปอนด์มันไม่คุ้ม พี่เอาไปทำคนเดียวเลยแล้วกัน" เหมือนอย่างที่แวนคิดไว้ไม่มีผิด แอ๋มคงคิดเรื่องเงินที่มาถูกแบ่งไปด้วย

นับจากวันนั้นเป็นต้นมา แวนก็กลายไปเป็นแจ๋วเต็มตัวให้กับบ้านเจ๊แคลร์ แอ๋มมอบกุญแจบ้านของเจ๊แคลร์ให้แวน จัดการเขียนอีเมล์ไปบอกให้เจ๊แคลร์รู้ แล้วมอบหมายรายการที่แวนจะต้องทำ เพราะนับแต่นี้ แวนจะต้องไปทำฉายเดี่ยว แต่เพียงคนเดียว