Soul Hunter

ลำดับตอนที่ #1 : นำเรื่อง...

   ห้องเล็กๆในอพาร์ทเม้นต์ เก่าๆแห่งหนึ่ง เจมส์ บอสลี่ ผู้ชายตัวอ้วนท้วน กำลัง เก็บข้าวของลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ยักษ์ อย่างบ้าคลั่ง

\"แฮ่ก....เฮ้อ....แฮ่ก...\" เขาหอบ เนื่องจากการที่พยายามรวบรวมข้าวของมากมาย อย่างรวดเร็ว ทำให้อาการหอบหืดของเขากำเริบ แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้ว เพราะว่า สิ่งที่กำลังจะมาหาเขานั้น น่ากลัวกว่าโรคหอบหลายร้อย หลายพันเท่า

   เจมส์ ปิดกระเป๋าดังโครมลั่น...

\"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!\"เขาแหกปากร้อง เหมือนคนเสียสติ เจมส์วิ่งออกจากฟ้งของเขาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่คนตัวใหญ่ขนาดขาจะสามารถทำได้ เจมส์เปิดประตูออกมา เขาถีบปานประตูออก มันกระแทกเปิดออก จนเหวี่ยงไปชนกับรูปเขียนล้ำค่าที่แขวนอยู่ข้างๆกำแพง หล่นลงมาแตกไม่เหลือชิ้นดี เจมส์วิ่งไปที่ลิฟต์

   อยู่ไม่ไกลแล้ว.... เจมส์คิด  ลิฟต์ค่อยๆใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา

เจมส์วิ่งมาถึงลิฟต์ในที่สุด อาการหอบค่อยๆหนักขึ้น เขากดลิฟต์ แล้วรออย่างกระวนกระวายใจ....

ลิฟต์เปิดออก เจมส์เข้าไปในนั้น แล้วก็กดปิด เมื่อบานประตูลิฟต์ปิดลง เจมส์กระแทกกดปุ่มชั้น1อย่างแรงจนมันแทบจะหักออก แล้วเขาก็จ้องมองที่ตัวเลขชั้น

    12......

ชั้น12 ตัวเลขชั้นเลื่อนลงไป แต่ทว่า แทนที่มันจะเป็นเลข 11 อย่างที่ควร มันกลับกลายเป็น...

    12....

\"โธ่.....ไม่นะ...อย่าทำแบบนี้\"

   12..... 12.... 12....12...12..12.

ตัวเลขชั้นเลื่อนลงไปเรื่อยๆ เร็วขึ้น แต่ก็ยังคงเป็น12จนกระทั่ง

\"โว้ยยยย!!!!\"เจมส์แหกปากตะโกน \"ปล่อยฉันออกไป\" เขาใช้ไหล่กระแทกประตูลิฟต์อย่างแรง

โครม!!โครม!!โครม!!!

\"อ๊ากกกกก\" เขาวิ่งกระแทกอีกครั้ง....

โครม!!!คราวนี้ดังที่สุด ตัวของเจมส์พุ่งออกมาจากลิฟต์ เขาอยู่ในชั้น12แน่นอน แต่เป็นชั้น12ที่แปลกไป...

จากพื้นปูนแตกระแหง กลายเป็นพื้นปูพรมสีเลือดหมู จากหลอดไปเก่าๆ กลายเป็นโคมไฟ ติดผนังที่สวยงาม ผนังปิดด้วยวอลเปเปอร์สีครีมสวยงาม แจกันใบใหญ่ยักษ์ ที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ สวยงามยิ่งนัก เจมส์ตะลึงนิ่งกับภาพตรงหน้า...

   เขาเดินไปที่ห้องหมายเลข768 ซึ่งควรจะเป็นห้องของเขาเอง มันก็ยังเป็นห้องเบอร์768นเหมือนเดิม เพียงแต่ว่า ประตูที่เคยเป็นไม้อัดแผ่นบางๆ แทบจะพังเข้าไปได้โดยไม่ต้องใช้แรง กลับกลายเป็นไม้สักทอง หรูหรา ตัวเลขห้องเป็นสีทองเงาวับ ไม่ใช่สีที่หลุดๆลอกๆเหมือนเดิม..

\"นี่มัน...\"เจมส์ยกมือขึ้นลูบประตูห้อง\"อะไรกันเนี่ย?\"

   เขายกมือขึ้นจับลูกบิดสีทองเงาวาวที่เข้าชุดกันกับตัวเลขห้อง ที่มาแทนที่จับอะลูมิเนียมเก่าคร่ำครึอันเก่า เจมส์ค่อยๆบิดลูกบิดช้าๆ...

เขาชักมือกลับ เหมือนถูกไฟดูด พร้อมกับคิดถึงเรื่องที่เขาเพิ่งกลัวแทบตายเมื่อครู่ เขากำลังจะหันหลังกลับไปที่ลิฟต์ แต่ทว่า...

สายไปแล้ว! ลิฟต์หายไป ตรงนั้นกลายเป็น ผนังติดวอลเปเปอร์อันงดงาม มีเพียงแต่รูปภาพที่นาสะพรึงกลัว เป็นรูป ผู้คนกำลังถูกเข่นฆ่าอย่างทารุณ โดยทหารมาร มีจอมมารยืนอยู่ทางด้านขวาสุด ในชุดศึก กำลังใช้มือบัญชาลูกน้องให้เข่นฆ่า ตามใจตน...

\"นี่มันบ้าแน่\" เจมส์คิด แล้วเขาก็ต้องหันกลับมาจ้องลูกบิดสีทองในทันที เพราะมันกำลังเขย่าอย่างรุนแรง

กึงๆๆๆๆๆๆๆ!!!

เจมส์ กลืนน้ำลาย เขาค่อยๆ เอื้อมมือเข้าไปหาลูกบิดที่สั่นเทา เมื่อเขาวางมือลงไป ลูกบิดนั้นก็หยุดเขย่าในทันที...เขาบิดมัน แล้วรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีอย่างยากเย็น เพื่อที่จะดึงบานประตูเปิดออก...

   มีแสงแรงกล้าส่องออกมาจากในห้องนั้น เมื่อแสงนั้นจางหายไป เจมส์มองเห็นห้องของเขาเอง แต่ทว่า มีผู้ชาย ตัวผอนกะหร่อง ตาลึกโหล นั่งอยู่บนเตียงของเขา...

\"เจมส์......\" ชายคนนั้นเรียกเขา ด้วยน้ำเสียงยานคาง และเยียบเย็น

\"กะ....แก เป็นใคร?\"เจมส์ถาม\"ต้องการอะไร?\"

\"แกรู้ดีเจมส์\" เจ้านั่นตอบ ด้วยน้ำเสียงเหมือนคนปกติทุกประการ\"แกติดหนี้ข้า ตอนนี้ ข้ามารับมัน\"

\"ไม่นะ...\"เจมส์น้ำตาคลอเบ้า\"ได้โปรดเถอะ อย่า....\"

\"ฉันไม่มีทางเลือก\" ประตูห้องถูกปิด....

เสียงร้องโหยหวนของเจมส์ยังติดอยู่ในหูฉันอย่างชัดเจน...ในตอนนั้น ฉันยังไม่ได้มาเป็นนักล่าวิญญาณแบบนี้ แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น ฉันก็ได้รับสิ่งที่จะยืนยันความเป็นนักล่าของฉันกับดวงวิญญาณเร่ร่อนทุกดวงได้...

Dimension Keyทั้ง8ดอก นับว่าคุ้มทีเดียวล่ะ ฮึๆ

อ้อ ใช่ ฉันลืมไป ฉันชื่อ...ฮาเวิร์ด โดแนล เป็นนักล่าวิญญาณ...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขาดตกบกพร่องประการใด ขออภัยอย่างยิ่ง ช่วยโพสต์กันด้วยนะครับ