ตอนที่ 4 : ○ Chapter 3 ห้องนอน ○
3
ห้องนอน
ปึง!
ประตูถูกปิดลงท่ามกลางเสียงโวยวายของคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างนอก พี่เค้กปอนด์ระดมทุบประตูอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งฉันคาดการณ์ได้ว่าเขาจะทนทำมันต่อไปอีกแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น ฉันหันไปมองผู้หญิงที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ และพบว่าเธอกำลังทำหน้าช็อคอย่างสุดขีด O_O
ช็อคเรื่องอะไร เรื่องที่ไม่ได้นอนกับพี่ หรือเรื่องที่จะต้องมานอนกับน้องสาวแฟนตัวเองกันแน่ -_-
“ฉันว่าฉันไม่ควรอยู่ในนี้...”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าพี่สาว ปล่อยนายปอนด์ไปเถอะ เดี๋ยวหมอนั่นก็เหนื่อยจนเลิกทุบไปเองนั่นแหละ”
“แต่ว่า...”
โอ๊ย เรื่องมากจริงๆ -_-^
“ถ้ากังวลเรื่องเตียงล่ะก็ เตียงฉันกว้างพอๆ กับเตียงห้องนู้น และถ้าเกรงใจล่ะก็ ขอบอกได้เลยว่าไม่ต้องเกรงใจ เพราะฉันเป็นคนลากพี่มาเอง โอเค้?”
“-_-;;”
“เอาล่ะ! เรามาดูซีรี่ส์กันดีกว่า! >O<”
ปิ๊บ!
ฉันกดปุ่มสตาร์ทให้หนังดำเนินต่อ ก่อนจะมานั่งแหมะลงบนเตียงและพบว่า...
ยัยนิวเยียร์ไปนั่งขัดสมาธิอะไรอยู่บนพื้น! -_-^
“ทำไมไม่ขึ้นมานั่งด้วยกันล่ะ =O=” หรือว่าฉันตัวเหม็น แต่ฉันก็อาบน้ำแล้วนี่นา -_- (ห้องนอนฉันมีห้องน้ำในตัวน่ะ)
นิวเยียร์ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก (น่ารักเป็นบ้า >_<// ว๊าก ไม่ใช่!) และยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน โอเค -_- อยากนั่งอยู่แบบนั้นก็เชิญ ฉันจะหันมาสนใจคิมกินทีนต่อแล้ว!
“เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ! นายบอกว่าตัวเองเป็น ‘ผู้-หญิง’ งั้นเหรอฮาจังแก! ”
“ฉะ ฉัน... ล้อนายเล่นต่างหากเล่า! ฮะๆๆ ฉันจะเป็นผู้หญิงได้ไงเนอะคิมกินทีน~”
“ฟู่ว... ฉันตกใจหมด นึกว่านายเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา”
ตึก! O_O
คนข้างๆ ฉันสะดุ้งค่ะท่านผู้ชม!! =O=;; ก่อนที่ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยจะค่อยๆ เบนมามองทางฉันอย่างหวาดระแวงราวกับคนถูกจับเท็จได้ =_= นี่อย่าบอกนะว่ายัยนิวเยียร์นี่เคยไปปลอมตัวเป็นผู้ชายหลอกใครมาก่อน แต่เรื่องแบบนี้มีแค่ในนิยายในซีรี่ส์เท่านั้นแหละ เป็นไปไม่ได้หรอก -_-b
“เป็นอะไรไปคะ คุณว่าที่พี่สะใภ้”
“ปะ เปล่า... -_-;”
“แหมเหงื่อตกเลยนะคะ O.O”
“ฉะ ฉันจะนอนแล้ว -_-;”
พูดจบพี่แกก็ยื่นมือมาดึงผ้าห่มลงจากเตียงฉันครึ่งหนึ่ง ตามมาด้วยหมอนอีกหนึ่งใบ จากนั้นก็ตั้งท่าจะนอน ‘บนพื้น’ อย่างเต็มที่! ถึงนี่จะเป็นห้องฉัน แต่ให้ผู้หญิงด้วยกันนอนพื้นมันก็ยังไงๆ อยู่นะ! >_<
“พี่ขึ้นมานอนกับฉันก็ได้ -_-^”
“หืม... เมื่อกี้... ว่าไงนะ”
“ฉันบอกให้ พี่ขึ้นมานอนบนเตียงกับฉันก็ได้ ฉันไม่ถือหรอก เตียงก็ออกจะกว้าง”
“แต่ว่า...”
ฉันไม่รอให้ยัยนั่นพูดจบประโยค รีบก้มลงไปดึงหมอนดึงผ้าห่มและดึงตัวคนกลับขึ้นมาบนเตียง ท่ามกลางสายตาอึ้งๆ ที่ถูกส่งมาให้อีกแล้ว และเมื่อคนหลุดขึ้นมาได้ครบทั้งตัว ฉันก็ต้องผงะเซถอยหลังไปเล็กน้อย >_<///
นิวเยียร์เสียหลักมาใกล้ฉัน หน้าเราห่างกันไม่กี่เซนฯ เท่านั้น... ยิ่งดูใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่สวยมากเลยล่ะ ขนตาเป็นแพเลย ไหนจะจมูกโด่งๆ ปากแดงธรรมชาติ เข้ากันดับดวงตาสีน้ำตาลที่วูบไหวอยู่ตรงหน้าฉัน และหน้าขาวๆ ที่บริเวณแก้มค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ... กรี๊ด!! จู่ๆ ฉันก็เขินคนสวยขึ้นมาซะอย่างงั้น! >///<
พึ่บ!
ว่าที่พี่สะใภ้ผละออกไปแล้ว หนำซ้ำยังรีบเอาหมอนข้างมาคั่นกลางเตียงอีกซะด้วย หวังว่าเธอคงไม่ได้คิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยนอะไรพวกนั้นหรอกนะ -_-; (ขอบอกว่าคิดผิดมหันต์เลยล่ะ) และตอนนี้ยัยนิวเยียร์ก็หันหลังบ๊ายบายลาไปหาพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว ฉันก็ควรจะนอนด้วยสินะ โอเค... ฉันจะนอนล่ะ คร่อกกกก ZZzzzz
จิ๊บๆๆ
ฉันตื่นมาท่ามกลางเสียงนกร้อง (ฟังดูดีใช่ไหมล่ะสภาพแวดล้อมบ้านฉัน =.,=b) และตามปกติแล้ว สิ่งที่ทำหลังจากตื่นนอนทุกเช้าก็คือการลุกขึ้นและ... บิดขี้เกียจ...
แต่ทำไมฉันถึงลุกไม่ขึ้นล่ะ! -_-!
อ้อ... ที่แท้ก็... แขนและขาว่าที่พี่สะใภ้พาดตัวฉันอยู่นี่เอง...
ห๊ะ! เมื่อกี้ว่าไงนะ!? O_O แขนและขา ขาและแขน และไม่ใช่แค่ข้างเดียว แต่เป็นสองข้าง!
ว่าที่พี่สะใภ้กอดฉันรวมกับหมอนข้าง!!!!!!
“...”
-_-;; ทั่วทั้งห้องยังตกอยู่ในความเงียบ พร้อมกับตัวฉันที่ไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน ใครจะไปรู้ล่ะว่าแฟนพี่ฉันจะนอนดิ้นได้ถึงเพียงนี้ แต่จะเรียกว่าดิ้นก็ไม่ถูกแฮะ นี่เค้าเรียกว่าอาการไขว่คว้าหาความรักเมื่อยามนอนหลับ (ทฤษฎีอะไรของเธอ =_=;) จนต้องพึ่งหมอนข้างและคนข้างๆ และถ้าหากว่านี่เป็นตัวพี่ชายไม่ใช่ตัวฉันล่ะก็… เลิกคิดดีกว่า คิดอะไรแบบนี้ตอนเช้าๆ ช่างไม่ดีต่อสุขภาพจิตเสียเลย >_<
แต่จะว่าไป นี่อาจเป็นโอกาสดีก็ได้ บางทีว่าที่พี่สะใภ้คนนี้อาจจะนอนน่าเกลียด ขี้ตาเขรอะน้ำลายฟูมปาก (ไม่ใช่แล้วเฟ้ย!) และฉันจะได้แอบไปคว้ากล้องมาถ่ายไว้สักช็อตสองช็อต จากนั้นส่งให้พี่เค้กปอนด์ดู จะได้ตาสว่างและเลิกคบกันสักที วะฮ่าๆๆๆ (เป็นแผนที่ชั่วร้ายมาก =_=;)
แต่ทว่า... โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมสำหรับสาวน้อยอย่างฉันเอาเสียเลย!
แม้แต่ยามนอนหลับ นิวเยียร์ก็ยังคงสภาพความงดงามเอาไว้ได้!! เชอะ! L ฉันก็นอนสวยเหมือนกันนะ ถ้าฉันมีขนตายาวๆ ที่น่ามองแบบนี้สักหน่อย ปากสวยๆ นั่นก็เผยอออกเล็กน้อยพอให้ดูเซ็กซี่ กร๊าซซซซ!! ขนาดนอนยังสวย!!
ว่าแต่แฟนพี่นี่... หน้าอกเล็กเนอะ =.,=//
เปล่า~ อย่าเพิ่งมองว่าฉันทะลึ่งสิ ฉันแค่เผลอหันไปเห็น ก็กระดุมสองเม็ดบนของเจ้าชุดนอนคอปกที่ยัยนั่นใส่ดันหลุดออกมาน่ะสิ แต่ขนาดคอยังขาวเป็นบ้า ฉันชิดซ้ายไปเลย T^T
ปึง! ปึง! ปึง! ปึง! ปึง!
ว๊ากกกก!!! OoO ฉันต้องตกใจผวาแบบนี้ไปอีกกี่วันกันเนี่ย!
ด้วยแรงเคาะประตูอันมหาศาล (หรืออาจจะเป็นแรงถีบ -_-^) ของนายพี่เค้กปอนด์ ทำเอาฉันสะดุ้งจนตัวลอยกระเด้งขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง ในขณะที่คนข้างๆ เพิ่งตื่น ก่อนจะทำทำหน้าตกใจแล้วรีบกุลีกุจอติดกระดุมสองเม็ดบนนั่นใหญ่ =_=
ฉากนี้… อย่างกับในซีรี่ส์ตอนที่นางเอกตื่นขึ้นมาอยู่ในห้องของพระเอกยังไงอย่างนั้น...
ว๊ากกก!!! พอเถอะ! นิยายเรื่องนี้จะขยันสร้างฉากเรทให้ฉันกับว่าที่พี่สะใภ้ไปถึงไหน! ถ้าจะสร้างก็ต้องหาผู้ชายหล่อๆ แบบคิมกินทีน หรือวอนชิมยุง (พระรอง) มานอนอยู่บนเตียงฉันเซ่~ >.,<///
“เธอ... ตื่นนานแล้วเหรอ”
เค้าว่ากันว่า กลิ่นปากตอนเช้ามีกันทุกคน! -_-; แต่ยัยผู้หญิงสวยข้างๆ ฉันนี่ไม่ยักมี! แล้วฉันจะตอบยังไงดีล่ะ ยัยนั่นจะได้กลิ่นปากฉันรึเปล่า TOT
“(-_-) (_ _) (-_-) (_ _)”
“อา... แล้วเมื่อคืน... ฉัน... ช่างเถอะ”
“(-_-) (_ _) (-_-) (_ _)”
ปึง! ปึง! ปึง! ปึง! ปึ้ง!
“เมื่อไรจะรีบออกมากันสักทีวะ! อ๊ากกกก!! มัวทำอะไรกันอยู่! ออกมาเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย! ไอ้นิวเยียร์ พายเน่า!!”
-___-^
ฉันหันมองประตูอย่างเอือมระอา ก่อนจะกระโดดลงไปเปิดให้พี่เค้กปอนด์ที่ยืนหัวฟูชี้โด่เด่ไร้การเซ็ททรงอยู่หน้าห้องฉัน ตามมาด้วยว่าที่พี่สะใภ้ที่กระโดดลงมาอย่างติดๆ หน้าของนายปอนด์ตอนนี้แดงเถือกเหมือนถูกน้ำร้อนสาด แถมยังยุ่งเหยิงและมีร่องรอยของหมีแพนด้ารอบขอบตาราวกับว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืน =_=;
“พี่ทำบ้าอะไรแต่เช้าห๊า! เสียงดังแบบนี้เดี๋ยวข้างบ้านเค้าก็ได้ปาระเบิดใส่บ้านเราหรอก! ”
“เมื่อคืน! ไอ้นิวทำอะไรเธอรึเปล่า! ”
“O_O พี่จะบ้ารึไง! พี่นิวเยียร์เป็นผู้หญิงนะ”
“อะ เออ... ใช่ๆ ไอ้นิว มานี่ดิ๊! -_-^”
พี่เค้กปอนด์กวักมือเรียกนิวเยียร์ให้เดินเข้าไปหา เค้ากล้าเรียกแฟนตัวเองด้วยคำว่า ‘ไอ้’ นำหน้าชื่อด้วยเหรอเนี่ย =_= หรือว่ามันจะเป็นเทรนด์ใหม่? แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ อีตาพี่ชายของฉันจัดการล็อคคอพี่สะใภ้เข้าไปคุยอะไรสักอย่างในห้องเรียบร้อยแล้ว
เฮ้อ... ชีวิตช่วงหลังๆ ของฉันนี่ มันช่างวุ่นวายจริงๆ -_-‘’
ขณะนี้ฉันกำลังอยู่บนรถ ที่มีพี่เป็นคนขับและแฟนพี่นั่งอยู่เบาะหลังข้างๆ ฉัน เรากำลังมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ บ้าน เพื่อหาซื้อวัตถุดิบมาตุนไว้สำหรับดำเนินชีวิตในอีกราวๆ สองอาทิตย์กับอีกหกวันที่เหลือ (ถ้าพ่อกับแม่ไม่เที่ยวเพลินจนลืมกลับบ้านซะก่อนนะ =_=*) และทันทีที่รถจอดสนิท ฉันก็ต้องคอยย่ำต๊อกตามคู่รักสองคนข้างหน้าอย่างเหน็ดเหนื่อย เพราะพวกนั้นสูงกว่าฉัน ขายาวกว่า ฉันเดินตามไม่ทัน! TOT
“คิดเมนูเอาไว้รึยัง เผื่ออยากทำอะไรซื้อๆ ไปไว้ให้ครบเลยนะ เดี๋ยวป๋าจ่ายเอง ^O^”
“อืม -_-;”
แล้วก็เหมือนเช่นทุกที พี่ชายฉันเอาแต่พูดจาหวานหยดย้อยกับแฟนตัวเองไปตลอดทาง ในขณะที่ปริมาณถุงใส่ของเริ่มเพิ่มขึ้นมาเต็มสองมือฉัน... วันนี้ฉันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้น ซึ่งแตกต่างจากยัยว่าที่พี่สะใภ้ที่แต่งเท่แนวมาเต็มยศอีกเช่นเคย ทั้งรองเท้าบูทสั้นสีดำ เสื้อกั๊กแขนยาว กางเกงขายาวสีดำ จะไปเดินแคทวอร์กที่ไหนไม่ทราบ! ชิ! คนอื่นๆ เค้าเลยมองว่าฉันเป็นคนใช้กันไปหมดเลย T_T
และรังสีความเป็นคนใช้ของฉันก็เริ่มแผ่ขยายออกมามากกว่าเดิม =_= หลังจากที่ฉันเดินเลี้ยวตามยัยแฟนพี่ไปยังแผงขายซอสและพบสาวมหาลัยฯ กลุ่มหนึ่งกำลังเดินตรงมาทางนี้...
ยัยสวยเริ่ดเชิ่ดหยิ่งคนแรกที่มีผมดัดลอนเป็นสีน้ำตาลคาราเมล ปากยัยนั่นแดงวาวด้วยลิปกลอส แก้มเป็นสีชมพูน้อยๆ เรียกได้ว่าเป็นคนสวยเลยทีเดียว คนอื่นๆ ก็มาสไตล์เดียวกัน แต่ขอบอกว่ายัยคนนี้ดูเด่นที่สุดในกลุ่มแล้ว =_=b ฉันที่หยุดยืนรอแฟนพี่เลือกยี่ห้อซอสสังเกตเห็นว่ายัยกลุ่มสาวสวยนั่นทำท่าดีอกดีใจเหมือนเจอคนรู้จัก จากนั้นยัยคนที่บริ๊งที่สุดก็ตะโกนออกมาว่า
“นิวเยียร์!! ♥ >_<///”
ห๊ะ! อะไรนะ! O_O นิวเยียร์งั้นเหรอ! และมันต้องใช่นิวเยียร์คนเดียวกันกับที่ยืนอยู่ข้างฉันแน่ๆ เพราะตอนนี้เขาค่อยๆ หันไปมองยัยสาวบริ๊งที่กำลังวิ่งตรงปรี่มาทางนี้แล้ว ก่อนที่จะ...!!!
จุ๊บ~♥
หะ หะ หะ หอมแก้ม! ว่าที่พี่สะใภ้ของฉัน!!!!!! =[]=!!!
พี่เค้กปอนด์! พี่อยู่ไหนนนนน!!! แฟนพี่โดนดี้ขโมยจูบไปแล้ว!! TOT (สงสารปนตกใจแทน)
“ทำไมมาอยู่ในที่แบบนี้ได้ล่ะคะดาร์ลิ้งค์ แล้ววันนี้ไม่เข้าม. (มหาลัยฯ) เหรอ >3<//”
ฉันยืนอึ้งค้างอยู่อย่างนั้น! ในขณะที่นิวเยียร์เหลือบสายตามามองฉันด้วยสีหน้าเหมือนถูกแฟนหนุ่มจับได้ว่ามีกิ๊ก (เปรียบเทียบซะ =_=) นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันขึ้น ใครก็ได้ช่วยอธิบายให้ฉันฟังที! TOT
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แล้วจะเป็นกำลังใจให้นะคะ