ตอนที่ 2 : ○ Chapter 1 การกลับมาของ... ○
1
การกลับมาของ...!?
ประตูถูกแง้มออกด้วยฝีมือของฉัน แต่แง้มได้ไม่เท่าไหร่ แรงดันจากอีกฝั่งก็ทำให้มันเปิดอ้าออกมา!
ผู้ชายร่างสูงยืนอยู่ตรงนั้น... ผมของเขายังคงเป็นสีดำสนิทไม่ต่างจากครั้งล่าสุดที่เจอกัน เขาไม่ได้มองมาทางฉันหากแต่กวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง และการมาเยือนของเขาทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่หลังกรอบประตูได้เลย
เปล่า ไม่ใช่เพราะเขาอ้วนตุ๊ต๊ะ... ไม่ใช่เพราะเขาตัวใหญ่เป็นหลินปิง...
แต่เขาแบกกระเป๋าเดินทางมาเต็มหลังจนมันเบียดประตูมิดเลยน่ะสิ!
“พี่... เค้กปอนด์ -_-^”
“อ้าวพายเน่า ไปยืนบื้ออะไรตรงนั้น แล้วพี่ชายกลับมาบ้านทั้งที่จะไม่วิ่งเข้ามากอดให้หายชื่นใจหน่อยเหรอ ^O^”
คนที่เรียกตัวเองว่า ‘พี่ชาย’ ของฉัน อ้าแขนรอให้ฉันวิ่งปรี่เข้าไปเต็มที่ (ทั้งที่ของยังพะรุงพะรังเต็มตัวไปหมด ราวกับจะไปเที่ยวรอบโลกอย่างงั้นแหละ -_-; ) แล้วมีหรือฉันจะทำ ฉันยืนจ้องหมอนั่นด้วยความรู้สึกพร้อมคำถามมากมาย (อีกแล้ว)
“-_-^ ฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยมีพี่ชายกับเขาด้วย”
“อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยน่า ฉันหายไปแค่สองปีกว่าเอง ว่าแต่... ฉันหล่อขึ้นบ้างมะๆ O_O”
ฉันปากล่องใส่ทิชชู่ที่อยู่ใกล้มือที่สุดใส่หน้านายปอนด์ (ฉันเรียกพี่แบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว) ก่อนจะตั้งท่าจะเดินไปปิดประตูบ้าน แต่แล้วกลับต้องชะงักค้างกลางอากาศ เมื่อพบว่าพี่ฉันไม่ได้มาคนเดียว...
แต่พา ‘ผู้หญิง’ มาด้วย!! =[]=!!!
ช็อค! ฉันสามารถช็อคน้ำลายฟูมปากตอนนี้ได้เลยนะเนี่ย!! =[]=!!!!!
“...”
ผู้หญิงคนนั้นก้าวเท้าผ่านประตูเข้ามาในบ้าน (ซึ่งหมายความว่าเธอต้องผ่านฉันที่ยืนอยู่ใกล้ประตูด้วย) ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอซอยเป็นทรงรากไทร (อย่างเปรี้ยว) เข้ากันกับเสื้อยืดสบายๆ และกางเกงยีนส์สีเทา (นั่นก็เปรี้ยว! ) ที่ใส่อยู่ ก่อนจะเหลือบสายตามามองฉัน... ให้ตายเถอะ คนอะไรสวยอย่างกับนางแบบ! O_O พี่ชายฉันไปหลอกคนแบบนี้มาได้ยังไงเนี่ย!!
“พี่ปอนด์! คนนี้คือ…”
“ไปเอาน้ำมาให้หน่อยดิ๊! ”
ย๊ากกกก!!! นอกจากพูดขัดแล้ว ฉันยังพบว่าพี่ไปนั่งแผละอยู่ที่โซฟาและทำหน้าตาใช้ฉันราวกับฉันเป็นนังแจ๋วของบ้าน -_- ผู้หญิงสวยคนนั้นยังคงเดินยืดยาดไปนั่งข้างๆ พี่ ก่อนจะแผละ~ ออกมาในสภาพไม่ต่างกัน แต่คนสวยก็คือคนสวยวันยันค่ำ ภาพที่ฉันเห็นจึงดูเหมือนสาวเซอร์กับไอ้หนุ่มซกมก และแน่นอนว่าถ้าจัดอันดับหนุ่มซกมกคนนั้น พี่ชายฉันติดอันดับหนึ่งกินขาดเลย!
“ทำไมพี่ไม่อยู่หอต่อไปสักสิบปีล่ะ -_-”
จะกลับมาทำลายชีวิตการอยู่บ้านคนเดียวอันแสนสงบสุขของฉันทำไมกัน ฉันรู้สึกดีใจและยินดีปรีดาที่สุดในชีวิตเมื่อวันที่พี่แพคกระเป๋าแล้วบอกพ่อกับแม่ว่าจะไปนอนหอหน้ามหาลัยฯ หมอนั่นโผล่หน้ามาที่บ้านเป็นครั้งเป็นคราว แต่ส่วนใหญ่จะหายหัวไปซะมากกว่า และถ้าหายไปเลยจะดีที่สุด!
“ก็ฉันได้ข่าวว่าพ่อกับแม่จะไปฮันนีมูน เลยรีบเก็บของมาอยู่บ้านนี้เพราะเป็นห่วงกลัวน้องสาวจะต้องอยู่คนเดียวเหี่ยวเฉาและเหงาตายยังไงล่ะ ^_^”
ใครนะช่างคาบข่าวไปได้เร็วยิ่งกว่าเลเซอร์ฉายแสงแบบนี้ -_- อ้อ… แต่พอนึกดูดีๆ แล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันแอบได้ยินพ่อคุยโทรศัพท์กับพี่ตั้งนานสองนานนี่นา ตอนนั้นได้ยินว่าอะไรมูนๆ เลยนึกว่าพ่อบ่นอยากกินข้าวเหนียวมูล... แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะ -_-!
“คนอย่างพี่น่ะเหรอเป็นห่วงฉัน อีกอย่างฉันอยู่คนเดียวสบายกว่าเยอะแยะ”
“ฉันเป็นห่วงเธอจริงๆ นะ และเป็นห่วงเงินเดือนในกระเป๋าตังค์น้อยๆ ของฉันด้วย T.T ถ้าฉันกลับมาอยู่บ้าน จะได้ช่วยประหยัดค่าหอยังไงล่ะ”
นั่นไง ฉันนึกไว้แล้วเชียว -_-
“แต่พี่จะพาเพื่อนมาบ้านแบบนี้ไม่ได้!”
“ใครว่านี่เป็นเพื่อน... เออช่างเถอะ ตอนนี้ฉันหิวน้ำมาก และอยากให้น้องสาวสุดที่รักของฉันไปเอามาให้หน่อย นะครับ J”
อ๊ากกกกกก!!! ใช้เยี่ยงทาสแล้วยังมีหน้ามายิ้มอีก! และถึงแม้ว่าฉันจะจำใจเดินย่ำต๊อกๆ ไปหยิบน้ำให้นายปอนด์ถึงในครัว แต่ที่ฉันไปหยิบเพราะกำลังสับสนกับคำพูดของพี่ตัวเองอยู่ต่างหากล่ะ! เขาเพิ่งบอกไปว่าผู้หญิงที่มาด้วยกันไม่ใช่เพื่อน
แล้วถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เพื่อน...
ก็ต้องเป็นแฟนน่ะสิ!!
“เอาน้ำพี่ไป! กินเสร็จแล้วช่วยรีบจรลีออกจากบ้านฉันด้วยนะ! ”
“เธอกล้าไล่พี่ชายแท้ๆ ของตัวเองออกจากบ้านงั้นเหรอ -_-+”
“หรือพี่จะให้ฉันฟ้องแม่ล่ะ! ว่าพี่พาผู้หญิงมานอนค้างที่บ้าน! ”
“งั้นฉันจะฟ้องพ่อเรื่องที่เธอ... หา! เมื่อกี้ว่าอะไรนะ!! O_O”
พี่ทำหน้าตกอกตกใจ ในขณะที่ฉันกำลังสงสัยว่าฉันพูดอะไรผิดตรงไหน ก็พี่พายัยนี่มาจริงๆ นี่ แถมผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้หยิ่งเป็นบ้าตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าบ้านคนอื่นเค้ามายังไม่มีแม้แต่คำทักทาย เอ๊ะ หรือแฟนพี่ฉันจะเป็นใบ้ -_-?
“ช่างมันเถอะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันจะไม่ยอมให้พี่กับคนคนนี้ค้างที่นี่เด็ดขาด”
“ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเธอด้วย แบร่~! :P”
ไอ้พี่บ้าแลบลิ้นแผลบใส่ฉัน ก่อนจะกระดกน้ำเปล่าในแก้วจนหมดเกลี้ยง จากนั้นคว้ากระเป๋าสัมภารกหลายแหล่ขึ้นไปชั้นบนราวกับนักเดินทางเพื่อพิชิตยอดเขาเอเวอเรส =O=; (สภาพพี่ฉันเห็นเป็นอย่างนั้นจริงๆ นะ) ที่สำคัญคือยัยผู้หญิงใบ้คนนั้นยังจะเดินตามเขาขึ้นไปด้วย! -_-^ หนอยยย!! เจ้าของบ้านเค้าไล่แล้วยังหน้าด้านหน้าทนอีกเหรอ!
ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! (วิ่งขึ้นบันได)
“พี่ต้องมาคุยกับฉันให้รู้เรื่อง! ”
“ผมมีเรื่องอะไรต้องคุยกับคุณไม่ทราบครับ =_=^ แล้วช่วยถอยไปทีนะ มันหนัก”
“ไม่! บ้านเรามีห้องนอนสามห้อง ของพ่อกับแม่หนึ่งห้อง ของฉันหนึ่งห้อง ห้องเก็บของ ไม่สิ ห้องรกๆ ของพี่อีกหนึ่งห้อง และพี่คงไม่ได้คิดจะให้คนอื่นมานอนในห้องพ่อแม่หรอกนะ!”
ฉันยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย ก่อนจะผงะเมื่อพบว่าพี่ก็ส่งรอยยิ้มอีวิล (Evil) ตอบกลับมาเช่นกัน! =[]=
“ใครบอกล่ะว่าฉันจะให้เพื่อนฉันไปนอนที่ไหน”
“...”
ฉันถูกดันออกไปด้านข้าง ในขณะที่พี่ไขกุญแจเปิดประตูห้องนอน นี่อย่าบอกนะว่า...
“นิวเยียร์ เข้ามาสิ ^O^”
อ๊ากกกกกก!!!! พี่ชายฉัน! จะนอนห้องเดียว! กับผู้หญิง!
“ม่ายยยยย!!!”
ฉันพุ่งพรวดเข้าไปขวางทางเดินเอาไว้ ก่อนจะจ้องหน้ายัยผู้หญิงที่ชื่อนิวๆ นิ่วๆ อะไรนั่นไว้
หึ... ให้ตายยังไงฉันก็ไม่ยอมให้หล่อนเข้าไปหรอก ถึงแม้ว่าพี่ฉันจะบอกว่าหล่อนเป็นเพื่อน เป็นภรรเมีย เป็นเบ๊ เป็นขี้ข้าหรืออะไรก็ตาม บ้านหลังนี้เป็นบ้านของครอบครัวเรา และพี่ไม่ควรพาใครมาลับหลังพ่อกับแม่โดยเด็ดขาด!
ฟืบบบ~
“เลิกเล่นได้แล้วน่า -_- นิวเข้ามาเร็ว ส่งกระเป๋ามาๆ”
ฉันยืนอ้าปากค้างเมื่อถูกพี่ดึงเข้าไปในห้องเพื่อเป็นการเปิดทางให้ยัยผู้หญิงบ้านั่นเดินเข้ามาอย่างเฉิดฉาย โธ่เอ๊ยยัยนิ่ว!!! พี่เห็นผู้หญิงคนอื่นสำคัญกว่าฉันน้องสาวถีบตามกันออกมาได้ยังไง! TOT
ไม่! ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด! ฉันจะโทรไปฟ้องแม่!!!!!
[เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ… The number… (บลาๆๆ =_=) ]
ฉันค่อยๆ วางหูโทรศัพท์ลงเบาๆ อย่างเลื่อนลอย
โดยเผลอลืมไปว่า...
พ่อกับแม่กำลังอยู่บนเครื่อง!! T[]T
ฮืออออ ป่านนี้พี่กับยัยนั่นจะเป็นยังไงไปยังไงบ้างก็ไม่รู้! ผู้ชายกับผู้หญิงเค้าไม่ให้อยู่ในห้องแคบๆ กันสองต่อสองนะ วิชาสุขศึกษาและกายวิภาค (?) เขาก็สอนไว้ ไม่เคยเรียนรึไง! TOT ฉันจะไปกู้ภัยพี่และยัยนั่นออกจากห้องนั้นเดี๋ยวนี้!!
แต่ก่อนกู้...
ขอแอบฟังหน่อยเหอะ =.,=
เปล่า~ ฉันหมายถึง ฉันอยากดูลาดเลาก่อนจะเข้าไปลากพวกเขาออกมาก็เท่านั้น >_<
กุกกัก กุกกัก กุกกัก~
“เฮ้ย เอาชุดมาเยอะเลยนี่หว่า” เสียงนายปอนด์ดังเล็ดลอดออกมา
“แล้วคืนนี้จะนอนกันยังไง ห้องฉันเตียงใหญ่ก็จริง แต่มันมีเตียงเดียวไม่เหมือนที่หอซะด้วยสิ -_-”
“ก็นอนๆ ด้วยกันนั่นแหละ ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก”
O_O! ฉันได้ยินเสียงยัยนั่นแล้ว! เสียงห้าวเหมาะกับสไตล์เลยจริงๆ ! ว่าแต่! ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงกล้าเสนอตัวเองแบบนั้นนะ >_<! ศักดิ์ศรีของเธอไปมุดหัวอยู่ซอกไหนของกระเป๋าเดินทางแล้วมิทราบ! ฉันนึกอยากเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปโยนยัยผู้หญิงชื่อนิ่ว (เขาชื่อนิวเยียร์ -_-) นั่นให้ตกหน้าต่างคอหักตายไปเลย!
แต่ตอนนี้ฉันคงทำได้อย่างเดียว คือรอเวลา...
แล้วฉันจะฟ้องแม่! T^T
อ้าว แล้วเสียงคุยกันหายไปไหนแล้วล่ะ! O_O ทำไมถึงเงียบกันอย่างนี้! ฉันใจไม่ดีนะ ฉันจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ! TOT ฉันไม่ได้หวงพี่ตัวเองแต่ฉันหวงบ้าน จะต้องไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่พ่อกับแม่ไม่อยู่! ฉันจะปกป้องบ้านหลังนี้เองงงง!
ปึง!!!
“โอ๊ยยยยยยย!!! TOT”
“เฮ้ย! O_O”
“อ้าว ยัยพายเน่ามายืนทำอะไรหน้าประตูห้องฉันน่ะ =O=”
ฉันไม่ได้มายืนให้แฟนพี่เปิดประตูกระแทกใส่ดั้งแบบนี้ละกัน! TOT# ดั้งฉันยังอยู่ดีรึเปล่า จากที่ไม่ค่อยมี หวังว่ามันคงไม่ยุบหายเข้าไปในหน้าเลยนะ! ไม่งั้นฉันจะบินไปทำศัลยกรรมที่เกาหลี!! T[]T
“ขอทะ...”
“เพราะเธอแท้ๆ เลย! ใครเชื้อเชิญให้เข้ามาอยู่บ้านฉัน!”
ฉันตะโกนใส่คนตรงหน้าจนยัยนั่นหน้าเหวอ ในขณะที่เจ้าพี่บ้ากลับเอาแต่หัวเราะเสียงดัง -_-^
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“จำเอาไว้นะ! ฉันจะไม่ยอมให้เพื่อน หรือแฟน หรือผู้หญิงหน้าไหนมานอนค้างบ้านฉัน โดยเฉพาะผู้หญิงน่าไม่อายอย่างเธอ!”
“O_O ผู้หญิงเหรอ! อุ๊บ!!! ฮะๆ อุวะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!!!”
ไอ้พี่บ้าระเบิดหัวเราะ (น่าเกลียด) ออกมาลั่นห้อง ฉันพูดอะไรผิดไม่ทราบ! ยัยคนถูกว่ายังหน้าด้านหน้าทนยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แต่ตอนนี้ยัยนั่นขมวดคิ้วสวยๆ ได้รูปจนเป็นปม คล้ายจะสงสัยอะไรบางอย่างมากกว่าโกรธ -_- แต่จะอะไรก็ช่าง สิ่งที่เรียกความสนใจจากฉันในตอนนี้คือร่างของนายปอนด์ ที่กระโดดลงมาจากเตียง (ตอนแรกหมอนั่นนั่งจัดกระเป๋าอยู่บนเตียง) ก่อนจะเดินตรงมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ยัยนิ่วแล้วยกมือขึ้นตบบ่ายัยนั่นสองสามที
“ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว ฉันกับยัยนิวเยียร์ไม่ใช่แฟน แต่กำลังดูๆ ใจกันอยู่ คงอีกไม่นานหรอก ^O^”
“O_O!! เฮ้ย!”
ยัยนิวเยียร์ (ในที่สุดก็เรียกถูก =_=;) ทำหน้าตื่นตกใจ ในขณะที่ฉันสิ ควรจะตกใจยิ่งกว่าที่พี่ยอมรับออกมาแบบนี้!! ฉันฟ้องแม่แน่ๆ ฉันจะฟ้องจริงๆ ด้วย! T^T
“อ้อ... แล้วเธอก็อย่าลืมลงไปทำอะไรให้ฉันกับ ‘แฟนสาว’ ของฉันกินด้วยนะ หิวจะแย่อยู่แล้ว ^_^”
แต่ก่อนจะไปฟ้องแม่ ขอแก้ไขคำผิดอะไรสักหน่อยเถอะ...
ฉันเป็นน้องสาวไม่ใช่เบ๊!!!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
นางเอกฮาได้อีก 55555 5.
ชอบพระเอกจัง ><~
5555 เนียนจริง