○○Hello my girl! รักนาย เจ้าหญิงของฉัน!?○○

ตอนที่ 14 : ○ Chapter 12 ความลับของ... ○

12

ความลับของ...

“อยากมางานทำไมไม่บอก”

นิวเยียร์เอ่ยปากถามฉัน หลังจากที่จัดการดึงฉันออกมาหลบมุมอยู่ข้างตึกเรียนตึกหนึ่งที่ร้างผู้คน ยัยนี่ทำแบบนี้ทำไม ครั้งที่สองแล้วที่เธอทำท่าทางเหมือน... หึงฉัน

ไอ้อาการแบบนี้มันควรจะเกิดกับนายปอนด์ไม่ใช่รึไง! >O<!

“ก็... ฉันเห็นพี่คู่กับพี่แพรไหมแล้ว ก็เลย... (._. )”

“มากับไอ้ลูกครึ่งนั่น -_-”

“ฉันเปล่านะ! แค่มีเรื่องบังเอิญนิดหน่อย TOT”

แล้วทำไมฉันต้องแก้ตัวเป็นพัลวันแบบนี้ด้วย! ยัยนี่จะคิดยังไงก็เรื่องของเขาไม่ใช่เหรอยัยพาย! T_T//

“บังเอิญ... แบบไหนล่ะ”

“แบบว่า... TOT”

ฉันเอานิ้วจิ้มกันเล่นไปมา เพราะนึกเหตุผลดีๆ ไม่ออก T_T บังเอิญว่าอะไรดีล่ะ ก็ในเมื่อฉันเป็นคนเต็มใจมากับเขาเองนี่นา!

“ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม...”

ดูเหมือนฉันจะคิดนานเกินไป นิวเยียร์จึงพูดตัดขึ้นมา ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาใกล้ O_O//

“ว่าฉันหึงง่าย... หายยาก”

“เคย T///T”

“แล้วคราวนี้ฉันก็หึงมากๆ”

“...”

แล้วใครบอกให้มาหึงฉันมากๆ กันล่ะ T_T///

ฉันก้มหน้ามองพื้นไม่กล้าตอบ คราวที่แล้วยัยนั่นหอมแก้มฉันถึงจะหาย แต่คราวนี้มันไม่เหมือนกัน ฉันคงไม่กล้าพอจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มว่าที่พี่สะใภ้... ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง T///T

“...”

“ไม่ง้อเหรอ...”

“...”

ท่ามกลางความเงียบ (เพราะฉันไม่กล้าตอบ TOT) ฉันเห็นเงาของนิวเยียร์ขยับเข้ามาใกล้ เมื่อเงยหน้าไปก็พบว่าเธอกำลังเหลือบตาไปทางซ้ายขวาเหมือนจะดูลาดเลาอะไรบางอย่าง และเมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่แถวนี้เลยแม้แต่คนเดียว คนตรงหน้าก็ก้มตัวลงมา และกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู

“เธอไม่ง้อ... งั้นฉันทำเองก็ได้”

สิ้นเสียงนั้นไม่ถึงวินาที ริมฝีปากของนิวเยียร์ก็ขยับเข้ามาใกล้ และทาบลงบนปากของฉัน! O3O///

จุ๊บ~

จะ จะ จะ จะ จะ จูบ!

ว่าที่พี่สะใภ้... จูบฉัน!!?

ให้ตายสิ มันไม่ใช่แค่จุ๊บๆ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเหมือนในตอนนั้น แต่นี่มันคือ จูบ!

มือของนิวเยียร์ประคองใบหน้าฉันเอาไว้ มันอ่อนหวานและเนิ่นนาน... สองวิ... สามวิ... หรือสี่วิ...

ฉันจะเป็นลม! TOT///

“พาย! พายฟู!”

เสียงที่คุ้นหูดังเข้ามาใกล้ ทำให้ฉันรีบผลักคนตรงหน้าออกไปอย่างตกใจ ถ้าใครมาเห็นเข้ามันต้องแย่แน่ๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่เค้กปอนด์ พี่ผงแป้ง ยัยแพรไหม หรือ...

“ออกัส!”

“แฮ่กๆ หาแทบแย่ เธอเป็นอะไรรึเปล่า”

ออกัสวิ่งมาดึงฉันเข้าไปใกล้ แล้วมองสำรวจไปทั่ว ก่อนจะตวัดสายตาไปมองนิวเยียร์อย่างเอาเรื่อง! O_O

“ผมเห็นคุณตั้งแต่ที่ร้านไอติมแล้ว ทำไมต้องมายุ่งกับพายด้วย!”

โอ้... นี่ฉันกลายเป็นซินเดอเรลล่าหลายใจที่มีเจ้าชายมารุมแย่งซะแล้ว U_U แต่นิวเยียร์ควรจะเป็นเจ้าหญิงนี่นา… และเจ้าหญิงไม่ควรจะจูบกับซินเดอเรลล่าด้วย! TOT

“ฉันเป็นเพื่อนพี่ชายพาย ว่าแต่นายเถอะ เป็นใคร -_-”

“หึ ผมกับพายเป็นคู่ควงกันวันนี้ และเพื่อนพี่ชายไม่มีสิทธิ์มาแย่งคู่ผม!”

“แล้วถ้าฉันจะบอกว่า... ฉันควงพายมาเป็นอาทิตย์แล้วล่ะ -_-+”

“เป็นไปไม่ได้หรอก พายไม่ชอบทอม!”

อ๊ากกก!!! เมื่อกี้ฉันฟังผิดไปรึเปล่า นิวเยียร์บอกว่า ‘ควง’ ฉันมาเป็นอาทิตย์! แต่เธอเป็นว่าที่พี่สะใภ้ฉันนะ! แล้วออกัสนี่อะไร นายรู้ได้ไงว่าฉันไม่ชอบทอม แต่... ฉันก็ไม่ได้ชอบจริงๆ นี่! TOT/// (สับสนในตัวเอง)

“ฉันไม่ได้เป็นทอม -_-”

“แล้วเป็นอะไรล่ะ -_-+”

“เป็น...”

“พอสักทีเถอะออกัส! T_T”

ฉันที่ไม่รู้จะทำยังไง เลยตัดสินใจวิ่งไปยืนคั่นกลางคนทั้งคู่ โดยเลือกหันหน้าไปทางนายออกัส เพราะฉันไม่อยากจะสบตากับคนที่เพิ่งจูบ... และบอกว่าควงกับฉันมาเป็นอาทิตย์! V.V///

“พาย...”

เสียงเบาๆ ของนิวเยียร์ดังออกมาจากด้านหลัง แต่ฉันไม่กล้า ฉันจะหันไปมองหน้าว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองได้ยังไง ถ้าหัวใจฉันยังเต้นแรงแบบนี้!

“ไปกันเถอะออกัส V.V///”

ฉันยื่นมือไปกระตุกแขนเสื้อนายลูกครึ่ง โดยไม่อาจรู้เลยว่าคนข้างหลังฉันกำลังทำหน้าแบบไหน

ออกัสก้มลงมามองฉันอย่างงงๆ แต่ก็ยื่นมือมาจับมือฉันไว้ แล้วพาฉันเดินออกจากมุมนั้น... โดยไม่มีแม้แต่เสียงเรียกของใครทั้งสิ้น

ฉันไม่ได้หวังให้ใครมาเรียกสักหน่อย แต่ไอ้อาการเจ็บจี๊ดๆ ที่หัวใจมันคืออะไรกัน T_T

เที่ยงคืนสี่สิบห้านาที

ถ้าฉันเป็นซินเดอเรลล่า ป่านนี้ฉันคงกลับถึงบ้าน ไปแต่งชุดสาวใช้และแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถม้าคงคืนสภาพกลับเป็นฟักทอง และเจ้าชายคงจำหน้าฉันไม่ได้...

แต่เพราะฉันไม่ใช่ซินเดอเรลล่า ราชรถของเจ้าชายลูกครึ่งจึงยังคงสภาพเป็นรถสปอร์ตสุดหรูตามเดิม =.,=

หลังไปนั่งรถทัวร์รอบเมืองผลาญน้ำมันเล่นกับนายออกัสเป็นชั่วโมงๆ เรียบร้อยแล้ว เจ้าชายลูกครึ่งก็รีบพาฉันกลับมาส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัย ตลอดทางบนรถ นายออกัสเอาแต่ชวนฉันคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ จนฉันหลงคิดไปว่า... ถ้าฉันไม่รู้จักนิวเยียร์ ฉันคงตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ได้ไม่ยาก... ว่าแต่... มันเกี่ยวอะไรกับคนที่เพิ่งขโมยจูบฉันไปด้วย! T///T

“ขอบคุณนะออกัส U_U//”

“ฮ่าๆ เรื่องเล็กน่า ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ ฉันไม่น่าไปเถียงกับยัยทอมนั่นเลย มันทำเธอรู้สึกแย่ใช่ไหม”

“(._. ) ( ._.) (._. ) ( ._.)” ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ

จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องที่เขาเถียงกับนิวเยียร์หรอกที่ทำให้ฉันนั่งหน้างุ้มมาตลอดทางแบบนี้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ฉันต่างหาก ฉันไม่รู้ว่าจากนี้ไปฉันจะมองหน้าว่าที่พี่สะใภ้ตัวเองยังไง และฉันจะมองหน้าพี่ชายตัวเองยังไง เขาจะรู้ไหมว่าฉันเพิ่งถูกแฟนเขาจูบมา TOT//

“ดึกแล้ว เธอเข้าบ้านเถอะ”

“อื้ม ขอบคุณอีกครั้งนะ U_U/”

ฉันปิดประตูรถและโบกมือหย็อยๆ ให้ออกัส ก่อนที่รถของเขาจะค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป

ว่าแต่...

ทำไมบ้านฉันถึงปิดไฟมืดตื๋อแบบนี้เนี่ย! O_O

ไหนนายปอนด์บอกว่างานเลิกก่อนเที่ยงคืนไง ฉันเดินเกาหัวแกรกๆ อย่างสงสัยเข้าไปในบ้าน เมื่อเปิดไฟห้องนั่งเล่นก็พบว่าไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว

พี่ชายฉันกับยัยว่าที่พี่สะใภ้ต้องพากันไปเมาหัวราน้ำที่ไหนต่อแน่เลย -_-+

ฉันโยนกระเป๋าทิ้งไว้บนโซฟา แล้วเดินโซซัดโซเซขึ้นบันไดไปสุดขั้นที่ชั้นสอง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่กับตัวเอง

เฮ้อ... โล่งใจ... บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม แต่ฉันโล่งใจเหลือเกินที่ไม่มีใครอยู่บบ้านตอนนี้ ไม่มีนายปอนด์ที่จะคอยมาจับผิดว่าหน้าฉันแดงแค่ไหน ไม่มีนิวเยียร์ที่คอยทำให้ฉันใจเต้น... ขอแค่คืนนี้เท่านั้น... ผ่านคืนนี้ไปฉันจะลืมว่ามันเกิดอะไรขึ้น... ฉันจะลืมว่าใครที่เคยจูบฉัน...

แต่...

ฉันไม่ได้ลืมล็อคประตูห้องนอนตัวเองก่อนออกจากบ้านนี่นา =O=;

ทำไมมันถึงเปิดแง้มอ้าซ่าอยู่แบบนี้ล่ะ แถมยังมี... เสื้อสูทตัวนอกของใครบางคนวางแผ่หลาอยู่หน้าประตูอีกด้วย! O_O

ฉันก้มลงเก็บสูทมาถือไว้ในมือ หัวใจพลันเต้นรัวขึ้นเรื่อยๆ ให้ตายเถอะ! ทำไมฉันถึงจะไม่รู้ว่ามันเป็นของใคร! ก็เจ้าของมันเพิ่งใส่ให้ฉันเห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเองนี่นา!

ตึก... ตึก... ตึก...

แอ๊ด...

ฉันผลักประตูให้กว้างกว่าเดิม สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ฉันไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นที่จะเข้าห้องนอนตัวเองมากเท่าครั้งนี้มาก่อน TOT หัวใจฉันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอกเมื่อเห็นเสื้อสีขาวตัวในสูทห้อยต่องแต่งอยู่บนเก้าอี้

และในวินาทีต่อมา... เมื่อสายตาฉันกวาดไปเจอบางสิ่ง ฉันก็เป็นต้องปล่อยสูททิ้งลงกองแทบเท้าทันที!

ผลุบ!

ร่างของ ‘ผู้ชาย’ คนหนึ่งนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ใบหน้าเขาแดงก่ำ มือพาดไว้กับหน้าผาก และ... ไม่ใส่เสื้อ!

เขาคือ...

  



เอานิวเยียร์มาเสริฟแล้วจ้า!

พอเข้าช่วงไคลแมกซ์ก็ไม่รู้ว่าจะต้องแต่งยังไงถึงจะตื่นเต้นเร้าใจ

กว่าจะเอาตอนนี้ออกมาเลยนั่งนึกนอนนึกถึงฉากต่างๆ ที่จะเขียน

ไม่รู้ว่าจะมีใครตื่นเต้นกับพายฟูบ้างไหม ฮ่าๆ


อย่างที่เคยบอกแหละ

ว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งยาวมาก ใน Word มี 79 หน้าเกือบ 80 แล้ว

ฉากใส่อารมณ์หรือตื่นเต้นตูนก็เลยไม่แน่ใจ คงเพราะเป็นมือใหม่ด้วย

ใครมีอะไรช่วยแนะนำหน่อยนะคะ U_U




แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ!

To be cont...

Matesoul my