(Shokugeki no Soma)❄Snow Princess❄(tsukasaxoc)

ลำดับตอนที่ #2 : CH.2 SHOKUGEKI SOMA&MEKUMI VS SHINOMIYA CHEF

CHAPTER 2

❄☀❄

หลังจากที่กลับมาจากด่านของเชฟฮินาโกะไปก็กลับมาด้วยความเหนื่อยล้านิดๆ หน่อยแต่ฉันว่าการทดสอบต่อไปจะเหนื่อยกว่านี้แน่นอนเพราะเป็นการทดสอบของเชฟเซคิโมริ การที่จะให้คนคนเดียวเสิร์ฟอาหาร50ที่เนี่ยก็ยังไงได้อยู่และอาหารที่ให้ทำก็เป็นเซตสเต๊กที่มีสลัดซุป ข้าวและสเต๊กเหนื่อยแน่เลยงานนี้

"และอีกอย่างต้องทำทั้งหมดให้เสร็จใน60นาที ถ้าทำไม่ได้ก็ถูกไล่ออก ณ จุดนั้นทันที"ก็อย่างที่ได้ยิน เหนื่อยแน่ๆ งานนี้ต้องเตรียมทุกอย่างเองหมดเฮ้อ "เริ่มได้!! "รออะไรละพุ่งสุดตัวเพื่อแข่งเลยงานนี้ฉันเคยเสิร์ฟอาหารเยอะๆ แบบนี้อยู่นะคะ

ผ่านไป10นาที

15ชุดแล้ว โซมะคุงทำเร็วพอตัวอยู่นะแต่จะไม่แพ้หรอก ผ่านไปอีกสักพัก

"ยูกิเนะ ฮานะและยูกิฮิระ โซมะผ่านงาน"เสร็จพร้อมกันเฉยเลย อะไรกันอ่า รู้งี้น่าจะเร่งสปีชอีกหน่อยก็ดีหรอก

"เร็วเหมือนกันนะฮานะ"โซมะคุงเดินมาพูดกับฉัน แต่ก็นะท่าทางเราสองคนก็ดูสบายกันมากๆ เลยด้วย

"โซมะคุงก็เหมือนกันนะคะ เหนื่อยไปทั้งตัวเลย"ฉันว่าพร้อมยืดเส้นยืดสายสักหน่อย โกหกค่ะโกหก เอาจริงๆ ก็ไม่เหนื่อยอะไรเลย

"พอดูไปดูมาเธอก็เหมือนคนที่ฉันรู้จักคนนึงเลยแห๊ะ"พอโซมะคุงพูดพร้อมมองฉันใกล้อีกครั้งแล้วทำท่านึกฉันก็หัวเราะออกมานิดหน่อย

"เหมือนใครหรอคะ"ฉันถามไป จะไปเหมือนใครกันนะฉันเนี่ย

"เหมือนเอรินะ"เงิบไปเลยค่ะ เพราะว่าไม่เคยมีใครพูดแบบนี้มาก่อนแถมที่ทุกคนไม่สังเกตเพราะนามสกุลด้วย

"หมายถึงท่านนาคิริ เอรินะน่ะหรอคะ"ฉันถามไป

"อืม เหมือนแค่หน้าตานะ ส่วนนิสัยนี่ต่างกันสุดขั้วไปเลยถ้าบอกเป็นพี่น้องกันยังไงก็ไม่น่าเชื่อเลยสักนิด"โซมะคุงนี่น่าก็กวนนิดๆนะคะ ถ้าพี่เอรินะได้ยินเข้าคงจะโมโหมากๆ เลยล่ะค่ะ

"อามาริ จิเอนะผ่านงาน"พอเสียงประกาศดังขึ้นฉันก็แยกกับโซมะคุงทันที โซมะคุงก็ไปอาบน้ำพักผ่อนก่อน

"เสร็จแล้วหรอคะ จิเอะ เหนื่อยไหมคะ"ฉันเดินไปหาจิเอะทันที

"ไม่เลยค่ะ ท่านฮานะเหมือนกันนะคะ เหนื่อยไหมคะ"จิเอะถามฉัน

"ไม่หรอกค่ะ ไปแช่น้ำกันเถอะ"ฉันว่าไป ก่อนที่จะเดินนำจิเอะไป

"ค่ะ"จิเอะขานรับระหว่างทางไปแช่น้ำ

ระหว่างทางไปห้องอาบน้ำ

"อ๊ะ!! พี่เอรินะ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ"ฉันเดินไปกอดพี่เอรินะทันทีที่เห็น คิดถึงพี่เอรินะจังเลย

"เอ๊ะ!? ฮานะกลับมาเรียนแล้วหรอ"พี่เอรินะว่าก่อนจะกอดตอบ และลูบหัวฉันนิดหน่อย เหมือนพี่เอ็นดูน้องนั่นแหละ

"ท่านฮานะไม่พบกันเสียนานเลยนะคะ"เลขาของพี่เอรินะหรืออาราโตะ ฮิซาโกะซังเอ่ยทัก ยังอยู่ในหน้าที่นี่นะ จะทักแบบสนิทก็คงไม่ได้

"ค่ะ ไม่เจอกันนานเลย"ฉันทักกลับไปและยิ้มตอบ

"พอได้มาเจอกันแบบนี้ก็รู้สึกดีใจมากเลยค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นไปแช่บ่อน้ำร้อนก่อนนะคะหมดแรงแล้วอ่า"ฉันว่าไปพอนึกว่าตัวเองเพิ่งผ่านการทดสอบเมื่อกี้ ฉันปล่อยกอดพี่เอรินะออก

“อืม อย่าหักโหมมากนะฮานะ” พี่เอรินะว่าด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงและลูบหัวฉันเล็กน้อย

"งั้นขอตัวก่อนนะคะ"ฉันว่าไปพร้อมเดินเพื่อมุ่งไปบ่ออาบน้ำ เปลี่ยนชุดและล้างตัวอาบน้ำได้"พอมาแช่น้ำแล้วรู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะเลย"ฉันว่าไปพอคิดไปคิดมาฉันเหมือนคนแก่เลย

"ท่านฮานะพอแช่น้ำเสร็จต้องกินยานะคะ"จิเอะว่า

"อึก ไม่กินได้ไหมอะ"ฉันว่าไปเพราะฉันเป็นคนเกลียดยาขั้นรุนแรงเพราะต้องกินมาตั้งแต่เด็กแล้ว

"ไม่ได้ค่ะ"เสียงอย่างแข็งเลยอ่า งือ อาบน้ำเสร็จก็กินยานอน จบพรุ่งนี้มีทดสอบต่ออีก

❄☀❄

เกลียดวันนี้จังเลยเพราะคนที่ฉันเจอดันเป็นเชฟชิโนมิยะที่เข้มงวดสุดๆ (ตั้งแต่แต่งมาโดนคำว่าเข้มงวดไปหลายรอบแล้วนะคะเชฟ//ไรต์) วัตถุประสงค์ของเชฟชิโนมิยะคือคัดคนออกจริงๆนั่นแหละ ฉันสังเกตวัตถุดิบที่เชฟเตรียมให้แล้วมันมีของคุณภาพต่ำอยู่ในนั้นด้วยแถมต้องทำเดี่ยวอีก คงเพราะรู้ว่าต้องมีการปรึกษาเกิดขึ้นแน่ๆ เลยสินะ

"เริ่มได้"เชฟชิโนมิยะสั่งฉันวิ่งไปหยิบวัตถุดิบต่างๆ ด้วยความเร็วจนครบแล้วเริ่มทำตามสูตรอย่างเคร่งเครียด (ไม่เครงครัดหรอก//ไรต์) เพราะนิสัยฉันมันสายเปลี่ยนสูตรนี่นาแต่ให้ทำตามสูตรก็ได้ไม่มีปัญหาอะไรหรอกสบ๊ายสบาย พอคิดงั้นฉันก็เตรียมเสร็จหมดละแห๊ะ ส่งงานดีกว่าเพราะทำเสร็จแล้วคนอื่นๆ ก็เกือบเสร็จละด้วย ฉันก็ไปส่งงานตามปกติและเชฟชิโนมิยะก็ชิม

"ยูกิเนะ ฮานะค่ะ"ฉันบอกชื่อไปเอาจริงๆ ถึงไม่ต้องบอกเชฟก็รู้จักอยู่แล้วแต่มันต้องบอกตามมารยาทไงและเชฟก็ชิมอาหารและนิ่งไปพักนึงก่อนจะ

"ผ่านงาน"จบเท่านี้ก็เสร็จแล้วสบายจังเลย คนอื่นๆ ก็เริ่มส่งงานแล้วโดนไล่ออกต่อกันมาอย่างยาวพอมีคนดึงดันจะทำใหม่ก็ต้องยอมแพ้เพราะไม่มีวัตถุดิบเหลือแล้วถึงเหลือก็มีแต่คุณภาพที่ไม่เหมาะจะทำอาหารอยู่ดีแต่ถ้าทางแก้ก็มีแต่ในสถานการณ์แบบนี้คงไม่มีใครทำหรอก เพราะมันอยู่นอกเหนือจากสูตร แต่พอมองไปที่เมงุมิจังที่พยายามแก้สีของกะหล่ำดอกด้วยการใช้น้ำส้มสายชูที่ทำจากไวน์ซึ่งมันคือทางแก้ที่ดีแต่ยังไงเชฟชิโนมิยะคงบอกว่ามันอยู่นอกสูตร เพราะสูตรไม่ได้อนุญาตให้ใช้ความเป็นกรดแน่ๆเลย

พอเมงุมิจังส่งเป็นคนสุดท้าย เชฟชิโนมิยะก็ให้ตกพร้อมเหตุผลที่ฉันคิดไว้เป๊ะ ไม่เคยจะเป๊ะเท่านี้มาก่อน (ถ้าไม่ติดฮานะเป็นตัวละครตัวเองไรต์จะด่าละ//ไรต์)

และแน่นอนโซมะคุงไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้เลยเดือดขั้นรุนแรงคงต้องแก้สถานการณ์แล้วสิ ฉันเดินไปจับไหล่ของโซมะคุงก่อนจะพูด

"งั้นเอางี้ไหมล่ะคะ กฎของโทสึกิสามารถใช้ได้กับศิษย์เก่าเพราะงั้น.."ฉันเว้นช่วงไปแป๊บนึงขอหายใจก่อน

"หมายความว่าไงฮานะ"เชฟชิโนมิยะจะเดือดแล้ว ลืมบอกเชฟเป็นคนที่ไม่เรียกฉันว่าท่านหรอกไม่มีเหตุผลอะไรด้วยและฉันก็ไม่ได้ขัดเรื่องนั้นใครจะเรียกฉันยังไงก็ได้ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบขัดความคิดคนอื่น

"แข่งโชคุเงคิ กับสองคนนี้สิคะ ถ้าฝ่ายนี้ชนะช่วยยกเลิกการไล่ออกของโทโดโคโระซังด้วยค่ะแต่ถ้าฝ่ายเชฟชนะเชิญไล่ออกได้ตามสบายเลย"ฉันว่าไปก่อนจะหันไปหาโซมะคุง"ไม่มีปัญหานะโซมะคุง"ฉันถามไป

"อ่า คิดเหมือนกันเลยฮานะ"โซมะคุงตอบมา สีหน้านี่พร้อมมีเรื่องเหมือนกันนะคะเนี่ย ฉันยิ้มให้ไป

"แล้วเชฟล่ะคะยอมรับได้รึเปล่า"ฉันหันไปหาเชฟชิโนมิยะต่อ ท่าทางเชฟก็จะไม่ยอมแข่งง่ายๆ เลยนะ

"หึ การแข่งโชคุเงคิกับอีกฝ่ายที่ไม่ใช่นักเรียนมาก่อนก็ใช่ว่าไม่เคยมี แต่การแข่งนี้ทักสองฝ่ายต้องยอมรับเงื่อนไขไม่ใช่รึไงฮานะ ฉันไม่คิดจะยอมรับการท้าดวล ไม่ว่าจะพยายามยังไงฉันก็ไม่เปลี่ยนใจที่จะไล่โทโดโคโระ เมงุมิ ออ.."

"น่า อย่ารีบร้อนนักสิ"คนที่ปรากฏตัวได้เวลาก็คือเชฟโดจิม่า ซึ่งฉันเห็นว่ามาอยู่ก่อนแล้วแค่รอโอกาสออกมาเฉยๆ "ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องน่าสนใจขึ้นมาเลยนะเนี่ย ชิโนมิยะ"มาคนเดียวไม่พอ พาเชฟฮินาโกะมาด้วยขอร้องเถอะค่ะ

❄☀❄

"อาหารของโทโดโคโระเมงุมิซังก็อร่อยไม่ใช่หรอคะ ทำไมถึงไม่ให้ผ่านล่ะคะ ท่านฮานะเองก็เห็นด้วยใช่ไหมคะ"เชฟฮินาโกะอย่าหาเรื่องใส่ตัวฉันด้วยสิ แถมอะไรคือสายตาคาดหวังกันเนี่ย

"ก็ถ้าในแง่ของเชฟชิโนมิยะก็ไม่แปลกที่จะไม่ให้ผ่านแต่ถ้าในแง่ของคนอื่นโทโดโคโระซังสามารถแก้สีของกะหล่ำดอกได้ถึงมันจะต้องเปลี่ยนสูตรแต่ก็ถือว่าเป็นไหวพริบที่ดีเลยล่ะค่ะ ไม่งั้นฉันไม่ท้าแข่งโชคุเงคิหรอกค่ะ"ฉันอธิบายไปแต่สายตาเชฟชิโนมิยะน่ากลัวอะงือ ทั้งสามคนดูเหมือนกำลังจะตกลงเรื่องการแข่งเลยนาาา

"การแข่งโชคุเงคิแบบไม่เป็นทางการ ฉันจะเป็นคนดูแลเอง คิดซะว่าเป็นการต่อสู้ข้างทางแต่เราจะไปขัดโปรแกรมของค่ายฝึกไม่ได้ หลังจากงานช่วงบ่ายเสร็จก็มาแข่งกัน"เชฟโดจิม่าอธิบาย คนที่ไม่พอใจที่สุดก็เชฟชิโนมิยะนั่นแหละ

"เฮ้ โดจิม่าซังทำไมผมต้องมาเข้าร่วมเรื่องเหลวไหล-"

"ยอมรับซะ ชิโนมิยะ! "เสียงเชฟโดจิม่าน่ากลัวง่า อย่าทำหน้าน่ากลัวสิคะ

"ก็ได้ ยูกิฮิระ ถ้านายชนะการไล่ออกจะถูกยกเลิก แต่ถ้าฉันชนะ ฉันจะไล่นายออกไปด้วย"เชฟชิโนมิยะก็น่ากลัวอะ

"ก็อย่างว่าพอทำงานเสร็จก็ให้มาชั้นใต้ดินของอาคาร แสดงความกล้าของเธอให้เห็นหน่อยเถอะ"เชฟโดจิม่าว่าขึ้น หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ออกห้องไป "ไม่คิดเลยนะครับว่าท่านฮานะจะเป็นคนออกปากท้าแทนพวกเขา มั่นใจว่าพวกเขาจะชนะเหรอครับ"เชฟโดจิม่าหันมาถามฉันที่ยืนอยู่แบบเหม่อลอย

"หึๆ ไม่ค่ะ ฉันคิดว่ายังไงเชฟชิโนมิยะก็ต้องชนะแน่นอนค่ะ แต่ว่าความพยายามของสองคนนั้นทำให้ฉันไขว้เขวซะแล้วล่ะค่ะ"ฉันพูดไป เชฟก็แอบตกใจหน่อยแหละค่ะแต่ก็เพราะเหตุผลของฉันมันก็เลยไม่มากนักพอออกมาก็เจอทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่มีน้ำตาด้วยแห๊ะ

"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย โทโด-ไม่สิเมงุมิจัง ความพยายามของเธอน่ะมันสุดยอดมากเลยนะ"ฉันเดินไปปลอบเมงุมิจังพร้อมกอด

"ฮานะซัง ขอบคุณนะคะ"เมงุมิจังว่าก่อนจะกอดตอบ

"เพราะงั้นก็พยายามให้เต็มที่ไม่ต้องคิดว่าฝ่ายนั้นเป็นใครแค่คิดว่าทำอาหารให้เป็นตัวเองที่สุดก็พอแล้วล่ะ"ฉันว่าก่อนจะลูบหัวปลอบเมงุมิจังต่อ "โซมะคุงก็ พยายามเข้านะ"ฉันว่าไป

❄☀❄

ณ ห้องใต้ดินของโรงแรม

"ไม่คิดเลยนะว่าท่านฮานะจะเป็นคนท้า"เชฟเซคิโมริพูดขึ้นเพราะตอนนี้พวกเมงุมิยังไม่มา

"ถึงเป็นคนท้าแต่ไม่ใช่คนแข่งนี่คะ เพราะเชฟโดจิม่าไม่ยอมให้ฉันแข่งแน่ๆ ค่ะ"ฉันว่าไปพร้อมจิบชาฉันอยู่อย่างสงบมากตอนนี้เพราะเชฟฮินาโกะโดนมัดไว้อยู่

"ฮานะจังแกะเชือกให้เถอะค่ะ"เปลี่ยนสรรพนามการเรียกแล้วแห๊ะ

"อย่าได้คิดที่จะแกะเชียว!! "เชฟชิโนมิยะดุฉันง่า ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะฉันผิดอะไร

"ก็อย่างที่ได้ยินแหละค่ะ เชฟฮินาโกะ ฉันยังไม่อยากเป็นแบบเชฟเพราะงั้นขอเซฟชีวิตตัวเองไว้ก่อนนะคะ"ฉันว่าไปพร้อมจิบชาอีกครั้ง

และแล้วพวกโซมะคุงก็มาพอดี เมงุมิจังดูตื่นตระหนกนะ คงเพราะคนที่ตัดสินยังเป็นเชฟเลยหนิ่

"ท่านฮานะสนใจเป็นกรรมการไหมครับ"ใครให้ถามคำถามนี้คะเชฟโดจิม่า มันเป็นคำถามตัดเพื่อนทางอ้อมนะคะ

"ไม่ค่ะ"ตอบไปแบบตรงๆ เลยแล้วกัน

"โห ทั้งที่ท่านฮานะอาจจะช่วยเพื่อนได้เนี่ยนะครับ"คาดคั้นเข้าไปอีกแต่มันไม่สามารถทำลายความตั้งใจของฉันได้หรอก

"แต่ว่าการทำให้เกิดความไม่เป็นธรรมขึ้นแล้วชนะ เป็นเชฟโดจิม่าคุณจะดีใจหรอคะที่เพื่อนโกงเพื่อให้ตัวเองชนะเพราะสงสารและรู้ว่าตัวเองจะไม่ชนะ"ฉันว่าไปตามตรง

"เป็นคนเถรตรงจังนะครับ"เชฟโดจิม่าว่า ทำไมมันเหมือนไม่ใช่คำชม "งั้นเริ่มได้"เชฟว่าพร้อมที่เชฟชิโนมิยะเริ่มทำอาหารแถมพูดคำบั่นทอนจิตใจให้เมงุมิจังกังวลเข้าไปแถมเชฟโดจิม่ายังจะให้เมงุมิจังเป็นคนสั่งการทำอีก ทำไมเป็นคนใจร้ายขนาดนี้กันแต่ฉันก็เข้าใจแหละที่ทำแบบนี้เพราะอยากให้เมงุมิจังก้าวข้ามความกลัวสินะ

เพี้ยะ

ตบซะแรงเลยนะโซมะคุงแต่ก็ทำให้เมงุมจังหายสั่นได้ล่ะ เริ่มทำอาหารกันแล้วโซมะคุงที่คอยซัพพอร์ตเมงุมิจังเป็นอย่างดีโดยที่ไม่เคลื่อนไหวเกะกะเลยสักนิดแถมยังสามารถคาดเดาว่าเมงุมิจังต้องการอะไรได้ด้วย เท่าที่ดูจากประวัติโซมะคุงที่บ้านเป็นร้านขายอาหาร และช่วยที่บ้านเปิดร้านแต่ฝีมือไม่น่าจะขนาดนี้นี่นาหรือว่ามีคนฝึกให้กันนะ

"เอาละมาปิดฉากกันได้แล้ว"เชฟโดจิม่าพูดนั้นหมายความว่าจัดจานได้แล้วและเตรียมพร้อมเสิร์ฟ

หมดเวลาจ้า

คนที่เสิร์ฟคนแรกคือเชฟชิโนมิยะและเมนูคือCHOU FARCI (ชูฟาซี หรือกะหล่ำปรียัดไส้) (ไรต์ขอไม่อธิบายนะมันเยอะ//ไรต์จะสอบแล้วยังไม่อ่านหนังสือเลย)

ดูดีมากเลยนะคะอยากกินจัง เชฟก็ให้คำชมดีมากด้วยรอเวลาสำคัญก่อนเดี๋ยวออกโรง ต่อมาเมงุมิจังก็เสิร์ฟอาหารเมงุมิจังเลือกเสิร์ฟTERRINE ซึ่งเป็นหัวข้อในการทดสอบของเชฟชิโนมิยะเอาจริงถ้าเป็นคนอื่นฉันจะคิดว่าหยามเกียรตินะแต่สำหรับเมงุมิจังคงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้แน่ๆ สีสันสวยมากเลยนึกถึงสายรุ้งเลย

พอถึงช่วงให้คะแนน

การให้คะแนนคือให้วางเหรียญให้กับคนที่จะให้คะแนนดูจากสถานการณ์แล้วเชฟส่วนมากก็คงเลือกเชฟชิโนมิยะแน่ๆ ไม่น่าเรียกส่วนมากแล้วแหละทุกคนเลยดีกว่า แต่ถึงอย่างงั้นเชฟโดจิม่าก็เดินไปให้เหรียญกับเมงุมิจัง

"คุณคิดจะทำอะไร โดจิม่าซัง"เชฟชิโนมิยะถาม

"ฉันก็แค่ให้คะแนนกับอาหารที่ฉันเห็นคุณค่าเท่านั้นเอง"เชฟโดจิม่าก็ตอบไปเหมือนจะเถียงกันเล็กน้อยและเชฟโดจิม่าก็ให้เชฟชิโนมิยะชิมอาหารของเมงุมิจังเหมือนจะreaction ออกมานิดๆ เชฟชิโนมิยะเองก็เดินไปให้เหรียญกับเมงุมิจังแต่เสียงยังน้อยอยู่ดีคนที่ให้อีกคะแนนกับเมงุมิจังคือเชฟฮินาโกะ

"แบบนี้ก็เสมอน่ะสิ"เชฟเซคิโมริพูดขึ้น

"งั้นฉันจะตัดสินเสียงสุดท้ายเองค่ะ"ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินไปที่อาหารของเชฟชิโนมิยะแล้วชิม พอมาคิดๆ ดูแล้วเชฟชิโนมิยะหยุดอยู่กับที่รึเปล่านะรสชาติอาหารดูไม่แตกต่างจากที่เคยชิมเลยสักนิดหลังจากนั้นฉันก็ไปชิมอาหารของเมงุมิจังมันทำให้นึกถึงความอบอุ่นของอาหารมากเลยถึงจะมีความผิดพลาดเล็กน้อย

"งั้นขอตัดสินล่ะนะคะ..."ฉันว่าก่อนจะยกเหรียญขึ้น"อาหารของเชฟชิโนมิยะมีรสชาติที่ดีกว่าของโทโดโคโระซังแน่นอนค่ะแต่คนที่ทำให้อาหารดูน่าเข้าถึงมากกว่าดันเป็นโทโดโคโระซังเพราะงั้นฉันเลือก

ตึง

"เสมอค่ะ"

จบไปอีกตอนพรุ่งนี้เปิดเรียนเพราะงั้นอาจจะหายไปยาวเลยเพราะสัปดาห์หน้าไรต์สอบกลางภาคเพราะงั้นลาก่อนจะรีบมาปั่นทันทีค่ะงืออออ

ถ้าชอบอย่าลืมคอมเมนต์ กดไลค์ และติดตามไรต์ต่อไปนะคะบายค่าาา