คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SAKURA...
....ทางด้านซากุระ.....
“ซากุระ ซากุระ ซากุระ”เสียงของชายหนุ่มเรียกชื่อซากุระที่กำลังหลับให้ตื่นขึ้น
“หืม...ไรง่ะ......”เสียงงวงเงียจากตื่นนอนทำ
ให้ฟังเสียงไม่ค่อยได้ศัพท์ซะเท่าไร เมื่อซากุระมองไปทางต้นเสียงก็เห็นมาซาตะ
ชี้ไปทางรคุ่นน้องที่เป็นผ้หญิงรออยู่หน้าห้องซากุระจึงเดินไปโดยที่ไม่พูดอะไร
ซะคำ แค่มีเสียงบ่นอกมานิดหน่อยเท่านั้น -*- !! “ฉันกำลังฝันดีอยู่เลย เฮ้อ...
เสียงดายชะมัดเลย”
เพื่อนๆของซากุระต่างส่ายหน้ารับไม่ได้ว่านี่คือคน
ที่ใครๆหลงใหล แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่ชอบกินเค้กเป็นชีวิตจิตใจเป็นอย่างมากและ
ไอ้ที่ฝันนี่แน่นอนที่ทำท่าเสียดายอย่างนี้คงไม่วายที่ต้องฝันว่าได้กินเค้ก
แน่ๆ
“มีอะไรเหรอจ๊ะ น้องๆทั้งหลาย”เสียงงวงเงียของซากุระ
ที่พึ่งตื่นนอนและบวกกับลักษณะที่เป็นคนชอบพูดหวานเล่นทำให้เด็กสาวๆที่จะมาหา
เรื่องเพราะหักอกเพื่อนถึงกลับหน้าแดงขึ้นทันทีและพูดด้วยเสียงสั่นๆว่า
“พี่ซากุระทำพี่ต้องให้ความหวังกับเอมิด้วยล่ะ ในที่พี่ไม่ได้รักเอมิเลย ทำไมพี่ถึง แล้วระ ..........เรื่องนั้นพี่น่ะก็บอกเอมิแล้วไป แต่เอมิก็บอกว่าไม่เป็นไร
แล้วพี่ก็ไม่ชอบให้ใครมาเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของพี่ด้วยเรื่องนี้พวกเธอคงได้ข่าว
มาเยอะพอสมควรแล้วไม่ใช่เหรอ ใครทนคบที่จะคบกับพี่อย่างนี้ไม่ได้ก็ไม่ต้องมาคบเรื่องนี้เธอก็รู้ไม่เหรอ ” ซากุระพูดดักก่อนที่ เด็กผู้หญิงจะพูดต่อ คำพูดที่
หลุดจากปากของซากุระทำให้เด็กสาวถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว และก็รีบออกไปจากตึกปี3ทันที เพราะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
“นี่พวกเธอมาทำอะไรที่เนี่ยห่ะ”นั้นเป็นเสียงของเฝิ่ง
เฉียงเพื่อนซี้อีกคนของซากุระที่เดินกลับมาจากการซื้อน้ำกับอายูมิ
“นี่ ซากุระแกหักอกสาวอีกล่ะซิ”มาซาโตะ1ในเพื่อนที่
รู้นิสัยพูดขึ้น
“......”ไม่มีเสียงตอบจากซากุระ และซากุระก็เดินออก
ห้องไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจซักเท่าไร และทุกคนก็รู้ว่าที่ซากุระเป็นอย่างนี้ไม่ใช่ว่าไม่พอใจกับคำพูดของมาซาโตะ แต่เป็นเพราะซากุระสำนึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเอมิ เพราะซากุระก็ไม่อยากให้เกิดซักเท่าไรเหมือนกัน
“.ครืด....อ้าว....แล้วยัยซากุระไปไหนแล้วล่ะ” เสียง
ของจิยาโกะทำให้ทุกคนตกใจนิดหน่อยว่าทำไมจิยาโกะกลับมาโรงเรียนได้อีก เมื่อจิยาโกะต้องกลับบ้านไปแล้วซิ ทุกคนจึงมองออกไปที่ประตูหน้าโรงเรียนก็เห็นกับกลุ่ม
แฟนคลับของซากุระอยู่หน้าโรงเรียน ที่เสียดายที่ไม่ได้เข้ามาในโรงเรียน
“อ้าว...เสียดายจัง เนอะ เสียดายจัง อืมใช่ มาถึง
นี่แล้ว เสียดายมากเลย นั้น......ซากุระ กริ๊ด ซากุระ เดินออกแล้ว ซากุระ ซา
กุระ กริ๊ด ” เสียงของสาวๆกลุ่มที่ตาจิยาโกะมาบ่นเมื่อมาถึงหน้า
โรงเรียนเซนต์อาจ์ตคอนติเนวซ์ ที่ไม่ได้เข้าไปในโรงเรียน แต่เสียงบ่นก็ต้อง
เปลี่ยนเป็นเสียงกริ๊ดทันทีเมื่อเห็นซากุระที่กำลังจะเดินออกจากโรงเรียน กลับ
ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นพวกแฟนๆ
‘อึ้ย ...ซวยแล้วไมล่ะ นั้นพวกแฟนตัวยงด้วยซิ’ซา
กุระคิดในใจอย่างสยดสยองเมื่อเห็นแฟนๆซากุระยิ้มหวานและโบกมือให้แฟนคึลับและรีบเดินกลับเข้าไปในโรงเรียนอีกครั้ง
“เป็นไงย่ะ ถึงกลับเดินกลับเลยมาที่ห้องเลยเหรอห่ะ
ซากุระ”เสียงเบแนมของริกกี้1ในเพื่อนซี้ของซากุระพูดแซวซากุระที่กำลังจะเดิน
ขึ้นบันได
“อ้าว..นี่นายมาอยู่นี่ได้ง่ะริกกี้ ทำไมไม่อยู่
ที่ห้องล่ะ”ซากุระไม่เพียงตอบแต่ดะนถามริกกี้แทน
“เมื่อกี้ เด็กห้องเอ็กซ์เรียกฉันไปที่สวนข้าง
โรงเรียน และสารภาพรักน่ะ หน้าตาก็งั้นแหละฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นดารา
ได้น่ะ คนสมัยนี่เขาเลือกดารากันอย่าไงน่ะ สู้เธอยังไม่ได้เลย”ริกกี้พูดด้วย
ความเบื่อหน่าย ที่มีคนเรียกเขาไปสารภาพรัก และดุเหมิอนว่าประโยคสุดท้ายที่ริก
กี้พูดมือไม้ของริกกี้จะรามไปที่บนใบหน้าที่ขาวดังหิมะของซากุระ ซากุระใช้มือ
ปัดมือของด้วยความอ่อนโยนและยิ้มหนาวให้ริกกี้ก่อนที่จะเดินขึ้นไปที่ห้องโดย
ปล่อยริกกี้ทิ้งไว้ข้างล้างคนเดียว
“เอาอีกแล้วยัยซากุระนี่น่ะไม่เคยเปลี่ยนนิสัยรึไง
ห่ะ ชอบแกล้งคนเนี่ย”ริกกี้บ่นพร้อมรอยยยิ้มที่เหมือนหมดกำลังใจ
….ทางดงบังชินกิ....
“นี่น่ะเรื่องโรงเรียนที่เราจะสอนน่ะ”จุนซูถามด้วยความกระตือ
ล้นที่จะได้เข้าสอนที่โรงเรียนแห่งนี้
“ใช่ แล้วล่ะนี่เป็นโรงเรียนที่ใครๆใฝ่ฝันที่จะเข้าไปเรียน
เพราะเป็นโรงเรียนที่ขัดชื่อเข้าเอาเฉพาะคนที่พิเศษจริงๆเท่านั้นไม่งั้นไม่ได้
เข้ามาเรียนที่นี่หรอก แต่ไฮสคลูปีที่3ของที่นี่เป็นปีที่พิเศษเพราะมีนัก
เรียน100คนที่สามารถสมัครสอบเข้าได้ และมีนักเรียนอยู่2คนที่ได้อยู่ใน
ห้อง King”ชางมินตอบจุนซุด้วยความมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์
“แล้วนายรู้ได้ไงง่ะ”ยุนโฮผู้เป็นหัวหน้าวงงงว่าทำไมชางมิ
นถึงรู้มากขนาดนี้
“หรือว่านายไม่รู้จริงๆง่ะ ก็ริกกี้อยู่โรงเรียนนี้แล้วก็
ฮีชอลเคยอยู่ที่SN.Kน่ะซิ นายนี่จริงๆเลยน่ะ”ยูชอนตอบด้วยจน้ำเสียงประมาณว่านายไม่รู้หรือแกล้งเนี่ย
“จริงเหรอ”เจ้าหมียังมีหน้ามาถามเพื่อนที่รู้กันหมดอีกว่า
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ได้โกหก
“เฮ้อ.....”เสียงการถอนหายใจของแจจุงเป็นสิ่งที่รับประกัน
ว่านั่นเป็นเรื่องจริงไม่ได้โกหกแต่อย่างใด
“นั้นดงบังชินกิใช่ไม”เสียงของเด็กหนุ่มที่ว่างในการ
เรียนพูดขึ้น
“จริงอะ”เสียงของซากุระดังขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำว่าดง
บังบชินกิ และรีบวิ่งไปที่หน้าต่างเพื่อดูดงบังชินกิ
“จริงด้วยนั้นแจจุงสุดหล่อของฉัน หล่อมากๆๆๆๆ”ซากุระแทบ
จะเก็บอาการไม่อยู่เมื่อเหก็นหน้าของแจจุงที่เดินลงจากรถ
“เฮ้อ....”ซากุระแทบจะร้องเสียงหลงเมื่อเห็นผู้ชายคน
หนึ่งที่ขับรถตามรถที่ยุนโฮขับ และเมื่อซากุระเห็นขาทั้ง2ข้างของวากุระแทบจะรับ
น้ำหนักไม่ไหวและเนื้อตัวเริ่มส่านเท่า
“ซากุระ แกทำใจดีๆไว้ซิพี่เขาไม่ได้มาฆ่าแกนะ ใช่พี่ี่เขาไม่ได้มาเพื่อฆ่าพี่น่ะ พี่ค่ะ ซากุระซังทำใจดีๆไว้ พี่เข้าคงจะแค่...........”เพื่อนๆในห้องต่างปลอบใหซากุระหายสั่น แต่ดูเหมือนว่าซากุระจะไม่เป็นอย่างนั้นซากุระรีบวิ่งออกไปโดยไม่สนใจอะไร
‘อะไรกันเจ้านั่นมาที่นี่ทำไมกันในเมื่อวันนี้ต้องอยู่ที่เอลเอซิ ทำไม หรือว่า มีอะไรเกิดขึ้นน่ะ ไม่น่ะ ไม่’ซากุระคิดกระวนกระวายในใจด้วยความตื่อกลัวว่าผู้ชายคนนั้นมาทำไม
ซากุระวิ่งมาถึงที่ตรงหน้าผู้ชายคนนั้นด้วยความกระวนกระวายและชักคอเสื้อไปอย่างไม่แกร่งกลัวใดๆและพูดออกมาว่า “พี่มาที่นี่ได้ไงห่ะ
หรือมีเรื่องเกิดขึ้นกับเอมิ ทำไม แล้วทำไมพี่กลับมาเร็วล่ะและเอมิไปไหนแล้ว
แล้วไหนพี่บอกว่าจะดูแลเอมิไง แล้ว.....เฮ้อ หยุดน่ะปล่อยพี่เดี๋ยวนี่น่ะยัยซา
กุระฉันไม่ใช่ฮารุกะน่ะ แกจำพวกฉัน2คนผิดกี่คนก็ยังจำผิดเหมือนเดินเลยนะ รีบ
ปล่อยฉันได้แล้วฉันหายใจไม่ออกแล้ว เฮ๊ะ เฮ๊ะ เฮ๊ะปล่อยฉานนนนนนน” ซากุระถาม
ด้วยความกระวนกระวายเป็นอย่างมาก แต่ซากุระกลีบต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำที่
หลุดอกจากผู้ชายคนนั้นและผู้ชายคนนี้คือพี่ชายคนกลางของตระกูลชิเทรุมีชื่อว่า
ชิเทรุ ฮารุ เมื่อซากุระฟังจนจบประโยคหน้าที่กระวนกระวายก็เปลี่ยนหน้าที่บอกได้
ว่าอยากจะหมุดแผ่นดินหนี ไปให้รู้แล้วรู้รอด ซากุระรีบปล่อยคอเสื้อของฮารุและทำ
ท่าจะวิ่งหนีหายไป แต่โดนฮารุชักแขนไว้
“เอะ...นั้นฮารุพี่ชายของเธอเหรอ ซานาโกะ ที่เธอเล่าให้ฟัง
บ่อยว่าพี่ฮารุเป็นคนที่เข้มงวดมาเลย ขนาดยัยวากุระผู้ไม่มีใครกล้ายุ่งก้ย
ังต้องยอมให้พี่ฮารุเนี่ย นั้นเป็นเรื่องจริงเหรอซานาโกะ ” เล่าเพื่อนๆอันเป็น
ที่รักแอบดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ และถามซานาโกะ
“เรื่องนั้นเป็นเรื่องจริงจ๊ะ พี่ฮารุน่ะขนาดพี่ซากุตระ
ยังยอมแพ้เลยล่ะ”ซานาโกะตอบเพื่อนๆที่มองดูเหตุการณ์ประมาณ40กว่าคน(มันทั้งห้องไม่ใช่เหรอ-*-)
To Be Continued…
ความคิดเห็น