คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กามเทพแบคฮยอน [TAo x Chen]
“แบคฮยอน นี่คือโอกาศสุดท้ายของนายแล้วนะ”
“ครับ ท่านซูโฮ” คงสงสัยใช่ไหมครับว่าผมเป็นใคร ผมคือกามเทพไงหล่ะครับ แต่ตอนนี้ผมกำลังซวยๆๆๆๆๆๆ
ถึงผมจะเป็นกามเทพ แต่ผมก็เป็นแค่กามเทพฝึกหัด…..ที่อ่อนหัดที่สุด เพราะความที่ยิงศรรักพลาดไปหลายคู่… ไม่สิ มีสิบคู่ ก็ยิงพลาดมันสิบคู่!! คราวนี้เป็นคู่สุดท้ายแล้ว(หมายถึงโอกาศสุดท้าย) ถ้าผมยิงพลาดอีก โดนท่านโฮถีบตกสวรรค์แน่ T^T
“เอาหล่ะ นายเห็นผู้ชายคนนั้นไหม คู่ของเค้าคือสาวน้อยเสื้อชมพูที่จูงสุนัขนั่นอยู่ จงยิ่งศรรักเพื่อผูกด้ายแดงซะ หวังว่านายจะไม่ยิงพลาดมั่งคู่อีกนะ”
“ครับ ท่านซูโฮ” อ่าฮา~ งานนี้ง่ายชะมัด อยู่ใกล้กันขนาดนั้น คงไม่พลาดแล้วหล่ะ ผมยกคันธูนเล็งไปที่อกด้ายซ้ายของผู้ชายคนนั้น รอจังหว่ะที่เค้าทั้งสองคนเดินสวนกัน และ..... ฟิว~~ ไปเลยลูกพ่อ
ฉึก! ศรรักที่ผมยิงไปทะลุหน้าอกข้างซ้ายของผู้ชายคนนั้น เยี่ยม!!
แต่ทว่า….
“คุณครับ คุณผู้หญิงชุดชมพูคนนั้น”
“ค่ะ?”
“ผมอยากได้สุนัขของคุณ ได้โปรด ให้ผมเถอะ ผมหลงรักมันตั้งแต่แรกเห็น”
เย้ย!!!!!!! แบบนี้มัน ไม่ใช่แล้วว
“แบคฮยอนนนน” ฮือออออ ซวยยยยย
ผมหน่ะคือคนที่โชคร้ายที่สุดเลย
มัธยมต้น ปี1
“จื่อเทา เราเลิกกันเถอะ”
“พี่ลู่….”
มัธยมต้น ปี3
“เทา ขอโทษนะ แต่พี่รักพี่คริส”
“พี่เลย์….”
มัธยมปลาย ปี3
“จื่อเทา นายมันทำตัวเป็นเด็ก จบกันแค่นี้ พอ!!”
“ไค….”
ไม่ว่าผมจะชอบใครรักใคร สุดท้าย ผมก็ต้องโดนบอกเลิก ไม่ก็โดนสลัดรัก ทำให้ผมไม่อยากมีความรักอีกแล้ว!!
“เทา นี่มันดึกแล้วนะ ทำมยังไม่นอนอีก เดี๋ยวนายก็ไปฟ้องแม่ของนายอีก ว่าฉันดูแลนายไม่ดีหน่ะ”
ไม่สิ ต้องบอกว่า ผมไม่อยากบอกรักใครอีกแล้วต่างหาก แค่ผมได้มองพี่ห่างๆ ผมก็มีความสุขแล้วครับ
พี่จงแดคือพี่ชายที่เพิ่งจะย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับผมได้ไม่กี่เดือน พี่เค้ามาอยู่ดูแลผมแทนแม่ที่ต้องไปทำงานต่างประเทศ เพียงเวลาแค่ไม่นานผมก็ตกหลุมรักในความใจดีและน่ารักของพี่เค้า
“พี่จงแดครับ อย่าดุผมสิ”
“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้นายต้องไปโรงเรียนนะ ฝันดี” พี่จงแดพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป พี่จงแดครับ ผมชอบพี่
ชอบก็ไปบอกเค้าสิวะ!!
สวัสดีครับ ผม กามเทพแบคฮยอน คิดถึงผมปะ อิอิอิอิ
ถ้าถามว่าผมมาลอยไปลอยมาอยู่ในบ้านนี้ได้ไงหน่ะหรอ เหตุผลคือ
.
.
.
ผมถูกถีบตกสวรรค์ และจะกลับสวรรค์ได้ก็ต่อเมื่อ….
ผมทำให้ไอ้เด็กอาภัพรักสมหวังให้ได้ แล้วผมจะทำไงหล่ะ อุปกรณ์ผูกด้ายแดงอย่างศรรักก็ไม่มี แบบนี้มันไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องได้ด้วยกลหล่ะวะ
ครืน~~ เปรี้ยงงงง!! ผมใช้เวทมนต์เสกให้ฟ้าผ่าลงมา แบบนี้ จงแดผู้บอบบาง คงต้องวิ่งมาหาจือเทา กอดกัน แล้วก็…. อิอิอิอิ
“อ๊า!!!! พี่จงแด อยุ่ไหน เทากลัว!!!”
อ่าวเฮ้ย เดี๋ยวนะ เดี๋ยว!!! ตัวโตหยังกะหมีกริซลี่ แต่กลัวเสียงฟ้าร้อง!
“เทา ไม่ต้องกลัวนะ พี่อยู่นี่แล้ว โอ๋ๆ”
“ฮืออ พี่จงแด ผมกลัว” สยองเว้ย ตัวโตเป็นยักษ์ แต่ร้องไห้หยังกะเด็ก แต่เอาวะ อย่างน้อยก็ได้ใกล้ชิดกันไปขั้นนึงแหละ
เช้าวันต่อมา
ผมนั่งมองจงแดกับเทาที่นอนกอดกันอยู่บนเตียง ผมควรจะทำไงดีหล่ะเนี้ย ไอ้จื่อเทานี่ก็ปากแข็ง แถมยังขี้กลัว กะจะให้โชว์แมนซะหน่อย กลายเป็นจงแดแมนกว่าซะงั้น!!!
“งืออ” สงสัยจื่อเทาจะตื่นและ
“พี่จงแด ขอบคุณนะครับ ผมรักพี่” แล้วมาพูดอะไรตอนเค้าหลับหล่ะวะ ไอ้จื่อเทา สงสัยผมคงต้องจัดการขั้นเด็ดขาด!
Tao talk
“พี่ไปก่อนนะ ตั้งใจเรียนหล่ะ เทาเทา”
“ครับ พี่จงแด” วนนี้ผมต้องอารมณ์ดีทั้งวันแน่ พี่จงแดเรียกผมว่าเทาเทา!
ผมเดินไปนั่งที่ริมหน้าต่างอย่างอารมณ์ดี
“เอาหล่ะนักเรียนทุกคนนั่งที่ วันนี้เรามีเพื่อนใหม่ย้ายมา” หืม กลางเทอมแบบนี้ มีคนย้ายมาด้วยหรอ
“สวัสดีครับ ผมบยอนแบคฮยอน ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“เอาหล่ะ แบคฮยอน เธอไปนั่งข้างจื่อเทานะ เริ่มเรียนได้” พออาจารย์พูดจบ นายนักเรียนใหม่ก็เดินมาที่โต๊ะว่างข้างๆผมและยิ้มให้อย่างน่ารัก แต่น่ารักไม่เท่าพี่จงแดของผมหรอก อุอุ
“สวัสดี จื่อเทา”
“อา หวัดดี”
End tao talk
ผมหล่ะเหนื่อยใจกับไอ้เทาจริง ทำไมไม่บอกชอบจงแดให้จบไปวะ ผมเลยต้องลำบากปลอมตัวมาเป็นนักเรียนอีก โว้ย!
“เทา นายจะไปไหนหรอ”
“จะไปห้องชมรมวูซู”
“นายเล่นวูซูเป็นด้วยหรอ” โห ไม่อยากจะเชื่อ
“อืม ไปด้วยกันปะ”
“อืม ดีเหมือนกัน ฉันเพิ่งมาเรียนวันแรก ยังไม่มีเพื่อนเลย ขอไปกับนายด้วยนะ”
“อ่า ตามมาสิ”
……………..
ผมเข้าใจแล้วหล่ะ
แชะ!~ “พี่จงแด อย่ายิ้มแบบนั้นสิ”
คือ มาห้องชมรมวูซูอ่ะ ใช่ แต่ไม่ได้มาซ้อมวูซู! นี่เข้าชมรมวูซู เพราะห้องชมรมมันติดกับชมรมร้องเพลงใช่ป๊ะ ตอบ!
“จื่อเทา นายชอบพี่คนนั้นหรอ”
“นาย! นายรู้ได้ไงอ่ะ”
“ไม่รุ้เลยม๊างงงงง แอบถ่ายรูปไปยิ้มไปเนี้ย”
“ก็…. พี่เค้าน่ารักนี่!” ไอ้จื่อเทาพูดไปบิดไป สยองเว้ย!
“ชอบเค้าแล้วทำไมไม่บอก”
“ก็ ฉันกลัวอกหักนี่!”
“ระวังโดนตัดหน้านะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็ดูดิหน่ะ ไอ้คนตัวสูงคนนั้นหน่ะ แลสนิทกับพี่คนที่นายชอบจัง แหนะๆๆ มีแอบโอบเอว ด้วย”
“อะ…อะไรเล่า พี่จงแดกับเซฮุนเค้าก็แค่รุ่นพี่รุ่นน้องกัน แล้วเซฮุนก็สอนพี่จงแดเต้นอยู่ ต้องมีโอบเอวกันบ้างแหละ” ไอ้เด็กจื่อเทานี่มันซื่อบื้อ!!
“นายไม่รู้อะไรเลยนะ เทา แค่สอนเต้นไม่ต้องโอบเอวกันใกล้ชิดขนาดนั้นก็ได้ แบบนี้มันแอบเต๊าะพี่จงแดของนายชัดๆ” ใส่ไฟเข้าไป ไส่ไฟเข้าไป ก๊าก!!!
“……”
“ถ้านายไม่รีบ ไอ้บ้าเซฮุนคง….อ่าวเฮ้ย เทา” ผมยังพูดไม่ทันจบประโยด เทาก็เดินไปชมรมร้องเพลงแล้ว!
“อ่าว เทา มีอะไรหรอ” เทามองเซฮุนด้วยแววตาที่แสดงถึงความโกรธจัด
“พี่จงแด มากับผมเลย” เทาพูด ก่อนจะกระชากตัวจงแดออกไป ผมจึงต้องรีบตามไปเพื่อดูสถานการณ์ หวังว่าไอ้จื่อเทาอะไรนี่จะบอกความในใจกับจงแดซะทีนะ ผมจะได้กลับสวรรค์ซะที
“พี่จงแด พี่ทำอะไรกับเซฮุน”
“พี่ทำอะไร เซฮุนแค่สอนพี่เต้นเองนะ”
“แค่สอนเต้นทำไมต้องโอบเอวขนาดนั้น”
“โอบเอวบ้าอะไรเล่า”
“ก็เห็นอยู่อ่ะ ว่ามันแอบโอบเอวพี่แล้วทำไมต้องยอมให้มันแตะเนื้อต้องตัวง่ายๆ ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้หล่ะ”
“เป็นแบบนี้หน่ะ แบบไหน นายว่าพี่ง่ายหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะจื่อเทา!!”
“หรือมันไม่จริงหล่ะ!!! ถ้าพี่ไม่ง่าย ก็คงไม่ยอมให้มันมาแตะเนื้อต้องตัวแบบนี้”
ผัว!!
“นายคิดกับพี่แบบนี้เองหรอ เทา นายมันแย่ที่สุดเลย ไอ้เด็กบ้า” จงแดต่อยเทาจนเลือดออกที่มุมปาก ก่อนจะวิ่งหนีไป นี่มันความผิดผมที่ใส่ไฟมากไป หรือความผิดไอ้บ้าเทาที่ปากเสียวะเนี้ย
“กลับมาแล้วครับ” หลังจากที่เทากลับมาบ้าน ผมก็คืนร่างเป็นเทวดาเหมือนเดิม ผมจะทำไงดีวะเนี้ย!!
“…….”
“พี่จงแด…”
“…..”
“พี่จงแดผมขอโทษ”
“…..ขอโทษเรื่องอะไร”
“เรื่องที่ผม…”
“เรื่องที่บอกว่าพี่ง่ายหน่ะหรอ”
“พี่จงแด ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ”
“ช่างมันเถอะ หิวข้าวไหม อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่จะทำให้กิน”
“พี่จงแด ฟังผมก่อน”
“กินข้าวผัดกิมจิได้ไหม ตอนนี้ไม่มีของสดเหลืออยู่เลย สงสียพรุ่งนี้ต้องไปซื้อซะแล้ว”
“พี่จงแด ได้โปรด ฟังเหตุผลของผม”
“นายไม่หิวหรอ งั้นฉันจะไปนอนแล้ว…”
พลัก! ยังไม่ทันที่จงแดจะพูดจบประโยคดีเทาก็ผลักจงแดจนหลังกระแทกกับตู้เย็น เฮ้ย!
“พี่จงแด พี่ฟังผม ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะ”
“เทา ปล่อยพี่ พี่จะไปนอนแล้ว”
“ไม่จนกว่าพี่จะฟังผม”
“ให้ฟังอะไร ให้ฟังนายพูดจาถากถางพี่หรอ รู้ไหมว่าพี่เสียใจมากแค่ไหน ที่น้องชายของพี่พูดจากับพี่แบบนี้”
“น้องชาย น้องชาย อะไร อะไร ก็น้องชาย”
“นายหมายความว่าไง จื่อเทา!”
“รู้เอาไว้เลยนะ ผมไม่อยากเป็นแค่น้องชาย แล้วก็จะไม่ยอมให้ไอ้เซฮุนแย่งพี่ไปจากผม”
“จือเทา นาย….”
“ผมชอบพี่ ได้โปรด อย่าเกรียดผมเลย”
" ....."
"พี่คงเกรียดผมสินะ ที่ผมทำตัวแย่ๆ และยังคิดไม่ซื่อกับพี่"
ฟึบ! “จือเทา~” จงกอดเทาเอาไว้และร้องออกมาอย่างดีใจ
“พี่ก็ชอบนายเหมือนกันนั่นแหละ เจ้าเด็กบ้า รู้ไหม ว่าเสียใจแค่ไหน ที่นายว่าพี่แบบนั้นอ่ะ”
“ผมขอโทษ ผมรักพี่นะพี่จงแด พี่เองก็คิดเหมือนผม ใช่ไหม"
“อืม พี่ก็รักนายเหมือนกัน”จงแดพูดก่อนจะหน้าแดงเป็นน้ำมะเขือเทศดอยคำ คือ ทำไมผมต้องมาดูฉากสวีทของชาวบ้านเค้าด้วยวะ
“น่ารักจัง พี่จงแดของผม แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว”
“หา หมายความว่าไงจื่อเทา”
“คืนนี้เทาขอนะคร้าบบบ”
“เฮ้ย ไม่ได้นะ จือเทา อืม~”
เออ ลืมแบคฮยอนไปรึยังครับ บทจะจบ ก็จบแบบง่ายๆเลยนะ
แล้วเมื่อไหร่ผลจะได้กลับสวรรค์ฟระ!!!
จบไปอีกหนึ่งเรื่องจร้า
เรื่องนี้อาจจะ งงๆ นะ แบบว่า นึกอยากเขียนก็เขียน
ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่อง เค้าเรียกผมว่าความรัก จ้า ดูจบ แต่งเลย555
ไม่มีการวางแผนใดใดทั้งสิ้น
ความคิดเห็น