I'M OKAY (나는 울고) HUNYOON.

ลำดับตอนที่ #1 : I'M OKAY / CHAPTER 0

CHAPTER 0




ฝากเอาไว้ในมือเธอ
คือดอกไม้ช่อหนึ่ง
แทนความคิดถึงและห่วงใย

หัวใจที่มีให้เธอ
รวมอยู่ในดอกไม้
มอบให้ก่อนจะจากกัน..
 

ในตอนเช้าของช่วงฤดูฝน มักเกิดพายุเข้าเสมอ แต่น่าแปลก เช้าวันนี้กลับสดใส เหมาะแก่การชมนกชมไม้แทนที่จะฝนตกซะได้

แต่โทษทีว่ะ กูไม่ใช่พวกโลกสวย

"เค้ามาแล้วว"

ฉันละสายตาจากงานก่อนที่จะหันไปตามเสียงที่ดังไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

"ยุนอาทำอะไรหรอ?"

อ่า เสียงเพื่อนฉันนั้นเอง 'ซอฮยอน'น่ะ เธอเดินมาทางฉันก่อนที่จะนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะข้างๆที่ฉันกำลังทำงานที่จะต้องส่งในวันจันทร์นี้

"อ่อ กำลังทำงานน่ะ"

ฉันตอบไปตามความจริงก่อนที่เอื้อมมือไปลูบหัวของเพื่อน

ทำไมฉันต้องทำน่ะหรอ? ถ้าฉันจะบอกคุณว่า เธอเป็นเด็ก'ออทิสติก' คุณจะเชื่อไหม? สวย รวย แต่กลับไม่ปกติ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไง? พ่อแม่เธอมีฐานะมากพอที่จะยัดเยียดเธอให้เข้าเรียนในชั้นเรียนของเด็กปกติ พวกเขาช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกตัวเอง แต่ช่างมันเถอะ กับพ่อแม่ไม่ได้ความแบบนี้

"แหม อ้อนกันจริงนะสัส ถ้ากูไม่รู้จักพวกมึง กูคงนึกว่าพวกมึงเป็นเลสแหละ"

ฉันผลักมือออกจากหัวของเพื่อน พร้อมกับหันไปมองตัวต้นเสียง แต่ไม่บอกก็รู้ว่าใคร 'ยูริ'

"สัส อิจฉาไง?"

ฉันพูดพลางยกคิ้วขึ้นข้างนึงอย่างกวนๆ

"อิจฉาพ่อง! ไหนกูขอดูหน่อย ไอ้งานที่มึงทำมาตลอดทั้งอาทิตย์น่ะ"

มันพูดพลางส่งมือมาหยิบผลงานที่ฉันนั่งทำมาตลอดทั้งอาทิตย์ แต่ยอมรับเลยว่ายังไม่ไปถึงไหนเลยจริงๆ

"เหอะ เท่าที่กูจำได้นะ เมื่อวานกูยังเห็นมึงเขียนท่อน 'หัวใจที่มีให้เธอ' ซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั้นแหละ ท่อนฮุคก็ยังไม่มี นี่มึงจะดองได้โล่เลยใช่ไหม?"

"กูก็พยายามแล้ว จะให้กูทำไง? อาจารย์ก็ให้โจทย์ยาก กูไม่เคยมีความรักนี่หว่า ไม่งั้นกูคงไม่มานั่งภวังค์ภวนอยู่แบบนี้หรอก"

"เออช่างมันเถอะ แต่กูว่าไปว่ายน้ำดีกว่าว่ะ ช่วงนี้กูไม่ได้ซ้อมเลย"

"แล้วทำไมกูต้องไปนั่งเฝ้ามึงด้วย?"

ฉันพูดพลางยกแขนขึ้นมาเท้ากับโต๊ะอย่างเบื่อหน่าย

"ใครบอกให้มึงไปเฝ้ากู ไปว่ายเล่นดิว่ะ อีกอย่างซอฮยอนมันอยากไปว่ายน้ำด้วย ใช่ไหม?"

มันพูดพร้อมกับหันหน้าไปขอคำตอบจากซอฮยอนแทน

"ใช่ๆ เค้าอยากไป ยุนอาไปด้วยน้า"

เธอพยักหน้าพร้อมกับหันมาส่งสายตาอย่างอ้อนๆ ทำไงได้ ฉันก็ไม่ควรปฏิเสธเธอ จริงไหม?

"อืมก็ได้ ลงไปรอข้างล่างก่อนไป"

ฉันหันไปให้คำตอบกับอีกคนนึงก่อนที่จะเก็บงานที่กระจะกระจายไปทั่วโต๊ะ

"เออๆ ไปซอฮยอนไปยุนอาข้างล่างกัน"

ยูริพูดพร้อมกวักมือเรียกให้ซอฮยอนเดินลงไปข้างล่างแต่ก่อนจะออกจากห้อง เธอก็พูดว่า

"กูรู้ว่ามึงไม่มีชุดว่ายน้ำ ยืมของกูก็ได้"

"อย่าบอกนะว่าให้กูใส่.."

"บีกินี่"

พอมันพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องของฉันไปอย่างอารมณ์ดี เหอะให้มันได้อย่างงี้สิว่ะ!

ด่าไปก็เท่านั้น ฉันรีบเก็บงานให้เรียบร้อยก่อนที่จะหยิบกระเป๋าเป้ แล้วหยิบของใช้ที่จำเป็นใส่ลงในกระเป๋าให้เร็วที่สุด

อ่า คุณคงอยากรู้ล่ะสิว่าฉันเป็นใคร? ฉันยุนอา เด็กเกรด11 อยู่ห้องE ใช่ ฉันเกือบอยู่ห้องโหล่ แต่ก็ดีแค่ไหนแหละที่ผลการเรียนไม่ได้แย่เท่าเด็กห้องโหล่ ฉันอาศัยอยู่บ้านคนเดียว ไม่ใช่กำพร้าพ่อแม่นะ แต่แค่ไม่อยากมีเฉยๆ ฉันขอออกมาอยู่คนเดียว นั้นคือสิ่งที่ขอพวกท่านครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะมาอยู่บ้านหลังปานกลางนี้ ทำไมฉันต้องอยู่คนเดียวน่ะหรอ? ฉันก็ไม่รู้..



"เย้ๆ ถึงแล้ววว"

ซอฮยอนตะโกนอย่างดีใจพร้อมกับรีบกระโดดออกจากรถแทบจะทันทีที่ถึงที่หมาย

"เฮ้ยซอรอด้วยดิ"

ยูริรีบวิ่งลงจากรถของฉัน ก่อนที่ฉันจะไปหาที่จอดรถ ฉันเลี้ยวรถเข้าไปหาที่จอดรถแล้วเลือกที่จอดที่เหมาะที่สุด

ฉันเดินเข้าไปในตัวของอาคารที่สร้างใหม่ ที่นี้เป็นสระว่ายน้ำใหม่ ส่วนสระเก่าที่ตอนฉันเด็กๆนั้นถูกรื้อไปแล้วล่ะ เพราะฉะนั้นที่มีจึงมีคนมากหน้าหลายตาพากันมาเล่นสระว่ายน้ำที่นี้

"เฮ้ยไหนมึงบอกว่าตอนเช้าคนไม่เยอะไง"

ฉันเดินเข้าไปที่ห้องเปลี่ยนชุดพลางเก็บกระเป๋าใส่ในล็อกเกอร์

"กูจะไปรู้หรอ ปกติพวกซ้อมว่ายน้ำมันไม่ได้ซ้อมกันที่นี้สักหน่อย แต่ก็ดีแหละ"

"หึ ม่อไม่เลิกเลยนะมึง"

ฉันพูดพร้อมกับถอดชุดที่ใส่ตอนขามาออก

"คอยดูกูล่ะกัน"

มันพูดจบพร้อมกับเดินออกไป เหอะไม่ต้องบอกก็รู้ ม่อเก่งไม่เก่งก็ดูเอา

เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดก่อนที่จะเดินหาซอฮยอน เอ๊ะ? เธอหายไปไหนนะ

"เธอขอไลน์หน่อยสิ ^^"

"จะเอาไลน์เราหรอ? ได้สิ"

ฉันว่าฉันเจอเธอแล้ว เธอกำลังยืนคุยกับผู้ชายคนนึงอยู่ข้างสระ ไม่บอกก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจีบเธออยู่ เป็นเรื่องธรรมดา

"ไงมึงม่อได้กี่คนแล้วล่ะ"

ฉันเดินไปหาเพื่อนอีกคนนึงที่นั่งริมสระอยู่ ซึ่งกำลังมองอะไรอยู่สักอย่าง ฉันเข้าไปนั่งข้างพร้อมกับมองไปจุดหมายปลายทางนั้น

"หึ กูว่าได้คนนึงว่ะ"

"ไหน"

"มึงเห็นคนตัวสูงๆ ผมสีดำป่ะ"

ฉันหันไปมองคนที่เพื่อนตัวเองกำลังมองอยู่ อ้อ! ฉันเจอแหละ

"ตาถึงจริงๆนะมึง รู้ยังเขาชื่อไร?"

"กูไปถามเพื่อนมาแล้ว ชื่ออี้ฟาน เด็กจีนที่สอบชิงทุน เห็นว่าอยู่โรงเรียนชายล้วนใกล้โรงเรียนเราน่ะ"

"เด็ดให้ได้ล่ะกัน"

"หึ แน่นอน"


Yuri' Part

คุณเชื่อไหมว่าเราอยู่ที่สระตลอดทั้งวัน เหตุผลน่ะหรอก ไม่ใช่สนุกหรืออะไรนะ แค่จะรอของเด็ดเฉยๆ

18:00 น.

คนเริ่มทยอยออกไปจากสระเรื่อยๆจนกระทั่งตอนนี้เหลือแค่ไม่กี่คน

ฉันเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด กำลังจะเปิดล็อกเกอร์แล้วล่ะ ถ้าไม่ติดอะไรบางอย่าง

ปึก

เหมือนมีมือใครสักคนนึงจับฉันหันหลังเข้ากับล็อกเกอร์

จะใครสักอีกล่ะ ก็เหยื่อฉันไง :)

"อะไรของนายเนี่ย ปล่อย!"

อ่า ไม่ต้องสงสัยนะว่าทำไมฉันต้องโวยวาย แค่แสดงตามบทที่วางไว้เฉยๆ

"ฉันก็แค่เดินตามเธอมาไง ดูเหมือนเธอจะสนใจฉันไม่น้อยเลย จริงไหม?"

เขาเดินเข้ามาประชิดตัวก่อนที่จะกระซิบลงข้างๆหูฉัน ใช่ย่อยนะ

"ว้า เสียดายจัง รู้ได้ไงอ่ะ"

"ฮ่าๆ ความลับน่ะครับที่รัก :)"

เขาพูดเสร็จก็ไม่รีรอที่จะเข้ามาบดจูบ เริ่มต้นจากจูบที่อ่อนโยนก่อนที่จะเริ่มเร้าร้อนขึ้นมาตามสเต็ป ก็นะต่างฝ่ายต่างรู้กันอยู่แล้ว

ปึก

เขารีบผลักจูบทันทีที่มีคนเดินมาข้างล็อกเกอร์ของฉัน อ่า เพื่อนรักฉันเอง

"ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกหน่า"

ฉันพูดเสร็จพลางเขย่งปลายเท้าขึ้นมาจูบปากของเหยื่อทันที

"หึ ทำไรก็ทำเถอะ ฉันไม่ว่าอยู่แล้ว"

พอมันใส่เสื้อทับชุดว่ายน้ำเสร็จก็หยิบกระเป๋าเป้ก่อนที่จะพูดว่า

"กูไปล่ะ ไม่อยากรบกวน"

ดี มันเดินออกไปพร้อมกับปดประตูพร้อมล็อคกลอนเสร็จสรรพ..


Talk.
เฮลโลลล มีใครอยู่ไหม? แค่อินโทรเล่นเอาเครียดไปหลายตลบ
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ .3.
 

 

@SQWEEZ