ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มิตรภาพ3/6

    ลำดับตอนที่ #1 : chapter1

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 58


    เพื่อนๆพากันไปเดินไปเข้าแถวกับอย่างสบายๆ เหลือเพียง ฉัน แป้ง ฟิล์ม และนุ่นที่ยังอยู่บนห้อง คือถ้าเพลงเรียกเข้าแถวยังไม่ใกล้จะจบ พวกเราก็ยังไม่รู้สึกลุกลี้ลุกลนว่าจะไป แต่พอถึงเวลานั่นเทานั้นหละ

             ปึกๆๆ

             ปึกๆๆ

             เฮอะๆๆ

             ฮึๆๆ

    ฟึ่บบบ...  เข้าไปต่อท้ายแถวอย่างเนียนสุดๆ ทำหน้าตาเหลอหลา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

     ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย..

             .

             .

             .

     

    เคารพธงชาติเสร็จ พวกเราก็เข้าห้องไปเรียนตามปกติ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนได้เวลาพักเที่ยง ฉัน ฟิล์ม และนุ่น ก็พากันวิ่งไปที่โรงอาหาร

             “ว้า  คนเยอะจัง” ฉันบ่น พร้อมกับเดินเข้าไปเลือกร้านอาหาร

             “รากินร้านนี้นะน้ำ”

             “อื้ม ถ้างั้น ถ้าซื้อเสร็จแล้วเรียกด้วยนะ”

             ฟิล์มผงกหัวเป็นอันรับคำ จากนั้นฉันก็ไปยังร้านอาหารที่ฉันต้องการ

             .

             .

             .

             อาหารที่ได้มาคือ สุกี้ จากนั้น ฉันก็กวาดสายตาหาเพื่อนสนิท สักพักก็เห็รมือขาวๆ กวักเรียก ให้ไปยังโต๊ะที่เธอหาไว้

             “แล้วแป้งล่ะฟิล์ม”

             “นู้นน อยู่ร้านคุณแต๋ว”

             ฉันกวาดสายตามองหาร้านคุณแต๋ว แล้วก็เจอคนคอเล็กๆหัวฟักทอง กำลังปรุงอาหารในชามอยู่

             “เฮ้!แป้ง ทางนี้ๆ” ฉันเรียกแป้งเบาๆ พร้อมกับทำท่าเรียก ฉันกับฟิล์มมองแป้งเดินมาจนมาถึงโต๊ะที่ฉันกับฟิล์มนั่ง แล้วแป้งก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับฉัน  จากนั้น ฉันก็เหลือบไปเจอกับนุ่นพอดี

             “เอ้ยย! มาตอนไหนอ่ะ” ฉันตกใจ ที่อยู่ดีๆก็มีคนมานั่งข้างแป้ง

             “ก็มาไล่เลี่ยกันกับแป้งนั่นแหละ จะตกใจทำไม”ฟิล์มตอบ

    เออนั่นสิ เราจะตกใจทำไม

     

     

     

     

     

     

     

             “อ้าวว นักเรียน ครูจะให้จับกลุ่ม 4-5 คนนะ แล้วเดี๋ยวครูจะเอางานมาให้ ถ้าครูกลับมาแล้ว ทุกคนจะต้องมีกลุ่มนะ”ว่าแล้วครูก็เดินออกไป

             ส่วนฉันก็นั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งว่าเราจะอยู่กลุ่มกับใครดี เลยจะหันมาถามสองคนนั้น(แป้งกับฟิล์ม) ว่าจะเอาใครเข้ากลุ่มอีก

             “เออ เราจะเอาใครเข้ากลุ่มอีกอ่ะ”

             “เอาทำไมอีก ก็ครบแล้ว”ฟิล์มตอบ

             “อ้าวว ได้ใครอ่ะ”

             “ก็นุ่นไงล่ะ ไอเอ๋อเอ้ยยย”แป้งตอบแบบรำคาญสุดๆ เพราะคิดว่าก็น่าจะรู้อยู่แล้ว

             “เธออีกแล้วเหรอนี่”

    จากนั้นมา นุ่นก็เข้ามาอยู่ในกลุ่มโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว เพราะนุ่นคือเพื่อนสนิทของพวกเราสามคนไปแล้ว และตอนนี้ พอไปไหนมาไหน ก็ต้องมีพวกเราสี่คนไปด้วยกันตลอด แล้วก็ไม่ต้องสงสัยอีกต่อไปว่าคำว่าพวกเราคือใคร ไม่ต้องแบ่งแยกชื่อ ว่าต้องมีนุ่น มีฟิล์ม มีแป้ง และมีน้ำ แต่พวกเค้าคือ พวกเราตลอดไป

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     คือจะบอกว่า ย่อหน้าสุดท้ายนี้เขียนเองงงเองค่ะ ถ้ายังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ5555555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×