คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่6 : Chapter 6
วันเวลาล่วเลยปาเ้าไป1เือนแล้วที่แฮยอนไ้มาฝึาน
แฮยอน้อยอมรับว่าเาปรับัวับที่นี่ไ้รวเร็วและเรียนรู้ไ้ี
แฮยอนสามารถนั่รถไฟใ้ินไปไหนมาไหนไ้ำเส้นทาในโลไ้แล้วึไม่ให้ยุมาลำบาอยรับส่เาเหมือน่วแร
ารมาทำานอแฮยอนส่วนให่็ับรถไฟใ้ินหรือบาวันื่นเ้า็ะเินไปทำานแบบไม่้อเร่รีบ
ารทำานอเาในแ่ละานที่ไ้รับมอบหมาย
ะไ้รับำมาทั้ยุและฮโยรินเป็นอย่ามา ส่วนฮิมาน พวเาโทรหาันทุเสาร์-อาทิย์ แลเปลี่ยน้อมูลัน
แฮยอนรู้มาาฮิมานว่าบริษัทที่ฮิมานำลัฝึานนั้นมียอเินที่ึ้นเยอะนน่าสสัย
แ่อนนี้็้อเียบไว้่อน
[ันอยาไปหาแัเลยอะฮยอนนี่~~] เสียอออ้อนอฮิมานที่ออมาาโทรศัพท์ทำให้แฮยอนยิ้มออมา
“ัน็อยาไปเที่ยวับแเหมือนัน แู่าราานแล้วยัไม่มีหยุสัวัน
อโทษน่ะ” แฮยอน้มนาแฟในแ้วและยึ้นื่ม
[และอนนีุ้มึทำอะไรอยู่รับ?? ถึไ้มาุยับนหล่อไ้]
“านเสร็แล้ว ็เลยมาาแฟื่ม เี่ยว็ไ้เวลาพัแล้ว เพื่อนานละรับ?
ทำอะไร” แฮยอนเินลับเ้าไปในห้อทำาน
[ัน็ำลัโานมาุยับแฮยอนนี่ไรับ] ฮิมานพู้วยน้ำเสียร่าเริ
ภูมิใที่ัวเอโานมาุยับเพื่อน
“เฮ่ย!! ไ้ไ ถ้าไม่ผ่านประเมินะทำไ
ั้นันวาสาย็ไ้น่ะ แะไ้ทำาน”
[ล้อเล่น!!! อำแ่นี้ ฮ่าๆๆๆ
ันำลัรอไปทาน้าวับพี่ที่ทำานอยู่ านเสร็หมแล๊ว!]
แฮยอนโล่ใที่ไม่ไ้เป็น้นเหุทำให้ฮิมานโนุเรื่อาน
“แฮยอน!!! ไปิน้าวัน!” ยุะโนึ้นมาเมื่อัวเอทำานเสร็
“ยุ! ะะโนอะไร็เรในอื่นบ้า!! เอ้าทุนไปพัไ้ ไปๆ” พั อพูึ้นเมื่อยุะโน
ทุน่าละาานที่ัวเอทำและพาันออไป้านอเพื่อไปทาน้าวเที่ย
“ออฮิมานแ่นี้่อนน่ะ ันไปิน้าว่อนพี่เหี้ยมเรียและ” แฮยอนระิบเสียุยับฮิมาน
เพราะประโยหลัเมื่อี้เาไม่อยาให้นบานไ้ยิน
[อืมๆโอเๆ แให้อร่อย็แล้วันมึ บายยย ู้..ู้..ู้..] ฮิมานวาสายไปแล้ว
แฮยอนึเ็บโทรศัพท์พร้อมับหยิบระเป๋าั์เินไปหายุที่ยืนรอหน้าประู
ระหว่าที่ทั้สอำลัรอลิฟ์เพื่อลไปยัโรอาหาร
แฮยอนหันไปมอทา้าย็เอับยอวอนที่ำลัเินรมาทาเา
“อ้าว แฮยอนมาทำอะไรรนี้ ยุ้วย” ยอวอนเ้ามาทัแฮยอนับยุ
ทั้สอโ้หัวให้ยอวอน
“สวัสีรับพี่ยอวอน ผมับแฮยอนำลัะไปทาน้าวเที่ยนะรับ” เป็นยุที่อบำถามอยอวอน
“เฮ้ย เหมือนันเลยพี่็ำลัะไปโรอาหารพอี ไป้วยันเลยไหมละ?” ยอวอนเสนอวามิ แฮยอนมอไปทายุเพื่ออวามิเห็น
ยุยัิ้วให้ับแฮยอน่อนที่ะอบยอวอน
“ไม่มีปัหารับพี่^_^” เมื่อยุว่าอย่านั้นแฮยอน็ไ้แ่ยิ้มให้ับยอวอน
ในลิฟ์ยุับยอวอนุยันอย่าสนิทสนม
ส่วนแฮยอน็ไ้ร่วมบทสนทนาอทั้สอบ้า นระทั่ร่วมโ๊ะอาหาร
อาารใเ้นที่แฮยอนเยเป็นเมื่ออยู่ัยยอวอนไ้ลลแล้ว
แฮยอนไ้รู้ว่ายอวอนเป็นนทีุ่ยเ่ วนุยลอทำให้แฮยอนไม่อึอัเมื่ออยู่ับยอวอนเลย
เมื่อทาน้าวเสร็ยุ็แยัวบอว่าะไปทำธุระให้แม่และ็หายไปเลย
ทำให้แฮยอนอยู่ับยอวอนสอน
“ินอาวแล้ว ไปหาอหวานล้าปาีไหมแฮยอน?” ยอวอนถามแฮยอน
“็ีรับ”
ทั้สอเินมาาเฟ่ที่อยู่ถัาบริษัทไป2อย เป็นาเฟ่แนวมินิมอล น่ารัๆ เินไปเาท์เอร์เพื่อสั่นม
“เอสเปรสโเย็น1 และ็เลมอนพาย1รับ
แฮยอนเอาอะไร หืม?” ยอวอนสั่พนัาน่อนที่ะถามแฮยอน
“ผมเอา....ีสเ้และ็น้ำเมล่อนปั่นรับ” ถ้าวันไหนเ้าร้านนมหวานแล้วไม่สั่ีสเ้
แฮยอนอาะป่วย็ไ้
เมื่อ่ายเินเสร็ทั้สอ็ไปหาที่นั่รอพนัานมาเสิร์ฟ
ที่นั่อพวเาิระใสบานให่ทำให้มอเห็นถนนให่ที่รถราวิ่สวนันไปมา
“แฮยอน..”
“รับ?” แฮยอนที่ำลัมอถนนให่
หันหน้ามาามเสียเรียื่อนเออนรหน้า
“แฮยอนสนิทันยอแเหรอ?” ำถามถูถามึ้น
ทำเอาแฮยอนไปั่วะ
แ่่อนะไ้อบพนัาน็นำนมและเรื่อื่มที่พวเาสั่มาเสิร์ฟ่อน
แฮยอนมอีสเ้รหน้าพร้อมับลืนน้ำลาย
ยอวอนมอภาพรหน้า็อใยิ้มออมาไม่ไหว
แฮยอน่าน่ารัมาในอนนี้
เารู้ทันทีว่าลูแมวรหน้าเา้ออบีสเ้เป็นเอามา
เมื่อมอภาพรหน้าอย่าพอใ ยอวอน็นึึ้นไ้ว่าลูแมวยัไม่ไ้อบำถามอน
“ยัไม่อบำถามพี่เลยน่ะ”
แฮยอนที่้อีสเ้ถึับเยหน้าึ้นมามอนร้าม
พลานึำถามที่นรหน้าถามไว้
“อ๋ออ....เราไม่ไ้สนิทันหรอรับ เาเป็นถึีอีโอ ผมเป็นเ็ฝึาน
ะไปสนิทันไ้ยัไรับ” แฮยอนพูพร้อมับทำหน้าหม่นเมื่อิถึนที่ัวเอล่าวถึ
และันเ็บไปฝันถึเา้วย
“็อนประุมเมื่อหลายสัปาห์่อนพี่เห็นเามอแฮยอนลอเลย
็นึว่ารู้ััน” เมื่อไ้ยินแบบนั้น
หน้าอแฮยอนที่มพูอยู่แล้ว
เปลี่ยนเป็นมะเือเทศเลย็ว่าไ้เมื่อิถึเหุาร์นั้น
เาเยิไปเอว่ายอแมอเาแ่ิไปเอ
แ่ยิ่ยอวอนมาพูแบบนี้มัน็ยิ่ทำให้สิ่ที่แฮยอนบอับัวเอว่าิไปเอนั้นมันเป็นัที่ัวเอิ
นัวเล็แทบะเ็บอาารีใไม่มิ
“ไม่หรอรับ...็เห็นว่าไมุ่้นหน้า็เลยมอ” แฮยอนบัับเสียัวเอให้เป็นปิ
“เหรอ....อย่าี้็หมู่แ่” ยอวอนพูับัวเอ่อยๆ
“พี่พูอะไรนะรับ?” แฮยอนที่ันไปไ้ยินแว่วๆ
ฟัไม่ัเลยถามึ้น
“ไม่มีอะไรหรอ ฮ่าๆ ินๆ” ยอวอวพูพร้อมับใ้้อนัีสเ้อแฮยอนยื่นให้เ้าัว
แฮยอนรับ้อนมาและินมัน
รสาิอมัน่าทำให้ร่าายอแฮยอนลืมวามเหนื่อยเป็นปลิทิ้เลย
“พี่สนิทับุยอแเหรอรับ?” อยู่ๆแฮยอน็ถามึ้น
ยอวอนยแ้วาแฟื่ม่อนแล้วึอบำถามอนรหน้า
“็’เย’สนิทนะน่ะ
เาเป็นน้อายันเอ” เมื่อไ้ยินแบบนั้นแฮยอน็าโึ้นมาโยอัโนมั
เผลอทำ้อนในมือร่วลพื้นร้านเสียั ทำให้นหันมามอันให่
“อโทษรับๆๆ ะ..ะ..อ้อนใหม่้วยนะรับ” แฮยอนยืนึ้นเพื่อล่าวอโทษพร้อมับอ้อนใหม่าพนัาน
ยอวอนหัวเราะให้ับารระทำอนรหน้า
“พี่น้อันเหรอรับ...ั้นพี่ยอวอน็เป็นลูอุ’ยู
แมิน’ประธานให่สินะรับ ายริั้นผม้อทำัวสุภาพว่านี้แล้ว
พี่อาะเอาผมไปฟ้อหัวหน้า็ไ้” ยอวอนหัวเราะออมาเมื่อไ้ยินที่แฮยอนพู
แฮยอน็นึึ้นไ้ว่าทำไมถึุ้นหน้ายอแอนที่เอันรั้นั้น
เพราะเาหน้าเหมือนยอวอนนี่เอ
“ไม่้อๆ แบบนี้แหละีแล้ว พี่ไม่เอาไปฟ้อหรอ” ทั้สอยิ้มให้ัน่อนที่ะลมือทานนมที่ัวเอสั่
พร้อมับแร์เรื่อราวอัวเอให้อีนฟั
หลัาวันนั้นแฮยอน็ไ้ไปทาน้าวับยอวอนบ่อยึ้น
พวเาทั้สามสนิทันมาึ้นโยเพาะยอวอนับแฮยอน
วันนี้็เป็นอีวันเ่นันที่พวเาทั้สามมานั่ทาน้าว้วยัน
“ุยอวอนรับ..” ทั้สามเยหน้าหา้นเสีย เป็นมุน
ออบ เลาอยอแ แฮยอนมอออบั้แ่หัวรเท้า
ออบ็มอแฮยอนแวบหนึ่่อนที่ะหันไปพูับยอวอน
“ุยอแเรียพบรับ” สร้าวามประหลาใให้ับยอวอนเป็นอย่ามาเมื่อเลานนี้พูว่ายอแเรียพบ
แฮยอน็เหมือนัน พร้อมับมอหน้ายอวอนสลับับออบ
“มีเรื่ออะไรพอรู้ไหม?” ยอวอนถาม
“ผม็ไม่ทราบเหมือนันรับ แ่ท่านประธานบอว่า้อรีบไปเี่ยวนี้” ออบพู้วยน้ำเสียเรียบๆ ยอวอนวา้อนส้อมให้สวยาม หยิบน้ำึ้นื่ม
“อัวน่ะ ทานัน่อเลย” ่อนที่ะพูับทั้สอน ยอวอนถือถาอาหารไปเ็บและเินามออบออไปาเโรอาหาร
-------------------------------------------
Talk!!
ฮันแหล่วววว ยอแเรียยอวอนไปุยอะไรันหน๊าาา
ิ๊็อๆิ๊็อๆ อยารู้ โปริาม....ฮ่าๆๆ
อบุสำหรับทุนที่เ้ามาอ่าน+อมเม้นท์ ัน้วยนะะ
ทาเผื่อน้อออภัย้วย ที่อัพ้า ปล่อยให้รอนานหลายอาทิย์
เพราะ่วนี้เผื่อนยุ่ๆเพราะิโเี่ยวฮ่าๆๆๆ ไม่แ้ัวใๆ
สำหรับอนนี้็ประาศันมาแล้วนะะ!! สำหรับ LOE 2016
ฮ่าๆๆๆๆ เผื่อนอบอว่าเผื่อนไม่พลา (ถ้าั์ที่เ็บพอ็ไปอิอิ)
็...ยัไ็อย่าลืมให้ำลัในัเียนบัวเผื่อนัวน้อยๆ ให้มีำลัใในารใ้ีวิในโลินนาาร
ให้ทุนไ้บันเทิับารอ่านแบบนี้้วยนะะ ทวฟิไ้นะะ '@SiFA00_' ทวไ้เลย
แบบ เฮ้ยไร ทำไมไม่อัพสัที ไรี้ ็ไ้ เมนั่นไปุยันไ้น้อออ อิอิ
พอและ มันะเยอะว่าเนื้อหานิยายและ เอาเป็นว่า See You Next Chapter Jaa!!
.บัวเผื่อน.
ความคิดเห็น