ตอนที่ 3 : ⒸⒽⓊⓃ ◇ EPISODE 01 {2/2}
CONTACT ME
{CLick On Pic}
18+ เนื้อหามีความสุ่มเสี่ยงกับคุกและตาราง *เด็กต่ำกว่า 18 ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน |
│พี่ชุนใส่ใจ│
♥
│EP.01│
►บอกกล่าวเล็กน้อยก่อนกด Favorite◄ นิยายเรื่องนี้มีการเปิดตอนทิ้งในช่วงขึ้นตอนใหม่น้าา แต่ส่วนใหญ่ก็อัพเรื่อยๆมิได้ขาดจ้า อย่าเคืองนะก๊ะที่รัก <3 |
“ไม่เขิน! แล้วก็ไม่เคยคิดจะเขิน! ปล่อยเลยนะ!” ฝรั่งดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผม เห็นแล้วยิ่งอยากดีดหน้าผากเธอเข้าไปใหญ่
โป๊ก!
“โอ๊ยพี่ชุน! ดีดหน้าผากฝรั่งทำไมเนี่ย!” ไวเท่าความคิดผมก็ดีดนิ้วออกไปแล้ว ฝรั่งยกมือขึ้นมาลูบหน้าผากขาวป้อยๆ ผมปล่อยแขนจากเนื้อตัวนุ่มนิ่มของเธอ
“ก็มันเขี้ยวน่ะสิ” ผมพูดตามความรู้สึกจริงๆ
“ไม่ยุ่งด้วยแล้ว อยู่ในยุคหินหรือไง ทำร้ายผู้หญิง ความเป็นอารยะของพี่อยู่ที่ไหนคะ!” ฝรั่งทำเหมือนจะเข้ามากินหัวผม ผมเลยจับแขนเธอเข้ามาใกล้ๆ
“ไม่มี แล้วก็ไม่เคยคิดจะมีด้วย รู้จักพี่ดีแล้วหรอ จะไปแนะนำพี่ให้เพื่อนเราน่ะ หะ”
ผมล่ะอยากรู้จริงๆว่าในหัวสมองใต้ผมยาวๆนั่นกำลังคิดอะไรอยู่บ้าง ถึงได้ชอบขายผมให้คนอื่นซะจริง ทั้งขายเบอร์ ขายรูป ล่าสุดคือนัดผู้หญิงมาให้เดตด้วย นี่ถ้าขายคิวผมให้เดตกับผู้หญิงได้เป็นรายคนจริงๆ ยัยนี่คงไม่ลังเลที่จะทำอย่างแน่นอน
“ก็รู้จักน่ะสิ ถึงรู้ดีว่าพี่ไม่มีทางชอบเพื่อนฝรั่งอยู่แล้ว ก็แค่เจอ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่นี้เอง ทำให้น้องไม่ได้หรือไง ฝรั่งเป็นน้องพี่ชุนนะ” คนเตี้ยกว่าเยอะช้อนสายตาขึ้นมองผม ผมรู้สึกเหมือนตาพร่าไปชั่วขณะ
“...”
“เงียบทำไม” มือบางยกขึ้นมาโบกตรงหน้า
ผมถอนหายใจยาวมากแล้วปล่อยมือออกจากแขนเธอ “ยัยนั่นจะให้อะไร”
“อะไรนะ” ฝรั่งทำหน้าเหมือนไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอได้ยินจากปากผมมันถูกหรือเปล่า
“พี่ถามว่าโมเมเพื่อนเรารับปากจะให้อะไร ถ้าเราพาพี่มาให้เจอ”
“ไม่รู้ ยังไม่ได้ตกลงกัน แต่แค่บอกว่าถ้าฝรั่งอยากได้อะไรก็จะให้ พอดีกระเป๋าตังกำลังขาดเลย สงสัยจะได้กระเป๋าตังสวยๆ ใหม่ๆ มาใช้ฟรี” ฝรั่งยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี ผิดกับผมที่อารมณ์เสียถึงขั้นดิ่งลงเหว
“อะไร พี่มีค่าแค่นั้นเนี่ยนะ!” ผมเหวี่ยง
“พี่ชุน พี่ก็รู้ว่าพี่หล่อมากกกก” ฝรั่งเอามือมารองใต้คางผมราวกับผมเป็นสุนัข “การหารายได้พิเศษด้วยการใช้พี่เป็นเหยื่อล่อมันสนุกออกจะตาย ฝรั่งแค่ทำขำๆเฉยๆ พี่ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่ เพราะพี่ก็ไม่ได้จะคบกับพวกนั้นจริงๆซะหน่อย งั้นก็ปล่อยให้ฝรั่งทำเถอะน่า นะ”
“พอเลย” ผมเบนสายตาไปทางอื่น ฝรั่งเลยเปลี่ยนมาเกาคางผม
“อุ๋งๆ”
“อุ๋งบ้าอะไร!” ผมคว้ามือเรียวเล็กนั่นหมับ อีกมือก็หยิบกระเป๋าตังตัวเองขึ้นมาเปิด ฝรั่งชะโงกหน้ามามองอย่างสนอกสนใจ ผมปล่อยมือจากเธอเพื่อหยิบแบงค์พันออกมาสามใบ จากนั้นถึงได้ดึงมือขาวนั่นมาอีกรอบและยัดแบงค์พวกนั้นลงไป
“อ่ะ เอาไป เอาไปซื้อกระเป๋าตังใหม่ให้พอใจ และอย่านัดใครมาให้พี่เจออีก เข้าใจไหม!” ผมกระแทกเสียงเพื่อให้เธอรู้ว่าผมไม่พอใจขนาดไหน
“นี่พี่ชุนให้เงินฝรั่งหรอ!” เธอดูจะแปลกอกแปลกใจมาก ผมเองก็ยังแปลกใจเลยว่าให้ไปทำไมวะ ช่างเหอะ ถือซะว่าซื้อความสบายใจ
“เออ มันคือเงินที่พี่ซื้ออิสรภาพให้ตัวเองยังไงล่ะ”
“โอ๊ย ไม่มีอะไรจะเทาแล้วแพงเท่ากับแบงค์พันแล้วจริงๆ” ฝรั่งเอาเงินพวกนั้นไปดอมดมราวกับมันมีกลิ่นหอมฟุ้ง บ้านก็รวย ทำไมขี้งกได้ขนาดนี้ คุณป้าเขาเลี้ยงลูกสาวมาแบบไหนกันแน่ฟระ! คนตัวเล็กที่โดนผมนินทาในใจไม่รู้สึกรู้สม เลือกจะเก็บเงินลงกระเป๋า เธอหันมายิ้มคิกคักกับผม “ฝรั่งรักพี่ชุนที่สุดเลย รู้ตัวป่ะ”
“...”
อาการตาพร่าชั่วขณะกลับมาอีกครั้ง
เป็นเชี่ยไรวะกู งง!
“หวังว่าจะไม่ทำอีกนะ มันน่ารำคาญ” ผมเสยผมที่ปรกหน้าขึ้นไป พูดยังไม่ทันขาดคำ ยัยฝรั่งเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปผม
แชะ!
“พี่ชุนตอนเสยผมนี่ดี๊ดี เพื่อนในห้องฝรั่งต้องกรี้ดอีกแน่ๆ”
“จะหยุดได้หรือยังเนี่ย!” ผมเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“หยุดแล้วๆ งั้นกลับไปนั่งกินไอติมกันต่อดีกว่า คือไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทำให้มันจบๆไปไง คราวหน้าฝรั่งสัญญาว่าจะไม่ทำอีก” รอยยิ้มสวยๆของยัยฝรั่งไม่ได้ทำให้ผมเชื่อเลยสักนิด เลยปล่อยให้เธอเดินกลับไปที่โต๊ะก่อน โดยมีผมเดินตามไปนั่งในบรรยากาศแสนกระอักกระอ่วนนั่นอีกรอบ
เย็นนั้นเป็นการกินไอศกรีมที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผม แค่นั้นคงสะใจยัยฝรั่งไม่พอ ยังอุตส่าห์ปล่อยให้เพื่อนเธอได้มีโอกาสสารภาพรัก ผมไม่มีทางคบเด็กจึงปฏิเสธ พอผมปฏิเสธก็รู้ใช่ไหมว่าจะเป็นยังไง! เพื่อนยัยเด็กนั่นก็ร้องไห้ร้องห่มวิ่งหนีไป สร้างภาพลักษณ์คนสารเลวรังแกเด็กให้ติดตัวผมไปตลอดกาล
นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่พูดกับฝรั่งเลยตลอดทางจนกระทั่งถึงบ้านเธอ
“ลงไป” ผมบอกผู้หญิงที่นั่งอยู่เบาะหลังเสียงนิ่งๆ ฝรั่งเองก็เหมือนรู้ว่าผมโกรธด้วย
“พี่ชุน...”
“ลง” ผมเน้นเสียงเช่นเดิม เธอก็เลยยอมลงจากรถไปด้วยสีหน้ารู้สึกผิด จริงๆผมก็ไม่ได้โกรธขนาดนั้นหรอก แอ็บขรึมไว้ ยัยเด็กนั่นจะได้รู้สึกผิด
“พี่ชุน พอเพื่อนน้องลงไปก็ยิ้มเลยนะ ไม่ได้โกรธจริงแล้วไปแกล้งฝรั่งทำไม ก็รู้อยู่ว่าเพื่อนน้องขี้กังวล” น้องชายบ่นผม ผมเลยหัวเราะ
“ก็ดี จะได้ให้กังวลเรื่องพี่ซะมั่งไง!”
“เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้นะพี่ชุน” น้องชายผมบ่น ผมก็ไม่ได้ฟัง ทำแค่ขับรถกลับไปจอดบ้านเราอย่างไม่สนใจ
ใจผมน่ะ กะให้ฝรั่งนอนเครียดเล่นสักคืน พรุ่งนี้เจอยัยนั่นค่อยทำตัวปกติ แบบนี้แหละถึงจะแฟร์ ชอบขายผมดีนัก คราวหน้าจะทำอะไรจะได้คิด จะได้ห่วง กลัวผมจะโกรธซะบ้าง
เอ๊ะ...
เดี๋ยวก่อนๆ
เมื่อกี๊ผมคาดหวังให้ยัยนั่นมาห่วงหรอวะ!
บ้าเหอะ คาดหวังจากเด็กอายุสิบหกไม่ใช่ทางผมแน่ๆ ไม่ใช่หรอก...
ช่างแม่งแล้วกัน ขี้เกียจหาคำตอบ หาไปก็ใช่ว่าจะได้อะไรนักหนา ยังไงยัยฝรั่งก็เป็นแค่เพื่อนน้อง สำหรับผม ไม่ได้มีความหมายอะไรมากกว่านั้น
ผมขึ้นห้องมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า อากาศมันร้อนจนตับผมเหมือนจะแล่บออกมาซะให้ได้ ฝนหยุดตกทีไร ร้อนเป็นไฟเหมือนอยู่ในนรกทุกที! น้ำฟ้าเองก็สร้างความหงุดหงิดอื่นๆนอกจากความร้อนให้ผม เธอโทรมาหาผมหลายสายมาก ผมแกล้งทำเป็นไม่เห็น ไม่รับสายเธอ เรื่องของเรื่องก็คือผมไม่ชอบคนตื๊อ ผมเป็นคนดื้อ ถ้ายิ่งมาเยอะใส่ หรือพยายามให้ผมทำอะไร ผมจะไม่ทำทั้งนั้น
อาการต่อต้านมันจะเกิดขึ้นเอง ตอนนี้น้ำฟ้าก็กำลังโดนผมต่อต้าน ผมกดตัดสายเธอ แถมยังเปิดโหมดเครื่องบินอีกด้วย จะได้ไม่ต้องมาโทรกระหน่ำย้ำๆให้รำคาญอีก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของผมขัดจังหวะตอนที่ผมกำลังจะเดินไปหยิบเสื้อออกมาจากตู้เสื้อผ้าพอดี ผมเป็นคนที่อาบน้ำแล้วก็ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทันที มักจะใส่ผ้าเช็ดตัวเดินไปเดินมาในห้องให้ตัวมันแห้งๆก่อน คนมันขี้ร้อนก็งี้แหละ อยู่คนเดียวจะให้อายใคร แก้ผ้านอนก็ยังได้ นี่มันห้องผมซะอย่าง วันนี้ยัยเชอเอมน้องสาวผมยังอยู่หอพัก คนที่มาเคาะคงเป็นน้องชายไม่ก็แม่บ้าน
“ว่า”
ผมเปิดประตูออกไปต้อนรับคนเคาะพร้อมกับเอามือเท้ากรอบประตูไว้ ดังนั้นจึงอดจะเบิกตากว้างขึ้นไม่ได้เพราะคนที่มาดันไม่ใช่ทั้งน้องชายและแม่บ้าน
ยัยฝรั่งมาทำไรตรงนี้วะ!
“กรี้ด!!! พี่ชุน ผิดผี ผิดผี ผิดผี!” ฝรั่งเอามือปิดตาแล้วร้องวี๊ดว๊ายไม่หยุด เธอไม่เคยเห็นผมในด้านเปิดเผยขนาดนี้มาก่อน จะเกิดอาการอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็เป็นเรื่องปกติ ตอนแรกก็ว่าจะไล่ลงไปข้างล่างอยู่หรอกนะ
“มาได้ไงวะเนี่ย!” ผมสบถ
“ก็ชาให้ขึ้นมาอ่ะ! ใครจะไปรู้ว่าพี่จะกล้ามาเปิดประตูในสภาพนี้ ไม่มียางอายเลยคนอะไร”
พอโดนด่าขึ้นมาก็มีคิ้วกระตุก หมั่นไส้ยัยเด็กปากดีนี่จนแกล้งรั้งร่างบอบบางนั่นเข้ามาในห้อง
ปัง!
ผมปิดประตูห้องแล้วดันฝรั่งจนชิดบานประตูนั้น เธอตัวแข็งไปเลยตอนผมแกล้งเท้าแขนไว้เหนือศีรษะเธอเหมือนตอนเท้ากับประตูเมื่อครู่
“มีอะไรไม่ทราบ”
“ถอยออกไปเลย ฝรั่งจะลงไปข้างล่าง” ฝรั่งลนลานจะหันไปเปิดประตูห้องผม ผมเลยดึงเธอให้หันกลับมายืนที่เดิม นาทีทองมาถึงแล้ว! จะแกล้งให้ร้องไห้ตรงนี้เลย คอยดูความเลวผมซะมั่ง!
“ห้องพี่ กฎพี่ ไม่พูด คือไม่ให้ออก” ผมทำหน้าโหดใส่ตอนพูดด้วย
เด็กผู้หญิงที่เคยแก่แดด เต๊าะเพื่อนสนิทผมเช้าเย็นหน้าระรื่น เวลานี้ไม่รู้จะเอาตาไปวางไว้ตรงไหน คงไม่อยากจ้องหน้าผม จะให้มาจ้องร่างกายผมก็คงยิ่งดูแปลกๆ ผมกลั้นขำจนไหล่แทบสั่น แน่นอนว่าฝรั่งคงไม่รู้ แกล้งเด็กนี่มันสนุกจริงๆ
“งั้นพี่ก็ไปใส่เสื้อผ้า” เสียงใสที่สั่นนิดๆต่อรอง
“ไม่ใส่ คุยเลย” อะไรที่รู้ว่าเธอไม่อยากให้ผมทำ ผมจะทำ เพราะมันสนุกดี
“เออๆ” ฝรั่งมองไปทางอื่นเหมือนต้องการเซฟโซนให้ดวงตาคู่นั้น “ก็แค่แวะมาขอโทษเรื่องโมเมอ่ะ”
“...”
ผมเซอร์ไพรซ์เหมือนกันที่รู้เหตุผลการมาของเธอ ผมรับรู้ได้ตอนอยู่ในรถว่าเธอรู้สึกผิด แค่ไม่นึกว่าอย่างเธอจะนึกถึงใจผมขนาดที่จะยอมมาขอโทษด้วย ก็นอกจากถกเถียงกันไปวันๆ ผมกับฝรั่งไม่เคยจะปรับความเข้าใจกันจริงจังมาก่อน เถียงอะไรกันทีไรก็ปล่อยมันผ่านๆไปอย่างงั้น ไม่มีใครคิดเก็บมาใส่ใจ
โดยเฉพาะผมที่โตกว่า ผมไม่เก็บการกระทำของเธอมาเป็นอารมณ์แน่ๆ
“เงียบคือไรอ่ะ โกรธขนาดนั้นเลยจริงดิ” ฝรั่งเห็นผมเงียบนึกว่าผมไม่ยอมรับคำขอโทษ เลยเงยหน้ามามอง
ไม่เคยมองหน้าน้องมันใกล้ๆมาก่อน ไม่เคยสังเกตว่าหน้าใสขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เคยสังเกตว่าใบหน้าที่ชาชินมาตั้งแต่เด็กๆจะส่อแววสวยขึ้นมา ที่ไม่เคยสังเกตยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเลยก็คือ...
หุ่นน้องเนี่ยแหละ!
ด้วยความที่ผมสูงกว่า เวลามองฝรั่งก็ต้องมองลงต่ำ เจ้าตัวใส่เสื้อยืดหลวมๆ ตาผมมันก็ไว มองไปเห็นเนินอกขาว ผมรีบเบนสายตาไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว
มีตั้งแต่เมื่อไหร่วะเฮ้ย!
“จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจก็โกหก จริงๆก็ตั้งใจนั่นแหละ บอกไปก็ไม่รู้จะเชื่อไหม เอาเป็นว่าจะไม่ทำแล้ว แล้วก็เอาตังพี่ชุนคืนไปด้วยฝรั่งไม่เอา” ฝรั่งเอาเงินที่ผมเคยให้มายัดใส่มือผม เธอทำเหมือนจะเปิดประตูออกไปจากห้องผมเลยดึงกลับมาอีก
“ไม่ต้องมาคืน” ผมยัดเงินนั่นกลับใส่มือเธอ “แล้วรีบๆลงไปข้างล่างเลยนะ ไม่จำเป็นไม่ต้องขึ้นมาอีก”
“แหม ทำมาเป็นหวงตัว ฝรั่งไม่ได้อยากจะมาส่องพี่ชุนถอดเสื้อหรอก พี่ถอดของพี่เองนะ” ฝรั่งทำหงุดหงิดเหมือนผมนี่ดัดจริตเต็มทน เด็กที่หุ่นไม่เด็กอีกต่อไป ช่างไม่เข้าอะไรเอาซะเลย สงสัยต้องทำให้เข้าใจ
“หวงตัวอะไร ห่วงตัวเรานั่นแหละยังไม่รู้อีก!” ฝรั่งทำหน้างง แต่เธอก็หายงงเมื่อเจอผมกวนตีน “อยากเป็นพี่น้องที่ท้องชนกันหรือไง”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กรี้ดดดดดดดดดดดด พี่ชุนๆๆ พี่น่ะร้ายยย ฉันจะฟ้องง ฉันจะฟ้องงงงงงงง
แต่อิพี่คุกนะ
พี่ชุ๊นนนนนนนนนนนนนน
พี่ชุนนนนนนน โอ้ยยย ชอบความกวนตีนแบบรว้ายๆ มากก