จบ ROCK ONLINE [Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

ROCK ONLINE
ตีพิมพ์แล้ว[หนังสือทำมือ] รูปปกค่ะ <3
[หน้าปกรอบ ตุลาคม 57 เป็นต้นไปมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจาก
เกรงปัญหาทางด้านลิขสิทธิ์จ้า]
SET ROCK ทั้งหมดมีสองเรื่อง แต่อ่านแยกได้ไม่งงจ้า
Rock online สีไม้ X เรเวนท์


Avatar rocker แวมไพร์ X สีน้ำ




 

[SEEMAI VS RAVEN LOVE STORY]

หลังจากวันนั้น วันที่ไอ้ประโยคที่ว่า ‘จะไปรับส่งทุกวัน’ หลุดออกจากปากยีนส์ ผมกับไม้ก็แทบจะไม่ได้เจอกันเลย ผมกับร่างสูงมีแค่เวลาระหว่างเรียนที่จะได้เจอกัน แต่ก็ลำบากเพราะผมกับไม้เรียนกันคนละคณะ บางทีผมเดินๆลงจากอาคารอยู่ ร่างสูงถึงกับฉุดผมเข้าซอกตึกแล้วระดมจูบจนผมหายใจไม่ออกก็มี ผมกับไม้นี่อย่างกับเป็นชู้กัน แล้วยีนส์ก็คือสามีตัวจริงของผม อะไรประมาณนั้นเลย T^T

“เร ฟังที่ยีนส์สอนหรือเปล่าเนี่ย!!!!” ยีนส์เอ็ด เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด ร่างสูงมาติวหนังสือให้ผม อ้างว่าผมเรียนอ่อนลงไปเยอะ แต่กระจิตกระใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ก็เพราะโทรศัพท์ผม หนทางเดียวที่จะคุยกับไม้ โดนยีนส์ยึดไปและปิดเครื่องน่ะสิ

“ฟะ..ฟังอยู่!” ผมเอ่ยเสียงอ่อย

“อือดี ข้อต่อไป!” ยีนส์ว่าและอธิบายๆๆ ผมไม่ได้ฟังเลยสักประโยค ฟังหูซ้ายออกหูขวา และทะลุหายไปในอากาศ

“ป้อก!” เสียงอะไรสักอย่างกระทบหน้าต่าง ยีนส์ชะงักไปนิด แต่ผมก็ถามต่อ

            “แล้วไงต่อ...” พอยีนส์ทำท่าจะอธิบายต่อ

“ป้อก!” เสียงเดิมๆก็ดังขึ้นอีก ร่างสูงลุกพรวดขึ้น ก่อนจะสบถ “ใครเล่นพิเรนท์วะ!!!”

“เรดูเอง!!!” ผมลุกพรวดแล้ววิ่งมาแง้มตรงช่องว่างระหว่างมูลี่ดู ก่อนจะยิ้มออกมา

ไม้!!! ไม้เป็นคนเอาก้อนหินปามาที่กระจกตรงหน้าต่างห้องนอนผม ไม่ได้มาคนเดียว กราฟฟิกกับปันเจย์ก็มาด้วย ผมเห็นกราฟส่งอะไรให้ไม้สักอย่างมันเป็นกระดาษแข็งแผ่นใหญ่ๆ ใหญ่มากๆ ไม้เอาปากกาเมจิกสีดำออกมา แล้วแกะฝาออกด้วยปาก เขียนยิกๆลงบนนั้น ก่อนที่มือหนาจะชูมันขึ้นมา

‘โคตรคิดถึง’

ผมทำหน้าแดง ยีนส์ลุกพรวดขึ้นอีกครั้ง

“อะไรกันแน่เร เดี๋ยวยีนส์ดูเอง!” ผมดึงมูลี่ให้ปิดลง หันไปหายีนส์ ก่อนจะส่ายหน้า

“ไม่มีอะไรหรอกนกมั้ง! สอนต่อเหอะ!” ผมลากยีนส์กลับที่เดิมขณะที่ไม้เองก็คงจะรู้แล้ว ว่าทำไมผมออกไปหาเขาไม่ได้....ผมนั่งหน้าหงอย ก้มลงเอาคางเกยกับโต๊ะ แล้วช้อนสายตามองยีนส์ที่พูดเจื้อยแจ้วอยู่...

และนี่ก็เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมเอาแต่คิด ว่าเมื่อไหร่ยีนส์จะกลับอเมริกาไปสักที?

หลังจากการติวหนังสือที่หน้าอึดอัดนั่นผ่านพ้นไป ยีนส์ก็ออกไปจากห้องผม แต่ร่างสูงก็ยังเดินวนไปวนมาอยู่ข้างล่าง ถ้ามีคนมายืนหน้าบ้าน ร่างสูงก็พร้อมจะไล่ตะเพิดทันที แถมมือถือก็ไม่ยอมคืนให้ผมซะด้วย....ผมมองหน้าต่างที่ห้องที่ขึ้นเป็นรอยไออย่างเหงาหงอย ก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วชี้ เขียนชื่อใครบางคนลงไปบนนั้นอย่างซ่อนความคิดถึงไว้ไม่มิด...

สีไม้
 

PAGE

เจอเด็มได้ที่เพจ Saisioo ค่ะ