ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : If you do
Chapter5"If you do"
(วันนี้อาาศี๊ีเ่นเย ท้อฟ้า็แ่มใส อะไรๆ็ูีไปหม แ่ทำไม๊ทำไมวันนี้วันหยุผมแท้ๆ ทำไมผมะ้อมาเรียนพิเศษ้วย็ไม่รู้ ผมหนะโรไม่อยาเรียนเลยแ่ที่ยอมมาเรียน็เป็นเพราะีวอนเป็นนสอนหรอนะ ถ้าเป็นนอื่นสอนเนี่ย้าให้ผม็ไม่มีวันื่นเ้ามาเรียนหรอ อนนี้ผม็นั่รถแท้ี่มาเรียนที่บ้านเธอ ไม่้อสสัยว่าบ้านผมรวยแล้วทำไมไม่ับรถมา หึพ่อผมให้เะรถส่ะที่ไหนร่ะ ผมโนุมวมวามประพฤิอยู่ไปไหนมาไหน็้อพึ่ลุแท็ี่นี้แหละ ผมำลัลารถแ่็เห็นมีผู้ายนนึมา้อมๆมอๆอยู่รประูรั้วบ้านเธอ)
ยูยอม: เห้ยไอ้แบมมึมาทำไรที่นี่ว่ะ
แบมแบม: ที่นี่บ้านรูีวอนสินะ แสว่าูมาถู
ยูยอม: ูถามมมว่ามาทำไม
แบมแบม: ้ออออ มาเรียนับมึไ ูรู้ว่ามึอ่ะโ่ เ่วู่วยรูอธิบายให้มึฟัไ
ยูยอม: มึไม่้อมาเสล่อ ะไปไหน็ไปเลยไป
แบมแบม: หึ ูไม่ยอมให้มึอยู่ับรูสอ่อสอหรอนะ ูรู้ทันมึนะไอ้ยูยอม
ยูยอม:ทีแบบเนี่ย อบแส่นันะ
แบมแบม: ถ้ามึะีบรู็้ามศพูไป่อนร่ะันนะเพื่อน
ยูยอม: อย่าบอนะว่ามึ
ีวอน:อ้าวว มาันั้แ่เมื่อไหร่ทำไมไม่เ้ามาร่ะ
แบมแบม: รูมาพอีเลย
ีวอน: อ้าวแบมแบมนาย็มา้วยหรอ
แบมแบม: รับ็ไอ้ยูยอมนะสิวนผมมา้วย
ยูยอม: ห่ะูไปวนมึอนไหน
ีวอน: ีแล้วล่ะนายยูยอมะไ้ไม่เหา เ้ามาสิ
แบมแบม: ร้าบบบบ
ยูยอม: มึลับไปเลยนะ มึะมาทำไม
แบมแบม: ูไม่ลับรับเพื่อน รูรอผม้วยสิรับบบ
ยูยอม:ไอ้เี่
(เห้อไอ้แบมมึะมาทำไมเนี่ย ว่าแ่มันรู้ไ้ไว่าผมเรียนพิเศษผมยัไม่ไ้บอใรเลยนะ)
ีวอน:พวนายินอะไรมารึยั
แบมแบม: ยัเลยรับรูผมหิวมาๆเลย
ีวอน: ีเลยรูว่าะทำอาหารไทยให้พวนายิน ว่าไนายอยาินไหมยูยอม
ยูยอม: ไม่อยาิน!!
แบมแบม: แ่ผมอยาิน โอ้ยิถึอาหารไทยะแย่อยู่แล้ววววว
ีวอน:อืมม นายินส้มำเป็นไหมแบมแบม
แบมแบม:โอ้ยยย อโปรผมเลยส้มำปลาร้าพริสอเม็นะรู
ีวอน: นายินปลาร้า้วยหรอ ิว่าหน้าาหล่อๆอย่านายะไม่ินนะเนี่ย
แบมแบม: ูถูผมไม่ไ้นะรับบบบ มารับเ่วผม่วยทำ
ีวอน:มาๆ
yugyeom Talk
(เอะ ิว่ามีันอยู่แ่สอนรึไ ผม็นั่หัวโ่อยู่รนี้ทั้นนะ เห็นผมเป็นอาาศธาุหรือไัน ีวอนนะีวอนไ้่าวว่าพ่อัน้ามาสอนหนัสือไม่ใ่หรอ แล้วทำไมอนนี้ถึไปอยู่ในรัวับไอ้แบมไ้ล่ะ แล้วะมีวามสุอะไรันหนัหนา็แ่ทำอาหารอ่ะ ไอ้แบมนะไอ้แบมวันนี้มึเสือมาทำไมะว่าะไ้อยู่ับีวอนสอ่อสอสัหน่อย หมันแผนู เหอะูหน้าเธอสิีใมาป่ะ ที่อยู่ับันไม่เห็นทำแบบนี้บ้าเอาแ่ไล่ันลับบ้านอยู่นั่นแหละ ใ่สิ้ันมันไม่ใ่ศิษย์รัอใรนิ)
End Yugyeom talk
แบมแบม: หืมมมม อร่อยมารับรู ทีหลั้อมาฝาท้อับรูบ่อยๆแล้วสิรับ
ีวอน: ฮ่าฮ่า ไ้เลยยัมีอีหลายอย่าที่อยาทำให้นายินนะ
ปั
(ันำลันั่ิน้าวับแบมแบมอยู่แ่็ไ้ยินเสียเหมือนอะไรระแทับโ๊ะ)
ยูยอม: เสร็ันหรือยัอ่ะรู แล้วเมื่อไหร่ผมะไ้เรียน
แบมแบม: มึมีวามอยาเรียนึ้นมาอนไหนว่ะเนี่ย
ีวอน: ะเสร็แล้วล่ะ เรียให้มาิน็ไม่ยอมมาิน
แบมแบม: สสัยเ็มันะหึรับรู
ีวอน: อะไรนะ
แบมแบม: อ่อ ป่าวหรอรับ
ีวอน: อ่อ นายรอ่อนนะยัมีผลไม้อี เ่วรูเอามาให้
ยูยอม: นี่ไอ้แบม มึลับไปสัทีิ วนูอยู่ไ้
แบมแบม: ูยัไม่อิ่มเลยใหู้ลับเร็วนัล่ะ
ยูยอม: เ่วูให้เิน มึะไปื้อเหี้ยไรแ็ไป
แบมแบม: อร้อูสิ
ยูยอม: ไอ้เหี้ยย
แบมแบม: มึบอมา่อนว่าะยน้อเสี่ใหู้ แล้วูะไป
ยูยอม: เออ เอาไปสิว่ะ ไ่ม่เห็น้ออเลย
แบมแบม: อ้าว ็เห็นมึบนานสุ ็นึว่าเอาริ
ยูยอม:โน่น นโน่นั้หาที่เอาริ
(ผมพูเสร็็มอไปทาีวอนที่ำลัปลอผลไม้อยู่ในรัว)
ยูยอม:ไม่้อพูมา ลับไปไ้แล้ว
แบมแบม: รับเพื่อนน
ีวอน: อ้าวว แบมแบมล่ะ
ยูยอม: ลับไปแล้ว
ีวอน: อ้าว ยัไม่ทันไ้ินผลไม้เลย ปลอไว้ให้แล้วเนี่ย
ยูยอม:เสียใมารึไที่มันลับไปอ่ะ
(นายยูยอมพูเสร็็เอามือมาับแนันไว้ แล้วึันเ้าไปใล้ๆ)
ีวอน: นี่ยูยอมปล่อยนะ ะมาับเเนันไว้ทำไม
ยูยอม: หึ ที่แบบนี้ทำมาเป็นไล่ ทีไอ้แบมนี่นล่ะอย่าันเลยนะ
O_O
(อยู่ๆนายยูยอม็ึันเ้าไปูบ เห้ยยยไอ้เ็บ้า นายเิบ้าอะไรอนายอีเนี่ยมาูบันทำไม ันใมาๆไม่ทันไ้ั้ัวทำให้ยูยอมสามารถล้วล้ำเ้าไป้าในไ้ เาทำแบบนี้ับันอีแล้ววว ันะยอมให้นายูบันแบบนี้ไม่ไ้อีแล้ว ันรวบรวมำลัทั้หมที่มีเพื่อผลันายยูยอมออแ่มัน็ไม่ไ้ผลเลยสันิ เายัูบัน่อไปแถมเอื้อมมือมาึันให้เ้าไปนั่บนัเาอี ฮืยยยทำไมไม่ไ้ั่ใเลยนะ ทำไมันสู้แรวายอนายไม่ไ้เลย เราูบันนานพอสมวรมันทำให้ันแทบหมแร เพราะเาไม่เว้นัหวะให้ันหายใเลยสันิ ันที่ำลัหายใไม่ออ็เอามือไปทุบที่หน้าอนายยูยอมเพื่อเป็นสัาว่านายปล่อยันไปไ้ล้าวววววววววว)
"เฮือ ไอ้บ้ายูยอมนายะ่าันรึไ"
"อย่าทำให้ผมหึอีเ้าใไหม ไม่ั้นผมะไม่ทำแู่บสั่สอนรูแน่"
"ห่ะนี่นาย"
"ผมหึ ผมไม่อบให้รูไปสนิทับใรโยเพาะพวผู้าย รับปาผมสิ"
"นายสั่ันหรอ"
"ใ่!! และถ้ารูไม่ทำามผมะลโทษรู"
"ทำไมัน้อฟันาย้วย นายเป็นลูศิษย์นะ"
O_O
(เอาอีแล้วววววว นายยูยอมึันเ้าไปูบอีแล้วววว สสัยนายมันเป็นโริริๆ ันิถูิผิเนี่ยไม่น่ารับสอนนายเลย นายยูยอมูบันแ่มันเป็นูบที่แ่าารอบแรมันให้วามรู้สึเหมือนับว่าเาไม่อยาปล่อยันไป ทำไมนายถึทำับันแบบนี้ ันไม่ใ่ผู้หิที่นายิะูบอนไหนแล้ว็ไู้บนะแล้วทำไมัน้อูบอบนาย้วยทำไมมมมม นายมัน็แ่ไอ้เ็เมื่อวานืน ันไม่มีทาหลรันายแน่ ไม่มีวันนั้นหรอ หลัานั้นนายยูยอม็่อยๆผละริมฝีปาออ)
"อย่าไปทำัวสนิทสนมับใรอีนะ ผมไม่อบ สัาสิถ้าไม่สัาผมะับรูปล้ำริๆ้วยนะ"
เียบ
"ับปล้ำเลยร่ะัน"
"เอ้ยยย ็ไ้ ไอ้เ็บ้าไอ้เ็โริ"
"เินหรอ"
"เินบ้าเินบออะไรล่ะ"
"เริ่มหลุมรัผมแล้วล่ะสิ"
"ไม่มีทา แล้วนายะอันอีนานไหม"
"ะอ ทำไมหรอ"
"ปล่อย"
"ไม่ปล่อยยย"
"ะปล่อยไม่ปล่อย"
"ม่ายยยยปล่อย"
"โอ้ยยยยย รูมาัอผมทำไมเนี่ย เ็บนะ"
"็นายไม่ยอมปล่อยเอ่วยไม่ไ้"
"อยาทำิสมาร์็ไม่บอีๆ อผมีๆ็ให้แล้วว"
"พูมา เรียนไ้แล้วว"
(ันสอนนายยูยอมไปเรื่อยๆเอารินายนี่็ไม่ไ้ถือว่าเรียนเ๊นะ ันสอนอะไรไปเา็สามารถำไ้อย่ารวเร็ว แ่ทำไม้อทำัวเเร้วยไม่เ้าใริๆ)
"นาย็ทำ้อสอบไ้นิ ทำไมอนสอบถึทำไม่ไ้อ่ะ"
"ผมแ่ไม่อยาทำ"
"ทำไมอ่ะ แล้วนาย็้อมาอยสอบ่อมเนี่ยนะ บ้ารึไ"
"ผมแ่ไม่อยาไ้ะแนนี ถ้าผมไ้ะแนนีพ่อผม็้อีใ ผมไม่มีทาทำให้พ่อมีวามสุหรอ"
"นายนี่็แปลเน้อ ูนายไม่ถูับพ่อเอามาๆเลยนะ"
"ไม่มีไรมาหรอ เา็เป็นนที่ผมเลียมาที่สุ็แ่นั้นเอ"
"ันอยาให้นายุยับพ่อีๆนะ เารันายมาเลยนะ"
"หึ รัหรอ ่ามันเถอะหยุพูเรื่อนี้ีว่า ผมหิวแล้วววอ่า ออไปหาอะไรินีว่า"
"เอาั้นหรอ ็ไ้"
(ันับนายยูยอมเินออมาหาอะไริน้านอ นายยูยอมพาันมาที่ห้าสรรพสิน้าที่อยู่ไม่ไลาันัมมานั)
"รูะินไรเ่วผมเลี้ยเอ"
"เห้อออ ไม่้ออ่ะ ันมีปัา่าย"
"ผมเป็นผู้ายนะ ผม้อูแลรูไ้ิ ไม่้อห่วมื้อนี้ยูยอมเป็นเ้าภาพเอ"
(เหอะ ันนะไม่เ้าใริๆเลยว่านาย็ออะเป็นนนิสัยีแ่ทำไมถึอบทำัวเเร้าวร้าวนันะ ันิว่านายโ่มาลอแ่ริๆแล้วนาย็เรียนีเหมือนันนะ อยู่ับัน็อบทำัวเป็นสุภาพบุรุษ แ่บารั้็อบไปมีเรื่อ่อยับาวบ้าน ไปมั่วสุมันบ้า แ่ทำไมเวลาอยู่ับันนายไม่เยมีนิสัยแย่ๆแบบนี้เลยนะ นายเป็นนยัไันแน่ ิมยูยอม)
"ูหนัันไหม"
"ไม่เอาอ่ะันไม่อบ"
"อะไรอ่าาา ูเป็นเพื่อนผมหน่อยิน้าาาา"
"ะรีบลับแล้ววว"
(ันเินนำหน้ายูยอมมาแ่พอหันหลัไป เา็หายไปไหนส่ะแล้ว ทำไมอบหายัวอยู่เรื่อยเลยนะ ันเินามหานายนั่นนพบว่านายนั่นยืนอยู่ที่เิมไม่ไ้เินามันมา้วย)
"อยู่นี่เอ ทำไมไม่เินามมาร่ะ"
(นายยูยอมไม่อบันเพียแ่มอไปอีทานึ ันมอไปามเา็พบว่าเาำลัมอไปทาผู้ายสอน นแรันรู้ัเป็นอย่าีนั่น็ือุิมฮานพ่ออนายยูยอมนั่นเอ แ่อีนนี้สิันไม่รู้เลยว่าเป็นใร ไม่ทันที่ันะินายยูยอม็เินเ้าไปหาพวเาสอน)
ยูยอม: ทำไมมีวามสุันมาเลยสินะ
ิมฮาน: ยูยอมแมาทำอะไรที่นี่
ยูยอม: ผมมาทำอะไร พ่อเยสนใ้วยหรอ พ่อ็สนใแ่ไอ้ลูเมียน้อยนี่อ่ะ
ิมฮาน: ยูยอม!!
เพี๊ยะ
(ันำลัเินามเ้าไปหายูยอม แ่็้อใทีุ่ิมฮานบหน้านายยูยอมอย่าแร)
ีวอน: เอ่อ ยูยอมม
ิมฮาน: รูมาแล้วหรอรับ ผม้ารูให้สั่สอนมัน ทำไมรูไม่สั่สอนมารยาทให้มัน้วยร่ะรับบ มารยาททรามแบบนี้อย่าไปบอใรว่าเป็นลูันร่ะ ันอับอายายี้หน้าเา
ยูยอม:หึ ใรมันะีเลิศประเสริศรีเหมือนไอ้ินยอ ลูรัพ่อล่ะ
(ินยอเป็นผู้ายนนั้นที่ยืนอยู่้าๆุิมฮานสินะ ทำไมนายยูยอมถึไม่อบเาล่ะ เา็ูเป็นนีนะ เห้ยยมันใ่เวลาที่ันมาสสัยไหมเนี่ย)
ยูยอม: สะใมึแล้วใ่ไหม ที่แย่พ่อไปาูไ้ หึเอาไปสิ พ่อเลวๆที่่าแมู่ไม่้อาร
ิม ฮาน: ไอ้ยูยอม
(ุิมฮานเรียมะบนายยูยอมอีรั้แ่ไ้ยินเสียผู้ายนนึห้ามไว้)
ินยอ: พอเถอะรับพ่อ น้อไม่ไ้ั้ใพู พ่ออย่าทำน้อเลยนะรับ
ิมฮาน: ูสิ พี่แีนานี้แยัทำัวแบบนี้อีหรอ
ยูยอม: มันไม่ใ่พี่ผม ผมไม่เยนับมันเป็นพี่ อ่อ แล้วพ่อ็อย่าเที่ยว่านอื่นว่าไม่สั่สอนผม อให้รู้เอาไว้ว่าที่ผมเป็นแบบนี้ ทุอย่ามันเป็นเพราะพ่อ!! ไปันเถอะีวอน
ีวอน: เอ่อ อัว่อนนะะ
ิมฮาน: เห้ออ ันร่ะปวหัวับมันริๆเลย
ินยอ: ผู้หินนั้นใรหรอรับพ่อ
ิมฮาน: รูสอนพิเศษไอ้ยูยอมนะ อย่าไปสนใเลย ะให้มันเลิเรียนแล้ว เรียนไป็ไม่มีอะไรีึ้น
ินยอ: (รูสอนพิเศษหรอ)
ีวอน: ยูยอมะไปไหน่อ
ยูยอม: รูลับบ้านเอไ้ใ่ไหม
ีวอน: นายเป็นอะไรหรือป่าว
(นาย้อเป็นอะไรอยู่แล้วโนพ่อบส่ะนานั้น แ่ว่านาย็ไม่น่าไปทำนิสัย้าวร้าวอย่านั้นเลยนะ แ่่าเถอะอนนี้ันไม่วรพู้ำเิมนาย ันวรให้ำลัในายสิ นายำลัเศร้าอยู่นะ)
ยูยอม: รูทำอะไร
(ผม้อใเพราะอยู่ๆีวอน็ึผมเ้าไปอ)
ีวอน: นายอยาร้อไห้ใ่ไหม ร้อออมาให้หมเลย ันรู้ว่านายรู้สึยัไ
ยูยอม: รูะบ้าหรอ ผมไม่ร้อหรอ
ีวอน:ร้อออมาเถอะ ถ้ามันะทำให้นายสบายใ
ยูยอม: ฮือออออออออ ทำไมผม้อมาเออะไรแบบนี้้วย ทำไมพ่อไม่เ้าใผมบ้า ผมไม่อยาเป็นแบบนี้เลย ทำไม
ีวอน: อืมๆๆ พอเถอะไม่้อพูอะไรแล้ว ันอยู่รนี้ไ ันเ้าในายนะ
ยูยอม: ผมมันเป็นลูที่แย่มาเลยใ่ไหม
ีวอน: ไม่หรอ ันรู้ว่านายเป็นนยัไ ันเ้าใ
ยูยอม: อบุรูมานะรับ ที่เ้าใผม
ีวอน: อืมม หยุร้อไ้แล้วนะ เลิิมาไ้แล้ว
ยูยอม: รูน่ารัแบบนี้ แล้วะไม่ให้ผมรัรูอีหรอ
ีวอน: เอ่อ เย็นแล้ววว ลับบ้านเถอะ ไม่้อไปส่ัน็ไ้นะ
ยูยอม: ผมมันน่าอายมาเลยใ่ไหม ผู้ายอะไรอ่อนแอะมั ไม่อบัวเอเลย
ีวอน: น่าอายที่ไหนร่ะ ร้อออมาเถอะ น้ำามันไม่ไ้ทำให้นายูอ่อนแอหรอนะ
ยูยอม: รูลับเอไ้ใ่ไหมรับ
ีวอน: อืมม สบายมา นาย็ลับบ้านีๆล่ะ มีไร็โทรมาไ้ลอเลยนะ
ยูยอม: รับ ผมรัรูนะ
ีวอน: ห่ะ อืมม ไปแล้วนะ
(ันนั่แท็ี่ลับมาบ้าน ระหว่าทา็ิมาโยลอว่าทำไมยูยอมถึ้าวร้าวใส่พ่อนั บาทีมันอาะเป็นเพราะเหุผลนี่็ไ้ บาทีถ้าันสอนเาใหม่เาอาะปรุบปรุนิสัยให้ีึ้น็ไ้นะ เพราะะนั้นันะละเลยเ็นนี้ไม่ไ้แล้ว ่อไปนี้ันะูแลนายเอนายยูยอม อย่าเ้าใผิไปล่ะ ันไม่ไ้สนในายนะ ็แ่สสารนะริๆนะ)
(ผมลับมาที่บ้านสัปรัเนี่ หึผม็ไม่ไ้อยาลับมาสัเท่าไหร่หรอ ผมลับมาเอาเินั้หา วินาทีนี่เหล้าเท่านั้นี่ะ่วยทำให้ผมลืมทุสิ่ ผมลับมาถึบ้านำลัึ้นไปบนห้อ แู่เหมือนว่าใรบานะถึ่อนผมอีนะ)
ินยอ: ลับมาแล้วหรอ
ยูยอม: แหาูสิ
ินยอ: ทำไมนายพูับพี่แบบนี้ล่ะ
ยูยอม: อย่ามาทำเป็นพูีไ้ป่ะ ะอ้วว่ะ
ินยอ: ะออไปผับอีแล้วหรอ
ยูยอม: เสือ!!
ินยอ: รู้รึป่าวว่าพ่อเสียใมาเลยนะที่นายเป็นแบบนี้
ยูยอม:ลูเมียน้อยอย่ามึ็ูแลไปสิ ถนัไม่ใ่หรอ ประบสอพออ่ะ
ินยอ: ็เพราะเป็นแบบนี้ไพ่อเลยรัพี่มาว่านาย
ยูยอม: ็เป็นแ่ลูที่เ็บมาเลี้ยอย่าทำเป็นเหลิหน่อยเลย พ่อายไปมึ็ไม่มีวันไ้สมบัิพ่อหรอ
ิมฮาน: ยูยอม!! หยุพูเ่วนี้เลยนะ
ยูยอม: ทำไมแะ้อไม่ไ้เลยหรอ รัันมา็เอามันมาเป็นลูริๆเลยสิ แ่เสียใ้วยนะราบใที่ผมยัอยู่ไอ้ินยอมันะไม่มีทาไ้เป็นลูอพ่อ มัน็เป็นแ่ลูิเมียน้อยพ่อ็แ่นั้น
ิมฮาน: แิผิแล้วล่ะยูยอม แม่แ่าหาร่ะที่เป็นเมียน้อย ันไม่เยรัแม่แเลย แมันือวามผิพลา รู้ไว้ส่ะ
(ห่ะ นี่มันอะไรัน โลเหมือนหยุหมุน ทุอย่าเหมือนหยุเลื่อนไหว ที่พ่อพูมันืออะไร ผมือลูเมียน้อยั้นหรอ ไม่ริอ่ะ พ่อับแม่ผมแ่านทะเบียนสมรสันามหมายแล้วผมะเป็นลูเมียน้อยไ้ไ ผมำวามไ้ แม่ผมายอนผมอายุ10วบ หลัานั้นพ่อ็มีเมียใหม่ และผม้อทนอยู่ับแม่เลี้ยและไอ้ินยอลูิเมียใหม่อพ่อนวันนึแม่มัน็าย็เหลือันแ่สามน ผมิมาลอว่าผมือลูอพ่อ ลูที่ไม่ใ่ลูเมียน้อยแบบไอ้ินยอ ผมเลียไอ้ินยอมันแย่ทุอย่าไปาผม ั้แ่แม่ับมันเ้ามานะีวิผม็ไม่เยมีวามสุอีเลยและผม็เลียพ่อมา้วยที่เป็นสาเหุที่ทำให้แม่ผมรอมใาย เพราะอะไรนะเหรอเพราะพ่อมัวแ่ไปามหาไอ้เมียน้อยนั่นไ หึนที่่าแม่ือพ่อ ผมไม่มีทาให้อภัยแน่ๆๆ ไม่มีวัน )
บแล้วววววววริ้ ทุอย่ามัน้อมีที่มาที่ไป่ะ ิามอน่อไปนะะ เม้นัน้วยนะะ นัอ่านที่รัทุน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น