คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทส่งท้าย
เลอสรรมอเาที่สะท้อนอยู่ในพระาย(ระ)
เาแทบำนเอไม่ไ้เมื่อวันนี้เาถูแม่นาอัปสราทั้หลายัสีวีวรรนผิวสีน้ำผึ้ยิ่เนียนนน่าสัมผัส
และยัถูับแ่อ์ทรเรื่อรบรันั้แ่หัวรเท้า
เทริบนศีรษะในวันนี้อันโว่าวันไหนๆ
อัมีเม็เื่อประับอยู่บนยอส่อแสแวววาวนแสบา
รออแผ่นให่ลุลวลายนแทบะปิมาถึหน้าท้อ
ผ้านุ่โยรั้อวท่อนาามทอสอิ้นทอ ำไล้นแนและำไล้อเท้าเป็นรูปพานาั้แ่หัวรหา
เลอสรรประเมิน่าไม่ถูว่าอนนี้ทั่วทั้ัวประอบ้วยทอำทั้หมเท่าไหร่ันแน่
บานทวารถูเปิออ
ปราวรายส่าามราวับเทพบุรอพระเ้ารุทรัยวรมัน้าวเ้ามา
นาอัปสรา่ายอบายถวายบัมและหลีทาให้ษัริย์แห่เนละทรยืนเียเลอสรร
“หล่อัพี่รุทร”
ำมเรียรอยแย้มสรวลนพระปราปริ
วันนี้พระเ้ารุทรัยวรมัน็ทรเรื่อรบามแบบัิยะประเพี พระเนรมที่แสนุยามมอผู้อื่น
แ่เมื่อผู้นั้นือเลอสรรพระเนรนั้นทั้อบอุ่นและหวานล้ำเสมอ
“เอ็็ามนัสรัล”
“ะมันเออีนานไหมรับ”
เลอสรรหัวเราะอบใ
ใบหน้านั้นยิ่ระ่าใสนอไม่ไ้ที่ะ้อุมพิ
พระเ้ารุทรัยวรมันุมมืออเลอสรรไว้แล้วรัสเสียนุ่ม
“พร้อมหรือยัสรัลเมีย้า”
เลอสรรสูลมหายใเ้าปอลึๆเพื่อบรรเทาวามื่นเ้น
ฝ่ามือเย็นุมระับอยู่ในหัถ์อุ่นเพื่อสร้าวามมั่นใ
“พร้อมแล้วรับพี่รุทร”
“้าีใที่มีวันนี้”
พระเ้ารุทรัยวรมันทรูมืออเลอสรรให้้าวาม
หนทานถึท้อพระโรูสั้นนัในวามรู้สึอเลอสรร
และเมื่อใล้ถึเสียเป่าแรและ้อัย็ัึ้อไปทั่วพระราวั
พระเ้ารุทรัยวรมันทรปล่อยมืออเลอสรรให้นั่ลบนั่้าน้า่อนที่พระอ์ะ้าวึ้นไปสู่พระราอาสน์อเ้าแผ่นิน
ประมุแห่พราหม์วัยรา้าวมา้านหน้าและถือสาส์นในมือเปิอ่านเสียัทั่วท้อพระโร
“พระบรมราโอารให้แ่ั้เออัรายาในพระเ้ารุทรัยวรมันที่หนึ่ผู้ปรอเนละอันยิ่ให่
ทรพระราทานพระนามแ่เออัรายาว่า พระเ้าสรัลันทรมันรา อันหมายถึผู้ไ้รับารเลือ้วยมนราาันทรา
อให้ทั้พ่ออยู่หัวและแม่อยู่หัวเียู่ันั่วาลนานเทอ”
สิ้นเสียประาศ
เสียปี่แรและ้อัย็โหมโรประโมอีรั้รวมถึเสียสวมน์อวยพระพราบรราเหล่าพราหม์ที่มาร่วมในานพิธีอภิเษและเลิมพระยศ
พระเ้าสรัลันทรมันราทรยืนและ้าวพระบาทไปยอบอ์หน้าพระที่นั่
ทร้อมเศียรให้พระเ้ารุทรัยวรมันรน้ำาพระสั์ลบนพระเษาและเอื้อมหัถ์ไปรับแผ่นทอารึพระสุพรรบัาพระเ้าแผ่นิน
ษัริย์แห่เนละ้าวพระบาทเียู่เออัรายาไปามลาพระบาทออสู่ลานว้าเบื้อหน้าพระราวัึ่บันี้ับแบล้วยไพร่ฟ้าแห่เนละมารวมัวันเพื่อื่นมพระบารมี
พระเ้ารุทรัยวรมันทรูพระหัถ์พระายาหมาๆให้้าวึ้นสู่แท่นพิธียสู
ทรวาพระเนรมอผู้นทั่วหล้าที่หลั่ไหลมาวันนี้
“้าีใที่มีวันนี้
สรัล”
เลอสรรหรือพระเ้าสรัลันทรมันราส่รอยยิ้มอ่อนโยนให้แ่ฝูนที่ำลัโห่ร้อแสวามยินี
านั้นึหันไปยิ้มให้แ่พระสวามีที่วันนี้เปี่ยมไป้วยวามสุ
“พี่รุทรรู้ไหมว่าผมออะไราพระันทร์”
เมื่อพระเ้ารุทรัยวรมันทรส่ายพัร์
เลอสรรึไ้เลยให้ฟั
“ผมอแ่ใรนหนึ่
ใรสันที่พระันทร์ะมอบให้ผม อบุเหลือเินที่พี่รุทรืออวัาพระันทร์”
พระเ้ารุทรัยวรมันทรุมมืออเลอสรรไว้
ถึแม้ว่าพระอ์ับเลอสรระพบัน้วยอภินิหารแห่มนรา
แ่สิ่ที่สะใอทัู้่ไว้้วยัน็ือวามรั
ท่ามลาเสียโห่ร้อื่นมพระบารมี
พระเ้ารุทรัยวรมันึพระราทานวามสุให้แ่ไพร่ฟ้า้วยารุมพิเออัรายา
ทรเยพระหนุ(า)อพระเ้าสรัลันทรมันราและแนบโอษ์ลไป แม้ะัเินที่้อแสวามรั่อหน้าผู้นมามายแ่พระเ้าสรัลันทรมันรา็ทรุมพิอบลับอย่าเ็มพระทัย
ทรสัาับอ์เอว่าะรัและมอบีวิให้แผ่นินเนละลอไป
บบริบูร์
ความคิดเห็น