ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [infinite][myungyeol]Forever ขอโทษที ฉันเกลียดนาย

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 58


    Intro

          

     


                   ปั้ก!


         "ไอ้คนบ้าเอ้ย! ไอ้@#!@(&(....."เสียงตะโกนก่นด่าดังไปทั่วห้องนอน พร้อมกับเสียงข้าวของต่างๆที่ถูกร่างบางทำลายโดยไม่คำนึงถึงราคาของข้าวของที่ตนได้ระบายใส่



                   โครม!



         "ฮึก.....ไอคนโกหก...."

             


                   ปัง!


                   ฟึ่บ


         

         "ฉันเกลียด...ฮึก.....นาย..."


         ร่างบางทรุดตัวลงนั่งกับพื้นเย็นเฉียบ ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตากวาดตามองไปทั่่วห้องด้วยสายตาพร่ามัว ผนังห้องสีชมพูที่เคยสวยสะอาดกลับมีรอยคัตเตอร์กรีดเป็นแนวยาว รูปภาพที่เก็บไว้อย่างดีถูกฉีกขาดเป็นชินเล็กๆอย่างไม่เสียดาย ข้าวของต่างๆที่เคยได้จากคนโกหกคนนั้นแตกกระจายไปกับพื้นราวกับขยะ ปุยนุ่นขาวสะอาดจากหมอนนุ่มสีชมพูที่เคยใช้นอนด้วยกันลอยกระจายไปทั่วห้อง น้ำตาที่ยังคงไหลมาไม่หยุดบวกกับร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยไม่ได้ช่วยเรียกสติของเขาให้กลับมาได้เลย 



              ถ้าฉันหายไป.............นายจะกลับมามั้ย..........





         

              ใช่....ถ้าฉันหายไป..........



         มือบางกำคัตเตอร์ไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงที่เละเทะจากการระบายอารมณ์ของเขา ดวงตากลมโตสีน้ำตาลจ้องมองคมมีดในมือของตนเองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ความเจ็บปวดจากการกรีดข้อมือตัวเองมันจะขนาดไหนนะ.........

         


             อึ่ก.....

         

         เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลตามข้อมือเล็ก ความเจ็บปวดเมื่่อคมมีดของคัตเตอร์กดลงบนเนื้อขาวเนียนส่งผลให้ใบหน้าหวานทำหน้าเหยเกออกมาด้วยความเจ็บ แต่นั่นมันก็ไม่ได้หยุดความคิดในการกรีดข้อมือของร่างบางเลยสักนิด กรีดแค่นี้ยังห่างไกลจากหัวใจน่า.....ไม่ตายง่ายๆขนาดนั้นหรอก........


              .....ถ้าเขายังไม่ได้เอาคืน.......


         "อ่ะ......."


             ติ๋ง


         คิ้วบนใบหน้าหวานเริ่มขมวดเข้าหากัน เมื่อสติของเขาเริ่มเลือนลางลงทุกที มือที่กำมีดคัตเตอร์ไว้อยู่ปล่อยมันลงพื้นอย่างบังคับไม่ได้ เรี่ยวแรงเมื่อสักครู่หายไปหมดพร้อมกับสติที่เลือนหายไปทุกที  ทุกสิ่งทุกอย่างภายในห้องตอนนี้มันดูพร่ามัวไปหมดเนื่องจากดวงตาที่เริ่มหรี่ลงเรื่อยๆ.........

              

        ภาพผู้ชายคนนึงปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาพร้อมกับฉายภาพบ้าๆพวกนั้นซ้ำไปซ้ำมา ราวกับจะตอกย้ำสิ่งที่ตนเองเป็นอยู่ตอนนี้ อยากจะลบภาพบ้าๆพวกนี้ให้ออกไปจากความทรงจำชะมัด......นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการตอนนี้ แต่อีกส่วนนึงในใจของเขากลับต่อต้านในสิ่งที่ร่างกายต้องการ........  


              ไม่.....เขาต้องการที่จะลบมันออกไป......เราเกลียดหมอนั่น......




              .......ไม่สิ.....เรายังรักเขาอยู่.......




     ...เกลียด....




    หรือรัก...................






     เกลียด!! ไม่อยากจำ! ลบมันออกไป! 




    ลบมันออกไป!!!!!!!!!




              เพล้ง!




         "อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!"





         แล้วทุกอย่างในตอนนั้น.............ก็ดับลงไป............

         

         




    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    สวัสดีรีดเดอร์ทุกท่านค่าาาา

    ก็..นี่เป็นฟิคยาวเรื่องแรกที่เราตั้งใจจะแต่งให้จบ;;w;;

    อินโทรอาจสั้นไปหน่อย เก๊าก็ขอโต้ดนะ(. .)

    ขอกำลังใจหน่อยนะ(. .)

    คอมเม้นท์กันหร่อยนะ;;-;;; 

    ไปคุยกันได้ในทวิต>>>@VNSsai

    แท็กให้กำลังใจ<3 #foreverlove

    แก้ไข 31/05/58


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×