เด็กน้อยข้างถนน ss-1

ข้อมูลเบื้องต้น

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน...

@บ้านบยอน

"มะ แม่ฮับ...แม่อย่าไปเลยนะ แม่ต้องอยู่กับแบคนะแม่ ฮึก"

"ไม่ได้หรอกนะลูก แม่ต้องไปจริงๆ หนูต้องอยู่กับน้าๆนะ ฮึก...แล้วก็อย่าดื้อกับน้าเค้าล่ะ ต้องเป็ ฮึก เป็นเด็กดีเข้าใจมั้ยลูก"

"ไม่ แบคจะไม่อยู่กับน้า แบค ฮึก จะอยู่กับแม่"

"แบคอย่าดื้อสิลูก แม่บอกให้อยู่กับน้าก็ต้องอยู่นะ เดี๋ยวแม่จะกลับมา"

"ไม่ แบคจะไปกับแม่"

"แบค แม่บอกอย่าดื้อ ได้ยินไหม ลูกแค่รอแม่อยู่ที่นี่เดี๋ยวแม่ก็กลับมา"

"ไม่ แบคจะไม่รอ แบคจะไปกับแม่ตอนนี้ เดี๋ยวนี้...ป้าริลครับช่วยไปเก็บกระเป๋ามาให้เแบคด้วยครับ เร็วๆด้วยนะครับ"

"แบค!! แม่บอกไม่ได้ยินรึไง ไม่ต้องไปกับแม่ รอแม่อยู่ที่นี่!!"

"..."

"แบคฮยอนได้ยินที่แม่พูดอยู๋รึเปล่า"

"..."

"คุณหนูค่ะ นี่กระเป๋าของคุณหนูค่ะ..."

"ขอบคุณครับป้าริล...ลุงเอช่วยไปเตรียมรถทีครับผมจะไปกับคุณแม่"

"บยอน แบคฮยอน แม่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องไปกับแม่!!! ที่นั่นมันอันตรายกว่าที่ลูกคิดอีก ลูกอยู่ที่นี่ลูกจะปลอยภัย เชื่อแม่สิลูก"

"ไม่ครับ ไม่ว่ามันจะอันตรายแค่ไหน ขอแค่ผมได้อยู่กับแม่ผมก็ยอมตายครับ..."

"แบคฮยอน แม่ไม่ให้ไป..ลูกต้องอยู่ที่นี้เท่านั้น"

"แต่ผมจะไป!"

ตุบ... ผู้เป็นแม่ได้หยิบกระเป๋าของลูกมาขว้างทิ้งอย่างไม่ใยดี  จนเสื้อผ้า ของใช้ ได้กระจายทั่วพื้นบ้าน

"แม่บอกแล้วแบคฮยอน ไม่ต้องไปกับแม่ นี่คือคำสั่ง!!"

"...ฮึก"

"ลุงเอ ช่วยออกรถตอนนี้ด้วยค่ะ ฉันจะไปไม่ทันขึ้นเครื่อง..."

"ครับคุณหญิง"

"แม่...ฮึก"

"อีกไม่นานเดี่ยวแม่ก็จะกลับมาแล้วลูก แม่รักลูกนะ บยอน แบคฮยอน..."

"แม่!!! ไม่ แม่อย่าไป!! แม่กลับมาหาแบคก่อน!!! แม่ ฮื่ออ"

สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกที่จะทิ้งลูกชายไว้ลำพังกับคนรับใช้ เขาไม่ห่วงตัวเองหรอกว่าเขาจะเป็นอย่างไรในอนาคต ขอแค่ลูกของเขาปลอยภัยก็พอ.........

//ปัจจุบัน...

"แม่ ผมคิดถึงแม่ เมื่อไหร่แม่จะกลับมาหาผมสักที..." เด็กชายวัย 18 ปีเอ่ย 

ตอนนี้เขากำลังนั่งทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร ที่นั่งสำหรับ 6 คน แต่มีเขาเพียงคนเดียวและคนรับใช้อีก 5 คนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ เขากำลังนั่งเขี่ยอาหารเล่นๆ และคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว บางทีเขาก็นึกภาพตอนที่เขากับแม่นั่งทานข้าวด้วยกัน มีทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ไม่เคยมีน้ำตาเลยสักครั้ง...

เมื่อคิดไปคิดมาเขาก็นั่งทานข้าวกับน้ำตา เป็นอยู่แบบนี้ทุกวัน คนรับใช้เห็นแบบนี้ทุกวันก็สงสารคุณหนูตัวเองที่แม่แท้ๆกล้าทิ้งไว้ได้ยังไง ไม่คิดถึงใจลูกตัวเองบ้างเลยหรอ ทำไมถึงใจดำกับลูกตัวเองขนาดนี้    แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี คุณหญิงท่านก็คงจะมีเรื่องที่สำคัญจริงๆ และไม่อยากให้คุณหนูเข้าไปลำบากด้วย ใจนึงก็อยากจะบอกความจริงกับคุณหนูไป ว่าทำไมคุณหญิงท่านถึงต้องทิ้งคุณหนูไว้ แต่อีกใจนึงก็นึกสงสาร ถ้าคุณหนูรู้เรื่องนี้แล้ว คุณหนูจะรับมันไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเขาได้ยินคุณหญิงท่านคุยโทรศัพท์ก่อนที่จะไปต่างประเทศ

@ห้องนอนคุณหญิง

"ค่ะ   อะไรนะค่ะ ฉันต้องไปตอนนี้เลยหรอค่ะ"

".........."

"ท่านหาคนใหม่มาแทนดิฉันจะไม่ดีกว่าหรอค่ะ ฉันก็มีลูก ฉันต้องดูแลลูก ฉันยังไม่อยากจากลูกไป"

".........."

"ท่านค่ะ ขอร้องละค่ะ หาคนมาทำงานใหม่เถอะนะค่ะ ฉันอยากอยู่กับลูก ฉันไม่อยากทำงานบ้าบอพวกนั้นแล้ว"

".........."

"ท่าน...อะ โอเคค่ะ ฉันจะกลับไปทำงานเหมือนเดิมค่ะ แต่ถ้าฉันกลับไปแล้ว ท่านอย่าทำอะไรลูกฉันนะค่ะ"

".........."

"ค่ะ แค่นี้นะค่ะ..."

"แบคฮยอนแม่ขอโทษที่ต้องทิ้งลูกไป แต่แม่ต้องทำจริงๆ เพราะว่าลูกจะปลอดภัย ฮึก..."

END เด็กน้อยข้างถนน ss-1