สาววัยใสกับนายหน้าฝรั่ง

ลำดับตอนที่ #2 : เป็นแฟนกันนะ

Mick Gill part 
หลังจากวันนั้นฉันกับพี่นิกก็คุยกันในเฟสทุกวัน ทำให้เราสองคนสนิทสนมกันมากขึ้น 
"เห้ยมิกทำไมเดี๊ยวนี้มึงติดโทรศัพท์จังว่ะ เมื่อก่อนไม่เคยเห็นมึงติดอะไรขนาดนี้" ไอ้ชอปเปอร์ถามฉันในขณะที่มันกำลังลอกการบ้านวิชาภาษาอังกฤษของฉันอยู่
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกมึง แค่ตอนนี้กูกำลังคุยๆกับรุ่นพี่คนหนึ่งอยู่" ฉันพูดไปยิ้มไป
"เหรอ" ไอ้ชอปเปอร์พูดเพียงแค่นั้นมันก็เงียบไปเลย แปลกเเหะปกติไอ้ชอปเปอร์มันจะชอบแซวนิหว่า ทำไมวันนี้มันถึงเงียบ สังสัยเมื่อเช้ากินยาไม่เขย่าขวดแน่ๆเลย ฮ่าๆ
Chopper part

ผมเป็นเพื่อนกับมิกกิมาก็นานอยู่นะ นานจนคิดว่าในชีวิตนี้เราสองคนคงจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป แต่พอมาวันนี้พอผมรู้ว่ามิกกิกับคุยๆกับรุ่นพี่ ผมรู้สึกไม่ชอบแปลกๆ หรือว่าผมชอบยัยนั้นเข้าแบบว่ะ. ไม่มั่ง. แลัวอาการแบบนี้มันคืออะไร. อ๋อๆคงแค่หวงเพื่อนแน่ๆ 
"เห้ยมึงลอกการบ้านเสร็จยังว่ะ" เสียงมิกกิทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิด
"เสร็จแลัวๆ อ่ะขอบใจมากนะที่ให้กูลอก" ผมคืนสมุดภาษาอังกฤษให้มิกกิ 
"เออมึง เย็นนี้ไปหาไรกินที่สยามเปล่า" ผมเอ่ยชวนมิกกิ 
"ไปดิ แต่มึงต้องเลี้ยงกูน้าาาาาา" มิกกิอ้อนผมและส่งสายตาปิ๊งๆมาให้ ตึก ตัก ตึก ตักเสียงหัวใจผมเต้น เห้ยจะเต้นเเรงอะไรนักหนาหยุดเต้นสิว่ะ เออถ้ามันหยุดเต้นผมก็ตายอ่ะดิ
"เออๆ โอเคๆเดี๊ยวกูเลี้ยง พอใจยัง" ผมหันไปตอบมิกกิ 
"เย้ๆๆ พี่ชอปเปอร์น่ารักที่สู๊ดดดดดด อิอิ" แหม่ยัยนี้นะพอผมเลี้ยงอะไรนะจะชอบทำตัวน่ารักแบบนี้แหละ 
ตอนเย็น
"มึง กูไปสยามไม่ได้แล้วนะ" มิกกิบอกผมในขณะที่ผมกำลังเก็บของเข้ากระเป๋าตัวเอง
"อ้าวทำไมอ่ะ" ผมถาม
"พอดีกูมีนัดกับพี่นิก รุ่นพี่ที่กูบอกมึงว่ากูกำลังคุยๆอยู่ไง" พอมิกกิพูดแบบนั้นมันก็ทำให้ผมเจ็บหัวใจอย่างประหลาด
"อืม" ผมตอบเพียงแค่นั้นก็เดินออกจากห้องมาเลย พอผมเดอนออกมาจากห้องผม
ก็เดินสวนกับรุ่นพี่คนหนึ่ง น่าจะเป็นพี่นิกที่กำลังคุยๆอยู่กับยัยมิกกิอยู่แน่ๆ เหอะหล่อดีนิ มิหน้ายัยมิกกิถึงชอบ หึ เห้ยเดี๊ยว ทำไมผมต้องมาหงุดหงิดแบบนี้ด้วยว่ะ โอ้ยยยย ไม่เข้าใจตัวเองเว้ยยยยยยยยย

Mick Gill part 
เอ้าไอ้ชอปเปอร์แม่งเป็นอะไรไปว่ะ ชั่งแม่งเหอะ 
"มิก ป่ะไปดูหนังกันเถอะ" พี่นิกมารับฉันถึงที่ห้องเลยเหรอเนี้ย ปลื้มอ่ะ
"ค่ะพี่นิก" ฉันยิ้มแฉ่งจนแก้มปริ่ม
"อ่ะ เอ้ากระเป๋านักเรียนมาสิเดี๊ยวพี่ถือให้" พี่นิกยื่นมือเอาหยิบกระเป็าของฉันไปถือ
"ขอบคุณมากค่ะ" ฉันยิ้มให้พี่นิก
หลังจากนั้นฉันกับพี่นิกก็ไปดูหนังกัน ฉันมีความสุขมากกกกกกกกก ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าฉันจะได้มีโอกาสดูหนังกับผู้ชายในสเปก
"มิกพี่มีอะไรจะขอมิกอย่างหนึ่ง จะได้มั้ย" จู่ๆพี่นิกก็ทำหน้าเคลียด
"ค่ะ พี่จะขออะไรเหรอ" ฉันทำหน้างงๆ
"เป็นเเฟนกับพี่ได้มั้ยครับ" พอพี่นิกพูดแบบนั้นหัวใจฉันก็สั่นและเต้นแรงมากๆ
"....." ฉันเงียบเพราะยังตกใจไม่หาย
"ไม่ได้สินะ" พี่นิกทำหน้าเศร้า
"ใครบอกว่าไม่ได้ล่ะค่ะ" ฉันยิ้มและหันพี่นิกอย่างเขินๆ
"งั้นแสดงว่า" พี่นิกทำตาเป็นประกาย
"ค่ะ" ฉันยิ้ม 
"เย้ๆๆๆ ไอ้นิกมีแฟนแล้วเว้ยๆ" พี่นิกพูดเสียงดังจนฉันจะเอามือปิดปากพี่เขา
"เบาๆสิพี่ คนอื่นมองหมดเล่า" ฉันพูดเสียงเบาๆพอให้เราสองคนได้ยินกันเอง
"โอเคคร้าบบบบบบบ" พี้นิกยิ้มและจุงมือฉันไปส่งที่รถเเท๊กซี่ 
"ขอบคุณนะค่ะที่เดินมาส่ง" ฉันกล่าวขอบคุณพี่นิก
"ไม่เป็นไร แฟนพี่ทั้งคนนิหว่า" พี่นิกขยี้หัวฉัน พอพี่นิกพูดว่าแฟนพี่ทั้งคนหน้าฉันก็เเดงระรื่นอัตโนมัติ บ้าเค้าเขินนะ
"งั้นมิกไปก่อนนะค่ะบาย" ฉันโปกมือลา
"เดี๊ยวๆมิก" ฉันยังไม่ทันก้าวขาขึ้นรถเเท๊กซี่ อยู่ๆพี่นิกก็เรียกฉัน
"ค่ะพี่" ฉันหันไปตามเสียงเรียก
"พี่จะบอกว่า ถึงบ้านแลัวทักไลน์มาหาพี่ด้วยนะครับ แค่นี้แหละ กลับบ้านดีๆล่ะครับบาย" พี่นิกยิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก บ้าทำแบบนี้เค้าเขินนะตัวเอง อิอิ