สาววัยใสกับนายหน้าฝรั่ง

ลำดับตอนที่ #1 : ผู้ชายในอุดมคติ

กริ๊งๆๆๆๆ เสียงออดบอกเวลาเข้าเรียนของโรงเรียนคอนแวนต์แห่งหนึ่งในตัวกรุงเทพฯ 
"เห้ยยยยยมิกกิ ทำการบ้านมาป่ะเนี้ย" ชอปเปอร์เพื่อนสนิทของฉันเอ่ยทักฉันทันทีที่เข้าห้องมา 
"ทำมาดิ ไม่ต้องมาขอลอกเลยนะ เออว่าแต่มึงไม่ได้ไปเข้าเเถวใช่ป่ะ ถึงมานั่งในห้องคนแรกเนี้ย" ฉันพูดพลางเอากระเป๋าวางไว้บนเก้าอี้ซึ้งก็อยู่ติดกับไอ้หน้าฝรั่งนี้แหละ(ไอ้ชอปเปอร์มันเป็นลูกครึ่งเยอรมัน-ไทย)
"ขอโทษครับบบ ครั้งนี้กูทำการบ้านมาครับบบบบ เออแลัวกูไม่ได้โดดเข้าแถวครับบบบ กูไปอยู่แถวคนอื่นมาครับบบบบ" ชอปเปอร์ลากเสียงยาวใส่ฉัน
"เหยดโด้ พี่ชอปเปอร์ทำการบ้านมาเว้ยๆ เหยดๆฝนจะตก ดินจะถล่มป่ะว่ะสาสสสสส" ฉันพูดพร้อมกับหยิบหนังสือเรียนมาวางบนโต๊ะ
"มึงก็เว่อร์ไปนะบ้างที ที่กูทำมาไม่ใช้อะไรหรอกกูขี้เกียจตื่นแต่เช้ามาลอกการบ้าน จากมึงเพราะกูรู้ว่ามึงชอบมาเรียนสายเคป่ะครับ" ชอปเปอร์อธิบายให้ฉันฟัง
"เหตุผลมึงดีเนอะสัด น่าจะคิดได้แบบนี้ทุกวันจะได้ไม่เดือดร้อนกูที่จะต้องแหกขี้ตื่นมาเอาการบ้านให้มึงลอก" ฉันทำหน้าย่น ไอ้ชอปเปอร์ไม่ทันจะเถียงอะไรฉันต่อ เพราะอาจารย์เข้าห้องมาพอดี
"อ้าว เงียบๆค่ะลูกๆทุกคน วันนี้เป็นวันแรกที่ครูมาสอนพวกเธอ ฉะนั้นครูจะไม่สอนนะ" อาจารย์ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ คนทั้งห้องฉัน(รวมถึงฉันด้วย)ก็พากันโห่ดีใจกันใหญ่
"เงียบก่อนๆ ถึงครูจะไม่ได้สอน แต่ครูขอให้นักเรียนทักคนนั่งแต่อยู่ในห้องนะค่ะ เดี๊ยวครูขอไปประชุมก่อนนะ" หลังจากที่อาจารย์เดินออกไปแลัวคนในห้องฉันก็คุยกันลั่น
"ดีว่ะเเม่ง ที่ไม่ต้องเรียน" ชอปเปอร์พูดกับฉันที่กำลังอ่านหนังสือเรียนของวิชาต่อไปอยู่
"นั้นดิ น่าจะไม่ต้องเรียนทั้งวันเนอะมึง" ฉันละสายตาจากหนังสือมามองหน้าไอ้ชอปเปอร์แทน ไอ้ชอปเปอร์ก็มองฉันกลับ เราสองคนจ้องหน้ากันแบบนั้นโดยไม่พูดอะไรเลยจนเพื่อนในห้องเรียก ถึงละสายตาออกจากกัน
"เห้ย เมื่อกี้พวกมึงสองคนจ้องหน้ากันทำไมว่ะ แลัวจ้องแบบไม่พูดกันด้วยนะ คิดอะไรกันป่ะเนี้ยฮิ้ววววว" ฝนเพื่อนร่วมห้องของฉันเอ่ยแซวฉันกับชอปเปอร์
"บ้า พวกกูสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน เนอะๆมิกกิ" ไอ้ชอปเปอร์รีบแก้สถานการณ์ทันที
"ชะ ชะใช่แลัว" ฉันตอบตะกุกตะกัก 
"เหรอ แลัวทำไมมึงสองคนถึงแก้มแดงกันจังว่ะ55555" ฝนเเซวฉันกับไอ้ชอปเปอร์ไม่เลิก ฉันเลยตัดสินใจเดินออกจากห้องเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ
"เห้ยๆไปไหนๆ" ไอ้ชอปเปอร์ถามฉัน
"ไปเข้าห้องน้ำ" ฉันตอบแค่นั้น ก็เดินออกจากห้องมาเลย
"เชี่ยยยยยย ทำไมกูเขินแบบนี้ว่ะเเม่ง" ฉันเดินบ่นคนเดียว แต่ด้วยความที่ฉันเดินไม่ระวังตัวทำให้ฉันเดินชนกับใครก็ไม่รู้
"อุ้ย ขอโทษค่ะที่เดินไม่ทันระวังตัว เป็นไรมากหรือเปล่าค่ะ" ฉันถามผู้ชายตรงหน้าฉัน
"ไม่เป็นไรครับ คุณล่ะเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ผู้ชายตรงหน้าฉันถามฉันกลับ
"ไม่เป็นอะไรค่ะ เอ๊ะรู้สึกคุณจะอยู่มอ6ป่ะ" ฉันเอ่ยถาม
"ใช่ครับไม่ต้องเรียกคุณหรอก เรียกว่าพี่นิกดีกว่านะ ว่าแต่คุณชื่อว่าอะไรครับ" พี่นิกถามชื่อฉัน
"อุ้ยไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ หนูชื่อมิกกิค่ะหรือจะเรียกมิกอย่างเดียวก็ได้อยู่มอ4ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ" ฉันยิ้มแฉ่งเพราะอะไรน่ะเหรอ พี่นิกหล่อมากกก ผิวขาว ตาตี๋ ตัวสูง คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากสีแดงธรรมชาติ สเปกฉันเลยล่ะ 
"ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะเช่นกันครับ งั้นพี่ขอเฟสเราหน่อยดิ ได้มั้ยไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ" พี่นิกยืนโทรศัพท์มาให้ฉัน เอิ่มถ้าไม่ให้ก็น่าเกียดป่ะว่ะ เพราะพี่เเกเล่นยื่นโทรศัพท์ให้ขนานนี้
"อ่า ได้ค่ะ" ฉันเอาโทรศัพท์พี่นิกมาพิมส์ชื่อเฟสตัวเอง
"นี้ค่ะ" ฉันยื่นโทรศัพท์คืนพี่นิก
"ขอบคุณครับ เดี๊ยวเย็นนี้พี่ทักไปนะน้องมิก. พี่ขอตัวไปเรียนก่อนนะบาย" ฉันโปกมือลาพี่นิก อร้ายยยย ฟินอ่ะผู้ชายในอุดมคติมาขอเฟส แถมยังบอกอีกว่าเย็นนี้จะทักเฟสมา ฉันหมุนตัวเดินกลับห้องอย่างมีความสุข อ๊ายยยยยยย มิกกิฟินมั่กๆค่ะ