คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [FIC]I'm SORRY.~ Chapter 2
Chapter 2
;; ไอ้ผีจีนมาแล้วครับ
“มองทำไม- -++”อ๊า~ ลี ฮยอกแจ ยังไงก็คือ ลี ฮยอกแจอยู่วันยังค่ำ เค้าคงจำผมไม่ได้แน่ๆเลย
“หึ! นายจำคนที่พรากfrist kiss นายไปไม่ได้หรอ ลี ฮยอกแจ”ร่างสูงก้าวขาไปคุยหน้าลี ฮยอกแจใกล้ อื้ม~เตี้ยขึ้นแห๊ะ แล้วยังน่ารักขึ้นอีกต่างหาก น่าสนจริงๆ ไก่น้อย หึๆ
“ใครว่ะ- -?”ลี ฮยอกแจพูดออกมาเบาๆแล้วก้มหน้าลงพลางใช้ความคิดอันใหญ่หลวง ใครมันพรากจูบแรกผมไปอ๊า~ จำไม่ได้โว๊ย!! ร่างบางเงยหน้าไปมองคนตัวสูงที่ยืนจ้องหน้าตนเองอยู่ ร่างบางไม่สามารถเดาได้เลยว่าคนๆนี้คิดอะไรอยู่ เพราะแว่นตาสีดำได้บังสายตาของร่างสูงมิด
แล้วไอ้นี้มันเป็นคนตัวสูงแท้ อุแหม๊ะ! หน้ายังกับคนจีน ขาว สูง คม จมูกโด่งยังกับไหปลาร้า(?) หล่อเหมือนกันน่ะเนี้ย คิกๆ เอ๊ะ! เอ๊ะ !!!! ยังกับคนจีน !!!!!!!!!
“หะ เห้ย !!”
“หืม ^^”
“อย่าบอกน่ะว่าO.O”
“ครับ^^”ร่างสูงยกยิ้มที่มุมปากแล้วเลื่อนมือขึ้นมาถอดแว่นที่ใบหน้าของตนเอง เผยให้เห็นใบหน้าคมชัดเจนที่ร่างบานแสนคุ้นเคยในอดีต
“ชัด ชัดเลย ไอ้ไก่แกเตรียมกู๊ดบายโลกกับฟาร์มไก่ไว้ได้เลยT T”ฮยอกแจเอ่ยได้แค่นั้นก็วิ่งเข้าบ้านทันที แค่...ขาสั้นๆอย่างไก่มีหรือจะสู้ขายาวๆของร่างสูงตรงหน้านี้ได้
“ไปไหนล่ะ ฉันเพิ่งกลับมาไม่มีทักทายเลยหรือไง ไก่น้อย~~”ร่างสูงคว้าแขนร่างเล็กไว้แล้วกึ่งเดินกึ่งลากเข้าไปในบ้านของร่างเล็กทันที
“นี้! ไม่มีมารยาทเลยน่ะนายน่ะ! เข้าบ้านคนอื่นขออนุญาตบ้านหรือยัง นิสัยแย่ชะมัด !!”เมื่อเข้ามาในบ้านแล้วร่างเล็กก็สะบัดแขนออกแล้วยืนกอดอกเปรยหางตาใส่ร่างสูงทันที เมื่อร่างสูงเห็นการกระทำแบบนั้นก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
ไม่เปลี่ยนจริงๆ ลีฮยอกแจ
“ขออนุญาต^^”
“ไอ้ผีจีน !!!!!!!! แกจะกลับมาทำม๊ายยยยยยยย !!!!>O<”ร่างบางตะโกนออกมาอย่างเหลืออดกับความกานประสาทของสูง ร่างสูงแสยะยิ้มน้อยๆแล้วเดินเข้ามาหาร่างบางพลางหัวเราะนิดๆในลำคอ ร่างบางก็ถอยไปจนหลังสัมผัสกับความเย็นระเรือกของกำแพง ร่างสูงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอย นำแขนทั้งสองข้างมากั้นไว้ให้ร่างบางอยู่ตรงกลาง อื้ม!~ยิ่งเห็นหน้าใกล้ๆยิ่งน่ารัก เดี่ยวปั๊ด-..-
มันหลอกแต๊ะอั๊งหรือป่าวว่ะ- -? แถมอยู่ในท่านี้ยังกับโดยกอดแน๊ะร่างบางคิดไปแล้วอยู่ก็เกิดอาการร้อนวูบวาบที่หน้าขึ้นมาทันที ก็แหม~ฮันกยองใช่ว่าจะขี้เหร่ เขินเป็นเหมือนกันน่ะ-///-
“กลับมาทำไมหรอ? มาทวงอะไรบางอย่างจากนายไงล่ะ”ร่างสูงพูดแล้วก้มหน้าเข้ามาใกล้ร่างบางเรื่อยๆ แต่ก็ยังคงเว้นระยะห่างไว้พอควร
“ทวง? ทวงบ้าอะไร ฉันเคยไปติดหนี้นายไว้หรือไง !?”ร่างบางพูดแล้วเชิดหน้าขึ้นให้รู้ว่าลี ฮยอกแจ คนนี้ไม่เคยกลัวใครแต่ก็อดรู้สึกหวั่นใจไม่ได้ มันรู้สึกตงิดแปลกๆแห๊ะ แถมยังรู้สึกเขินๆอีกกับคำว่าทวง ของร่างสูง
“ก็ ของที่ฉันฝากนายไว้ก่อนไปจีนไง จำไม่ได้หรอ หืม~~”ร่างสูงพูดแล้วก้มหน้าลงมาใกล้อีก ยิ่งเห็นร่างเล็กหน้าแดงก็อดที่จะแกล้งไม่ได้ ยังไงๆลี ฮยอกแจก็น่ารัก น่าแกล้งอยู่ดี
“เอ่อ ฉันฝากอะไรหน่อยได้ไหม พอฉันกลับมาฉันจะมาเอามันคืน”
“อืม”
สิ้นเสียงฮยอกแจ ฮันกยองก็จับใบหน้าที่น่ารักราวตุ๊กตาให้หันมาทางตน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปให้ริมฝีปากของทั้งคู่แตะกัน จูบแบบธรรมดาไม่มีการลุกล้ำ จูบแบบเด็กๆแต่มันมีความหมายลึกซึ้งสำหรับทั้งคู่
“ฉันฝากจูบแรกไว้กับนาย แล้วฉันจะมาเอาคืนน่ะ ฮยอกแจ~”
พอร่างบางนึกเรื่องราวของตนกับร่างสูงออกก็เกิดอาการร้อนวูบวาบแล้วยังรู้สึกถึงหัวใจตัวเองที่เต้นแรงและถี่จนผิดปกติ กลัว กลัวเหลือเกินว่าร่างสูงจะรู้ว่าหัวใจกับความรู้สึกตนเองอาการหนักขนาดไหน
“ฮยอกแจ ฉันมาทวงจูบแรกที่ฝากไว้คืนแล้วน่ะ”
...........................................................
“ป้าฮะ~ เพ็ดดิกรีหมดแล้วหรอฮะ”หนุ่มน้อยหน้าหวานลี ดงเฮยืนซื้ออาหารไปให้สุนัขตัวโปรดที่บ้านอยู่
“นั่นไงดงเฮ ไม่เห็นหรอ”ป้าก็ตอบรับเสียงของดงเฮพร้อมกับปลายนิ้วไปยังอาหารสุนัขยี่ห้อดัง
“ขอบคุณฮะ”ดงเฮหันมามองตามปลายนิ้วของคุณป้าก็ต้องตกใจ อะไรมันจะสูงปานนั้น คิดหรอว่าขาเล็กๆสั่นๆอย่างเค้าจะเอือมไปหยิบมันถึง
“ฮึ่บ”ดงเฮพยายามเขย่งสุดปลายเท้าแต่ก็ไม่ถึงซักที เกิดมาเตี้ยมันก็ทรมานอย่างนี้นี่เอง จนคนหน้าหวานตัดสินใจกระโดดขึ้นไปคว้าอาหารสุนัขยี่ห้อดังแต่ก็ผิดคาดเมื่อมือบางดันไปปัดของที่อยู่ชั้นบนล้นลงมาหมด
“เฮ้ย! เธอเป็นไรป่าว!!”โชคยังดีที่มีชายหนุ่มมาช่วยรับดงเฮไม่ให้ล้มไปกับของที่อยู่ชั้นบนด้วย ตอนแรกก็กะว่าจะขอบคุณแต่ตอนนี้ปลาน้อยน่าหวานก็ต้องรีบเปลี่ยนใจกะทันหัน
“นี่! ไอ้โรคจิต แกจับก้นฉันหรอ ห๊ะ !!”
“เห้ย ! นี่ฉันมาช่วยเธอน่ะ ยัยบ้า!”
“ช่วยบ้าอะไรเล่า! เมื่อกี้มือนายมาโดนก้นฉันอ่า”ร่างบางเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วทั้งสองก็ทะเลาะกันดังขึ้นจนคุณป้าเจ้าของร้านต้องมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“ดงเฮมีอะไรเสียงดังเชียว”
“ป้าฮะ ไอ้บ้านี้จับก้นผมฮะT T”ร่างบางที่เมื้อกี้ทำหน้าดุใสร่างสูง พอเจอคุณป้าเจอของร้านมาก็หันไปทำตาแป๋วเกาะแขนคุณป้าเจ้าของร้านจนร่างสูงตกใจ อะไรมันจะเนียนปานนี้- -
“หืม~ คิบอมทำงั้นหรอลูก”คุณป้าเจ้าของร้านหันมาถามร่างสูงที่ตอนนี้ยืนงงแตก ซึ่งร่างสูงก็เพิ่งได้รู้ว่าร่างบางตรงหน้าเค้านั้นเป็นผู้ชาย! ผู้ชายหรอว่ะเนี้ย เอาซะอยากจับกด-.-
“ป่าวน่ะครับ นี้พูดอะไรของนาย ไหนหลักฐานไม่ทราบที่ว่าฉันไปจับก้นนายน่ะ”ร่างสูงที่หัวดี ไอคิวสูงอยู่แล้ว จึงใช้ให้มันเป็นประโยชน์
“ชิ! ก็เอามือนายมาดูดิ มันจะต้องมีล่องลอยซากกางเกงตรงก้นฉันที่นายจับแน่ๆเลย นั่นไงๆตรงมือนายมีด้ายกางเกงฉันติดอยู่อ่ะ คุณป้าฮะ ดูไอ้ถังแตกนี้ซิฮะ T T”คิบอมที่ตอนแรกงงอยู่แล้วยิ่ง งงเข้าไปใหญ่ ร่างบางตรงหน้านี้มันช่างแหล แถ เนียน ครบเซทจริง ให้ตายซิว่ะ !!
“ขนาดนั้นเลยหรอ ดงเฮ -___- ”
“ฮะ ยังไม่พอน่ะฮะ มันยังมาลูบต้นขาผมด้วย มันเป็นไอ้โรคจิตชัดๆ !!!”
“เฮ้ย !!!!!! ”
ความคิดเห็น