คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : บทที่ 38 การศูนย์เสียและคำเสียใจ (RhadamanthysValentine)
บทที่ 38
ารศูนย์เสียและำเสียใ
(RhadamanthysValentine)
ภาพมายาแห่วามทรําเปลี่ยนอันรอบ รอบนี้มาหยุอยู่ที่เฮเลำลัอุ้มศพอเ็ทารไปามทา นัยน์าสีฟ้าอมเียวไร้ึ่วามรู้สึ มือบาสัมผัสที่ศีรษะอเ็ทาร่อนะให้พลัอนเอเพื่อส่ให้วิาไปอยู่ที่เอลีเี่ยน
ั้แ่เิมา เ้ายัมิไ้ลืมาูโล ้าอแ่นั้น
อให้วิาอเ้านั้นมีวามสุับโลนั้น
โลหลัวามายที่หลายน้อารไปอยู่ที่
เอลีเี่ยน
"ท่านอาารย์ เิเรื่อให่แล้วววว~~~!!!" เสียอร่าสูเรือนผมสีเินนัยน์าสีแัึ้น
"มีอะไร โอีสีอุสสสส~~~!!!" เฮเลที่อุ้มเินทารนั้นหันมาหาโอีสีอุส
"เมื่อี้นี้้า ลอสัมผัสูแล้ว ีพรอนนั้นอ่อนลมา และเริ่มหายใรวยริน" โอีสีอุสบอออมา่อนที่เฮเละวิ่เ้าไปในห้ออวาเลนไทน์
"วาเลนไทน์..." เสียอเฮเลัึ้น่อนะเินมาที่บนเียอวาเลนไทน์ นัยน์าอเฮเลนั้นมอไปที่วาเลนไทน์ ่อนะเอาหูนั้นแนบับหน้าอเพื่อฟับาอย่า
ะ...ึๆ ะ... ะ... ิ๊ๆ
"ทำไมถึเป็นแบบนี้่" เฮเลพูออมาอย่าโมโห เมื่อไ้ยินเสียหัวใอนรหน้าที่ำลัะแผ่ลและำลัะับสิ้นล
"วาเลนไทน์..." เฮเลบอ่อและมอร่าายอวาเลนไทน์ที่ำลัหายใรวยริน ่อนที่ใเมื่อเห็นเาำรอบๆ และมีเามระามมาิๆ
"ทะ...ท่านหิเฮเล...ะ...้า...อยา...อให้ท่าน...ปะ...ปล่อย...ท่าน...ราาแมนทีส...ออาทาร์ทารัส..." เปลือาอวาเลนไทน์ลืมาึ้น่อนะหันมาเฮเล อนนี้เหื่ออวาเลนไทน์เริ่มไหลเิมๆ มือบาสัมผัสเ้าับแนอเฮเล้วยวามสั่น
"เ้า้อนอนพันะ วาเลนไทน์" เฮเลบอออมาและำมือแน่น่อนที่เินไปหาวาเลนไทน์ใล้ๆ
"ะ...้า...มะ...ไม่ไหว...ละ...แล้ว" วาเลนไทน์พยายามบอออมา่อนที่มือะับแน่นและร้อไห้ออมาราวับรู้ถึะารรมอนเอ
นาในอนนี้เ้ายัเป็นห่วราาแมนทีสมันเลยหรือไ
ทั้ที่หมอนั้นทำร้ายเ้ามานานี้
้าเอมิอาะ...
เอาวิาออมายมโลไ้ มันผิ่อโลนี้
นาในอนนี้ที่เ้าเป็นแบบนี้เ้ายัเป็นห่วหมอนั้นอยู่อี
สายที่ทุนมอ นาในอนสุท้ายวาเลนไทน์ยัเอ๋ยอร้อเฮเลนไม่ห่วีวิอนเอ ในอนนี้ราาแมนทีสที่มออยู่นั้น แทบเอ๋ยำว่า อโทษ้ำไปมา้ำมา แ่ำอโทษอเามันไม่สามารถส่ถึ เพราะว่า เสีย็ไปไม่ถึ
"ละ...ลา่อนนะ...ทะ...ท่าน...ระ...ราาแมนทีส..." นั้นือำพูสุอวาเลนไทน์่อนที่เสียหัวใรั้สุท้ายะหายไป
"วาเลนไทน์...!!!" เฮเลแทบรีร้อออมาเมื่อมือบาอวาเลนไทน์ที่เฮเลับอยู่ล้มลอยู่บนเีย ในอนนี้วาเลนไทน์หลับาล่อน
นั้นือ วาระสุท้ายอวาเลนไทน์ รั้สุท้ายอนเอ วาเลนไทน์ยัร้อหาราาแมนทีสผู้เป็นนายแ่สิ่ที่แ่าือ
ไม่มีนนั้นอยู่เีย้าเธอ ไม่มีใรทราบเรื่ออเธอ ไม่มีใรยุ่เี่ยวับเธอ
"..." เฮเลมอวาเลนไทน์่อนะสัมผัสที่หัวอวาเลนไทน์และลบวามทรำอวาเลนไทน์ทิ้ ทำให้วาเลนไทน์ลืมราาแมนทีสไปลอาล
เฮเลมอวิาทั้สอว้าบน่อนที่สัเุว่า ทั้แม่และลูไ้พบัน เฮเลไม่้อารให้วาเลนไทน์ับลูไปยมโล ึทำารส่วิาทั้สอวไปยัโลแห่ฝันอันเป็นนิรันร์ที่พวเทพแห่ฝันที่เป็นบุรอเทพนิทราอย่าฮิปนอสูแล ถ้าไปที่นั้น็เอวามฝันที่มีวามสุ
ินแนวามฝันอันเป็นนิรันร์ ถ้าอยู่ที่นั้น่อให้เป็นวิา็ไม่้อออมาาเอโลนี้ที่โห
หลัานั้นเฮเลึัารเอาร่าไร้วิาอวาเลนไทน์ไปเ็บไว้ในที่ห่าไล เพื่อไม่ให้ผู้นพบเอ เธอนั้นทำบ้าอย่าเพื่อให้ร่าายนั้นไม่มีวามเน่าเบื่อ ในอนนี้ราาแมนทีสทราบแล้วว่า
นเอหาวาเลนไทน์ไม่เอเพราะว่า วาเลนไทน์นั้นไ้ายไปแล้วนั่นเอ และเฮเลนำศพไปเ็บเอาไว้
ถือแม้ว่าเลืออเฮเละฟื้นืนีพวาเลนไทน์ับลูึ้นมาไ้ แ่เฮเลเลือไม่ทำ เพราะว่าไม่อยาให้วาเลนไทน์มาเอโลนี้ โลอันแสนเ็บปว ที่ผู้เป็นนายอนที่นรัมาที่สุไม่รัน...
หลัานั้นลูแ้วแห่วามทรำและารทำนาย็ับึ้นมืออเฮเล ในอนนี้ทุนเียบริบันไปหม หลายนในอนนี้แทบพูไม่ออับารระทำอราาแมนทีส
"ราาแมนทีส ไอ้มัรนร นี้แทำไมถึทำนานั้น" ร่าสูอายหนุ่มเรือนผมสีม่วอมน้ำเินเินมาหาราาแมนทีส่อนะเอ๋ยออมาและระาอเสื้ออราาึ้นมา ในอนนี้ไม่มีหยุรหน้าไ้
"ะ...ือ...ะ...้า..." ราาแมนทีสอึ้มานรหน้า เาเริ่มมิ่อยู่ับวามรู้สึผิ เพราะว่า เาทำวาเลนไทน์ วาเลนไทน์ับลูเลย้อาย
"นี้มันแุ่เริ่ม้นเท่านั้น" เฮเลเอ๋ยออมา่อนที่ะมอมาที่ทุน
"มันหมายวามว่าไ" ิออนหันมาถาม่อนที่นัยน์าะมออีฝ่ายราวับอยาทราบ
"เรื่อนั้นนั้นสินะ..." เฮเลถอหายใ่อนะเอ๋ยออมาว่า "เรื่อที่ราาแมนทีสมันหลอน่อนไล่ะ" เฮเลเอ๋ยออมา่อนที่นัยน์าะมอไปรอบๆ
"..." ทุนเียบริบในอนนี้ทุนไม่รู้ว่า ราาแมนทีสมันหลออะไราน่อน สายาที่ทุน้อมอแทบมอาน่อนไม่ิเพราะว่า เรื่อนี้วามผิือพวเา
"แ่้าไม่เ้าใ" ิออนเอ๋ยออมา่อนะบอว่า "ทำไมฮาร์ปี้ วาเลนไทน์ถึท้อไ้ล่ะ ทั้ที่เป็นผู้าย"ิออนิออมา่อนะเอ๋ยถาม นั้นือำถามที่ทุนอยารู้ำอบในอนนี้
"นั้น็เพราะว่า..." เฮเลิบน้ำาและเอ๋ยออมาว่า "อโฟรไท์ นาเห็นแ่วามรัที่วาเลนไทน์มอบให้ราาแมนทีสึอยาทำให้วาเลนไทน์สมหวั เลยให้ยาที่นเอไ้าอารีนเอน่าที่ทำให้ผู้ายท้อไ้ให้วาเลนไทน์ิน" เฮเลถอหัวใและเอ๋ยออมา เพราะว่านที่ทำให้วาเลนไทน์ท้อไ้ือ อโฟรไท์ นั้นเอ
"ในอนแร อโฟรไท์ นาิว่า ยานั้นไม่ไ้ทำให้ผู้ายท้อริๆสุท้ายวาเลนไทน์็ท้อ เพราะว่า โนราาแมนทีส่มืน" เฮเลบอ่อ ในอนนี้สายาที่ทุนมอราาแมนทีสมีแ่สายาอันแสนรัเีย โยเพาะาะ นเอโมโหราาแมนทีสมา เพราะว่า ราาแมนทีสหลอาน่อน ถ้าในอนนั้นร่าสูรู้เรื่อนี้ะไม่ปล่อยให้าน่อนไปบับมันเ็า
"ท่านหิ ั้น้าอถามท่าน ท่านรู้มาลอเลยสินะว่า าราแมนทีสหลอาน่อน" ิออนถาม่อ ในอนนี้ิออนนั้นยัเศร้าเสียใที่นเอนั้นทำผิ่ออารีนเอน่าถึสอรั้ โยที่รั้แรไมู่แลาน่อนไม่ให้วามรัาน่อนามที่เยสัา และ ปล่อยให้ราาแมนทีสหลอาน่อน
"้ารู้มาลอแหละ ไม่เ่นนั้น้าะ ลโทษราาแมนทีสโยารับริเวในทาร์ทารัสทำไม ริไหม" เฮเลเอ๋ยออมาและมอทุน
"..." ในอนนี้ทุน่าพูไม่ออ ็ริามที่เฮเลบอ ใ่เพราะเฮเลรู้เรื่อนี้มาโยลอ
"วามรินที่ทราบว่า ราาแมนทีสหลอาน่อนมีสอนนั้นือ วาเลนไทน์ ับ อาเรส" เฮเลหันไปมออาเรสที่ยืนอยู่้าๆ
"ทะ...ทำไมแถึทราบว่า ราาแมนทีสหลอาน่อน" าะมอมาที่นเอ้านมืและเอ๋ยออมาและี้หน้าอนรหน้าถาม
"เรื่อนั้นนะ ่ายมาเลย เพราะว่า ้านมือ้าที่้าฝาไว้ับาน่อนไล่ะ" อาเรสบอออมาและยิ้มที่มุมปา
"มะ...มันหมายวามว่าไ" าะถามออมา้วยวามสสัย
"เ้ารู้มาาลูแ้วอท่านแม่แล้วนี้~~~!!! ว่านที่เป่าหูเ้าให้่าอาเทน่าไม่ใ่าน่อนแ่เป็น้า~~~!!!" อาเรสเอ๋ยออมาอย่าเหลืออ่อนะหันไปมอเหล่าโล์เน์ที่ไม่เยรู้เลยว่า าน่อนแบรับภาระนเอมาโยลออยาบอแ่บอไม่ไ้
"..." าะพูไม่ออโยที่นอื่นเอ็พูไม่ออ ใ้พวเาโทษาน่อนว่าทุอย่าือวามผิอาน่อนโยที่ไม่เ้าใวามรู้สึอาน่อนเลย
"ราาแมนทีส หมอนั้นนะ ้ารู้มาั้เเ่อยู่ภายในิใอาน่อนแล้วว่า หมอนั้นไม่เยรัาน่อนเลย ทำทุอย่าเพราะว่า แ้แ้นเท่านั้น" อาเรสบอออมา อาเรสใ้มัมารอนนั้นเพื่อฝาิใ้านมือนเอาไว้ในร่าายาน่อน และนเอที่อยู่ภายในิ็เห็นารระทําที่ราาแมนทีสทำร้ายาน่อน
"พี่อาเรส!!!" เสียหวานอาน่อนเอ๋ยออมา่อนที่าน่อนเินไปออาเรส
"้าอโทษนะ ที่้าปล่อยให้เ้าถูทำร้าย..." อาเรสบอออมาและอาน่อนเอาไว้ ในอนนี้สายาที่ทุนมอมารู้ทันทีว่า อาเรสนั้นรัาน่อนริๆ
"..." อาเรสหันไปมอาะ้วยวามโมโห แ่มือบาอาน่อนยัออาเรสเอาไว้ สำหรับาน่อนั้แ่อารีนเอน่าเสียสละนอนนั้น นที่าน่อนรู้สึว่ายัอยู่ับนมาโยลอือ อาเรส
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น