คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : บทที่ 36 ความเจ็บปวดของวาเลนไทน์ (RhadamanthysValentine)
บทที่ 36
วามเ็บปวอวาเลนไทน์ (RhadamanthysValentine)
หลัาที่ราฟาเอลสั่ให้ไออาอสไปามราาแมนทีสมานั้น ร่าสู็เินมาหาพี่สาวฝาแฝอนเอ
"เ้าให้ไออาอสไปาม ราาแมนทีสทำไม ราฟาเอล" เสียอันแสนเยือเย็นอหิสาวถามน้อายฝาแฝอนเอที่นั่้า
"ในอนนี้เป็นโอาสีเลยไม่ใ่หรือท่านพี่ ทุนะไ้รู้วามริเมื่ออนนั้น" เสียทุ้ม่ำอร่าสูราฟาเอลัึ้น
"ท่านพี่ฮาเส ท่านพี่โปเอน ั้น้าอัวลับโอลิมปัสไปรายานสถานาร์เสีย่อน" เสียทุ้ม่ำอันทรอำนาอร่าสูเรือนผมสีทอสว่า นัยน์าสีฟ้ารามัึ้น
"..." ร่าสูอเ้าผู้ปรอยมโลอย่าฮาเสเียบ่อนทีุ่สะหายัวไปโอลิมปัส
"ทะ...ท่านแม่~~~!!!" เสียอใรบานัึ้น่อนที่ทุนะหันไปมอ
"เ้ามันาะ้านมืนี้" ร่าบาเรือนผมสีเียวผู้ำรำแหน่เียวโนปัุบันัึ้น่อนะสัเุเห็น ร่าสูที่เหมือนเมินี่ผู้พี่ทุประาร แ่นรหน้าแ่า เรือนผมำสนิท นัยน์าสีแานเหมือนเลือ บนใบหน้าอันหล่อเหลา
"อาเรสสสส~~~!!!" เฮเลลุึ้น่อนที่อาเรสะอเฮเล ในอนนี้สายาทุน้อมอมาที่อาเรสที่สวมอเฮเล
"เี๋ยว่อนนี้มันเรื่อบ้าอะไรรับ ท่านแม่ ทำไมแถึมาอยู่ที่นี่ัว้า้านมื" เสียทุ้มอร่าสูเรือนผมสีน้ำเินอมม่วนัยน์าสีหวมหาสมุทรัึ้น่อนะึน้อายฝาแฝมาและ้อมอนรหน้า
"หึๆ วามริ้าออมาาร่าเ้าอนไหน็ไ้ล่ะนะ พอี้าไ้ยินว่า ท่านราฟาเอลสั่ให้ไออาอสไปลา ราาแมนทีส มา้าแ่อยาัารเ้านั้นที่ทำาน่อนเท่านั้น" อาเรสยิ้มที่มุมปาและมอมาที่ัวอาะ
"ำพูอนที่วาแผนสัหารอาเทน่า โยารวบุมิใ้าเยี่ยนเ้ามันไว้ใไม่ไ้" าะเอ๋ยออมา ในอนนี้โล์เน์ทั้สิบยืนรอบอาเรสเพื่อำันรหน้า
"หยุเี๋ยวนี้" เสียบาอย่าัึ้นและเมื่อเหล่าโล์เน์หันไปมอ็สัมผัสไ้เ้าับอสโมมหาศาลที่ออมาาเฮเล ในอนนี้นัยน์าอเฮเลเรือแส่อนะใ้มือิี้นิ้ว เพื่อทุนล
"อึ~~~~!!!!" เสียอทุนัึ้นเมื่อร่าายล้มลไประแทับพื้นรหน้าโยที่พวเาแทบวบุมร่าายไม่ไหว
ทุอย่าเป็นแบบนั้นั่วะ ่อนที่นัยน์าอเฮเละลับแบบเิมเมื่อรับรู้ถึบาอย่า
"ท่านราฟาเอล ้าพาราาแมนทีสมาแล้วอรับ" ไออาอสบอออมาและุเ่าให้นรหน้า
"ไออาอส ที่หลัถ้าเ้าะพา้ามา ่วยพามาีๆไ้ไหม" เสียอายหนุ่มร่าสูเรือนผมสีเหลือล้มหัวนเอที่ระแทเ้าับฟื้น
"ราาแมนทีส" เฮเลเินไปราาแมนทีสทันทีและสายหน้าไม่ให้อาเรสเ้ามา
"้ายัไม่ไ้ัารเ้าเรื่อนั้นเลยนี้" นัยน์าสีฟ้าอมเียวเริ่มเปลี่ยนเป็นนัยน์าอันแสนวาเปล่า่อนะ้อมอนรหน้า
"ระ...เรื่ออะไรรับ ท่านหิเฮเล" ราาแมนทีสเริ่มสั่นเมื่อ้อาอหิสาว ในอนนี้เาแทบ้าวาแทบไม่ออ
"โอ๋~~~!!! เรื่อที่เ้าหลอาน่อนไ ราาแมนทีส~~~!!!" เฮเลเอ๋ยออมา เหล่าโล์เน์ที่ไ้ยินแทบมอหน้าันั่วราว
"ท่านหิ ราาแมนทีสหมอนั้นหลออะไราน่อนั้นหรือ" เสียอร่าบาเรือนผมสีเียวอย่าเียวโะ ิออนัึ้น
"หึ~~~ พวเ้าไม่รู้นี้ว่า เ้าบ้านี้มันหลอบาน่อน เหุผลที่มันบาน่อน เพราะว่า ้อารแ้แ้นที่าน่อนทำหมอนั้นายในอนนั้น" เฮเลยิ้มที่มุมปา่อนะเอ๋ยออมา้วยเสียอันทรอำนา
"ทะ...ท่านหิรู้ไ้ไว่า ะ...้าหลอาน่อน" ราาแมนทีสเอ๋ย้วยน้ำเสียที่สั่น ในอนนั้สเาแทบสั่นไปหม
"เ้าหลอาน่อนไม่พอ ั้นเ้า็ไม่รู้สินะว่า วาเลนไทน์ท้อับเ้านะ ราาแมนทีสสสส~~~!!!" เฮเละโนออมาและ้อมอนรหน้า้วยใบหน้าที่นเอนั้นรัเีย
"!!! !!! !!!" ในอนนี้ทุนที่ไ้ยินว่า วาเลนไทน์นั้นท้อแทบใ เลนส์นัยน์าสีหวมหาสมุทรอาน่อนเบิาว้า าะเอ็ใไม่แพ้น้อายฝาแฝ เานั้นัฟัน่อนะับมือาน่อนแน่น อาเรสที่ไ้ยิน ในอนนี้ร่าสูไม่ใ
"มะ...ไม่ริ...ทะ....ท่านโห! วาเลนไทน์เป็นผู้ายน่ะ ท่านโห้า!!!" ราาแมนทีสเบิาว้า ่อนะะโนออมา้วยวามสิแเมื่อไ้ยินที่นรหน้าบอ วาเลนไทน์เป็นผู้ายะท้อไ้ไ
"ั้นเรื่อที่เ้า่มืนวาเลนไทน์่อนะบับาน่อนเ้าะพูว่าไ~~~!!!" เฮเลเอ๋ย้วยวามโมโหอีรอบ ในอนนี้ทุนแทบ็อเพราะว่าไม่ิว่า ราาแมนทีสะ่มืนวาเลนไทน์่อนมาบับาน่อน
"!!! !!! !!! " ร่าสูเรือนผมน้ำเินอมม่วำมือาน่อนแน่น นี้เาไม่รู้เลยหรอว่า ราาแมนทีสมันหลอบาน่อน นี้เาทำบ้าอะไร เายน้อายให้มันไ้ไ าะล้มหน้าล้วยใบหน้าที่รู้สึโรธแ้นนเอ
"ะ...้าเปล่าทำ..." ราาแมนทีสหันวับไปทาอื่นและเอ๋ยออมา้วยวามไม่อยายอมรับ
"ท่านราาแมนทีส ที่ท่านหิเฮเลพูออมามันเป็นวามริ วาเลนไทน์เาท้อับท่าน" เสียหวานอร่าบาอใรัึ้น และเินรมาหา ในอนนี้ทุนแทบหันวับ
"ถึวาเลนไทน์ะท้อับ้าริ!!! ้า็ไม่มีวันรัวาเลนไทน์ับเ็ในท้อวาเลนไทน์หรอ!!!" ราาแมนทีสะโนออมา้วยวามโรธ เาไม่มีวันรัวาเลนไทน์หรอ ่อให้เป็นลูในท้ออวาเลนไทน์ที่เิาเา
"...!!! ...!!! ...!!!" ทุนแทบ็อเมื่อไ้ยินำพูแบบนั้นที่ออมาาปาอราาแมนทีส
"เ้ามันบ้าที่สุเลย ราาแมนทีส เ้า่มืนวาเลนไทน์ เ้าทำวาเลนไทน์ท้อ เ้าใ้านวาเลนไทน์นเือบแท้ แล้วเ้า็หลอาน่อน" เฮเลำมือแน่น้วยวามโมโห เธอนั้นโมโหมาเมื่อราาแมนทีสบอแบบนั้น
"หึ!!! แล้วะทำไม!!!??? ้าแ่อยาแ้แ้น!!! อีอย่าวาเลนไทน์็เป็นแ่ลูน้อ้า...ย่อม้อทำามำสั่เ้านายสิ!!!" ราาแมนทีสะโนออมา้วยวามไม่ยอมรับ ใ้วาเลนไทน์เป็นลูน้อเาในสถานะที่เาเป็นเ้านายเายอมทำอะไรับวาเลนไทน์ไ้อยู่แล้ว
"้ามี่าวร้ายมาบอ ราาแมนทีส" นัยน์าสีฟ้าอมเียว้อมอราาแมนทีส่อนะเอ๋ยออมา
"อึ~~~!!! อะไรล่ะรับ" ราาแมนทีสที่้อมอนัยน์าสีฟ้าอมเียวรหน้าแทบลืนน้ำลายทันที
"นที่อร้อให้้าปล่อยเ้า ออมาา ทาร์ทารัสเมื่ออนนั้นือ วาเลนไทน์" เฮเลบอออมา ในอนนี้ทุนที่เป็นสเปเอร์แทบใ เพราะว่าามวามริ ราาแมนทีส้อถูับริเวในทาร์ทารัสำนวนห้าเือน แ่พวเาเอ็สสัยทำไมราาแมนทีสที่ออมาไ้ ถ้าไม่ใ่เพราะว่า วาเลนไทน์้อร้อ
"มะ...ไม่ริ... ทะ...ท่านโห!!! วาเลนไทน์ทำอย่าั้นทำไมัน!!!?" ราาแมนทีสเบิาว้า้วยวามใเมื่อไ้ยินว่า วาเลนไทน์เป็นนอร้อนรหน้าให้ปล่อยเาออมาาทาร์ทารัส
"นั้น็เพราะว่า วาเลนไทน์รัเ้าไ ราาแมนทีส" เฮเลระาอเสื้ออร่าสูและะโนออมา ทุนที่ไ้ยินแทบไม่เื่อสายาอนเอ าะ็มอยู่ับวามรู้สึผิที่นเอไม่ปป้อาน่อนปล่อยให้ราาแมนทีสหลอาน่อน
"แ่็นะ ในอนนั้นวาเลนไทน์ยอมทำาม้าทุอย่าเลย ยอมแม้แ่ มอบวามเป็นอมะอนเอให้ับ้า" เฮเลบอออมาเธอนั้นสสารวาเลนไทน์แทบับใไ้ "แ่้าเอาอย่าอื่นไปเป็นอแลเปลี่ยน" เฮเลยิ้มที่มุมปาและ้อมอราาแมนทีส
"ทะ...ท่านเอาอะไรไปันท่านหิเฮเล" ราาแมนทีสำมือแน่น เาไม่เยิเลยนที่เามอเห็นเป็นแ่ลูน้อที่ี้ให้าย็ไปาย ี้ให้ไปไหน็ไปอย่าวาเลนไทน์ะทำแบบนั้นเพื่อเา
"้าเอาวามำอวาเลนไทน์ไป หรือ็ือ วาเลนไทน์ะำเ้าไม่ไ้อี่อไปั่วนิรันร์" เฮเลยิ้มและหลับา่อนเอ๋ยออมา้วยวามเยือเย็นใ่เธอเอาวามำวาเลนไทน์ไป วามำอันเ็บปวอวาเลนไทน์
"ทะ...ท่านทำแบบนั้นทำไมมมม~~~!!!" ราาแมนทีสลุึ้นมา่อนะมอหน้านรหน้าในอนนี้ใบหน้าเาเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อไ้ยินที่เฮเลบอแบบนั้น
"เ้าทำอะไรวาเลนไทน์ล่ะ เ้า่มืนวาเลนไทน์ เ้าทำวาเลนไทน์ท้อ แล้วพอเ้า่มืนเสร็เ้า็ถีบวาเลนไทน์ เ้าหลอาน่อน เ้าทำไปเพื่อแ้แ้น ในวันที่เ้าอบาน่อน เ้ารู้ัวไหมว่า วาเลนไทน์มาอบเ้าเพราะว่า วาเลนไทน์ำลัท้อ เ้ามันบ้า ราาแมนทีสสสส~~~!!!" เฮเลบอออมา้วยวามริ้ว เธอนั้นฝนวันที่ลบวามทรําอวาเลนไทน์ นเอนั้นเห็นแ่วามำอันเ็บปวอวาเลนไทน์
เ้าะทรมานมาเลยสินะวาเลนไทน์
เ้า้อทนแ่ไหนับารที่ถูทิ้
ทั้ทีเ้านั้นรัราาแมนทีสนหมหัวใ เทิทูน ทำไ้ทุอย่า
แ่สิ่ที่แลมามัน่าเ็บปวทั้หม รวมถึหัวใที่โนหัออ
โนีระา้วยนที่นเอ เทิทูน เารพและรัมาที่สุ
วามรู้สึอันเ็บปว้าะลบมันเอ.....
TO BE CONTINUED
ในอนนี้ะปวับสำหรับใรหลายน เมื่อรู้ว่าน้อวาเลนไทน์ท้อ
แถมโนราาแมนทีส่มืน่อนบาน่อน
ความคิดเห็น