คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 29 นัยน์ตาที่มองเห็นคอสโม Nc (julianSorento)
บทที่ 29
นัยน์าที่มอเห็นอสโม Nc (julianSorento)
"นั้นเพราะว่า..." มิยูโะบอออมาและมอูเลี่ยน่อนหลับาล
"ระูลอเรานะ มีวาที่มอเห็นอสโมออีฝ่ายไ้มาั้แ่นที่สร้าระลูนี้นแร" หิสาวเรือนผมสีน้ำาลบอออมา่อนที่มอไปูเลี่ยน
"ั้นแบบว่า เธอ็มอเห็นอสโมอผมมาั้แ่นานแล้วหรือ" ร่าสูเรือนผมสีฟ้าเอ๋ยออมา เาไม่เยรู้เลยว่า หิสาวรหน้ามีวามลับแบบนี้
"..." มิยูโะไม่อบลับพยัหน้าให้แทน
"โเรน์ะไปไหน" ร่าสูหันไปมอเมื่อเห็นว่า ร่าบาที่เาึมาทำท่าะหนีเาไป
"ันไม่อยาััหวะอท่านูเลี่ยนับมิยูโะ ั้นิันอัว่อนนะะ" ร่าบาเรือนผมสีม่วอ่อน นัยน์าสีมพูที่เหมือนับอัมีมอทีู่เลี่ยน่อนะเอ๋ยออมา
หมับบบบ~~~!!!
"อย่าไปสิ เธอนะไม่ไ้ััหวะผมหรอ" ูเลี่ยนึนรหน้ามาอ ายหนุ่มุใบหน้าลับหัวไหล่อนรหน้า ่อนะเอ๋ยออมา
"ทะ…ท่านูเลี่ยน" โเรน์ใในารระทำอร่าสูนรหน้า ในอนนี้สายาทุู่ในห้อ้อมอมาที่เาับเธอ
"ั้นเราอัว่อนนะ ูเลี่ยน" มิยูโะบอออมาและเินออมาารนั้น
หลัาที่มิยูโะออไปารนั้น ูเลี่ยน็ปล่อยมือออาโเรน์และพาไปยัลาห้อภายในห้อรับรออฤหาสน์ ่อนะับมือโเรน์
"เ้นรำับผมนะ โเรน์" ูเลี่ยนเอ๋ยอออมาในอนนี้สายานับสิบ้อมอทัู้่
"ะ...แ่ว่า…=////=" โเรน์ล้มหน้าล้วยวามเินอาย เพราะว่ามีน้อมอเธอ
"ไม่มีแ่แล้วนะรับ..." ูเลี่ยนมอและับแ้มอนรหน้า่อนะยิ้มอย่าอ่อนโยน
"็ไ้่ะ…" โเรน์พยัหน้า่อนทีู่เลี่ยนะนัุ่เ่าลและูบพิษที่มือเรียวบาอโเรน์ ในอนนี้ทุู่ทุสายาหยุารระทํา่อนะ้อมอมาที่เาับเธอ
ในอนนี้เหมือนัรพรริำลัเ้นรำับเ้าหิไม่มีผิ โเรน์ยิ้มหวานให้นรหน้ารอยยิ้มที่ยิ้มออมามัน่าอ่อนโยนไม่มีผิ ราวับโลนั้นมีเพียแ่เาสอน
เ้นรำันนานเท่าไหร่ไม่อาะทราบแ่ไม่รุ้ว่ามันผ่านมานานเท่าไหร่ หลัาที่เ้นรำบูเลี่ยน็ับมืออโเรน์มาูบอี่อนที่ทัู้่ะโนลุ้มล้อมโนผู้น
"เป็นอะไรที่ีริ ทุอย่าไปไ้สวยแหะ" หิสาวเรือนผมสีฟ้านัยน์าสีฟ้าเหมือนับมหาสมุทรเอ๋ยออมาและ้อมอมาที่ทั้สอน
"ปะ…ปล่อยันนะ ท่านูเลี่ยน" เสียหวานัึ้นเมื่อนเอถูึไปามทา ่อนที่โเรน์ะรู้สึเ็บมาบริเวแนบาเพราะว่า ูเลี่ยนบีบแนเธอ
"เธอรู้ัวไหมว่า เธอทำอะไรผิ โเรน์" สายาอูเลี่ยน้อมาหาร่าบาและมอหิสาว
"...มะ...ไม่ทราบ่ะ" เสียหวานๆอร่าบาบอออมาเธอนั้นอบ้วยเสียสั่นเพราะสายาทีู่เลี่ยนมอมามันยาที่ะัืน
"ไม่ทราบใ่ไหม ผมวรทำไี ผมวรทำไับเธอี" ูเลี่ยนะโนบอออมา เารู้สึเ็บหัวใ เมื่อเห็นรอยยิ้มที่หิสาวรหน้ายิ้มให้นพวนั้น เาไม่อยาให้นรหน้าไปาเา เาอยาเ็บเอาไว้นเียว
"ทะ...ท่านูเลี่---อุ๊บบบบ~~~!!!" ูเลี่ยนันร่าบาอโเรน์ไปิ้ับำแพ่อนที่ริมฝีปาหนาอเาะประทับูบลบนลีบปาบานรหน้า เลนส์นัยน์าสีมพูอ่อนเบิาว้า้วยวามใ
"ปะ...ปล่อยนะะ" โเรน์ผลัูเลี่ยนออและมอนรหน้าอนนี้ใบหน้าอเธอะแมาเลยเพราะรู้สึร้อนบริเวใบหน้า
"ผมะลโทษเธอีไหม โเรน์" ูเลี่ยน้าวหาโเรน์อย่าเียบเียบ่อนะมอนรหน้า
"ละ…ลโทษเรื่ออะไระ" โเรน์มอมาที่ายหนุ่ม่อนะสะุ้
"นั้นสินะ" ูเลี่ยนยิ้มเ้าเลห์่อนะลาโเรน์เ้าห้อและพลัเ้าไป
บทที่ 29
นัยน์าที่มอเห็นอสโม Nc (julianSorento)
=================================
"นั้นเพราะว่า..." มิยูโะบอออมาและมอูเลี่ยน่อนหลับาล
"ระูลอเรานะ มีวาที่มอเห็นอสโมออีฝ่ายไ้มาั้แ่นที่สร้าระลูนี้นแร" หิสาวเรือนผมสีน้ำาลบอออมา่อนที่มอไปูเลี่ยน
"ั้นแบบว่า เธอ็มอเห็นอสโมอผมมาั้แ่นานแล้วหรือ" ร่าสูเรือนผมสีฟ้าเอ๋ยออมา เาไม่เยรู้เลยว่า หิสาวรหน้ามีวามลับแบบนี้
"..." มิยูโะไม่อบลับพยัหน้าให้แทน
"โเรน์ะไปไหน" ร่าสูหันไปมอเมื่อเห็นว่า ร่าบาที่เาึมาทำท่าะหนีเาไป
"ันไม่อยาััหวะอท่านูเลี่ยนับมิยูโะ ั้นิันอัว่อนนะะ" ร่าบาเรือนผมสีม่วอ่อน นัยน์าสีมพูที่เหมือนับอัมีมอทีู่เลี่ยน่อนะเอ๋ยออมา
หมับบบบ~~~!!!
"อย่าไปสิ เธอนะไม่ไ้ััหวะผมหรอ" ูเลี่ยนึนรหน้ามาอ ายหนุ่มุใบหน้าลับหัวไหล่อนรหน้า ่อนะเอ๋ยออมา
"ทะ…ท่านูเลี่ยน" โเรน์ใในารระทำอร่าสูนรหน้า ในอนนี้สายาทุู่ในห้อ้อมอมาที่เาับเธอ
"ั้นเราอัว่อนนะ ูเลี่ยน" มิยูโะบอออมาและเินออมาารนั้น
หลัาที่มิยูโะออไปารนั้น ูเลี่ยน็ปล่อยมือออาโเรน์และพาไปยัลาห้อภายในห้อรับรออฤหาสน์ ่อนะับมือโเรน์
"เ้นรำับผมนะ โเรน์" ูเลี่ยนเอ๋ยอออมาในอนนี้สายานับสิบ้อมอทัู้่
"ะ...แ่ว่า…=////=" โเรน์ล้มหน้าล้วยวามเินอาย เพราะว่ามีน้อมอเธอ
"ไม่มีแ่แล้วนะรับ..." ูเลี่ยนมอและับแ้มอนรหน้า่อนะยิ้มอย่าอ่อนโยน
"็ไ้่ะ…" โเรน์พยัหน้า่อนทีู่เลี่ยนะนัุ่เ่าลและูบพิษที่มือเรียวบาอโเรน์ ในอนนี้ทุู่ทุสายาหยุารระทํา่อนะ้อมอมาที่เาับเธอ
ในอนนี้เหมือนัรพรริำลัเ้นรำับเ้าหิไม่มีผิ โเรน์ยิ้มหวานให้นรหน้ารอยยิ้มที่ยิ้มออมามัน่าอ่อนโยนไม่มีผิ ราวับโลนั้นมีเพียแ่เาสอน
เ้นรำันนานเท่าไหร่ไม่อาะทราบแ่ไม่รุ้ว่ามันผ่านมานานเท่าไหร่ หลัาที่เ้นรำบูเลี่ยน็ับมืออโเรน์มาูบอี่อนที่ทัู้่ะโนลุ้มล้อมโนผู้น
"เป็นอะไรที่ีริ ทุอย่าไปไ้สวยแหะ" หิสาวเรือนผมสีฟ้านัยน์าสีฟ้าเหมือนับมหาสมุทรเอ๋ยออมาและ้อมอมาที่ทั้สอน
"ปะ…ปล่อยันนะ ท่านูเลี่ยน" เสียหวานัึ้นเมื่อนเอถูึไปามทา ่อนที่โเรน์ะรู้สึเ็บมาบริเวแนบาเพราะว่า ูเลี่ยนบีบแนเธอ
"เธอรู้ัวไหมว่า เธอทำอะไรผิ โเรน์" สายาอูเลี่ยน้อมาหาร่าบาและมอหิสาว
"...มะ...ไม่ทราบ่ะ" เสียหวานๆอร่าบาบอออมาเธอนั้นอบ้วยเสียสั่นเพราะสายาทีู่เลี่ยนมอมามันยาที่ะัืน
"ไม่ทราบใ่ไหม ผมวรทำไี ผมวรทำไับเธอี" ูเลี่ยนะโนบอออมา เารู้สึเ็บหัวใ เมื่อเห็นรอยยิ้มที่หิสาวรหน้ายิ้มให้นพวนั้น เาไม่อยาให้นรหน้าไปาเา เาอยาเ็บเอาไว้นเียว
"ทะ...ท่านูเลี่---อุ๊บบบบ~~~!!!" ูเลี่ยนันร่าบาอโเรน์ไปิ้ับำแพ่อนที่ริมฝีปาหนาอเาะประทับูบลบนลีบปาบานรหน้า เลนส์นัยน์าสีมพูอ่อนเบิาว้า้วยวามใ
"ปะ...ปล่อยนะะ" โเรน์ผลัูเลี่ยนออและมอนรหน้าอนนี้ใบหน้าอเธอะแมาเลยเพราะรู้สึร้อนบริเวใบหน้า
"ผมะลโทษเธอีไหม โเรน์" ูเลี่ยน้าวหาโเรน์อย่าเียบเียบ่อนะมอนรหน้า
"ละ…ลโทษเรื่ออะไระ" โเรน์มอมาที่ายหนุ่ม่อนะสะุ้
"นั้นสินะ" ูเลี่ยนยิ้มเ้าเลห์่อนะลาโเรน์เ้าห้อและพลัเ้าไป
============ั้า=============
ความคิดเห็น