ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - - ยัยบ๊องสุดซ่ากะตาบ้าตัวแสบ - -

    ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนใหม่ฉัน คือ ติ่มซำ

    • อัปเดตล่าสุด 7 ธ.ค. 48


    ………………..



    “นี่เธอ...ยัยบ๊อง...ยัยหน้าปลาหมึก”  เรียกคัยฟะ ชื่อปลาหมึก ชื่อเน่าดีแท้ 555+ แม่ไอนั่นคงเห็นว่าลูกมีหนวดแน่ๆ



    เลยเรียกว่าหน้าปลาหมึก เอ๋...เฮ้ย!



    “อารายไอหน้าเต้าหู้”



    “มาขอโทษฉันก่อนสิ” ใครจะไปขอโทษให้โง่ล่ะ ฉันขึ้นไปบน สเก็ตบอร์ด แล้ว...



    “กิ๊ฟ มายด์ ปราง ฉันไปกินข้าวก่อนนะ ขืนอยู่ตรงนี่นานๆจาได้ฆ่าคนหมกส้วม”  ฟิ้วววววว... ฉันแล่นสเก็ตบอร์ดไปอย่างเร็ว -_-;;



    อยากต่อยคนเจรงๆเลย...เซ็งโว้ยยยยย...



    อ้าว...นั่นคัยงะ...แม่ม มาขวางอีกและ วันๆจะมีแต่คนมาขวางรึไงฟะ



    “เฮ้ย...นายหนะหลบไป”  เฉย...



    “หลบที”  เงียบฉี่...



    “หลบดิ”  วังเวง...



    “หลบเซ่!”  โคร้มมมมม! เอาอีกและวันนี้มีแต่เรื่องซวยๆ เอิ๊ก...แก๊ก...โอ๊ย...อ่า



    “ TOT เจ็บงะ” เจ็บที่เดิมไม่มีผิด กลับบ้านไปก้นต้องบวมฉึ่ง น่าอายจิง



    “เป็นอะไรมากรึป่าว”  เป็นสิเป็นมากด้วย เจ็บจะตายชัก แต่ต้องวางฟอร์มหน่อย หึหึ...



    “ไม่เป็นไร...นายล่ะ”  ฉันพูดพลางลุกขึ้น แต่แล้ว...



    “โอ๊ย! ”   T^T เจ็บๆๆๆ ฮือๆ



    “นี่นะไม่เป็นไร ปากแข็งจิงๆ เอ้าลุกขึ้นดีๆ จาพาไปห้องพยายาม”



    “ก๊ากกกก 555+ ได้ๆไปห้องพยายามกัน 555+” นายนั่นอายหน้าแดงแป๊ดเลย หุหุ ส่วนฉันนะหรอ...



    เอามือซ้ายยันกำแพงไว้ ก้มหน้า...แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา จนน้ำตาเล็ด มือขวาก็จับท้องไว้



    ก็มานฮาขี้แตกเลย(ฮามากๆหนะ) คนที่เห็นต้องว่านังนี่บ้าแน่ๆ ก็คนอารายพูดซะดิบดี ตอนหลังพูดผิดซะงั้น



    “นี่เธอ...หายเจ็บแล้วหรอ จาได้ไม่พาไปห้อง พ ย า บ า ล”



    “ก๊ากกกก...ไม่ 55+ ต้องเน้น 55+ ขนาดนั้น 555+ ”



    “นี่เธอ  -*- ”



    “อือๆ นายมาขวางฉันทำมายฮะ หิวข้าวงะ”



    “มีเรื่องจะคุยด้วย...ไปกินข้าวด้วยกานสิ” เหอะๆ ชีวิตฉันมีผู้ชาย(รึป่าวฟะ)มาชวนกินข้าว หิมะตกแหงมๆ - -*



    “ก็ได้แต่...นายทำฉันเจ็บ นายเลี้ยงนะ”



    “หือ หา อือ อืม เลี้ยงก็ได้”



    “จิงสิ...เราคีม นายชื่ออารายล่ะ”  ฉันค่อยๆแล่นสเก็ตบอร์ดช้าๆเดินไปกะนายนั่น



    “เราอังเหว่ย”



    “ชื่อเก๋ดีหนิ...อังเหว่ย”  



    “ถ้าเธอมีน้องน่าจะตั้งชื่อว่าค้อนเนอะ”



    “เอาไปตั้งชื่อน้องนายเหอะ น้องเราชื่อ คิน หนะดีอยู่แล้ว” คีม มีน้องชื่อ ค้อน มีพ่อชื่อ



    คัตเตอร์ ถ้าจะดี พอๆ คิดอะไรก็ไม่รู้



    “เพื่อนเธอล่ะ”



    “ไม่รู้...แต่นายหนะ เอาตังมาจาไปซื้อข้าว” อังเหว่ยส่งเงินมาให้ O_o พ่อมานเป็นยากูซ่ารึไงฟะ



    “500 เนี่ย ที่เหลือเอามาถอนด้วยล่ะ”  เหอะๆ นึกว่าให้หมดเลย - -*



    “อืม”  ผ่านไป 7 นาที ฉันกลับมาพร้อม ข้าว1จาน หนมปัง 2ชิ้น น้ำ1แก้ว ดีนะที่นายอังเหว่ยเลี้ยง หุหุ^^  อิ่มท้องสบาย MoNeY



    “มีอารายก็คุยมาสิ”  เงียบ...นายนี่ชอบทำให้กลัวตอนเงียบนี่แหละ



    “อร่อยมั้ย”  แหง่ว...ใช้ได้เลยนี่  555+



    “แหะๆ อร่อยสิ มีคนเลี้ยงซะอย่าง” ฉันดูดน้ำแดงเข้าไป



    “เราหนะ...เป็นเพื่อนเซนต์”  จังหวะดีจิง น้ำแดงพุ่งออกไปเลอะหน้าอังเหว่ยเต็มๆ



    “ง่า~ ~ ขอโทษ ตกใจมากไปหน่อย”  ซวยแล้ว ทำยังไงดีอะ อืม...เอานี่ไปก่อนได้ป่าว



    ฉันส่งผ้าเช็ดหน้าให้...เอ้า...ยัง...ยังไม่หยิบอีก



    “ไม่สกปรกหรอกหน่า- -* เช็ดซะ มันดูไม่ได้”  อังเหว่ยจัดการเช็ดน้ำแดงเสร็จ ฉันก็กินข้าวต่อ...ทำมัยมานเงียบจัง



    เงยหน้าขึ้นไป...ตะแน่ว...จ้องทำไม



    “นี่นาย...คนจากินข้าว อย่าจ้องดิกินไม่ลง” ง้ำๆ...จั๊บๆ...โธ่เอ๊ย...นายนี่



    “ก็บอกแล้วไงว่า อย่ามอง มันเขิลน่ะ เข้าใจมะ”



    “อือ...ไม่มองแล้ว”



    “จิงดิ...ไมไม่เห็นนายกินอะไรเลย” สงสายเจ๊อิ่มทิพย์ มองคนอื่นกินก็อิ่ม



    “กินแล้ว...”



    “O_O กินที่ไหน ไม่เห็นกินอะไรเลย”



    “ก็...น้ำแดงของคีมไง เต็มๆ”



    “เหอะๆ สูตรเด็ดเลยนะนั่น อร่อยมะ”



    “คือว่า...เสื้อหนะมานเหนียว หน้าก็เหนียวหมดแล้วงะ”  ลืมซะสนิท โทษทีนะอังเหว่ย ก็เล่นพูดอะไรไม่ดูเลย แต่ก็ช่วยไม่ได้ -__-;



    “นี่นาย ไปล้างออกซะ เดี๋ยวมดก็หามลงรูหรอก” ฉันรอนายอังเหว่ยอยู่หน้าห้องน้ำ ประมาณ 5 นาที



    นายนั่นก็ออกมา...ห...ห๊า...อะ...อัง...เหว่ยหรอ...O_o โหไม่น่าเชื่อ O.O มหัศจรรย์ อะเมซิ่ง วันเดอฟูร์



    นายหล่อเหมือนกานหนิ หุหุ ใส่ชุดช้านเอง พอดีวันนี้กลับบ้านเอง จาเล่นสเก็ตบอร์ดหน่อย



    เลยเอาเสื้อยืดมาเปลี่ยน(สีดำ สีโปรดปราน^^) อังเหว่ยใส่แล้ว เท่ห์ระเบิดเลย



    แบบว่า...ดูดีแบบ ติ่มซำ 555+ (แต่ก็น้อยกว่าฉันอยู่ดี โฮะๆๆ)



    ---------------------



    ขอบคุน ขอบใจ ขอบพะทัย Thank you ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×