ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP 6
ริมฝีปาสีแ เหมือนผลเอร์รี่
นัยาสุแสนเย้ายวน
นัยาสุแสนเย้ายวน
แ่เธอโปรยยิ้ม็ทำให้ผู้ายทั้ลับสยบแทบเท้าเธอ
แ่โยเอว ็ยอมสยบเป็นทาสรับใ้เธอ
เธอำลัทำให้ผู้นทั้หลายโนไฟอันร้อนแรแผเผา
้วยวาม เี่ อเธอ
มามะเ้าลูหมา มาโนไฟอันร้อนแรอันเผาร่าเธอไป้วยันเถิ
้วยวาม เี่ อเธอ
มามะเ้าลูหมา มาโนไฟอันร้อนแรอันเผาร่าเธอไป้วยันเถิ
"ฮ่าๆๆ" และวันนี้วันที่รอมานานนนนนนนนน แสนนาน และนาน โรนาน ยาวนาน ะละนานน
ไป ผับ ิๆ ิะลิิะลิิ้ิ้ เ้นท่าโลมาโว์เลยิๆ /อยู่หน้าหระ/
"เรนะเธอทำอะไรอยู่เนี้ย"
"็ีใอยู่ ิ้ๆ"
"โอะ" ระพูไ้หรอ รูเ้นอยู่นเียวนิ -0- เอ่อ อย่านี้้อลออีที
"ระวิเศษ ใรนมให่ที่สุในปพี"
"อุ๊บ ิๆ ็มิยาบิ ไนมให่เลิศในปพี"
ระพูไ้ริ้วย0.0
"ุระา รู้ไหม๊ะวนี้หวยอออะไร"
"อะออ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ออ 555 หรอ๊ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ ทนไม่ไหวแล้ว เธอนี้มันลเป็นบ้าเลย เรนะ ถามริอนท้อแม่เธอินายหัวเน่าเป็นอาหารหรอ 555"
"นาย แ มาทำไร เ้ามาไ้ไอะ นายแล้ันหรอ "
"555 ็เธอมันน่าแล้นิ เอานีุ้ ผมื้มมาให้ ิว่าเธอน้าะใส่ไ้"
"อบุ้า"
"อ้อ นี้เรนะ"
"หา"
"เอาให้สวยๆละ"
"เๆ"
โฮ้ๆๆ ุสีแ แรสส ริ นสวยๆอย่าเรนะใส่อะไร็สวย ืนนี้สนุแน่ ิๆ
ผับ pop
เสียเพลัระหึม ผู้นทั้หลายโยันแหลลาน เหมือนปลิโนลว เป็นสีสันที่บีบเร้าใ
ทันในั้นเมื่อประูเปิ สาวสาวุแเพลิเหมือนเอาเลือแมวมาสาใสุ่ แ่ละย่าว่าวนระาวิาให้ไปับเธอ
เธอเหมือนนาฟ้าแ่ไม่ใ่เธอือปีศาแสนสาว ใบหน้าแ่้วยสีสันัาน ริมฝีปาแสน ืนนี้เหมือเธอะ HOT ที่สุ
เธอเินเ้ามา พร้อมับายหนุ่มหน้าาี 2 น นแรูหล่อทะเล้น ส่วนนสอใบหน้าหล่อร้าย
"เรน้าาา ให้ใ่ให้เธอแ่ัวแบบนี้ "อนแร็ะลึอะแ่อนนี้รู้สึหวไปสุๆเลย แล้วเวล็หันไประิบับแ
"แรู้ไหมไอ้หมาัวไหนมาหาุนี้ให้เรนะว่ะ"
"-...............-พี่าย แหม่ผมแ่อยาให้พี่เห็นอะไรที่มันเริาบ้า"
"ไอ้บ้า รูเริาทุวันอยู่แล้วโว้ย"
"เรนะเปลี่ยนุเถอะ๊าบบ"
"นี้เวลนาะอะไรนัเนี้ย แหม่แ่วันเียวเอ"
"่ะ"
"นายหวันหรือไ"
"บ้าให้หว ไม่มี้"
"หรอ"แล้วที่่มผู้ายที่มอเธอมันหมายวามว่าไว่ะ
"เอะ"
"เรนะ ทานี้ "
เธอเินไปหาแ เวล็เินามมา้อยๆ
"เอาไร"
"ผมเอา วอส้า"
"ันเอา เอ่อ...เหล้าาวแล้วันไ
"-.......-เรนะที่นี้ไม่มีหรอ"
"ั้น มาระทืบโรแล้วัน"
“อะไรือม้าระทืบโร"
"555+ ่ามันเหอะ เอามาร์ินี้ แล้วัน"
"#$@#$@%$#%$@#"
"อุ๊ย ันอบเพลนี้เวลไปเ้นัน"
"ไม่อะ" น้ำเสียสะบั
ไ้ ่อยูนะันะทำให้นายรีบระโมาหาันเลย
"ไม่ไปเ้น้วยันริๆหรอ"
"อืม " นี้มันอนหรอ ูท่าท่าแล้วเหมือนว่าะใ่แหะ
เธอเินไปที่เฟอร์ หึๆ เธอมอไปที่เวล ยัทำหน้านิ่ไ้อีหรอ อีไม่ี่นาที่หรอ ิๆ
"นสวย เ้นนเียวมันะไปสนุอะไรเ้นัับผมไหมรับ"
"้วยวามยินี๊ะ" เรนะยิ้มมุมปาอย่าเย้ายวน รู้สึว่าผู้ายรหน้าะหลไปับยิ้มอเธอ
"ผมื่อ แมป์ รับ เธอื่อ"
“เรนะ๊ะ"
"หื่ม เป็นนี่ปุ่นหรอรับ"
"ป่าว๊ ่วนั้นแม่ันบ้าี่ปุ่น๊ะ ็เลยั้ื่อนี้มา"
"อ้อ รับ ยิ่เพลมัน ผู้ายรหน้า็เหมือนมือปลาหมึ มันมีแม่เป็นหมึหรือไเนี้ยเลื่อยั
"เอ่อ เรนะอัว่อนไ้ไหม๊ะ " ไม่เอาและไม่แล้เวลแล้ว /แล้วมันเหมือนแล้รไหนว่ะ/
"ยัับเอวเธอแน่น"
"ปล่อย "ัยั๊วแล้วนะ ไ้ไม่ปล่อยใ่ไหม เธอยเ่าเรียมะระแท ยัไม่ทันะทำเลย ็ถูระา้วยแรมหาศาล
"ุ๊บ" ไม่้อหันไปู็รู้ว่าใร
"มึยุ่ไรเมียู"
"ปล่าว เมียมึมาอ่อยู่อน"
อ้าวเธอไปออยไอ้วายมันอนไหนว่ะ แล้วใรเมีเวล ไอ้บ้านิ
"หึ มึรู้ไหม ว่ามึำลัเออยู่ับใร " รู้สึสีหน้าเวลัึเรื่อย
ไอ้วายยัยิ้มไม่รู้อะไร
"เรนะไปนั่ที่โ๊ะ่อน"
"ไ้ๆ "เอ่อ เื่อเวลเยเลย
เธอเินไปที่โ๊ะ็พบสุหล่อ แไหนแ้วันอ่ะ
"นี้ "เธอรับมาและำลัะื่ม
"เธอไม่ลัวผมวายาหรอ"
"ไม่"
"เพราะ"
"เพราะถ้าันถูวาเวล็้อวยันอยู่ี แล้วเา็ะระทืบ/ุ๊/นาย " ำนี้แอบเบา ไม่ไ้ลัว ป่าว
"ูมั่นใัเลยนะรับไ
"อืม " อึๆๆ หืม รสาิบาอ "น้ำปล่าวอยู่ไหนเนี้ย" นั้นไ เรนะว้าแ้วนั้นย่ารวเร็ว
"เรนะนั้นมันไม่ใ่น้ำปล่าว"
"ไม่ทันและแบอ้าไปไหม "โอ๊ย มึน วอ้าเพียวๆ อ๊า
"แือันอัวไปห้อน้ำ่อนนะ"
"รับ-........-"
เวล
“อยาลอีว่าั้น" ไอ้เวนี้อาผมเม่เลย ไ้ในเมื่อเอันอย่านี้็ ผม่อยๆสะิมัน
"นายผมอสัให้นายไปยืนบนเวทีนั้นแล้วแ้ผ้า พร้อมะโนว่า ผมเป็นโริ"
ไอ้เวรนั้น พยัหน้าเินาลอยแล้ว็ทำามำสั่ผมทันที ็ใรใ่ให้มันมายุ่ับเรนะอผมเล่า เรนะอผม ำนี้อบัแหะ
"แเรนะไปไหน"
"ไปห้อน้ำ"
"ปล่อยให้เธอไปนเียวไ้ไ"
"ผมรู้ไว่าุะ้อมา”แเินเ้ามา
"นีุ้ทำไรผู้ายนนั้นเนี้ย"
ผมหันไปมอามาอแ ไอ้บ้านั้นทำามำสั่อผมีั โนเ้าหน้าที่ลาไปและ หึๆๆ
"ป่าว แ่สั่สอนนิหน่อย"
"หรอรับ"
"เอ่อ"
ผมเินมาหน้าห้อน้ำ อืมเหมือนว่าผมรู้สึปวเหมือนันนะเนี้ย
ใน ะที่ผมทำะุระอยู่นั้น็มีผู้ายนหนึ่หัวเียวเินเ้ามาแล้ว็ยืนทำธุระ เหมือนผม และ็มีอีนหัวส้มเินเ้ามา ย้อมสีเวอะไรอมันว่ะ อุบา์พอๆับหน้าาเลย
"เฮ้ยๆ เมิมีผู้หิสวยๆเ้าห้อน้ำ้วย"
"เฮ้ย ริิ " แล้วสอนนั้น็ะปีนึ้นไปู
อนนี้ผมยัไม่พร้อมที่ะเป็นสุภาพบุรุษนะ
"รี๊ " ไอ้โริ เสียใรฟระุ้นๆ
เรนะ
แๆ ำลัะเปิานเลย เยหน้าึ้นไปเอแพ๊อ แเลย ไอ้เวเอ้ย
ันรีบวิ่ไปหน้าห้อน้ำแล้วะโนว่า
"่าว้วย้ามีโริแอบูผู้ ี่้า ่วย้วย้า " ะโนัไม่เท่าไร็มีผู้นมายืนมอ
"มีอะไรรับ "
"ือมีโริแอบูัน๊ะ "
"แล้วเ้าหน้าที่็เ้าไปในห้อน้ำ " อย่าให้ออมาแม่ะัเปรี้เอาให้ามันแายไปเลย
"นั้นไโนลามาแล้ว"
" เฮ้ย ผมไม่ไู้นะ"
"เอะโริที่ไหนบอว่าัวเอูผู้หิบ้าล่ะ"
"เฮ้ยผมปล่าว"
"ไหนเยหน้าั่วอนายมาิ" ันเินเ้าไปับหน้าไอ้โริให้เยึ้นมา นี้มัน
"เวลลลลลลล นายแอบูันหรอ"
"เฮ้ย ผมไม่ไู้"
"อยาูทำไมไม่บอ"
"ป่าว ไอ้นทีู่มันหนีไปแล้ว"
"อ้าว"
"เ้าหน้าที่หันมาถามันว่า ะเอายัไับผู้ายนนี้รับ"
"ปล่อยไป้า"
"ไ้ไรับ"
"็ นนีู้ไม่เป็นไร้า แ่นอื่นูเป็น้า"
"ห๊ะ"
"นนีู้อหนูไม่เป็นไร้า รู้ััน "
“อะ รับ รับ" แล้วเ้าหน้าที่็เินเิบลับไป แล้วผู้นรอบๆ็สลายัวไป
"แหม่อยาูอะิ ไม่บอะไ้เปิใหู้ "
"บ้า เธอนิใรอยาะไปูอเธอัน อายบ้าไหมเนี้ย"
"ไม่อาย ัน่วยนายไว้นะ"
-..............-
"ว้าวเบื่อและลับบ้านานนนแหะ เปวววว เราาาาาา ับยานนันน"เป็นเหล้าที่ออฤทย์้ามา
"เธอเมาหรอ"
"ม้ายยยย"
"เธอินไปที่แ้วเนี้ย"
"อืม ี่แ้วน้า ที่แ 2 แ้ว เินมามีนให้อี 6 แ้ว เาให้เรา็รับอฟรี" /ป.ล ถ้าเที่ยวที่แบบนี้ แ้วไหนที่ไม่ใ่อเราอย่าไปรับนะอาะโนยาไ้นะเอะ/
"นี้เธอรับอานแปลหน้าหรอ"
"หึๆๆ"
"ไปเลยลับบ้านไปันเลย อ่า อุ๊บ อุ๊ย " เวลอุ้ม เ้า้วยิๆ อาหน้าอเวลอุ่นัเลย
"แผมพาเรนะลับบ้าน่อนนะ เอ่อ ไอ้ 2 ัวนั้น ฝาัาร้วย "
"ไ้รับ*0*" ยิ้มมันแปลๆ
"เวลันหนาว หนาว"
"อืม "เวลอนันแน่นว่าเิม
ฮึทำไมรู้สึร้อนแหะ ร้อน
"เวล เอาน้ำแ็ให้หน่อยร้อน"
"เรนะ เธอร้อนหรอ แอร์เย็นนานี้เธบอว่าร้อนเนี้ยนะ"
"อืม"
"เธอป่วยป่าวเนี้ย"
"ม้ายยย"
"ปี๊บ" เหมือนเสีย้อวามเ้า เวลหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู
อให้ืนนี้นายรอนะเวล.
า แวไพร์สุหล่อ
รอ รอ อะไรว่ะ เล่นบ้าอะไรอแเนี้ย
"เอิๆๆ ายย ในหม้อ ายย ในระทะ วายยย อยู่้าๆๆๆ เอิ"
- - ผมำลัมออะไรอยู่เนี้ย
"วายๆๆๆ เอิๆๆ"
- - สิ่มีีวิที่ เมาและำลัทำท่าวาย โยเอานิ้วี้ทั้สอ้า ไปไว้บนหัว แล้วสายไปมา
"วายยยยยย -0- วายยยยยยยยย"
- - ไอ้ำนี้ ย้ำเหลือเิน พูำว่าวายยัพอรับไ้ แ่หน้ามาทานี้สิ
"ฟายยยย เอิ ฟายยยย ไปูฟาานลีไหมม ยาายูมานน ิอารายถุล้ายโมาา ไอ้ ฟาย"
- - แล้วผมมานั่ฟัยัยี้เมาทำไมเนี้ย
"ฟาย ฟายยยย ฟายย น้อเย เหฟายอะปาว ฟายมัน็ัวเบาๆ มูยาวว เรียว่าหา มีเียวใ้วเรียว่าา มีหูมี ายาวว"
เพลประเทศไหนเนี้ย เอามารวมันไ้เนอะ
"ฟายยย ฟายยย ฟายยยยยยยย "/ทำเสียโอเปรร่า/
- - อะไรเนี้ยทำให้เธอเป็นนานี้ อ้อ ใ่เหุาน่อนหน้านั้นนิ
'เวล ันร้อน ' ผมอุ้มเธอออารถแล้วรมาที่ห้อ
'เวลันไม่ไหวแล้ว อ่าาาา ' ทำไมทำเสียประหลามาเนี้ย-/////-
'ัน ัน ปวี่ ' พาไปห้อน้ำหน่อยย
'- - อืม ' ผมยืนรอหน้าห้อน้ำอย่า อึนๆ
'เวลลลล ' หาปาไ้ัมา ีนะบ้านไม่มีใรอยู่
'หา'
'อุ้มหน่อย เร็ว'
'อืม ' ผมเปิประูเ้าไป แทบเิน
' เรนะเธอทำไรเนี้ยยย ทำไมไม่ใส่าเ ' ผมหันหน้าเ้าหาประู
' เอิ อ้าวลืมใส่ โที ' เป็นวามผิที่ไม่น้าให้อภัยมา ลืมใส่าเ
'เอิ'
'เรนะนั้นเสียเรอ เธอหรอ '
'แ๊บๆๆ'
'ฟุๆๆ ' ลิ่นไรเนี้ย ' ฟุ เรนะเธอไปินผ แอเรียนีเนีย* าที่ไหนมาเนี้ย'/*เป็นื่อที่ั้เอ ไม่มีริ้าา/
'เอิๆๆๆ อาไร ผ นาเนีย '
'แอเรียนีเนีย '
'แอเลีย ินเมีย'
'แอเรียนีเนีย'
'แปเรียีเีย'
'เลิ ุยเหอะ- - ' ผมอุ้มเรนะมาที่เีย หืมัวเธอมีลิ่น ผแอเรียนีเนีย มันือผ ที่ทำให้ มีวาม้อารทาเพศอ่อนๆ แล้ว็ยัทำให้
เอ่อ รั่ว อาารแบบ เรนะแล้วแหละ เอ่แ่ว่านที่มีผนี้และทำไ้็มีอยูนเียว ไอ้แ ไอ้น้อเลว 0.0 แล้วไอ้ว่าที่รอเนี้ย
- - ผมว่า ผมะรอไหมเนี้ย รอายัยบ้า
'หิว พาไปในรัวหน่อย'
'ผมเินไปที่ประู ทำไมเรนะไม่เินามมา ผมหันหลัไปู
'เวล ี่หลัหน่อย 'เธอาแนทั้สอ้าเหมือนเ็
ผมยอัวลใ้ลเธอเพื่อให้เธอึ้นไ้ถนั 'ไปและนะ'
'อืม'
'หุ้ยๆๆ '
'เสียไรเนี้ย' สสัยหูฟา
'หุ้ยๆๆ '
เสียนี้อยู่้าหูนิ
'หุ้ยๆไอ้ทุย Go านนน ี่อ้ายยทุยย วิ่ลุยยย ท้อนาาา'
- - เรนะ เี๋ยวผมวิเลยนิ
'ไหไม่มีเา าเอาเา เา าวววว'
- -*
'เรนะลไ้แล้วถึแล้ว'
'ไม่เอาาี่วายยย'
'ไปหาที่ทุ่นูน'
แบะปา
'ไป'
น้ำาลอ
'เอ่อ เี๋ยวพรุ่นี้ผมพาไปู ' ที่นี้มันมีวามที่ไหนเล่า ผมะไปหาวายที่ไหนนนนนน
'เย่ๆๆๆ '
ปัุบัน
ผมรีบไปปรุยามาถอน่อนที่ผมะสิแ ีนะมีส่วนผสมอยู่ ผมุเา ใส่ไรน้า อ้อ
เห็บหมาป่า เห็ ิอ ฟันแย้อะแมอน าปลาใ้ทะเลลึ นัแร้เมู่า เหาแมลสาบ อืม นๆๆ
อาเรียบร้อย
"- - เรนะินยานี้เร็ว "
"ไรอะ "อเหลว้นๆ ะบอว่าสีเลวร้ายมา ำๆ เียวๆ "นายให้ันินไรอ่ะ"
"ยา"
"ยาไร สีอย่าี้"
"ินๆไปเหอะ"
"ไม่ิน ้าให้็ไม่ิน"
"ิน"
"ป้อนิ"
"เอา" ผมยื้นแ้วไปใ้ลๆ
"ป้อน้วยปา -3- " ฮ่าๆะบอว่าเธอไม่ยอมินนเียวหรอ สี แหวะ
- -
"เร็วิ"
"อืม " ผม่อยๆ ระแ้ว อเหลวสี ำเี้ยวๆเหมือนน้ำะไร่ ผสม ี้เลน ไหลลสูปาผมผมอมมันไว้แล้ว้มลประบปาเรนะ แหวะ รสาิ วนลิ้นายมา แ่ว่า..ไ้ริมฝีปานุ่มๆมัน็ุ้มนะ
"อื้อๆๆๆ เอวเอาอาน อออายเอาะ อาอ้ว" /เวลเอามันออไปเหาะะอ้ว/
"อาอแอ้ว"/ ะหมแล้ว/
"อ๊ อา อ่วยแออะ อาวไออ้ายเอ้าอินเอี้ย"/รส าิห่วยแ อ่ะ เอาไรให้ันินเนี้ยย/ สีเลวร้ายเหมือนรสาิเลย
ผม่อยๆถอนูบ อืม หน้าเรนะแำเลย สสัยแเพราะยา
"ไม่ไหวเลย ะบอว่าันอบูบนายนะแ่ราวหลัไม่เอาน้ำี้อีแล้วนะ "
"มันไม่ใ่น้ำี้ "
"ี้"
"มะ...... "เรนะปิปาผมแล้วพูว่า
"ี้ๆๆๆๆๆๆ" นี้ถ้ามันออมาามที่พูเ็มหน้าผมและ
"โอ๊ย รู้สึปวหัวอ่ะ" อารม์เปลี่ยนเร็วมา
"มาเี๋ยวผมพาไปที่ระเบีย "
"ไปๆๆ"
"เรนะเินรๆหน่อย "เมื่อไรยาะสร่าเนี้ย
"นี้เรนะ"
"หืม "
"เอ่อ อันที่ริผมรู้ว่าผมหล่อนะ แ่ นหล่ออย่าผม ็"
"เวลพูอะไรอยู่อะ " เาำลัมัวเออยู่หรอ ทำไมรู้สึถึบรรยาาศรอบๆเป็นสีมพูฟระ
"เอ่อ...เรนะ ือมันอาะแปลๆ แ่ผมิว่าผมะบอเธอันานแล้วือ... ผมรัเธอ"
"นายรัันหรอ โฮ้ยย "สร่าเลย บทะมา็่ายเลยเนอะ
"อืม -////- " เวลหน้าแแล้วนารัเป็นบ้าเลย
"นึยัไมาบอเนี้ย"
"มันอัอันันใ มาหลายวัน ็เลย"
"นายเมาป่าวเนี้ย"
"ป่าว"
วันนี้มันวันอะไรเนี้ย มีแ่เรื่อแปลๆ แ่เรื่อีือเวลบอรัเนี้ยแหละ
"เอาริๆๆนึยัไมาบอเนี้ย"
"ือผมลัวเธอถูแย่ไปอ่ะ"
"หา ใระมาแย่ฟระ"
"แ "
"แะมาแย่ันทำไม"
"เอา็ ...เห็นเธอับแูสนิัน"
"เี๋ยวๆๆเวลนายเป็นเย์ป่าวเนี้ย ถ้าะมาบอรัเพื่อพิสูร์ อะไรเนี้ยล้มเลิไปเลย"
"อะไรเป็นเย์"
"นายไ"
"หา0 0*"
" นายับแไ"
"เห"
"เป็นู่ิ้นันไม่ใ่หรอ"
"หืม บ้าใรมอไม่ออ็บ้าและผมออะเหมือนันปานนั้น"
นี้เธอบ้าใ่ป่ะเนี้ย เหมือนแอะไรฟระ มอยัไ็ไม่เหมือน
"ผมับแเป็นพี่น้อัน"
"อ้าวแล้วที่ท่าทาสนิสนมันอะ"
"พี่น้อ็ทำันอย่านั้นไม่ใ่หรอ"
"เอ่อ มัน็ริ"
"เธอนี้ ถ้าผมเป็นนะผมไม่ีบเธอหรอ" แล้วที่ผ่านมานั้นเรียว่าีบหรอ
"นายไม่เป็นริๆนะ"
"อยารู้ไหมเป็นไม่เป็น นี้ลอนอนับผมัืนิ แล้วะรู้"
"ไอ้นี้"
"ิๆๆ"
"เวลทำไมนายาแๆั้แ่เมื่อี้นี้แล้วอะ "
"เฮ้ย นี้มันเวลาอาหารผมนี้ "
"ะไปไหน"
"ไปินอาหาร"
"ไม่้อที่นี้็มี"
เวลทำหน้า
เรนะ็เลย "ันนี้ไ"
"ะ ะบ้าหรอราวที่แล้วยัไม่เ็หรือไ"
"มาินเถอะน่า ถืมว่าบริาเลือให้ยุัวให่"
เวลัใอยู่พัให่ อืมอันที่ริเา็ิถึเลืออเรนะเหมือนันนะ "็ไ้" แล้วทำเล่นัว
เรนะยืนเออให้ ให้ายเถอะน่ารัเป็นบ้าเลย เา่อยับแนสอ้าอเรนะ เธอใเล็น้อย
"เอ่ ไม่้อลัว นี่มัน็ไม่ใ่รั้แรอเธอนะ "ำพูนี้มันน่าเอามาใ่ในสถานาร์นี้หรอ- -*
เา ่อยๆปล่อยเี้ยวัวเอออมา แล้วมันลไปที่อเรนะ เธอสะุเล็น้อย อเหลสีแ้นไหลลอเาอย่า้าๆ เารู้สึไ้ถึเสัยหัวใที่ัๆอย่ารุนแรมาาร่าบา เาลูบหลัเธอเบาๆ
เธอ่อยๆผ่อนลายแล้วรับสัมผัสเาอย่าเ็มใ
เาถอเี้ยวอออย่า้าๆ แล้วใ่เลียวเลียที่อเรนะเบาๆ " ะบอว่าออีรอบไ้ป่ะ " ำพูผิสถานาร์มาอีแล้ว
"อึยๆ" นายเลียอันทำไมเนี้ย
"หยุเลือ แล้ว็ลบรอยไ"
"อ้อ เฮ้อ รู้สึเหมือนถููเรียวแรไปหมเลย"
"นั่พัแป๊บเียวเียว็ีเอแหละ"
"นี้เรนะ เธอรัผมไหม " ทำไมวนเ้าเรื่อนี้เนี้ย
"แหม่ โ่ริูไม่ออหรือไ "/ไปรัันอนไหน อนหื่น/
"็อยาฟัอ่ะ"
"เอ่อ"
"หา"
"เอ่อไร"
"ระ ปั// " ยัไม่ทันพูบ็มีเสียปีนัึ้นอย่าไรทิศทา ทำไม ปินที่เ้ามาเาะรู้สึไ้ เป็นไปไม่ไ้ เาหันไปมอเรนะ เธอ่อยร่วลพื้น
เารวบัวเธอไว้ เลือไหลทะลัออมา าหน้าอ
"เร นะ เรนะ ลืมาสิ เอ่ "เารู้สึถึเสียหัวใที่เ้นอย่าแผ่วเบา ึๆ.............ึ.........ึ....................................... ึ
"เอ่ เธอยัไม่บอรัันเลยนะ อย่าพึ่ายเ่ เรนะ "
เรนะไม่รอแน่ถึส่โรบาล ็ไม่รอระสุนฝัที่หัวใ
แ่เรนะอึโรเธอยัหายใแ่แผ่วมาๆ ผมไม่อยาเสียเธอไปเลย ทำไ ทำไ ทำไ
เรนะ
ันำลัะายหรอ เอ่ ยัไม่มีสามีเลย ะมาายอนนี้ไม่ไ้ โอ๊ยรู้สึเ็บหัวใมาๆ อ่า ภาพรหน้า
เลือนรามา เวล ทำไรเนี้ย ันเห็นเวล้มมาที่อัน รู้สึเ็บี๊ เหมือวามรู้สึถููเลือเลย
เวลไอ้บ้ายัะมีหน้ามาินเลืออีพารูไปโรบาลเ่ แู่าสภาพัวเอแล้วไม่น่ารอ ไม่รอเน่
เอาอึสุท้าย
"เวล" เสียรูเบาไ้ใเวละไ้ยินไหมเนี้ย
"เรนะ" ไ้ยิน้วย
"ันรันาย " โล่สบายใและ ะบอว่า ทนพิษบาแผลไม่ไหว ายีว่า อันท่ริวรายั้แ่โนยิและ
"เรนะ ผม็รัเธอ เรนะ เรนะ เรนะ "
............................... ึ.................................................................................. .................................................................... . . เรน้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
"เวล" เสียเรียแผ่วเบาานที่เาิว่าาย
"เรนะ"
"ันะบอว่า อย่าเสียในะ" เธอสูหายใ"รับปาันสิ"
"อืม"
เธอยิ้มบา ๆ แล้วหลับาล
"เรนะ เรนะ อย่าทิ้ผมไป"
"เอ่ บอว่าอย่าเสียใ " ยัไม่ายอีหรอ
เวลทำหน้าประหลาใ
"็นายร้อเสียัอ่ะ"
"ถ้าร้อัแล้วเธอื่นผมยอมร้อั่วีวิเลย"
"ิๆ เวล ลา่อน"
เรนะ เรนะ ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เว /พอเถอะ/
...................................................ผมะ่วยุให้ไ้ยาหยี.......................................
ไ้ไบอรัแล้วิ่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น