แด่...เธอคนดีของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น

ตอนที่ 1

                ร่างสองร่างตระกรองกอดสอดประสาน บรรเลงเพลงรักเป็นหนึ่งเดียวกัน บรรยากาศภายในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นไอของความร้อนแรง ก่อนที่ทั้งสองจะมุ่งสู่จุดหมายปลายฝัน

 
                “กรี๊ดดดดด!!!”

                เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ปลุกให้ร่างทั้งสองที่ตระกรองกอดกันอย่างสุขสมซุกซบกันภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่งัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงกลับอาการปวดหัวที่รุมเร้าตั้งแต่ลืมตา ก่อนที่จะปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างสีขาวบางเบาเข้ามาภายในห้องนอน

 “ฝ้าย” เสียงทุ้มนุ่มนวลที่แหบพร่าอย่างคนที่พึ่งตื่นนอน เอ่ยออกมาเพียงแผ่วเบาแต่ก็ดังพอที่จะให้คนที่ยืนกรีดร้องอยู่หน้าประตูได้ยิน

 “ทำไมเต้ทำกันฝ้ายอย่างนี้ ทำไม” เสียงแผ่วเบาของหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาคมเข้ม รับกับผมซอยสั้นไล่ระดับอย่างที่สมัยนิยม ที่กำลังยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่หน้าประตู ส่งสายตาตัดพ้อมาที่คนที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง

จะให้เธอคิดยังไงกับภาพที่เห็น ตั้งใจจะมาเซอไพรซชายหนุ่มแต่เธอกับเป็นคนที่เซอไพรซซะเอง พอกลับจากงานถ่ายแบบที่เชียงใหม่เธอก็จับเครื่องบินเที่ยวเช้าที่สุดเพื่อที่จะมามอนิ่งคิส แต่นี่หรอสิ่งที่เธอได้รับจากคนที่เธอรักเขามากที่สุด

ภาพที่เขากำลังตระกรองกอดผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนเตียง โดยร่างของทั้งสองคนเปลือยเปล่าจะให้เธอคิดยังไง  และร่างของฝ้ายก็หันหลังวิ่งกลับออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เร็วจนชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 “ฝ้าย” ร่างของชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงตะโกนเรียกออกไปสุดเสียง แต่ไม่ทันแล้วเมื่อฝ้ายวิ่งออกไปจากห้องของเข้าซะแล้ว

“โธ่เว่ย”

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ มันเกิดขึ้นได้ยัง เขาจำได้แต่ว่าเมื่อคืนทางสำนักพิมพ์จัดงานเลี้ยงแสดงความยินดีให้กับเขา ที่หนังสือติดอันดับหนังสือขายดีอันดับ 1 ทั้งๆ ที่หนังสือเล่มนี้เป็นผลงานชิ้นแรกของเขา งานเลี้ยงจัดขึ้นที่ผับเล็กๆ แห่งหนึ่งย่านทองหล่อ

บรรยากาศภายในงานเป็นไปอย่างสนุกสนาน เขาดื่มหนักกว่าทุกทีเพราะเนื่องจากวันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์และบรรยากาศโดยรอบที่ทำให้เขาคึกคักเป็นพิเศษ หลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ค่อยได้รู้แต่มันมึนงงสับสนไปหมดภาพทุกอย่างดูมันจะรางเลือน แล้วทำไมคนที่นอนอยู่ข้างๆ เขาถึงเป็น ‘น้องเมย์’ น้องนักเขียนหน้าใหม่ไฟแรงของสำนักพิมพ์

ทำไมถึงเป็นน้องเมย์และทำไมเธอถึงมานอนอยู่บนเตียงเดียวกับเขา

“ทำไม ทำไม ทำไม” มือทั้งสองข้างของเต้ตบลงบนที่นอนอย่างแรง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจกับผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างกาย ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางอยู่ปลายเตียงขึ้นมาพันรอบเอวอย่างลวกๆ และเดินออกไปให้พ้นจากบริเวณห้องนอนอย่างรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะปลายตาไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงเลยซักนิดเดียว

แม้ว่าเขาจะรู้คำตอบในคำถามที่เขาถามตัวเองอยู่แล้ว แต่เขาก็แอบหวังว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเขากับน้องเมย์

เปลือกตาของร่างบอบบางที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆ เปิดตาขึ้นมาหยดน้ำตาค่อยๆ รินไหลลงสองข้างแก้มของคนที่ทำเป็นนอนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่บนเตียง ตั้งแต่ที่พี่ฝ้ายแฟนพี่เต้เปิดประตู้เข้ามาจนพี่เต้เดินออกไป

ไม่มีแม้เศษเสียวสายตาที่เขาจะมองมาที่เธอ ไม่มีไม่มีเลย ไม่ควรเลยที่เธอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ รู้ทั้งรู้ว่าทุกสัมผัสเขาไม่เคยคิดถึงเธอ ถึงแม้ว่ารู้ทั้งรู้แต่ใจเจ้ากรรมกับอ่อนไหวไปกับทุกสัมผัสที่เขามีต่อเธอ ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเป็นสัมผัสจอมปลอม

แล้วต่อจากนี้เขาและเธอจะมองหน้ากันติดได้อย่างไร ความสัมพันธ์ของเขาและเธอมันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว พี่ชายที่แสนดีของเธอคนนี้คงไม่อยากเจอหน้าน้องสาวคนนี้อีกต่อไปแล้ว

ยิ่งคิดหยดน้ำตาก็เริ่มไหลรินลงมาอย่างไม่ขาดสาย สิ่งที่เธอควรจะทำตอนนี้ เธอควรจะลุกออกไปจากเตียงๆ นี้ได้แล้ว เตียงที่เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะสัมผัส ห้องที่เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้ามาด้วยซ้ำไป

คิดได้ดังนั้นร่างบอบบางของเมย์จึงค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง ตอนนี้เธอรู้สึกขยะแขยงต่อการกระทำของตัวเองสิ้นดี สายตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ บริเวณห้องนอนเพื่อที่จะมองหาเสื้อผ้าของเธอ ก็ต้องพบกับสภาพของห้องที่บ่งบอกว่าพึ่งผ่านเหตุการณ์อะไรมา ยิ่งเห็นก็ยิ่งตอกย้ำการกระทำที่ไม่หน้าให้อภัยของตัวเอง

เมย์ค่อยๆ เดินไปหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กระจัดกระจายอยู่รอบเตียงก่อนที่จะเดินเข้าไปภายในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนอย่างเงียบๆ เธอรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะได้ออกไปจากสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดไม่แม้แต่จะอาบน้ำชำระล้างร่างกายเธอทำเพียงแต่ล้างหน้าล้างตาและบ้วนปากเรียกสติให้กลับมาหาตัวเอง

เธอเฝ้าแต่ตอกย้ำตัวเองว่าเธอไม่สิทธิ์ไม่มีสิทธิ์อะไรแม้แต่จะอยู่ในห้องแห่งนี้ด้วยซ้ำไป หยดน้ำตาเอ่อท้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่เธอจะวักน้ำขึ้นมาปกปิด ให้น้ำตาไหลไปกับสายน้ำที่ไหลผ่านหน้าเธอ

หลังจากที่เมย์จัดการกับตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำมองหากระเป๋าถือเพื่อที่เธอจะได้รีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด หลังจากมองหากระเป๋าถือใบเล็กของเธอแล้วพบว่ามาถูกทิ้งไว้ที่โซฟาเล็กภายในมุมห้องนอนนั้นเองเธอก็เดินไปคว้ามันขึ้นมาแล้วรีบก้าวออกจากห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว

ขณะที่เมย์กำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนอน ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของคนที่อยู่อีกด้านหนึ่ง จึงทำให้เธอต้องเผชิญหน้ากลับพี่เต้อย่างที่เธอไม่ได้ทำใจมาก่อน

เธอคิดเพียงแต่ว่าเธอจะออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดเธอไม่คิดว่าพี่เต้จะยังอยู่ เธอนึกว่าพี่เต้จะออกไปตามพี่ฝ้าย แต่นี่เขายังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าเช็ดตัวเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายของเขาเอาไว้

คนทั้งสองยืนจ้องหน้ากันอยู่สักพักด้วยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ใครจะเป็นคนพูดก่อน มือไม้ดูเกะกะไปหมดไม่รู้ว่าควรจะจัดวางไว้ตรงไหน

 “พี่เต้ค่ะ” ในที่สุดเสียงหวานแผ่วเบาของเมย์ก็เป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน เธอพยายามสุดความสามารถที่จะไม่ให้เสียงสั่นไปตามแรงอารมณ์ของเธอในขณะนี้

“เรื่องที่ผ่านมาเมย์อยากให้พี่เต้ลืมมันซะ ไม่ต้องคิดว่าพี่เต้เป็นคนผิด ให้คิดซะว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน พอพี่เต้ตื่นขึ้นมาอีกวันหนึ่งทุกอย่างมันจะกลับมาเหมือนเดิมค่ะ ต่อแต่นี้เราจะเป็นแค่คนเคยรู้จักความสัมพันธ์ของเราจะเป็นเพียงแค่คนร่วม…อาชีพ” พูดจบร่างของเมย์ก็วิ่งแทรกตัวออกไปจากห้องและออกไปจากคอนโดของเขาอย่างรวดเร็ว

เต้กำลังยืนงงกับคำพูดทุกคำพูดที่น้องเมย์พูดกับเขา จะให้เขาลืมได้ยังไงในเมื่อทุกครั้งที่เขามองเห็นห้องนอนที่ยังคนมีร่องรอยของสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาระหว่างเขากับเธอ

เขาค่อยๆ เดินเข้าไปภายในห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนของตัวเองอย่างเชื่องช้า ก่อนที่จะเปิดน้ำให้ไหลมาตามฟักบัวเพื่อว่าสายน้ำเย็นจะช่วยเรียกสติของเขาให้กลับคืนมา

ไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ภายใต้สายน้ำเป็นเวลานานเท่าไหร่แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะเคลียทุกอย่างให้จบและลงตัวที่สุด เต้เอื้อมมือไปปิดน้ำและเดินออกมาจากห้องน้ำหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาแต่งตัว ก่อนที่จะเดินไปเก็บข้าวของที่ระเกะระกะภายในห้องนอน

เต้เดินมาที่เตียงนอนพร้อมกับหยิบผ้าห่มขึ้นมาเพื่อที่จะสะบัดก็ต้องนิ่งตะลึงต่อสิ่งที่เขาเห็นอยู่บนเตียง หยดเลือดเล็กๆ ที่เปื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอนเป็นหลักฐานที่ตอกย้ำให้เข้ามั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน และสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเขาก็คือเขาเป็นคนทำลายความบริสุทธิ์ของน้องเมย์...เขาเป็นผู้ทำลายน้องเมย์

หลังจากที่เก็บข้าวของภายในห้องนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้วเต้ก็เดินไปหยิบกุญแจรถก่อนที่จะตัดสินใจขับรถไปที่คอนโดของฝ้ายเพื่ออธิบายเรื่องราวทุกอย่างให้ฝ้ายเข้าใจ ยังไงฝ้ายก็เป็นคนที่เขาแคร์ที่สุด