SAIMAI

ลำดับตอนที่ #6 : ๖

 


[1อาทิตย์ก่อน]
"กรี๊ดดดดดดดดดดด...อะไรกันค่ะเนี่ยก็ไหนป้าสมรบอกนาห์ว่าจัดการแล้วไงไหนละที่จัดการ!!!"
ฮันนาห์วีนแตกแบบคุณหนูจอมเอาแต่ใจแต่ก็นะใครๆก็รู้ว่านานๆที่หรือสุดจะทนจริงๆฮันนาห์ถึงเป็นแบบนี้
เลยตะลึงกันเบาๆว่าเจ๊หมอนทอง[สมร]ทำอะไรผิด(?)

"อะ...อ่าเอ่อ..คุณหนูค่ะ..ป้าแค่เอาปลาร้ามากินในบ้านเองนะค่ะTOTคุณหนูอย่าว่าป้าเลยนะค่ะป้าขอ
แล้วป้าจะเอาไปทิ้งทั้งหมดเลยมีอยู่สิบโหลก็...ก็จะทิ้งค่ะคุณหนูTOT!!!"
หึมันไม่สายไปเหรอป้า...เทอนึกใจแบบก็บอกให้เอาออกไปตั้งสามเดือนกว่าแล้วนะป้าก็ยังจะ
ซื้อมาเพิ่มอีกโว๊ยกะจะกวนติงตี้กันเหรอไง!!!!

แต่แล้วจังหวะที่ฮันจะลงโทษป้าหมอนทองก็ดันเห็นสิ่งที่ไม่ควรรับรู้ซะได้

โผล่!!!แว๊บ!!!วึ๊บ!!วั๊บ!!!!วิ๊ว!!!!

ฮันเข่าอ่อนยวบทันทีที่เธอเห็นสิ่งนั้นเต็มสองตาก่อนที่ไหปลาร้าที่ถือจะล้นแตกส่งกลิ่นเหม็นเต็มรัก
ทำให้ฮันได้สติมาห้าสิบๆก่อนจะหันไปบอกป้าหมอนทองนิ่งๆ

"ฮัน....ไม่เอาเรื่องป้าแล้วค่ะ...จะกินอีกกี่โกดังก็ได้...แต่ถามจริง..ทำไมต้องขโมยปลาร้าที่บ้านคนตายด้วย...
ของฟรีไม่มีในโลกป้าจำไว้นะคะ"
ฮันเดินกลับไปแบบช็อคๆอ้อไม่ต้องงงสิ่งที่ฮันเห็นคือผู้หญิงที่โดดไหปลาร้าปักคาที่หัวลอยมาแล้วชี้หน้าป้าหมอนอย่างอาฆาต
ก่อนจะทำปากขมุบขมิบให้ฮันได้รู้ว่าช่วยเตือนป้าเส็งเคร็งนั้นที่เอิ่ม....ที่หลังถ้าจะมากรุณามาแบบดีๆเหอะย่ะ


บรู๊ววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!

"....สัพเพสัพะตาโอมจงไปโอมจงเงยมะรึกึ๊กกู้"เสียงสวดแปลกประหลาดที่ฉันได้ยินเป็นจำจากบ้านข้างๆแต่วั้นนี้
สวยโมโหสวยจะไม่ทนดอกจิก!!!!!!

ฉันปาไม้แขวนเสื้อสีดำมีกำหยีแบบโคตรแพง[แต่ฉันไม่แคร์หรอกจะขว้างอะทำไม]
แล้วล่อหน้าไปตะโกนด่ารัวๆ

"นี่คุณจะทำไรก็เกรงใจบ้างไรบ้างน่ะยะ!!!!แบบคนจะหลับจะนอนะเก็ทไม๊...เงียบถามไม่ตอบอีกเป็นใบ้ไง
เหอะอย่ามาแอ๊บเงียบที่ตอนเมื่อละ..อึ๊ก!!!!"
ฮันทรุดลงกับพื้นคล้ายมีคนมาทำของใส่ท้องเทอเพราะเมนเธอเพิ่งหมดไปเมื่อสองวันที่แล้ว....
จากนั้นไม่นานเธอก็ลุกขึ้นแบบคนไม่มีสติแล้วจับหน้าต่างคล้ายจะกนะโดดลงแต่...

.....................................

"อึก...ขะ...ของแค่นี้...มัน..มันทำไนฉันไม่ได้หรอกย่ะ!!!!!!"
เธอว่าจบก็โดดตรงไปยังบ้านนั้นด้วยวิชานินจากุ๊กไก่ที่ล่ำเรียนมาจากปรมาจาร์ย(?)
แล้วมองหาไอคนที่ทำคาถาเวรตะไลใส่เธอทันทีแต่สิงที่ได้ดันมีแค่ความว่างปล่าวไม่มีแม้แต่เหงา

"โถ่เว้ย.....ทำละหนีงั้นเหรอ...ได้มาเจอกันสักตั้งแสด"
ฮันพูดจบก็วิ่งหาทั่วบ้านแต่กลับไม่มี=o=....แล้วสุดท้ายก็ไม่เจอไรเลยนอกจากแผนที่บอกทางไปโรงเรียน
เอิ่ม....ไม่รู้จักแหะแต่เก็บไว้ดีกว่าคนร้ายมันต้องหวงมากเเน่ๆ[หวงมาแล้วจะเอาทิ้งเหรอย่ะ!!]

[๗วันผ่านไปแบบไม่อะไรเกืดขึ้น]

"อ๊ายยยยยยยยยยสวยไม่ทนละนะ....สมส่วน!!!!!"

"ครับคุณหนู."

"ไปเอาออดี้ลูกรักหนูมาหนูจะไปเที่ยวห้างพาราเซตามอล"
เธอพูดปดออกไปเพราะหากบอกว่าไปตามคนบ้ามาตบล้างน้ำมีหวังป๋าด่าลืมเกิดแน่!!

"ได้ครับ...แล้วบอกเสี่ยยังครับคุณหนู"
เเส่ไรแบบนี้นะสมส่วนโถ่!!...[เสียงในใจฮัน]แต่ที่จริงคือเธอกำลังดันกระพุ้งแก้มแบบกวนติงให้
แล้วปริปากตอบ

"บอกแล้วเส่!!!เอากุญเเจมา"
หลังจากที่ได้กุญแจเธอก็ตรงดิ่งไปตามแผนที่แต่ทำไมยิ่งขับยิ่งมีแต่ป่ารก....ให้ตายสิเบเบ้

[3ชม.ผ่านไป]

เอี๊ยดดดดดดดดดด!!!!!!!!!

รถของฮันดริปแบบ360องศาก่อนจะจอดนิ่งหน้าโรงเรียน(?)หลังใหญ่แบบเอ่อใหญ่มากๆๆจริงๆ//เงิบไปแล้ว

มันมากบดานที่นี้งั้นเหรอหึๆๆสักวันได้เจอกันแน่นึกจบเธอก็ตรงดิ่งไปกรอกใบสมัครทันทีแล้วภาวนาให้เจอไอโรคจิตไวๆๆ