ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [[บทนำ]]
บทนำ
"ป๊า ม๊า..." ฉันตะโกนเข้าไปในบ้านที่เงียบสงัด ฉันมั่นใจนะว่าฉันไม่ได้มาผิดบ้านน่ะ-0-" แต่แบบนี้มันเงียบไปแล้ว ป๊ากับม๊าไปไหนกันแน่ละเนี่ย ลองเข้าไปดูเลยล่ะกัน
แอดดด....(เปิดประตู)
"ป๊า ม๊า"เรียกอีกครั้งให้แน่ใจว่าไม่มีคนอยู่จริงๆและเสียงที่ตอบมาก็คือความเงียบ เงียบแบบได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองเลยล่ะ ฉันค่อยๆเดินย่องๆเข้าไปในบ้านและค่อยๆเปิดไฟทีละดวงๆ.... บ้านไม่มีใครอยู่จริงๆด้วย ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยหน่าย
"แง๊วววววว"
"กรี๊ดดดดด"ตายแล้วววววว ฉันนั่งทับหางเจ้าสีหมอกแมวน้อยของฉัน แงงง "สีหมอกกก แม่ขอโทษษษษTTOTT"
ฉันก้มหัวหงึกๆให้เจ้าแมวแสนรัก แต่ตามความจิงฉันก็ไม่ผิดนะ ก็สีหมอกมันตัวสีเทาเหมือนหมอนที่อิงหลังนี่นา แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เจ้าสีหมอกก็เป็นเพื่อนแก้ความเหงาความกลัวได้ดีที่สุดแล้ว ต้องง้อมันไว้T^T
"สีหมอกรู้ไหมป๊า ม๊าไปไหน?"ฉันถามมัน(ทำเหมือนมันจะฟังรู้เรื่อง) แต่เจ้าแมวแสนรักกลับสะบัดหน้าแล้วล้มตัวนอนอย่างเริ่มเชิด เออไม่ถงไม่ถามล่ะหาเองก็ได้- - ฉันค่อยเดินสำรวจนู่นนี่นั่น....
.........จนพบจดหมายใบหนึ่ง
'ถึง มายฮันนี่ ที่รักของป๊าและม๊า :))
เนื่องด้วยป๊าและม๊าได้โอกาศหยุดยาวววววว ถึงสามเดือนเพื่อไปพักผ่อน ดังนั้นป๊าและม๊าก็กะว่าจะไปตั้งหลักปักฐานกันที่ฮาวาย ลูกป๊ากับม๊าเก่งอยู่แล้วดูแลตัวเองตลอดสามเดือนได้สบายๆเนอะลูกเนอะ^3^ ม๊าใส่เงินไว้ในบัตรเครดิตแล้วนะ ความจริงป๊ากับม๊าไม่อยากทิ้งลูกไว้คนเดียวหรอก ดังนั้นลูกต้องดูแลน้องชายตัวดีของลูกที่จะกลับจากอังกฤษมาในอีกสองวันข้างหน้านี้ด้วยนะจ๊ะ ม๊ากับป๊าไม่อยากไปหรอกลูกแต่วันหยุดมีน้อยกว่าป๊ากะม๊าจะลางานได้ก็ตั้งนมนาน ดังนั้นดูแลตัวเองให้ดีนะจ๊ะ จุบุๆ
ป.ล.เรื่องไม่ถึงชีวิตอย่าโทรมารบกวนนะจ๊ะ^^
รักอย่างสูง ป๊า - ม๊า'
เฮ้ยยยยย นี่มันอะไรกัน!!! สามเดือนด้วยตัวคนเดียวกับน้องชายเนี่ยนะแล้วไอ้คนไม่เอาอ่าวอย่างฉันจะทำอะไรได้ละเนี่ย แต่น้องชายที่น่ารักของฉันต้องทำได้แน่ ไม่ได้เจอกันตั้งนานพี่คิดถึงจังเลย คิๆๆ>3< มีต้องชายแบบนี้ก็น่าจะโอเคล่ะมั๊งนะ
.............แต่ว่า 'เรื่องไม่ถึงชีวิตอย่าโทรมารบกานนะจ๊ะ^^' คำแบบนี้ฟังแล้วมันติดๆยังไงชอบกลแฮะ= =
...................................................................................................................................................................
"ป๊า ม๊า..." ฉันตะโกนเข้าไปในบ้านที่เงียบสงัด ฉันมั่นใจนะว่าฉันไม่ได้มาผิดบ้านน่ะ-0-" แต่แบบนี้มันเงียบไปแล้ว ป๊ากับม๊าไปไหนกันแน่ละเนี่ย ลองเข้าไปดูเลยล่ะกัน
แอดดด....(เปิดประตู)
"ป๊า ม๊า"เรียกอีกครั้งให้แน่ใจว่าไม่มีคนอยู่จริงๆและเสียงที่ตอบมาก็คือความเงียบ เงียบแบบได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองเลยล่ะ ฉันค่อยๆเดินย่องๆเข้าไปในบ้านและค่อยๆเปิดไฟทีละดวงๆ.... บ้านไม่มีใครอยู่จริงๆด้วย ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยหน่าย
"แง๊วววววว"
"กรี๊ดดดดด"ตายแล้วววววว ฉันนั่งทับหางเจ้าสีหมอกแมวน้อยของฉัน แงงง "สีหมอกกก แม่ขอโทษษษษTTOTT"
ฉันก้มหัวหงึกๆให้เจ้าแมวแสนรัก แต่ตามความจิงฉันก็ไม่ผิดนะ ก็สีหมอกมันตัวสีเทาเหมือนหมอนที่อิงหลังนี่นา แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เจ้าสีหมอกก็เป็นเพื่อนแก้ความเหงาความกลัวได้ดีที่สุดแล้ว ต้องง้อมันไว้T^T
"สีหมอกรู้ไหมป๊า ม๊าไปไหน?"ฉันถามมัน(ทำเหมือนมันจะฟังรู้เรื่อง) แต่เจ้าแมวแสนรักกลับสะบัดหน้าแล้วล้มตัวนอนอย่างเริ่มเชิด เออไม่ถงไม่ถามล่ะหาเองก็ได้- - ฉันค่อยเดินสำรวจนู่นนี่นั่น....
.........จนพบจดหมายใบหนึ่ง
'ถึง มายฮันนี่ ที่รักของป๊าและม๊า :))
เนื่องด้วยป๊าและม๊าได้โอกาศหยุดยาวววววว ถึงสามเดือนเพื่อไปพักผ่อน ดังนั้นป๊าและม๊าก็กะว่าจะไปตั้งหลักปักฐานกันที่ฮาวาย ลูกป๊ากับม๊าเก่งอยู่แล้วดูแลตัวเองตลอดสามเดือนได้สบายๆเนอะลูกเนอะ^3^ ม๊าใส่เงินไว้ในบัตรเครดิตแล้วนะ ความจริงป๊ากับม๊าไม่อยากทิ้งลูกไว้คนเดียวหรอก ดังนั้นลูกต้องดูแลน้องชายตัวดีของลูกที่จะกลับจากอังกฤษมาในอีกสองวันข้างหน้านี้ด้วยนะจ๊ะ ม๊ากับป๊าไม่อยากไปหรอกลูกแต่วันหยุดมีน้อยกว่าป๊ากะม๊าจะลางานได้ก็ตั้งนมนาน ดังนั้นดูแลตัวเองให้ดีนะจ๊ะ จุบุๆ
ป.ล.เรื่องไม่ถึงชีวิตอย่าโทรมารบกวนนะจ๊ะ^^
รักอย่างสูง ป๊า - ม๊า'
เฮ้ยยยยย นี่มันอะไรกัน!!! สามเดือนด้วยตัวคนเดียวกับน้องชายเนี่ยนะแล้วไอ้คนไม่เอาอ่าวอย่างฉันจะทำอะไรได้ละเนี่ย แต่น้องชายที่น่ารักของฉันต้องทำได้แน่ ไม่ได้เจอกันตั้งนานพี่คิดถึงจังเลย คิๆๆ>3< มีต้องชายแบบนี้ก็น่าจะโอเคล่ะมั๊งนะ
.............แต่ว่า 'เรื่องไม่ถึงชีวิตอย่าโทรมารบกานนะจ๊ะ^^' คำแบบนี้ฟังแล้วมันติดๆยังไงชอบกลแฮะ= =
...................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น