เมื่อรักทักทาย (the end)

ตอนที่ 41 : นอกรอบ : ขอโทษคุณ prince

 

ความคิดเห็นที่ 6810

เมื่อรัยไรเตอร์จะมาอัพน้า?
รอมาเป็นสัปดาห์...แล้วก็ต้องรออีก รออีก แล้วก็รออีก รอ!! มีแต่คำว่า "รอ" จริงๆๆ!!
ไม่รู้ว่า ไรเตอร์เคยเหนื่อยกับการ "รอ" บ้างรึป่าว? จึงมาลงที่รัดเดอร์เนี่ย!!
ไรเตอร์ไม่คิดจะง้อรีดเดอร์บ้างเลยหรอ ถ้าไม่มีรีดเดอร์ ก็ไม่มีคนอ่านนะ พูดเรื่องจริง!
เหมือนรีดเดอร์ทุกคนพยายามตามหาไรเตอร์ อย่างมีความหวัง แต่ดูเหมือนไรเตอร์ไม่เคยแคร์กะความรู้สึกของรีดเดอร์เลยจิงๆ

Name : prince [ IP : 110.168.201.244 ]
Email / Msn: -
วันที่: 17 พฤษภาคม 2554 / 18:50

คุณ prince คะ แก้วพยายามเข้าใจนักอ่านทุกคนนะ แก้วเคยรอคอยมาหลายอย่างค่ะ เข้าใจคำว่ารอคอยเป็นอย่างดี เคยนั่งรอเพื่อนเป็นครึ่งค่อนวันทั้งที่นัดเวลากันดิบดี อย่างง่ายๆ เลย ตอนนี้แก้วก็รอคอยดูปกหนังสือนิยายเล่มใหม่ รอว่าเมื่อไหร่สำนักพิมพ์จะส่งเมลมาแจ้งข่าวความคืบหน้า รอว่าเมื่อไหร่งานเขียนที่ส่งไปจะได้ตีพิมพ์ออกมาสักที ในการรอคอยทุกอย่างแก้วพยายามรอคอยอย่างใจเย็นที่สุด และรออย่างมีหวัง

แต่ก็อยากให้นักอ่านเข้าใจถึงคนเขียนนิยายด้วย ไม่ใช่ดีดนิ้วเปาะแล้วจะได้มาปั๊บเหมือนเล่นกล แก้วบอกอยู่เสมอว่า เขียนได้ก็อัพ ได้เท่าไหร่อัพเท่านั้น สมองไม่ใช่จะไหลลื่นได้ทุกวี่วันนะคะ บางวันก็เขียนได้ดีเหมือนน้ำประปาในกรุงเทพฯ บางวันก็ติดๆ ขัดๆ เขียนได้มั่งไม่ได้มั่งเหมือนน้ำประปาบ้านนอก บางวันแก้วนั่งจ้องหน้าจอขาวๆ โดยไม่ได้อะไรทั้งวันยังเคยเลย

ถ้าคุณเขียนนิยาย คุณจะรู้...


ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ตามอ่านนิยายของแก้วนะคะ ทั้งคุณ prince ด้วย ขอบคุณที่ชอบและเชียร์ค่ะ

โอ๊ะโอ่ !!! มีการเข้าใจผิดกันใหญ่โตมโหฬาร

ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าที่เขียนชี้แจงไปนั้นไม่ได้มีความน้อยใจเลยนะ แค่อยากชี้แจงให้คุณ prince เข้าใจ ตอนอ่านคอมเม้นต์นั้นแก้วนึกภาพเห็นคนคนหนึ่งที่นั่งคลิกหน้าจอเพื่อจะเข้ามาอ่านนิยาย แต่คลิกๆๆๆๆ คลิกเท่าไหร่ก็ยังอยู่ที่เดิม เนื้อหาขยับเขยื้อนคืบหน้า ก็เห็นใจนะ แก้วเคยรอไอ้พวกแบบนี้เหมือนกัน ตอนนั้นรอคอมเม้นต์ตอบจากใครบางคน เราทิ้งข้อความไว้ คุยไปสารพัดเรื่อง รออ่านคอมเม้นต์ตอบจากเขา เขาก็ไม่มาสักที รอจนแบบว่าน้อยใจ หงุดหงิด คิดมาก เราไม่สำคัญใช่มั้ย ไม่คิดสนใจเราเลยใช่มั้ย ใช่ซี้...เรามันไร้สาระ ข้อความของเรามันปัญญาอ่อน ใครจะไปอยากอ่านอยากสนใจ ต่อไปอย่าหวังว่าเราจะมาคุยด้วยอีกนะ เขย่าคอมพ์ไปสองสามทีแล้วไปนั่งตีอกชกหัวตัวเอง พออีกวันเห็นคอมเม้นต์ตอบมายาวเฟื้อยเป็นหน้ากระดาษ โอ้ย...ดีใจแทบตาย เขย่าคอมพ์ไปอีกสองสามทีระบายความดีใจ อ่านจบปุ๊บรีบตอบกลับปั๊บ (ทั้งๆ ที่ก็คิดไว้แล้วนะว่าจะไม่มาคุยด้วยอีก)

ที่เล่ามานี่ก็อยากจะบอกว่า แก้วเข้าใจอารมณ์คุณ prince ขณะนั้นค่ะ

ขอบคุณคุณ prince ที่ตอบข้อความนี้กลับมา (ขอบอกว่า ปริ๊น นายแมนมาก! ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^^)

ความคิดเห็นที่ 6900 (จากตอนที่ 41)

คือ...ผมเข้ามาขอโทษไรเตอร์และรีดเดอร์ทุกท่าน ไม่คิดว่าการเมนท์ครั้งนี้จะเป็นเรื่องใหญ่โตซึ่งปกติผมไม่ค่อยเมนท์ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของนิยายที่ผมอ่าน ไม่อยากบอกว่าผมติดเพราะน้องสาวผมอ่านตอนกลับไปอยู่ที่บ้าน เมื่อกลับมามหาลัยจึงต้องมาตามอ่าน ตัวผมเองไม่มีคำแก้ตัวใดๆ นอกจากยอมรับตรงๆว่าตนเองเป็นคนพูดตรงและอารมณ์ร้อน และการต้องมาเสียเงินเข้าร้านเน็ตเพื่อรอการอัพนิยายจากไรเตอร์แทบทุกวัน นั่นทำให้ผมหงุดหงิดและไม่ได้ดั่งใจเท่านั้นเอง ขอโทษคับ!

Name : prince [ IP : 110.169.39.186 ]
Email / Msn: -
วันที่: 17 พฤษภาคม 2554 / 22:23

แก้วเข้ามาอ่านคอมเม้นต์อื่นๆ ยังนึกหวั่นเลยว่า ถ้าคุณได้อ่านจะเสียความรู้สึกจนเลิกตามพี่ริตกับหนูเทียนไปเลยหรือเปล่า ขอโทษด้วยนะคะที่แก้วทำให้คุณโดนต่อว่าไปไม่น้อยเหมือนกัน อันที่จริงที่เปิดเพจใหม่อธิบายนั้นจุดประสงค์จริงๆ ไม่ได้ต้องการแค่อธิบายคุณเท่านั้น แต่อยากให้นักอ่านท่านอื่นรับรู้โดยทั่วถึงกัน ใครที่เปิดหน้านิยายมาแล้วยังไม่เห็นแก้วอัพ ก็จะได้เข้าใจตามนี้

อันนี้ก็ต้องยอมรับตามตรงว่า บางครั้งแก้วก็มีแอบน้อยใจเหมือนกัน (แต่ไม่ใช่จากคอมเม้นต์ของคุณ prince นะ) เป็นช่วงอัพนิยายก่อนอัพบ้าน ตอนนั้นจำได้ว่าแก้วเร่งเขียนมาก แต่พออัพปุ๊บก็มีคนขอยิกๆ มาอีก บางทีอัพตอนเช้า แล้วมาอัพตอนเย็นอีกรอบ พอดึกก็มีคนมาทวงอีกแล้ว พอรอบดึกแก้วไม่อัพก็มาบ่นน้อยใจว่าแก้วทิ้งนักอ่าน ตอนนั้นน่ะอยากตะโกนถามมากเลยว่า “คุณคะ คุณไม่คิดจะให้อิชั้นได้นอนพักบ้างหรือไงคะ ไม่ใช่วัวใช่ควายนะจะได้ทนทายาด ไม่ได้อิ่มทิพย์นะ จะได้ไม่ต้องกินไม่ต้องนอน” แก้วรู้สึกเหมือนนักอ่านเป็นเจ้านาย แล้วแก้วเป็นนางทาสยังไงก็ไม่รู้สิ ตอนแก้วอัพนิยายอยู่ช่วงนั้น โพสต์เสร็จถ้ามีใครสักคนอ่านจบแล้วบอกว่า “ขอบใจนะ ที่มาอัพให้อ่าน อนุญาตให้พักได้หนึ่งวัน” แก้วล่ะอยากจะคุกเข่าคำนับให้สักโป้กเลยเชียว

แต่วันนึงมีคอมเม้นต์นึงโผล่มาจากคุณ Bai บอกว่า “มีอะไรก็บอกกันบ้างนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว อย่าปากหนักเหมือนพี่ทุย” แทบจะหัวเราะให้ลั่นบ้านเลย แหม...ไม่รู้ว่ามารู้ใจแก้วได้ยังไง สงสัยจะนั่งวิปัสสนากรรมฐานมาอ่านใจกันแน่เลย

เปอร์เซ็นต์ใหม่รอไปก่อนเน้อ จะมาเย็นๆ ค่ำๆ ค่ะ ตอนนี้ในสมองแก้วมีก๊อกน้ำอยู่สองหัว หัวแรกประทับตรา ‘เมืองกรุง’ อีกหัวประทับตรา ‘บ้านนอก’ ก๊อกน้ำสองหัวนี้สลับที่กันเสมอ และตอนเปิดก๊อกแก้วหลับตาเปิด ถ้าวันไหนดวงดีเปิดก๊อกออกมาน้ำก็ไหลซู่ แต่ถ้าวันไหนดวงจู๋ก็แค่หยดตึ๋งๆ วันนี้ยังไม่รู้ว่าดวงจะจู๋หรือดวงจะดี ^_^

(ใครอยู่บ้านนอก เคยหงุดหงิดกับน้ำประปาบ้างมั้ย บ้านแก้วนะ เปิดก๊อกทีแทบจะหยุดหายใจ ลุ้นกันตัวโก่ง มีอยู่ครั้ง เปิดปุ๊บก๊อกสั่นฮักๆๆๆๆ หยั่งกะเจ้าเข้า แล้วน้ำก็ไหลซู่ ซู่ คนเปิดไม่ทันหุบยิ้ม  เสียงในก๊อกดังแค่กๆ หัวก๊อกชักกระตุกไปสองที แล้วขาดใจไปเลย)