จอมรักจอมใจ (the end)
ตอนที่ 12 : บทที่ ๑๑ รอยรัก
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
นิยาย Dek-D
App ที่จะทำให้คุณอ่านนิยายจนวางมือถือไม่ลง!
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้ที่
กรณีที่ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานที่แต่งโดยผู้ลงผลงานเอง ลิขสิทธิ์ของผลงานนี้จะ เป็นของผู้ลงผลงานโดยตรง ห้ามมิให้คัดลอก ทำซ้ำ เผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาต จากผู้ลงผลงาน
กรณีที่ผลงานชิ้นนี้กระทำการคัดลอก ทำซ้ำ มาจากผลงานของบุคคลอื่นๆ ผู้ลง ผลงานจะต้องทำการอ้างอิงอย่างเหมาะสม และต้องรับผิดชอบเรื่องการจัดการ ลิขสิทธิ์แต่เพียงผู้เดียว
ข้อความและรูปภาพที่ปรากฏอยู่ในผลงานที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการส่งเข้าระบบ โดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่งเด็กดีดอทคอมมิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น ผู้ใดพบเห็นการลงผลงานละเมิดลิขสิทธิ์ หรือ ไม่เหมาะสมโปรดแจ้งผู้ดูแลระบบเพื่อดำเนินการทันที Email: contact(at)dek-d.com ( ทุกวัน 24 ชม ) หรือ Tel: 0-2860-1142 ( จ-ศ 0900-1800 )
5555
หลงเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกมาจนถึงตอนนี้การเปิดเรื่องและเนื้อหาน่าสนใจและน่าติดตามมากค่ะ
แต่มารู้สึกขัดกับความรู้สึกนิดหน่อยที่ตอนนี้
ต้องขออนุญาติออกตัวก่อนว่าไม่ได้เก่งกาจหรือเป็นผู้เชี่ยวชาญมาจากไหน
แต่ในฐานะคนอ่านคนหนึ่ง รู้สึกได้ถึงตอนนี้ว่า ความรู้สึกของจอมใจดูจะไม่ได้รับการถ่ายทอดออกมาเท่าที่ควรเลย
การที่ผู้หญิงเราสูญเสียสิ่งมีค่าให้ใครคนหนึ่งไป โดยที่ไม่ได้รักใคร่นั้น(แม้จะมีความรู้สึกพิเศษบางอย่างก่อนหน้าก็เถอะ) ผู้หญิงเราน่าจะมีความรู้สึกที่เศร้าและเสียใจมากกว่านี้นะคะ
จริงอยู่ที่ทั้งสองคนได้จดทะเบียนและผู้ใหญ่รับรู้แล้ว และทั้งหมดเป็นสิ่งที่คุณย่าอยากให้เป็น แต่ในความรูสึกของลูกผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะมีโหมดที่มันเสียใจกับสิ่งที่สูญเสียไปบ้างแหละ ว่าไหมคะ??
แต่เท่าที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ไรท์เตอร์กลับเน้นไปที่ความรู้สึกของผู้ชายมากกว่าไม่ค่อยได้ถ่ายทอดความรู้สึกของลูกผู้หญิงที่ต้องสูญเสียออกมาเลย เลยคิดว่ามันดูจะแปลกๆไปนะคะ ความรู้สึกของจอมใจน่าจะได้รับการใส่ใจและถ่ายทอดออกมาให้มากกว่านี้ให้คนอ่านได้เข้าถึงและรับรู้ถึงความเสียใจที่จอมใจได้เจออีกนิด ว่าไหมคะ??
นี่เป็นเพียงความเห็นและความรู้สึกเล็กน้อยของคนอ่านนะคะ (ไม่รู้จะมากไปหรือเปล่า?? แต่ยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะหากดิฉันแสดงข้อคิดเห็นที่ไม่เหมาะสม)
ไรท์เตอร์มีความสามารถอยู่แล้วค่ะที่ทำให้คนอ่านเข้าถึงตัวละครได้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ จะอ่านจนจบแน่นอน
ขอบคุณที่เปิดโอกาสให้แสดงความคิดเห็น(ที่มากมายเหลือเกิน)ค่ะ
คุณไท ติดน้องจอม งอมเเงม
อุอุอุ
นอนห้องเดียวกันเลยดีไหม..จะได้ไม่มาเคาะ..อิอิ
ย้ายไปนอนห้องเดียวกันเถอะ อิอิ
พ่อ พระ เอก
พระเอกเราป่านนั้นบอกว่าทนๆๆไป
เยย....
ไม่ท้งก้อไม่รุ้จะว่าไงแล้วละค่ะ ฮ่า ๆๆๆ
อร๊ายยยยยย!!!!
พระเอกน่าจะย้ายไปอยู่ห้องเดียวกันเลยก็ได้น่ะ
ขอบคุณค่ะ
มาอัพเร็ว ๆ นะจ๊ะ คอนลุ้นเอาใจช่วยนางเอกของเราอยู่
Thank You
แล้วทำไมไม่ให้น้องเค้าย้ายเข้าไปนอนในห้องคุณพี่เสียเลยล่ะคะ
ไหนๆ ก็จดทะเบียนสมรสกับแล้ว เค้าก็เป็นเมียพี่ตามกฏหมายแล้วด้วย
จะไปเสียเวลาเดินไปเดินกลับ มาเที่ยวเคาะห้องชาวบ้านดึกๆดื่นๆทำไม้..คะ
สู้เปิดประคูเข้าไปแล้วเจอเลยไม่ดีกว่าหรือคะ อิอิ..
หรือว่าพี่ไทจะย้ายมาอยู่ห้องน้องจอมล่ะคะ
เพราะที่นอนพีก็คงเย็นชืดไปแล้ว เนื่องจากพี่ไม่นอน
อ่านะ.อย่าทำความลำบากให้แม่อุไรแกต้องซักผ้าปูหลายผื่นเลยค้าพี่
ย้ายเหอะ....อิอิ
ว่าแต่..พี่แก้วขา...ตอนพี่ไทแกบุกเข้าห้องน้องจอมทีไรเนี่ย
น้องจอมต้องมีอันพูดไม่ออกซะทุกทีไปเลยเหรอคะ
มิ้งว่า..ให้น้องจอมแกตอบโค้หน่อยเหอะค่ะ
เด๋วพี่ไทแกจะนึกว่าแกได้เมียเป็นคนใบ้นะต้าาาา 555+
อยากเห็นน้องจอมโต้พี่ไทแบบให้พี่ไทจุกบ้างเหมือนกัน
จะได้ม้ายยยยยค้าาา พลีสสสสส
เฮียไทแกไม่สนแล้ว ข้าวไม่ต้องกินยังได้เลยเนอะ เนอะ