ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ดวงหน้าของเขาฟุบซบลงซอกคอขาวนวล
แรงหายใจยังหอบหนัก และร่างกายท่อนล่างยังขยับเคลื่อนไหว
เหมือนไม่อยากอำลาจากความรู้สึกนั้น นานครู่หนึ่งจึงเริ่มสงบ พลิกกายลงด้านข้างแต่ยังดึงหล่อนไปรัดแน่น
ประพรมรอยจูบบางเบาไปตามแนวบ่า พวงแก้ม พึมพำแผ่วพร่าเหมือนไม่ใช่เขา
“ทำไมต้องไป...หือ?...ทำไมต้องไป...ทำไม...”
เขาหลับไปแล้ว
แต่หล่อนยังนอนลืมตาโพลงในอ้อมแขนอ้อมขาที่แน่นหนาแข็งแรง วับโหวงในใจยิ่งกว่าตอนไม่มีเขาอยู่ร่วมเตียง
เพราะมันยิ่งตอกย้ำ ว่าบทรักเร่าร้อนรัญจวนที่เพิ่งผ่านพ้นไปนั้น เป็นบทรักบทสุดท้าย
อ้อมกอดสุดท้าย กับค่ำคืนสุดท้าย...
อย่างห้ามไม่อยู่
หญิงสาวสะอึกอื้นออกมาเบาๆ น้ำตาไหลพราก เบียดร่างเข้าซุกโอบกอดเรือนกายกำยำอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำบ่อยนัก
หล่อนอาลัย...บาลียอมรับอย่างไม่อาย
จะรักหรือไม่รัก
จะได้มาอยู่ที่นี่ด้วยเหตุผลกลใด สถานะไหน แต่เขาก็เป็นสามี นอนร่วมเตียง
ร่วมรสสวาทกันมาตั้งเกือบสองปี เป็นสามีคนเดียวของหล่อน...แม้ไม่อยากยอมรับ
แต่มันเป็นความจริงว่าหล่อนอาวรณ์...
...หล่อนเหมือนดอกไม้ที่ถูกเร่งให้เบ่งบาน อาจไม่หอมชื่น แต่มีความงามอยู่ในตัว...
คำเตือน
1.นิยายเรื่องนี้ไม่มีน้ำตาล
2.นี่ไม่ใช่นิยายรัก แต่เป็นนิยายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง
ใครที่ชื่นชอบความหวานคิดให้ดีก่อนอ่านค่ะ เราเตือนคุณแล้ว
สำหรับท่านที่สนใจพระเอก ห่ามๆ เถื่อนๆ แบบพ่ออัตนัย นายเหมืองภูไทจาก "จอมรักจอมใจ" มีความคล้ายคลึงกันพอสมควรเลยค่ะ
นิยายแนวดราม่า เรื่องนี้ยินดีนำเสนอค่ะ
แนวโรแมนติกคอเมดี้ บ้านทุ่งโรแมนติก อบอุ่น ละมุนละไม
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย