FM. LOVE SONG คลื่นรักหัวใจเลิฟ

ลำดับตอนที่ #1 : lovesong number1

                                                                             1  

                                              

“หวัดดีคัฟทุกคน(^_^) มาพบกับผมอีกแล้วนะครับ ดีเจ . โอม ของคลื่น88เศษ1ส่วน2.xx.F.m.

นะครับวันนี้ฝนยังคงตกรักษาสุขภาพให้ดีนะครับ- 0 –จะได้ไม่นอนซมอยู่บ้านเปล่าเปลี่ยวเอกา-_-;;

ฮะฮะ^O^ เอาละครับวันนี้เราจะมาเช็คเล็ทติ้งประจำวันนี้กับอันดับ( o_o)?ที่ 5..”



           เสียงที่มาตามสายของผู้ชายที่กำลังพูดสนุก-_-ที่ออกมาจากวิทยุอย่างไม่หยุดหย่อน  

และมันเกิดอะไรบางอย่างกับตัวฉันที่น่ารักคนนี้-_-(ไม่ทิ้งลายเลยนะ) และพวกเพื่อนเลิฟ-_-ของฉันมันบอกว่าฉันบ้าาาาาาาาา !!!!!!!!~ให้ไปพบจิตแพทย์ในเร็ววัน เพราะ ฉันแค่ไปชอบไอ้ดีเจที่ไม่เคยเห็นหน้าคล่าตา

แค่นี้เอง

            

            เคยได้ยินว่าคารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรองมั้ยละ -_-“”นั้นแหละฉันอยู่ในกลุ่มคน

(-,.-)พวกนั้น หละ ทำไมมันผิดตรงไหนกัน ขณะที่ฉันกำลังกลิ้งตัวไปมาอยู่บนที่นอน(-_-)

น้องชายอันหล่อเหลาของฉัน ชั้นม.4ของฉันเข้ามาในห้องก่อนที่จะตรงไปที่วิทยุแล้ว…



ฟึบ!ซ่า~



“ไอปาย!แกแก!เปลี่ยนคลื่นวิทยุทำไม-_-^^^”



“ก็เจ๊ไม่ฟัง นี่นะผมจะฟังมั้งอ่ะ- o -”



“แกก้อไปฟังวิทยุห้องแกเซ่!ฉันจะฟังดีเจฉันอ่ะ!!-o-^^”



“ก้อวิทยุห้องเจ๊มัน-_-ดีสุดในบ้าน ผมมันคนขี้ฟ้องนะจะบอกให้จะฟ้องว่าเมื่อวานนี้เจ๊ไป

-_-^^เที่ยวที่สยามไม่ยอมบอกพ่อ  เจ๊ตายแน่แน่-_-”



        ฉันต้องยอมมันอีกจนได้น้องเวรตะไลฮือๆT_T ฉันมองมันกำลังเปลี่ยนคลื่นอย่างเมามันให้

หาสถานีที่มันต้องการให้เจอ*-_-* ก่อนจะแสยะยิ้มมาให้ฉัน



“เฮ้ย อย่ามองผมด้วยสายตางั้นนะออกไปเซ่(-_-+)”



        ปายมองฉันด้วยสายตาจิกแทง -_-นี่มันห้องฉันนะเฟ้ย -_-^^^เดี๋ยวก้อได้เตะโด่งออกไปหรอก

(ถ้ามันไม่ติดเรื่องหนีไปเที่ยวสยามละก็นะ-_-) เฮ่ย แกมีดีแต่หน้าตาแหละไอ้น้องเฮงซวย

โฮ~ดีเจโอมที่รักหัวใจน้อยน้อยของฉันอยู่กับคุณนะคะแม้มีอุปสรรถขวากหนามอันใหญ่โตขวางไว้(อะ..อ้วกกก!!!)  

      

}วันจันทร์ที่หน้ากลัวก็มาถึง(สำหรับนางเอกของเรา)-_-



“นี่ไอ้ลูกเฮงซวยแกจะนอนเป็นหมีจำศีลงี้ตลอดไปใช่ไหม -_-^^^หา!!!!~”



เสียงแม้ผู้แสนประเสริฐเรียกฉันขึ้นมาจากฤดูจำศีล=_=



“อื้ออ๋า แม่สุดสวยของปอยวันนี้แม่ช่างสวยอะไรอย่างงี้จ๊ะ -_-ปอยปะ..ปวดหัวอ๊ากกกก-_-”



“แกจะไม่ไปเรียนใช่ไหม-_-^^^”



      ฉันเหลือบมองเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมาบนใบหน้า และห้านาทีต่อมาฉันกำลังเดินอยู่หน้าบ้าน-_-

ด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกใดใด-_-

     ผ่านไปประมาณ 20 นาที-_-ฉันก็มาถึงโรงเรียนได้โดยใช้เท้าของตัวเองลากมันมาถึงทีนี่ได้ ส่วoปาย-_-

น้องชายอันอัปลักษณ์ของฉันก็มาถึงโรงเรียนก่อนฉันโดยอยู่ท่ามกลางสาวสาวแฟนคลับอย่างหน้าอิจฉาตาร้อน-_-^^^



“ไงจ๊ะปอย^o^”



“อย่าเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงเลี่ยนๆ-_-อย่างนี้ของเธออีกนะ เบส มันทำให้ฉันขย้อนของอาหารเช้าออกมา-_-”



“ก็ได้ -_-^^ไอ้บ้าแต่ นี่แกไปดูพี่วิทย์เล่นบาสกันเหอะนะนะ-_-”



“หัวใจด้วยนี้ของฉันให้โอมคนเดียว-_- และพี่อะไรนะวัดเหรออะไรก็ช่างเหอะ-_- เค้าไม่ได้เกี่ยวอะไรทางสายน้ำเกลือของฉัน-_-”



“-_-^”

          

    และฉันก็ถูกพลังควายของเบสลากไปชมกีฬาแข่งบาสของพี่วิทย์นั่น  ชีวิตของฉัน