The war ศึกมัดใจยัยตัวร้าย

บทนำ

โอ้เย้!  ชีวิต ม.6 ของฉันเริ่มขึ้นตั้งแต่คุณเปิดอ่านหน้านี้~  ขอแนะนำตัวนะค่ะ  >o<  อะแฮ่มๆ  ฉันชื่อ แพร  มีน้องสาว 1 คนนามว่า  พีช  อยู่ ม.4 เราทั้งคู่ศึกษาอยู่ในโรงเรียน แองเจิ้ลที่แสนโด่งดัง  สาเหตุที่โรงเรียนชื่อว่า แองเจิ้ล  คุณคงไม่อยากรู้  แต่แพรคนนี้ก็อยากจะบอก  ฮึฮึ  -..-  เพราะอาจารย์ใหญ่ของเราเป็นผู้หญิงวัยเอ๊าะๆ  43  ปี  แต่เจ๊แกโมเมไม่ยอมขึ้นอายุตัวเองสักที  -  -;;  ใครถามว่าอายุเท่าไร  ก็ 35ทั้งปี  และเป็นญาติของเราด้วย  ทำให้ฉันกับพีชเข้ามาง่ายๆ โดยไม่เสียเงินสักบาท  ( หนูแพรคนนี้เส้นใหญ่นะขอบอก ^ ^ ฮิฮิ )  โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนหญิงล้วน  โรงเรียนของเรามีเครือญาติอีก 1 โรงเรียน  คือ โรงเรียนเดวิล  ( ชื่อก็บอกถึงความเป็นปีศาจร้าย  -.,-  )  เป็นโรงเรียนชายล้วน  ตึกทั้งสองอยู่ในบริเวณเดียวกัน เพียงแต่มีกำแพงเชื่อมระหว่าง 2 โรงเรียน เหตุที่เป็นเช่นนี้  ก็เพราะว่า อาจารย์ใหญ่ทั้งสองเค้าเป็นสามีภรรยากัน  และเพื่อจะได้ไปมาหาสู่กันได้อย่างสบายๆ  โรงเรียนจะเปิดเทอมทุกวันที่ 15 กันยายน และปิดทุกๆ 15 มิถุนายน ของปีถัดไป รายละเอียดเพิ่มเติมติดต่อเอาเอง  ฮุฮุ  ^.,^

“แม่...แพรกับพีชไปโรงเรียนแล้วนะ  บ๊ะบาย”

“เดินทางดีๆ นะจ๊ะลูกแพร ลูกพีช  ToT ”

“โถ่แม่...โอเว้อใหญ่แล้ว  แพรกับพีชไปแค่  5  วันเองพูดเหมือนจะไปเป็นปี -  -^” ลืมบอกค่ะว่าโรงเรียนของฉันมีตั้งแต่ประถมยันมัธยม  เด็กประถมไม่ต้องอยู่หอ  ส่วนมัธยมต้องไปค้างคืนวันจันทร์แล้วก็กลับบ้านวันศุกร์

 “แม่อย่าร้องให้เลยนะ...พีชกับพี่แพรต้องไปเรียนหนังสือแล้ว”

“ใช่แม่!  แพรคนนี้จะดูแลน้องที่แสนจะน่ารักเอง  ขอเงินค่าอยู่รอดด้วยค้าาา~”

“เฮ้อ!  ยัยแพรแกนี้ไม่ไหวเลย  ดูอย่างน้องเป็นตัวอย่างสิ  หัดสงบปากสงบคำบ้าง  เดี๋ยวก็ขายไม่ออกกันพอดี ”  แม่พูดพลางก็ควักแบงค์  100  ให้

“ขายไม่ออกหนะ แพรไม่กลัวหรอก   แต่แม่ค่ะ!  ค่ากับข้าวแล้วก็ค่าเดินทาง  ก็ไม่พอที่จะประทังชีวิตลูกสาวทั้งสองของแม่แล้วนะ  เปลี่ยนเป็นแบงค์สีม่วงได้ป่ะ”

“เฮ้อ!  ไม่ไหวเลย  นับวันแกยิ่งจะใช้เงินสิ้นเปลืองขึ้นทุกวัน  แม่ละเหนื่อยใจ...ดูแลน้องด้วยละกัน”  แม่พูดพลางก็ควักแบงค์  500  บาทให้

“ขอบคุณค่า~  >o<  อีก  100 บาท  แม่ติ๊บให้แพรละกันนะ   แพรไปแล้วนะ  ไปเร็วพีช” ในใจก็คิดว่า น้องโตอย่างกับควายแล้ว  ถ้าดูแลตัวเองไม่ได้แล้วจะให้ใครดูแล  -  - ;;

“พีชไปแล้วนะแม่  สวัสดีค่ะ”

“แพรกับพีชรีบหาแฟนหล่อๆไว้สักคนนะลูก  จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกระทมอย่างที่แม่ต้องเผชิญมาถึงทุกวันนี้  ToT”

“โห~ แม่  แม่ก็รู้ว่าแพรเกลียดผู้ชาย”  ที่แม่พูดแบบนี้เพราะว่า แม่แต่งงานตอน  32  แล้วมีฉันออกมา กาลเวลาผ่านไป  17  ปี  แม่ก็มานั่งน้อยใจ  เพราะหน้าแก่กว่าลูกสาว  -..-

“แต่มีๆ ไว้ก็ดีนะลูก  สมัยพ่อจีบแม่นะ  ซื้อข้าวให้แม่กินทุกวัน  แถมพาแม่ออกไปเที่ยวด้วย”

“ไปเหอะพีช”  ฉันพูดพลางลากยัยพีชออกมาจากบ้าน  ก่อนที่แม่สุดที่รักจะพูดเรื่องที่ให้ฉันหาแฟนไวๆเป็นรอบที่ล้านนนนน!  -..-

ณ โรงเรียนแองเจิ้ล >o<  ( ที่รัก? )

~~มีใครบางคนให้คำนิยาม   ว่ารักคือความทุกข์

แตกต่างกับฉันที่มองว่ารัก   คือความสุข~~

~~อาจจะเหนื่อยบางครั้ง   อาจจะเจ็บบางที่   แต่ก็ยิ้มได้เรื่อยมา

อาจจะต้องผิดหวัง   ก็ไม่เป็นไร~~

~~อย่างน้อยฉันเคยได้รัก...เธอ   รักด้วยการไม่หวังอะไร

ก็รู้ฉันเองมันยัง   ไม่ใช่   ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น~~

                                อย่างน้อยฉันได้เรียนรู้   ได้เข้าจาย~~   ทู๊กนาทีที่ฉันทีเธอ

                                รักคือความสุขที่ยิ่งหย่าย   และมีความหมายมากมายจริงๆ~~~~

อยากจะกรี๊ดให้ดังๆคร้า!  >o<  เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูรั้วสีขาวของแองเจิ้ล  ก็ได้ยินเพลงอย่างน้อย ของศิลปิน สุดฮิตฮอต ( ที่เค้าเปิดใน ปิดเทอมใหญ่หัวใจโต๊โต  ตอนที่โจ้จีบซีอ่ะ  >0<   )  ดังแว่วๆ  นี่คือนโยบายของประธานนักเรียนคนก่อน  ^0^  ช่างน่ารักจริงๆ

โรงเรียนแองเจิ้ลเป็นโรงเรียนที่ติดอันดับต้นๆ ของประเทศ  และเป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนหญิงอยากเข้ามากที่สุด  โดยปกติแล้วเหตุผลที่อยากเข้าควรจะเป็นเพราะสถานศึกษามีคุณภาพ  หลักสูตรดี  หรืออะไรทำนองนั้น  แต่ที่จริงแล้วเหตุผลที่นักเรียนหญิงส่วนใหญ่เลือกที่นี่เพราะอยากจะจับผู้ชายมากกว่า  -  -*  ฉันหมายถึงร้อยละ  70%  ของที่นี่อ่ะนะ  ( ส่วนใหญ่แล้ว  นักเรียนของแองเจิ้ลกับเดวิลจะนิยมคบกันเองมากกว่า )  ชุดนักเรียนของที่นี่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกระโปรงน้ำตาลสั้นขึ้นมาจากเข่านิดนึง  ดูแล้วเหมือนชุดนักเรียนในช่วงฤดูร้อนของเกาหลีมาก

                “แยกกันตรงนี้นะพีช  มีอะไรให้ช่วยก็มาหาพี่แพรคนนี้ได้  ยินดีช่วยน้องสาวเต็มที่”  ฉันพูดพลางเดินไปยังตึก  6      ซึ่งเป็นบริเวณของพี่ ม.6  ตึกเป็นสีขาวตัดกับหลังคาซึ่งเป็นสีน้ำตาล  ต้นไม้เขียวชะอุ่มช่วยให้ความร่มรื่นณ์กับผู้ที่สัญจรไปมา  บริเวณสองข้างทางเป็นสนามหญ้า  ที่ถ้ามองไปทางซ้ายมือ  จะเห็นกำแพงที่กั้นระหว่างแองเจิลกับเดวิล

“กรี๊ด~ รุ่นพี่แพร  น่ารักจังเลยนะแก  >////<” ( รุ่นน้อง 1 )  มีรุ่นน้องหลายคนร้องกรี๊ดขณะที่ฉันเดินผ่าน ช่วยไม่ได้คนมันหน้าตาดี  -..-  อะไรก็หยุดไม่อยู่ ฮิฮิ

                “อ๊าก!  พี่เค้ายิ้มให้เราด้วย  จะละลายแล้ว >////<” ( รุ่นน้อง 2 ) อย่าแย่งกันค่ะน้องๆ พี่แพรยิ้มให้ทุกคนเลยค่ะ

                “นั่นพี่แบมใช่ป่ะ  OoO” ( รุ่นน้อง 3 )  แบม (ฉายา แกอยู่ไหน เราอยู่นั่น )  ซึ่ง hot พอๆกันกับฉันเลย เพราะหน้ามันเหมือนผู้ชาย  เลยมีคนสงสัยว่าเราเป็นแฟนกัน รึเปล่า?  ตอบผ่านสื่อเลยนะค่ะว่า...ไม่ใช่

“น่ารักทั้งคู่เลย  >  <” (รุ่นน้อง 4 )

                “เกิดมาให้ช้านร๊ากคู๊ณ~~ ทำมาย” ( E ‘ บ้าแถวไหนไม่รู้ -  -^^^^ )

“หวัดดีแพร!  ปิดเทอมเป็นไงบ้างละ”  คำทักทายจากปากของเพื่อนสนิทปาท่องโก๋สุดเลิฟของฉัน  นามแบม  แบมสูงประมาณ  169  เซนติเมตร ( สูงกว่าฉัน  2  ซม. ) ผมที่ซอยเปิดหูเข้ากับใบหน้าเรียวของเจ้าตัว  ทำให้บางครั้งเวลามันออกไปเที่ยวกับฉัน  มักจะมีคนเข้าใจผิดว่าเราเป็นคู่ทอมดี้กัน  แต่ก็ดีเหมือนกัน  เพราะมันก็เป็นไม้กันหมาให้ฉันได้บางครั้ง  ในกรณีที่ฝ่ายนั้นยังหน้าด้านตื๊อไม่เลิก = = ผ็ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเบื่อที่สุในโลกเลยล่ะ  สำหรับฉัน

                “อ่า…ก็เหมือนเดิมแหละ  แม่ฉันบอกว่าให้ฉันหาแฟนไวๆ ทุกๆ  20  นาทีเลย  -  -  เซ็ง~”

                “ก็หาสิ  จะได้หมดเรื่อง”

                “แกไม่เคยได้ยินเหรอ”

                “ว่า??”

                “ความรักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน”

“แต่ฉันคนนึงที่ไม่สนจะขอกลางร่มและจุดเทียน”

“โอ้ว~”

มันยังต่อได้เนอะ  -  -

“ฉันล้อเล่น  ^ ^”

“ล้อเล่นอย่างนี้มีเคืองดิ“  -*-

“ตราบใดที่แกยังโสดฉันจะไม่มีแฟนตัดหน้าแกแน่ๆ”

“เออ  ค่อยยังชั่ว”

“แต่ถ้าแกยังคิดจะครองโสดเกิน  20  ฉันก็คงไม่โสดเป็นเพื่อนแกแล้วละ  ไม่อยากขึ้นคานเป็นเพื่อนแกอ่ะ  เดี๋ยวเค้าจะเฉาตายซะก่อน”

“แกก็รู้ว่าฉันเกลียดผู้ชาย  -  - ”

                “อ่าฮะ”

                “โตไป...ฉันกับแกมาแต่งงานกันป่ะ”

                “ยัยแพร  -  -“

“ก็ พวกผู้ชายทั้งหน้าหม้อ  เจ้าชู้  ควงแล้วทิ้ง  กะล่อน...บลา  บลา  บลา”

                เราเดินคุยกัน  ( เรื่องผู้ชายหน้าหม้อ  เจ้าชู้ .....บลา  บลา  บลา )  จนมาถึงบอร์ดประกาศรายชื่อ

                “ปีนี้แกกับฉันอยู่ห้องเดี่ยวกัน  ม.6/2!”  ยัยแบมที่เดินเข้าไปดูรายชื่อเดินกลับมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

                “โอเย้  ดีใจจังเลย  มาจุ๊ปทีดิ”  ^3^

                “ - _ - “

                “แต่ปีนี้ยัยพวกปลาปั๊กเป้ามาอยู่ห้องเดียวกับเราด้วย”

                ”ToT”  ยัยปั๊กเป้าบ้า!  เค้าหนีมาได้ปีนึงต้องกลับไปอยู่หอเดียวกันอีกแล้ว  Oh! so sad

“เอาของไปเก็บกันเถอะ  เสียใจไปก็เท่านั้น”

ตึ้ง  ตึง  หย่อน  หย่อน~  สวัสดีค่ะ  ประกาศจากห้องแองจี้  วันนี้เราจะมีการคัดเลือกประธานนักเรียนรุ่นที่  15  นะค่ะ  คัดเอาจากพี่ ม.6 จะมีการจัดแข่งขันกีฬาสีวันที่ 1 เดือนธันวาคมนี้ ประธานนักเรียนจะต้องเป็นดรัมมิเย้ไม้แรกค่ะ ส่วนรองประธานเป็นไม้สอง น้องๆ พี่ๆ และเพื่อนๆ ต้องดูคุณสมบัติของคนที่คุณเลือกด้วยนะค่ะ ว่าหน้าตาดี ไหวพริบดี มีความเป็นผู้นำมากน้อยแค่ไหน และที่สำคัญผลการเรียนจะต้องไม่ต่ำกว่า 3.5 นะค่ะ  สำหรับใครที่สนใจจะเสนอชื่อตัวเองหรือคนอื่นเชิญติดต่อที่ห้อง แองจี้ ภายในวันนี้ก่อนเคารพธงชาติ  เราจะมีการคัดเลือกรายชื่อมา 5 รายชื่อจากที่เสนอมานะค่ะ~ ตึ้ง ตึง หย่อน หย่อน~~~

“นโยบายปีที่แล้วของรุ่นพี่อ่ะ ถูกใจหนูแพรคนนี้สุดๆ >0<”

“หนูแพร  เฮอๆ -  -;; ”

( โทดที พอดีหลุด แหะๆ )

“แกว่าปีนี้ใครได้อ่ะแบม  ตื่นเต้นจังเลย”  >0<

“แกมั๊ง”

“แกอย่าพูดเป็นลางดิ   -  -^  ไม่เห็นดีเลย งานก็หนัก  แถมยังต้องเป็นดรัมมิเย้ด้วย   ToT  แล้วอีกอย่างนะ  กีฬาสีของเราเหมือนที่อื่นซะเมื่อไหร่  ดันเอาฝั่งพวกเดวิลมารวมด้วย  คนที่เป็นประธานนักเรียยนก็ต้องไปเดินคู่กับประธานนักเรียนฝั่งนู้นอะดิ  แค่คิดก็จะอ้วกอ่ะ บรึ๋ย ~.~”

“ก็มีแค่แกนะสิที่อ้วก  ผู้ชายบางคนก็นิสัยดีนะ   >////<   อย่าเอาไปเหมารวมหมดดิ  พวกรุ่นน้องนะ    ดีใจกันจะตาย  อีกอย่างพวกเดวิลส่วนใหญ่ก็หน้าตาดีอย่างกับเทพบุตรส่งมาเกิด”

“มันก็จริงนะ...แต่คิดแล้วมันก็หน้าโมโหนะ  ปีที่แล้วพวกนั้นนั่งสบายกัน  ในขณะที่พวกผู้หญิงทั้งหลายต้องมาคอยเสิร์ฟน้ำ  เอาเปรียบกันเห็นๆเลย”

“แต่พวกนั้นก็ไม่ได้สั่งหนิ”

“แกจะรู้อะไร เค้าหว่านเสน่ห์ใส่ยัยพวกนั้นต่างหากหล่ะ  แต่  ฮิฮิ  ^0^  เสน่ห์พวกนั้นมันทำอะไรฉันไม่ได้สักอย่าง”

“แต่ว่าถ้าปีนี้แกเป็นประธานนักเรียน...”

“นรกดีๆนี่เอง”  .\ /.

“เฮ้อ!  ฟังกันก่อนได้ป่ะ  ทำไมแกชอบขัดเวลาฉันพูดจัง  -  -  นั่นหนะมันเป็นความคิดของแก  คนอื่นหน่ะไม่ใช่   แต่ฉันว่าถ้าได้เป็นประธานนักเรียน  ห้องแองจี้ก็จะเป็นของแกทั้งหมดอย่าลืมดิ  แถมแกไม่ต้องไปนอนหอรวม  แล้วฟังเสียงกรนนรกของยัยพวกปลาปั๊กเป้า …อีกอย่างห้องแองจี้ใหญ่อย่างกับโรงแรม  ฉันจะได้เสด็จไปนอนกับแกที่ห้อง  ขอส่วนบุญ  555”

“จะว่าไปมันก็ดีนะ  ทนเป็นดรัมมิเย้แล้วก็ได้ห้องแองจี้ไว้ในครอบครอง  แถมไม่ต้องนอนฟังเสียงกรนนรกของพวกปลาปั๊กเป้าด้วย...โอเคตามนี้  มีเพื่อนอย่างแกคบไว้ไม่เสียหลาย 555+”   หนูแพรคนนี้ขอเปลี่ยนแผน  >0<  คร้า~

แองเจิ้ล  แองเจิ้ล  จั๊ดจาดิ๊ดา  แองเจิ้ล  แองเจิ้ล  สุดเหวี่ยงเกินใคร  แองเจิ้ล  แองเจิ้ล  มามาเร็วไว  สาวตัวป่วน  แสนซน  หน้าตาดี

แองเจิ้ล  แองเจิ้ล  จั๊ดจาดิ๊ดา  แองเจิ้ล  แองเจิ้ล  สุดเหวี่ยงเกินใคร  แองเจิ้ล  แองเจิ้ล  มามาเร็วไว  สาวตัวป่วน  แสนซน  หน้าตาดี ~~~~

เพลงโรงเรียนของฉันดังขึ้นเป็นสัญญาณให้เคารพธงชาติ

(  ฉันกับยัยแบมรีบวิ่งไปเข้าแถวกลางสนามทันที  )

“ 3..2..1.. ประเทศไทย.........................................................มีชัย ชโย~~~”

“หวัดดีนักเรียนทุกคนนะค่ะ  วันนี้ครูมาประกาศรายชื่อ  5  ชื่อที่ได้รับคัดเลือกจากทุกๆคนนะค่ะ

1.นางสาว  ชิรญา  ห้อง 6/2

(  ดีใจด้วยนะแบม  ชื่อแกมาคนแรกเลย  >0<  กร๊ากกๆ  ขอให้โชคดีนะเพื่อน  )

2.นางสาว  นิโค  ห้อง 6/1

3.นางสาว  รังสิมา  ห้อง 6/2

(  อี๋!  ยัยปลาปั๊กเป้าก็ได้รับเลือก  -..-  ไม่เคยส่องกระจกดูตัวเองรึไงว่าอ้วนกลมขนาดไหน?  )

4.นางสาว  ภาวินี  ห้อง 6/5

และที่สุดท้าย

5.นางสาว  พลอยพิน  ห้อง 6/2 ค่ะ”

(  เย้ดีใจที่ซู้ด~ >o<  โอเย้!  มีชื่อแพรติดอันดับสุดท้ายด้วยคร้า~  รอก่อนนะห้องแองจี้  ฮิฮิ  )

ให้นักเรียนหาเสียงได้ภายใน  2  วันนี้  จะมีการลงคะแนนกันวันพุธค่ะ  มีข้อห้ามอยู่  2-3  อย่าง  คือ

ห้ามกล่าวว่าร้ายผู้สมัครคนอื่น  ห้ามแจกเงิน  แจกขนม  และห้ามข่มขู่คนอื่น  ไม่งั้นจะโดนตัดสิทธิ์”

“กติกาง่ายๆ วางใจได้  ไม่แกก็ฉันได้เป็นประธานนักเรียนแน่ๆ  >o<”

“แนะนำนะแพร  ถ้าอยากได้ตำแหน่งก็ต้องโปรยเสน่ห์เยอะๆ  ^ ^  ใช้ท่าไม้ตายยิ้มอะไรของแกให้เป็นประโยชน์”

“หุหุ  รู้หรอกน่า  ท่ายิ้มพิชิตใจใคร  งานนี้ได้ใช้ให้เป็นประโยชน์แน่ๆ”  ^o^  อะแฮ่มๆ ที่จริงแล้วหนูแพรไม่ค่อยอยากคุยเท่าไรนะค่ะ  แต่มันอดไม่ได้  >o<  ท่ายิ้มพิชิตใจใครนี้ ที่จริงไม่ค่อยอยากจะใช้หรอกค่ะ  เพราะถ้าใครที่โดนหนูแพรส่งยิ้มพิชิตใจใครให้แล้ว  ก็จะตกหลุมรักหนูแพรไปเลย  (  ยกเว้นคนประเภทเย็นชา  หรือไม่มีหัวใจเท่านั้น  )  แม้แต่คนที่เป็นผู้หญิงแท้ๆ 100% ก็ไม่รอดค่ะ  ฮิฮิ  มันร้ายกาจมากเลยใช่ป่ะ   ท่ายิ้มพิชิตใจใครของหนูแพร  > <  (  จริงๆแล้วไม่ค่อยอยากใช่หรอกนะค่ะ  แต่สถานการณ์มันพาไป  จริงจริ๊ง  เอาหัวยัยแบมเป็นประกันเลยถ้าไม่เชื่อ  พูดจริงๆนะ  O.O  )  (  แกจะโฆษณาอะไรฉันไม่ว่าเลยนะ  แต่อย่าเอาหัวชาวบ้านเข้าไปเอี่ยวด้วย  เข้าใจ๋  -  - <<< แบม )

“ครูยังพูดไม่จบ  ตลอด  2  วันนี้ที่มีการหาเสียง จะให้เลือกหัวหน้าห้อง  แล้วให้หัวหน้าห้องมาจับฉลากสีที่ฝ่ายปกครอง  จะให้ซ้อมกีฬาสี  ไม่มีการเรียนการสอนจนกว่าจะแข่งขันกีฬาสีจบนะค่ะ”

“เย้!!!!!!!!!!!!!~”  นี่คือเสียงของทุกคน

“อะแฮ่มๆ เงียบๆหน่อยนักเรียน  ส่วนรายละเอียดอื่นๆ  จะส่งไปทางหัวหน้าห้องนะค่ะ  แยกย้ายขึ้นห้องได้”

“เย้!!!!!!!!!!!!!~”

ไม่มีอะไรจะสุขใจมากกว่านี้อีกแล้ว โอเย้! >0<

( special  bam  talk )

หลังจากอาจารย์ปรากาศรายชื่อที่ได้รับเลือกแล้ว  ฉันกับแพรก็เที่ยวแจกยิ้มให้รุ่นน้องอย่างเมามัน ( ย้ำว่า  อย่างเมามัน  ) ระหว่างทางขึ้นห้อง  555+  ห้องแองจี้อยู่ไกล้แค่เอื้อมแล้ว

“พี่แพร  พี่แบม  หนูเชียร์พี่นะคร้า~~  สู้สู้ ^..^  ”

“ขอบใจนะค่ะน้อง”  ยัยแพรส่งยิ้มให้รุ่นน้องคนนั้น

“เป็นกำลังใจให้พี่แบมนะค่ะ”

“เป็นกำลังใจให้พี่แพรเสมอค่ะ   >/////<  ”

“พี่แพรสู้สู้  พี่แบมสู้ตาย”  หลังจากนั้นก็มีรุ่นน้องมาให้กำลังใจฉันกับแพรเต็มไปหมด  แต่เปลี่ยนเป็นแบมสู้ๆ  แล้วแพรสู้ตายไม่ได้หรอ  T_T

“ขอบใจน้องๆทุกคนนะค่ะ  >o<”  ยัยแพรพูดพลางส่งยิ้ม ( พิชิตใจใคร ) อีกครั้ง

“แยกย้ายกันกลับห้องเถอะค่ะ  เดี๋ยวอาจารย์ว่า”

“พี่แบมเป็นห่วงพวกเราด้วยอ่ะ  >..<”  เมื่อน้องๆ แยกย้ายกันกลับห้องฉันกลับแพรก็รีบเข้าห้องเรียนทันที

“แหมขนาดจะเดินกลับห้องยังต้องมีคนมาส่ง  ชิ!”  ยัยปั๊กเป้าพูดพลางเดินมาขวางทางฉันกับแพร

“อิจฉาละสิยัยปลาปั๊กเป้า  ฮิฮิ”  เยี่ยมมากยัยแพร  อย่ายอมแพ้มันนะ

“ใครปลาปั๊กเป้าย๊ะ  ฉันชื่อจินนี่”

“ใครถามชื่อเธอมิทราบ  -  -^^^”

“...”  พูดไม่ออกครับท่าน

“หลบไปเลยฉันจะเข้าห้อง”  แพรสู้สู้

“นี่พวกเรา มันกล้าลองดีกับฉัน จัดการมันเลย”

“อย่าเข้ามานะ!”

“แกคิดว่าแกเป็นใครกล้ามาสั่งฉัน”

“แม่เธอมั๊ง  ฮิฮิ”  สถานการณ์อย่างนี้แพรมันยังหัวเราะได้อ่ะ -  -

“นี่ยัยอ้วนฉันทนมาพอแล้วนะ”  เอ๊ะนี่ใครเนี่ยไม่คุ้นหน้าเลย  สงสัยจะเป็นเด็กใหม่  กล้าหาญไม่เบา

“นี่เด็กใหม่  แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”  นั่นไงเดาถูกด้วยเป็นเด็กใหม่สินะ

“เธอเป็นใครฉันไม่สน  แต่อย่ามาทำวางอำนาจแล้วส่งเสียงดังแถวนี้  พวกนี้คงจะเป็นลูกน้องของเธอหมดสินะ”  ยัยนั่นพูดพลางส่งสายตาหน้ารังเกียจไปให้  สุดยอดครับพี่น้อง  ขนาดยัยแพรเพื่อนรักยังอึ้งถึงความกล้าหาญของเพื่อนเราเลย  -..-  สงสัยงานนี้จะได้เพื่อนใหม่อีกคนแล้ว

 “ก่อนที่จะจัดการสองคนนี้  พวกเธอจัดการสั่งสอนเด็กใหม่นี่ก่อนเลยแล้วกัน”

“เข้ามาเลย”  เด็กใหญ่กระดิกนิ้วเรียกพวกลูกน้องของยัยปั๊กเป้าให้เข้ามา

“แกเสร็จแน่”  พวกลูกน้องของยัยปลาปั๊กเป้ากรูเข้าไปหายัยนั่นทันที

 “อัดมัน  เอาเลย”  ส่วนแพรก็นั่งเชียร์

“สู้สู้นะ”  นี่เสียงฉันเอง  ชักมันแล้ว  -..-  แต่รายการโปรดฉายไปได้ไม่ถึงไหน  และโชคดีที่ยังไม่มีแผลกัน  ไม่งั้นต้องซวยแน่ๆ

                “เฮ้ย! อาจารย์มาแล้ว” ( ลูกน้อง 1 )

                “เข้าที่เร็ว”  ( ลูกน้อง 2 )

                เราทุกคนรีบกลับเข้าที่อย่างรวดเร็ว

                “สวัสดีทุกคน”

                “สวัสดีค่ะ”

                “ครูชื่อประมวล  เป็นครูประจำชั้น  ( ที่ดุที่สุดของสายชั้น )  ของเธอปีนี้  ห้องของเราปีนี้มีเพื่อนใหม่มาเพิ่มอีกหนึ่งคน  ออกมาข้างหน้าซิ ฐานิดา  รีบแนะนำตัวกับเพื่อนๆ“

                “สวัสดีค่ะ ชื่อฐานิดา  ชื่อเล่นชื่อน้ำ  ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ  ฉันไม่ชอบคนที่ชอบวางอำนาจและเที่ยวข่มขู่ชาวบ้าน  ฝากตัวด้วยค่ะ”

                “แนะนำแค่ชื่อก็พอจ๊ะ  ฐานิดา”  อาจารย์ตำหนิน้ำ          

“นี่แพร  น้ำนี่สุดยอดเลยนะ  ว่าป่ะ”  ฉันหันไปกระซิบกับแพร

                “ใช่  ก็ดูดิยัยนั่นทำยัยปลาปั๊กเป้าเส้นเลือดขึ้นหน้าเลย  555”

                “มีใครอาสาพาเพื่อนใหม่ไปดูรอบโรงเรียนบ้าง”

                “พวกหนูเองค่ะ”  ฉันรีบเสนอตัวทันที

                “งั้นฝากด้วยนะ”

                “ค่ะ”

                “ฐานิดา  กลับไปนั่งที่”

                “ขอบคุณค่ะ”

                “เอาหล่ะ  วันนี้เราจะเลือกหัวหน้าห้องกันด้วยความรวดเร็ว  มีใครจะเสนอชื่อบ้าง”

“หนูค่ะอาจารย์”  อี๋ยัยปั๊กเป้า  ไม่บอกก็รู้เสนอชื่อตัวเองแน่

“ว่าไง”

“หนูขอเสนอชื่อตัวเองค่ะ”  นั่นไงว่าแล้ว

“เธอชื่ออะไรหล่ะ”

“หนูชื่อ รังสิมาค่ะ”  อาจารย์จดชื่อยัยปั๊กเป้าลงบนกระดาน

“มีใครจะเสนออีกบ้าง”

“หนูค่ะ”  ( สมุนมือซ้าย )

“ใครหละ”

“หนูขอเสนอชื่อ  ชิรญา  ค่ะ”

“หนูด้วยค่ะ”  ( สมุนมือขวา )

“เชิญ”

“หนูขอเสนอชื่อ  พลอยพิน  ค่ะ”  ยัย  2  คนนั้นส่งยิ้มชั่วร้ายมาให้ฉันกับแพรเป็นนัยๆว่า  ขอให้มีคนเลือกนะจ๊ะ  โชคดี

“มีใครอีกรึเปล่า”

 “...”

“เอาหล่ะ  ครูจะให้ทุกคนยกมือโหวดนะ  ใครจะเลือกชิรญาให้เป็นหัวหน้าห้อง”

มีแค่แพรกับน้ำที่ยก  ขอบใจมากเพื่อน  ToT  ฉันซึ้งมากเลยอ่ะ

 “ใครจะเลือกพลอยพินบ้าง”

คราวนี้มีฉันยกแค่คนเดียว  ยัยพวกปั๊กเป้านั่งหัวเราะกันจนตกเก้าอี้เลย - -+++

“รังสิมา  นั่งระวังหน่อยสิ”

“ขอโทษค่ะอาจารย์”

“อาจารย์ค่ะ  พอดีรังสิมาเค้ามีฝีหัวช้างที่ก้นก็เลยนั่งไม่ถนัดอ่ะค่ะ  เป็นอะไรมากรึเปล่าจ๊ะจินนี่”  แพรพูดพลางทำหน้าเป็นห่วง

“เป็นอะไรมากรึเปล่าจ๊ะ”  อาจารย์รีบถามทันที

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะขอบคุณที่เป็นห่วงหนูน่ะค่ะ”  ยัยนั่นส่งสายตาเคียดแค้นมาให้ยัยแพร

“มีใครจะเลือกรังสิมาให้เป็นหัวหน้าห้องบ้าง”

พรึบ!

“เอาล่ะ  เป็นอันว่ารังสิมา  เธอเป็นหัวหน้าห้องนะ”

                 “ค่ะ”

ไม่ได้เป็นก็แปลกแล้วก็เกือบทั้งห้องเป็นพวกยัยปั๊กเป้าหมดเลย  ยกเว้นฉันกับแพร  แล้วก็เด็กใหม่ด้วย

“ครูขอตำหนิคนที่ยกมือเสนอชื่อเพื่อนแต่ไม่โหวดให้เค้านะ  ครูพึ่งมาประจำชั้น  ก็ยังไม่ทราบว่าพวกเธอมีปัญหาอะไรกันรึเปล่า  ก็ขอให้ทุกคนสามัคคีกันไว้ด้วย“ ครูประมวลมองไปทางสมุนของยัยปั๊กเป้าที่เสนอชื่อฉันกับแพร  เล่นเอาพวกนั้นทำหน้าเจี๋ยวเจี้ยมไปเลย  > <  “ส่วนรังสิมาเธอรีบไปห้องปกครองเร็วๆ”

“ค่ะ”

“วันนี้ครูมีความสุขมากที่ห้องของเรามีคนที่ได้รับการคัดเลือก  ให้เป็นประธานนักเรียนถึง  3 คน  โดยเฉพาะพลอยพินและชิรญาเกรดเฉลี่ยปีที่แล้วของพวกเธอถือว่าใช้ได้ทีเดียว  3.72  และ  3.58  ส่วนรังสิมาเกรดเฉลี่ยไม่ถึงขั้นก็คงจะหมดสิทธ์ไปแล้ว  สงสัยว่าตอนเลือกคงเช็คกันไม่รอบคอบเท่าไหร่”

                “สะใจจัง  นอะแบม   > <  คู่แข่งหายไปแล้วคนนึง”

                “เออดิ