ซาโยนาระ หัวใจผู้ภักดี

เนื้อเรื่อง อัปเดต 28 ก.ค. 54 / 18:15

...จริงหรอ ! ความตายเท่านั้นที่พรากเราจากกันตลอดกาล...

ผมว่าไม่จริงหรอก   เพราะทุกวันนี้ ผมยังอยู่กับเธอ...

แม้เธอไม่เห็นผมก็ตาม...

 "ต๊าย! ทำไงดีไงตัวเธอ >0<"

         "อะไรหรอมิสซ่าร่า>0<"

         "วันนี้มีเดทกับจอร์ชตอนสามทุ่มอ่ะ  

> <"

         "ก็ไปซะสิยะ หรือว่าหลังเดทกันต้องทำกิกรรมสยิวกิ้วเธอเลยกังวล > <"

         "ไม่ใช่ย่ะ    แต่ว่าพอเดทกับโจชัว์ตอนสามทุ่มเสร็จ สี่ทุ่มก็รูกิ ห้าทุ่มมิยามิ เที่ยงคืนจุน ตีหนึ่งเทปเป ตีสองคะวะอี ตีสามซางะ ต๊ายไม่ได้นอนแน่เลย >0<"

"ฮ่าๆๆๆ ^0^" เสียงกลุ่มเด็กนักเรียนหัวเราะกันมาแต่ไกล ทำเอาสองหนุ่มแม่ฮ่องสอน (ที่มาเที่ยวลพบุรีเป็นครั้งแรก) ถึงกับขำกลิ้งถึงกับความบ๊องส์ที่เดียว

"ไอ้เบศฉันชักอยากจะเห็นเด็กกลุ่มที่เสียงดังนั่นจังว่ะ ต๊องดี"

"นั่นดิไอ้เปิ้ล ฉันว่านะหน้าตาฮากลิ้งชัวร์ ^_^ /"

ตุ้บ!!!         

"ว้าย ~ ขอโทษค่ะ > <"

"กรี๊ดดด~ ซาร่าแกล้งชนหนุ่มหล่อหวังแต๊ะผู้ชายอั๊งแน่ๆ ฉันจะฟ้องอเล็กซ์โทษฐานทำนิสัยไม่เป็นกุลสตรี >0<"

( -) (- )

(- -) (- -)

 "ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะอย่างดัง

"ไม่ใช่ซะหน่อย" เด็กสาวเถียงเพื่อนที่แซวเธอจนกน้าขาวๆ แดงก่ำอย่างดัง

 "จริงอ่ะ ^o^"

        "ไม่จริง (- -  ) (  - -)"

"ฮะๆ ^_^" คราวนี้ก็ถึงตาเปิ้ลที่ถูกชนเป็นฝ่ายหน้าแดงบ้างแล้วล่ะ

"เอ่อ ขอโทษจริงๆ นะคะ (- -) ( _ _) (- -)" เด็กสาวที่ได้ยินเสียงของเปิ้ลก็พลันนึกได้ว่าตัวเองเดินชนเขาก็รีบขอโทษขอโพยผงกหัวหงึกๆ

"ทรายรีบไปเถอะ เดี๋ยวร้านหนังสือปิด"

"ไม่ต้องกลัวย่ะ พ่อฉันเป็นถึงประธานาธิบดีของอเมริกา ปลาปั้กเป้า โอ้ว~...ประหม่าน่ะรู้จักมะ   แค่นี้ฉันสั่งได้ โฮ่ๆๆๆ ^o^"

"เด็กสาวยืนเท้าเอวหัวเราะกับเพื่อนและเดินเข้าร้านหนังสือไปทรายดูสะดุดตามากตัวสูงเด่นกว่าใครเพื่อน สีผิวไม่ดำหรือขาวจนเกินไป ริมฝีปากเอิบอิ่ม จมูกโด่งสวยและตาโตเล็กๆ แบบคนจีน มองเผินๆ เหมือนคนธรรมดา แต่ใบหน้าเหมือนพร้อม ที่จะหัวเราะตลอดเวลานั้นมีเสน่ห์สุดๆไปเลย นี่เป็นความคิดของเปิ้ล ที่กำลังงงกับท่าทางเด็กพวกนั้น

 "ไง เปิ้ลสนใจเหรอวะ ^_^'' เบศว่า พลางตบหลังเพื่อนเบาๆ

"อืม..." ชายหนุ่มตอบเนิบนาบ

"จะช้าอยู่ไยรีบไปขอเบอร์สิฟระ ฉันสนับสนุนเด็กเมื่อกี๊นะ น่ารักโคตร >0<''

เมื่อเพื่อนยุยงเขาก็ไม่อาจขัดศรัทธา เขาไม่รอช้า วิ่งตามเด็กสาวเข้าไปในร้านหนังสือทันที

        "ขอโทษครับ ซาร่ารึ ป่าว ^_^"

         "(o////o)" เด็กสาวเมื่อถูกเปิ้ลถามอย่างนั้นก็ถึงกับหน้าแดง เพราะที่ผ่านมาเธอเล่นซาร่า บ้าเวอร์ เป็นประจำมีคนมองบ้างอาจจะทุกคนเลยก็ได้แต่ก็ไม่ถึงมีใครเดินมาแซวซักทีอย่างงี้ก็ไม่ไหวหน้าด้านหรอกนะสำหรับเธอ

"ไม่ใช่ซาร่าหรอกค่ะเขาเปลี่ยนบุคลิกแล้ว เปลี่ยนเป็น เมโลดี้ ภรรยามิยาบิค่า 555 + ^_^"

 ป้าบ! (>_<) ++

เมื่อเพื่อนตอบแบบนั้นเด็กสาวก็มือกระตุกอย่างไว ตบหัวเพื่อนอย่างเร็ว และอย่างแรง !

"ชื่อทราย ไม่ใช่ซาร่า" ทรายหันไปพูดใส่เปิ้ลอย่างเชิดๆ

       "เอ่อ...ชื่อเปิ้ลนะ อ่า...มีเบอร์มือถือมั้ย"

"มี"

        "งั้นฉันขอเบอร์ไว้ได้มั้ย"

"มีเบอร์แต่ไม่มีโทรศัพท์?   บ้านยากจน อยากได้เบอร์ ก็ซื้อโทรศัพท์ให้เดะ" ทรายตอบกับด้วยใบหน้ากวนโอ๊ยและยิ้มแบบวิช่วลๆ

"เอ่อ...แล้วเมล์แอดเดรซล่ะมีมั้ย ^_^;" เปิ้ลถามต่ออย่างหน้าเสียกับท่าทางของเด็กสาว

     "อ่ะนี่   นามบัตรฉันมีเมล์ที่อยู่ ชื่อโรงเรียน เบอร์โทรแต่โทรไม่ติดหรอกนะเพราะอะไรบอกไปแล้ว วันเกิด แล้วก็งานอดิเรกด้วยจะได้ไม่ต้องถาม"

     เปิ้ลมองนามบัตรที่ถูกเคลือบอย่างดีเป็นแพคๆ ในมือเรียวๆ ของเด็กสาวอย่างงุนงง ตัวแค่นี้มีนามบัตร แต่... ทำไมต้องให้เป็นปึกด้วยวะ =_=

"อ่ะ.....รับไปสิไม่ต้องงง ฉันทำส่งอาจารย์ แต่ตาแก่ขี้บ่นนั่นไม่ยอมรับ เพราะไม่ไปให้ที่ร้านเคลือบ แต่ฉันใช้เตารีดเคลือบเอง เสียดายเลยให้หมดเลย"

        "ขอบใจ^_^" เปิ้ลมองทรายอย่างขำๆ รับนามบัตรในมือของเธอพร้อมกล่าวขอบคุณ และเดินออกจากร้านวิ่งตามพื่อนไป

"อิจฉาจัง สาวห้าวอย่างแกมีหนุ่มมาจีบ" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอิจฉา

"แต่ฉันว่ามันไม่เมล์มาหรอกเชื่อดิ -_- ว่าแต่ว่าถ้าคนหน้าตาดีมาจีบฉันก็แสดงว่าฉันสวยมากกกกกกก~ เพราะฉะนั้นตามที่ตกลงกันไว้ว่ามีคนหล่อมาจีบเมื่อไหร่จะจ่ายให้ฉันคนละร้อยล่ะว่าไงพวกกกก~ ^_^" 

"แกนี่ร้ายว่ะไอ้เปิ้ลจีบเด็กนักเรียนคอซองไม่ถึงนาทีได้นามบัตรมาเป็นปึกเลยฮะๆ" เบศเอ่ยแซวเปิ้ลอย่างขำๆ

"แต่ดูไม่มีใจเลยว่ะ หรือความหล่อของฉันหมองวะ"

"เคยได้ยินมะ  สวยแล้วหยิ่งน่ะ"

"ฉันว่าไม่ว่ะ ดูคุณเธอสิรู้สึกว่าจะไม่รับรู้ถึงความสวยของตัวเองเอาซะเลย=_="

"ช่างเถอะจีบๆ ไปเดี๋ยวก็ติด นี่จะเที่ยงแล้วเตรียมตัวเล่นสงกรานต์กันเหอะเพื่อน~ เอ๊ะวันสงกรานต์ทำไมน้องๆ พวกนั้นใส่ชุดนักเรียนวะ"

 "สอบซ่อมมั้ง หรือไม่ก็โกหกพ่อแม่ว่าไปโรงเรียนแต่ความจริงหนีมาเล่นสงกรานต์ก็ได้"

เสียงหัวเราะและสาดน้ำกัน ดังลั่นถนน เนื่องจากเป็นวันสงกรานต์คนนับร้อยพากันมาเล่นน้ำกันเต็มถนน

"เฮ้ย! เปิ้ลนั่นมันยาหยีแกนี่หว่า   เห็นปะแป้งแต่กับหนุ่มหล่อๆ ตลอดเลยว่ะ ฮ่าๆ" เมื่อเบศพูดเช่นนั่นเปิ้ลก็ไม่รอช้ารีบปรี่เข้าหาทรายทันที

"ทรายฉันขอเล่นด้วยสิ^_^"

"อืม...เอาสิเพื่อนหายพอดี^_^"

         ...สำหรับ ผม นับว่าเป็นการพบกันครั้งแรกที่ไม่เลวทีเดียว

...เพียงแค่มองหน้าที่เปรอะไปด้วยรอยยิ้ม ผมก็รักเธอทันที

'To: SaII

สวัสดี

               ทรายจำฉันได้มั้ย อ๊ะถามอย่างงี้ใครจะจำได้ เอาใหม่ๆนะ

ทรายฉันเปิ้ลนะยังจำได้อยู่ใช่มั้ย ตอนนี้ฉันอยู่แม่ฮ่องสอนบ้านเกิดฉันล่ะ เปิดเทอมแล้วงานยุ่งมากเลย

ส่วนเธอก็ขยันๆตั้งใจเรียนบ้างนะ   ^_^

                 หน้าหนาวเมื่อไร ก็ไปเที่ยวปายบ้างสิ เธอเกิดหน้าหนาวนี่   มาฉลองกันฉันว่าเธอชอบแน่ๆ  

หรือจะมาอยู่ก็ได้นะ   ^_^

ดูแลตัวเองดีๆล่ะ...

Ple'

        นั่นเป็นเมล์ฉบับแรกที่ส่งให้เธอทำใจอยู่นานหลายเดือนเลยล่ะ กว่าจะส่งได้ไม่มั่นใจเลยผมก็ผมขี้อายนี่นา   ส่วนที่กล้าขอเบอร์ก็เพราะกลัวจะไม่ได้เจอะเจอ กันอีกนะสิ ผมรอเธอตอบกับมาอีกหลายวันและเธอก็ตอบกับมายาวซะด้วย

 'To: Ple

Hello, Dear

                  ใช่เปิ้ลที่ทรายเดินชนรึป่าว ถ้าใช่ก็จำได้อยู่แว้วววว ~ >0< ก็หล่อมากนี่น่า แหมแต่รอเป็นเดือนเลยนะกว่าจะเมล์มา ระหว่างนั้นติดแม่หญิงอยู่อ่ะดิ้ ส่อแวว PLAY BOY น่ะเรา อ๊ะ...เปิ้ลแก่กว่าใช่มั้ย คงไม่ว่านะถ้าทรายจะเรียกว่าเปิ้ลเฉยๆ ไม่เรียกพี่ ว่าแต่สบายดีหรือป่าว ช่วงนี้อากาศแปรปวนนะ จู่ๆก็อาจไม่สบายได้ ทรายนี้ก็เป็นบ่อยเหมือนกัน เมื่อวานยังคึกอยู่แท้ๆ เช้ามาเป็นหวัดจ้อยเหอๆๆๆๆๆ ^o^   อ้อ ส่วนเรื่องปายอ่ะ หมดหวังได้เลย ค่าเดินทางค่าที่พักเพียบ!!แพงโคตร แถมทางบ้านไม่อนุญาติด้วย คงต้องรออีกสักสิบปีล่ะมั้งถึงจะมีโอกาส   T^T ดูแหล เอ้ย ดูแลตัวเองเหมือนกันนะส่วนทรายน่ะไม่ต้องห่วงมีคนดูแลแล้วล่ะ    > <

                                                                                                                  SaII'

          เห็นมั้ยล่ะครับว่ายาวกว่าผมอีก   ความจริงก็ดูไม่หยิ่งอะไรนี่นาหรือว่าชอบเย็นชากับคนหน้าแปลก เอ้ย แปลกหน้านะ เมื่อได้รับเมล์จากเธอผมก็ไม่รอช้าตอบกลับทันที แต่เป็นข้อความที่สั้นจึ๋งเดียว เพราะผมหดหู่ใจเป็นที่สุด                                                              

'ใครเป็นคนดูแลเธอ...'

               คืนนี้เป็นคืนวันศุกร์วันสุดสัปดาห์ของการเรียน ผมนั่งฟังเพลงอยู่หน้าฯ จอคอม หลังจากส่งเมล์เสร็จแล้ว เธอก็ตอบกลับมาไวนิดหน่อยคงเล่นคอมฯ อยู่เหมือนกันมั้ง   

'To Ple

ถ้าอยากรู้ก็...เล่นมายสเปซรึเปล่า ถ้าเปล่าก็สมัครซะ แล้ว Add ทรายเป็นเพื่อนเราจะแชทคุยกันในนั้นได้โดยที่บ้านทรายสังเกตไม่ได้ (ผู้ใหญ่ดุมาก)

SaII'

       พอได้รับเมล์แบบนั้น ผมก็รีบเปิดมายสเปซตัวเองทันที่ แล้วก็แชทคุยกับเธอ

    เปิ้ล :   ใครหรอที่คอยดูแล

            :    พ่อแม่ใช่มั้ย

ทราย    :    ไม่ใช่

เปิ้ล       :     แล้วใครล่ะ

ทราย     :    ก็...

เปิ้ล       :   ...

                      ทรายทิ้งช่วงไปนานมากทำใจเต้นตุบๆๆๆ   เหมือนเธอกำลำแกล้งผมอยู่อย่างงั้นแหละ

ทราย    :   ทิฟฟี่ไง! ดีนะแก้หวัดได้ด้วย   ^_^  

ปัดโธ่...ทิฟฟี่ ฮะๆๆๆๆ (>_<)

หลังจากนั้นเราสองคนก็เมล์มาหากันตลอดแต่ไม่ค่อยได้แชทกันหรอกนะเพระทั้งทรายและผมไม่ค่อยมีเวลาแต่ยิ่งเมล์แรกเปลี่ยนกันบ่อยๆ ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเธอนับวันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมส่งโปสการ์ดไปให้เธอทุกอาทิตย์เป็นภาพ ณ ปายและเขียนข้อความต่างๆที่เป็นความรู้สึกของผม

มันเป็นข้อความธรรมดาและอาจจะดูน้ำเน่าบางอันอาจไม่เข้าใจแต่ผมว่าเธอคงรู้สึกได้ ว่าผมต้องการจะบอกอะไรเธอ ผมส่งโปสการ์ดให้ทรายไปเรื่อยๆ เมล์มาบอกประมาณว่าถ้าเป็นไปได้ก็ขอส่งไปเรื่อยๆ  เพราะเธอชอบมากแต่ว่าเธอก็จะลงท้ายด้วยความเกรงใจเสมอที่ผมส่งให้เธออยู่ฝ่ายเดียว จะเลิกส่งไปให้เธอก็ได้นะมันไม่ยุติธรรม มีบางครั้งที่ผมนั่งระแวงว่าเธอจะมีใครหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าถามได้แต่คิดเอาเอง เธอยังเด็กอยู่นี่อาจไม่มีหรอก แต่ว่าเธออยู่ม.ต้นปีสุดท้ายแล้วโตแล้วนี่แต่ดูเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้เท่าไรคงไม่มีใครอยู่แล้ว ผมคิดขัดแย้งตัวเองสุดท้ายก็ลงเอยที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองและในที่สุดก็เข้าสู่เดือน ธันวาคม ทรายก็เกิดเดือนนี้ ใช่แล้ว ตอนนี้เข้าสู่หน้าหนาวแล้วทรายกับผมก็ไม่อาจได้พบกัน

                  'To: เปิ้ล

                                ขอบคุณมากนะสำหรับของขวัญวันเกิด เล่นส่งของแพงมาเลยน่ะพอถึงวันคล้ายวันเกิดเปิ้ลทรายจะทำไงล่ะเนี่ย   ไม่มีเงินส่งไห้หรอกนะ  ^_^ หนาวมาก...ห่มผ้าหนาๆ นะ

เป็นห่วงเป็นใย

SaII'

 เพียงประโยดสุดท้ายก็ทำให้ผมรู้สึกชื่นใจผมอยากเจอเธอ อยากจะกอดยัยทรายไว้นานๆ แต่ผมก็ได้เพียงแค่จิตนาการเท่านั้นเพราะความจริงผมไม่ได้อยู่แม่ฮ่องสอนอีกต่อไปแล้ว ผมอยู่อิตาลี มาอยู่ถาวรคงอีกนานหลายปีที่ผมจะกับไปเหยียบเมืองไทยอีกครั้ง ถึงตอนนั้นทรายคงลืมผมไปแล้ว และอีกอย่างเธอไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมนอกเหนือจากเพื่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ผมรักเธอ...ทรายเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมเพ้อได้ขนาดนี้ภาพทุกภาพของเธอที่ส่งมาให้ผมเก็บไว้หมดถึงขนาด Print มาเก็บไว้กว่าสิบอัลบั้มฝาผนังห้องก็มีแต่รูปทรายเต็มไปหมด

 'To: เปิ้ล  

                              วันนี้ทรายเจอเบศ เขาบอกว่าเปิ้ลอยู่ที่อิตาลีถาวรเราหาโอกาสที่พบกันยากขึ้นหลายเท่าตัวเลยสิน่ะ .................^_^                                                                        

SaII'

ใช่...เราคงหาโอกาสเจอกันยากขึ้นรึไม่ก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว อยากจะต่อยหน้าไอ้เบศให้คว่ำนัก มันไม่เคยแม้แต่จะคุยกับทราย แต่มันกับได้พบหน้าเธอ แต่ผมทั้งที่คุยผ่านทางเมล์ (แม้จะไม่เห็นหน้าก็เถอะ) เป็นประจำกับไม่ได้เจอ ความรักที่ผมมีอยู่ก็ได้แต่บอกอ้อมค้อมแต่ไม่กล้าบอกตรงๆ ต้องเก็บมันไว้ไม่กล้าที่จะบอกเธอ...

3ปีผ่านไป...

ตู๊ด...ตู๊ด...

        [ฮัลโหลว่าไงเปิ้ล มะได้ผ้อหน้ากันตั้งนาน   > <]

"สบายดีมั้ยไอ้เบศ"

[เออ มันก็เป็นงึกๆ งักๆ    แล้วปีนี้จะปิ๊กบ้านก่อ นี่มันก็คักแล้วนะ ที่แกไม่ได้ปิ๊กบ้านเฮา]

" คงไม่ว่ะ ฝากดูแลบ้านด้วย ส่วนแกก็งดเหล้าเข้าวาเลนไทน์ซะมั่ง แค่นี้แหละ"

[ ฮะ.....เฮ้ย เดี๋ยว>o<] -ติ๊ด-

ไม่ทันที่ไอ้เบศจะได้พูดอะไรมาก ผมก็ตัดสายทิ้งไป อีกไม่กี่ชั่วโมงก้อจะเข่าสู่วันวาเลนไทน์ ผมนั่งแชทกับทรายและเหลือบมองเข็มนาฬิกาเป็นระยะด้วยใจที่สับสน อยากถามว่าเธอมีผู้ชายของเธอมั้ย   เรื่องความรู้สึกที่มีต่อผมและบอกความรู้สึกของผมเป็นอย่างงี้มาตลอดในวันวาเลนไทน์สามปีที่ผ่านมาและไม่ใช่แค่วันวาเลนไทน์อย่างเดียวแต่เวลานั่งคุยนั่งแชทกับเธอที่ไรสับสนชอบกล

 ทราย: วาฯปีนี้เที่ยวกับสาวไหนล่ะ ^_^ /

เปิ้ล: ไม่มีหรอก

 ทราย: ไม่จริงอ่ะ หล่อๆ อย่างงี้อ่ะนะ

เปิ้ล: ใช่เพราะฉันยากจะพบเจอเธอคนนั้นน่ะ

ทราย:  ต้องมีทางที่จะพบกันบ้างล่ะน่ะ ~

 เปิ้ล: เธออาจจะมีคนรักไปแล้ว

ทราย: คิดเองเออเอง

เปิ้ล: ฉันอยาก กอดเธอคนนั้นไว้

ทราย: ฉันไปนอนดีกว่า

        : บั๊บบาย

       ทรายบอกลาอย่างร่าเริงแค่นั้น แล้วก็ออฟไลน์ไป สักพักก็มีเมล์เข้ามา เป็นลิ้งค์ของเพลงเพลงหนึ่งที่เพราะเหมือนกัน

Itoshii Hito

MIYAVI

 ???????????????????

????????????????????????

???????????????????????

????????????????????

?????????????

????????????

???????????

?????????????

????

????????????????

???????????????

????????????

??????????

?????????????

??????????????

????????

???????????????

??????????????????????????

???????????????

?????????

???????????

???????????

???????????

?????????

-----

    หลังจากเพลงจบ เมล์ฉบับใหม่ก็เข้ามา

TO: เปิ้ล

         ทรายคงพอเดาออกนะว่าเปิ้ลคงรักเธอคนนั้นที่พูดถึงมากสรุปว่าที่ผ่านมาทรายเข้าใจผิดเหรอเนี่ย น่าอายชะมัดนึกว่าเปิ้ลมีใจให้กับทรายซะอีกแต่ไม่เป็นไรยังไงทรายก็รักเปิ้ลที่สุดตราบใดที่ยังไม่ตายก็มีโอกาสที่เปิ้ลจะรักเค้าล่ะ  นี่มีเรื่องจะอวดล่ะทรายสอบเข้าโรงเรียน ตำรวจได้ด้วยล่ะเก่งใช่ม้า~ ^0^

ดูแลตัวเองดีดีล่ะ

รักเธอเสมอนะ

ป.ล. นานเท่าไรก็รักเธอโว้ย

                                                                                                                                                                  ทราย'

        เมล์ฉบับนี้เปรียบเสมือนเลือดที่มาหล่อเลี้ยงหัวใจของผมให้สูบฉีดและเต้นอีกครั้ง    ผมอ่านมันด้วยหัวใจพองโต   เธอรักผม! ทรายรักเปิ้ล !

      "ไอ้เปิ้ล ไม่ได้แห้วโว้ย >0<" ผมตะโกนลั่นห้องอย่างลิงโลด ผมตอบเมล์กับและเก็บของใส่กระเป๋า เดินทางออกจากอพาร์ทเมนต์ เพื่อเดินทางไปสนามบินกับประเทศไทยทันที   คงอีกไม่นานแล้วล่ะที่เราจะได้พบกัน ก่อนหน้านี้ผมมัวทำอะไรอยู่นะ   ทั้งที่ไปหาได้ก็ไม่ไป หรือผมจะรอคำว่ารักจากเธอ ทรายรอเปิ้ลก่อนนะ เปิ้ลจะบอกรักด้วยปากเปิ้ลเอง

         ปี๊นนนนนนนน~ เสียงแตรดั่งสั่นท้องถนนแสงไฟจากเฟอร์รารี่สีสวยส่องมายังร่างของเปิ้ล  

โครม!

เอี๊ยดดดดดด~ เสียงรถชนเข้ากับร่างของเปิ้ลจนลอยไปอยู่ที่หน้ากระโปรงรถเลือดไหลหยดลงบนเฟอร์รารีสีเพลิงทำไห้แดงฉานเข้าไปอีก เสียงล้อบดถนนดังสั่นแข่งกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวผู้โดยสารมากับผู้ขับ

                  ทำไมกัน ทั้งๆ ที่ผมจะไปพบคนรักจะไปบอกรักเธอแท้ๆ

โปสการ์ดใบล่าสุด  

'ความตายเท่านั้น ที่พรากเราตลอดกาล'

เมล์ฉบับสุดท้าย 

'To: ทราย

ฉันรักเธอ, ทราย

                                                                                                                   เปิ้ล'

                คราวนี้คงพรากจากกันจริงๆ สินะสติของผมค่อยเลือนลางดับวูบลงพร้อมๆ กับเสียงนาฬิกาบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงคืน เริ่มฟ้าวันใหม่แล้ว สติของผมดำดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดกาล

"ไม่อย่าเป็นอะไรนะ!" หญิงสาวอุทานลืมตาโพลงตกใจตื่น เหตุเพราะฝันร้ายเมื่อครู่นี้ แต่มันเป็นเพียงความฝันเท่านั้น ทรายไม่สนใจที่จะกังวลอยู่แล้วเธอหลับตาแล้วเข้าสู่ห่วงนิทราต่อ แสงแดดที่สาดส่องเข้ามายังหน้าต่างมันช่างอบอุ่นชวนให้ร่างที่นอนอยู่บนเตียง อดใจไม่ไหวที่จะตื่นมารับแสงแดดยามเช้า ทรายลุกขึ้นจากที่นอนบิดขี้เกียจเล็กน้อยมองไปยังคอมพิวเตอร์ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงเมล์ที่ได้รับเมื่อคืนนี้ร่างของหญิงสาวตรงไปหน้าโต๊ะคอมฯ และเปิดมันอย่างอารมดี

           'To: เปิ้ล

                    ขอบคุณนะสำหรับความรักที่มีให้   คงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม   เราต้องมีทางพบกันแน่   รีบๆ กลับมานะรอเสมอแหละ มาช้าดีไม่ดี   ทรายอาจจะมีใหม่นะ ^_^ เช้านี้แดดอบอุ่นมากเลย   ไม่ร้อนเหมือนวันก่อนๆ (ทั้งที่หน้าหนาวแท้ๆยังร้อนได้เนอะ) เสียดายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่งั้นคงกินกาแฟยามเช้าท่ามกลางบรรยากาศดีๆ ด้วยกันแล้ว

เป็นห่วงมาก

ทราย'

                   คลิก! เธอส่งเมล์ไปให้เปิ้ลโดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างโปร่งแสงของอีกฝ่ายกำลังยืนมองข้างๆ กายเธอ ร่างโปรงแสงกำลังยิ้มให้กับความสุขของเธอแต่ก็เจือไปด้วยความหม่นหมองที่หญิงสาวไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของเขาจิตใต้สำนึกและความผูกพันของเขา ทำให้ทรายได้รับเมล์ตอบกลับจากเขา

          'To: ทราย

                 Good morning

                            เรื่องที่บอกรักทรายไม่มีทางล้อเล่นแน่นอน ใช่เรามีทางมีทางพบกัน เปิ้ลพบทรายแต่ทรายไม่พบเปิ้ล    รู้สึกเหมือนเพลงไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอล่ะมั้ง ฮะๆ   ใช่อย่างที่บอกแดดเช้านี้อบอุ่นมากฉันรู้สึกได้ ฉันอยู่กับเธอนะ

                                                                                                          เปิ้ล'

                     ข้อความจากเมล์ฉบับนี้ทำให้ทรายงงเต้ก เธอรีบตอบกลับทันที

'To: เปิ้ล

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่     ช่วยอธิบายทีสิ

                                    ทราย'

         'To: ทราย

อย่าสนใจเลย ก็แค่ล้อเล่นให้งงน่ะ^_^

เปิ้ล'

"โหย ~ เล่นเอาซะงง อย่าให้เจอจับกดซะให้เข็ด >0<"     ทรายบ่นอุบกับข้อความที่ได้มาและลุกไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ร่างโป่รงแสงนั่งขำกับคำพูดของเธอ ไม่นานทรายก็ออกจากห้องน้ำ ในสภาพเปลือย    ใบหน้าของเปิ้ลขึ้นสีแดงระเรื่อและหายวับไปทันที

ตอนนี้ทรายกำลังหลับอุตุอยู่บนเตียงสองชั้นโดยไม่สนใจเพื่อนๆที่เตรียมตัวจะออกไปออกกำลังกายยามเช้า    ตามกิจวัตรประจำวัน ของโรงเรียนตำรวจไม่สนแม้กระทั้งเสียงนกหวีดของผู้บังคับบัญชา 'ทราย'

"หือ ~" ทรายครางเสียงยาน เมื่อรู้สึกถึงเสียงนุ่มทุ้มของใครบางคน 

'ตื่นสิเดี๋ยวโดนลงโทษนะ'

"น่า~ขอนอนอีกหน่อย"

'ทราย ~ ๆอย่าขี้เกียจสิ" เสียงนุ่มทุ้มยังคงเรียกต่อไป ทรายเกิดความรำคาญลุกพรวดขึ้นจากที่นอน

"ใครน่ะ ปลุกอยู่นั่นแหละ!" ทรายตวาดเสียงดัง มองซ้ายมองขวาไม่เจอใครนอกจากผู้บังคับบัญชาแก่ๆ จอมโหด ยืนอยู่ริมประตูที่ยังไงๆ ก็ไม่มีเสียงนุ่มทุ้มแบบนั้นแน่ๆ

"เธอ! เอาแต่ขี้เกียจนักนะ ลงมาจากที่นอนซิตอัพ 30!"

ถึงเวลากินข้าวทรายก็กินเสร็จก่อนใครเพื่อน    จึงลุกเอาจานไปล้างคนเดียว   เสียงตามสายก็ดังขึ้นมา

[นางสาวนิลรทราย ช่วยมาพบที่...] คำประกาศนั้นมันก็ดูธรรมดาแต่กับมันสังหรณ์ใจแปลกๆ แต่ทรายก็เดินไปบ้านพัก โดยมีเปิ้ลตามไปด้วยอย่างเป็นห่วง             

        คงใช้ไปปลูกต้นไม้ที่สวนหลังบ้านพักครูมั้ง...ทรายนึกพอเดินไปถึงบ้านหลังที่ต้องการไม่พบใครอยู่ที่หน้าบ้านเธอจึงเปิดประตูเข้าไปเจอชายอายุ 30 เศษๆหน้าตาหล่อเหลากำลังนั่งฟังเพลงสบายๆ บนโซฟาสีสวย

"สวัสดีค่ะ ผบ."ทรายทำความเคารพส่วนเปิ้ลซึ่งไม่มีใครเห็นยืนเพ่งจ้องมองผู้บังคับบัญชาคนนี้อย่างไม่ไว้ใจ

"สวัสดีจ้ะ    ^_^" ผบ.คนนั้นตอบรับด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

"ฉันเอกลักษณ์นะ ฉันอยากให้เธอแยกเอกสารให้ฉันหน่อย อยู่ที่ห้องนอนฉันน่ะ ชั้นสองแยกออกเป็นรายภาควิชาน่ะเดี๋ยวเธอเห็นก็เข้าใจ ทรายเดินขึ้นไปชั้นบนมีเปิ้ลตามไปติดๆ ด้วยความเป็นห่วงทราย

ทรายตรงไปห้องที่มีอยู่ห้องเดียวบนเปิดประตูเข้าไปก็เห็นแฟ้มเอกสาร 4-5 กองวางเรียงรายอยู่ ทรายนั่งแยกเอกสารไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีมือปริศนาพร้อมกับผ้าเช็คหน้าเล็กๆมาปิดจมูกเธอไว้ไม่ถึงสิบวินาทีเธอก็หมดสติไป

"ง่ายดายซะจริงอย่างงี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นตำรวจเอาซะเลย^^" เอกลักษณ์เดินหน้ายิ้มเข้ามาอุ้มร่างอันไร้สตินอนลงบนเตียง โดยไม่รู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องเค้าอย่างอาฆาตเลยสักนิดขณะที่เอกลักษณ์กำลังคร่อมตัวทรายก็มีสายลมเขาๆพลิ้วไล้เส้นผมของเค้ารู้สึกเย็นเยือกไปถึงสันหลังเลยที่เดียวจู่ๆลมก็แรงขึ้นเรื่อยๆ กระดาษที่กองอยู่ปลิวว่อนไปทั่วทุกมุมห้องแต่น่าแปลกข้างนอกกลับไม่มีวี่แววจะเกิดอะไรขึ้นเลย

"ฮะ...ๆๆเฮ้ย!อะไรวะช่วยด้วย" เอกลักษณ์ร้องลั่นเมื่อรู้สึกมีอะไรมากดหัวเค้าลงกับฟูกเอกลักษณ์ดิ้นพล่านด้วยความที่หายใจไม่ออกดิ้นขลุกขลักอยู่สักพักก็แน่นิ่งไปหมดสติไป เปิ้ลหันหน้ามาทางทรายที่หลับไม่รู้เรื่องแล้วค่อยๆนอนซ้อนทับร่างทราย ราวปฏิหารย์ร่างที่หลับไม่ได้สติจาการโดนยานอนหลับชนิดรุนแรงไปยากที่จะตื่นของทรายลุกพรวดขึ้นยืน

กร๊อบ ~ เสียงกระดูกลั่นจากตัวทรายเธอขยับตัวไปมาเหมือนอะไรบางอย่างไม่เข้าที่สักพักเธอก็เดินออกามจากบ้านพักและเข้าเรียนตามปกติ ในขณะที่ทรายไม่ได้สติเปิ้ลกับเสียสติซะนี่ เค้ารู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำมากแต่ว่าที่มันร่างของผู้หญิงนะแถมเป็นร่างของทรายด้วย อย่างนี้ต้องทนราวๆ 6 ชั่วโมงจนกว่าจะเข้านอนซะล่ะมั้ง

"นิลรทราย เธอช่วยแบกกระดานไว้ชั้น 4 หน่อยสิ"

"อะไรกันกระดานแผ่นทั้งสูงทั้งหนักยกคนเดียวไม่ไหวหรอก"

"นั่นสิให้หนูไปช่วยก็ได้"

"ไม่ต้อง ของแค่นี้ยกไม่ได้จะเป็นตำรวจได้ยังไง ไปยกซะ! คนเดียวนั่นแหละ!"

"ข้ออ้างชัดๆ" ใช่! ข้ออ้างชัดๆผมเห็นด้วยกับคำพูดของทราย ตั้งแต่ไอ้เอกลักษณ์มันพลาดโอกาสเคลมสุดที่รักของผมไปมันก็คอยหาเรื่องแกล้งเธอตลอด ดูสิคราวนี้ให้มายกกระดานงั้นเรอะมากไปแล้วนะผมมองทรายที่เดินตึงๆไปแบกกระดานแผ่นเบ้อเร่อ ที่นี่มันชั้นใต้ถุน แบกขึ้นไปชั้น 4 เนี่ยนะเลวเป็นที่สุด

"หนอย ~ ตาผบ.อัปลักษณ์นั่น (ความจริงชื่อเอกลักษณ์ -_-) อย่าให้ฉันได้เป็นตำรวจก่อนเถอะ พ่อจะหาทางจับยัดเข้าตารางซะให้เข็ด"

"โอ๊ย ~ หนักเฟ้ย >o< หนักๆ หนักอิ้บอ๋าย~" ทรายตะโกนลั่น บ่งบอกได้เลยว่าหนักมากกก~ จะบอกให้ตอนนี้ผมก็ช่วยแบกอยู่นะ แต่ช่วยไม่ได้มากนัก ก็ผมเป็นวิญญาณนี่ T^T

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด~"

"ทราย!" ทรายตกบันไดผมรีบปล่อยกระดานมารับทรายไว้ได้ แต่ทำไม...

"เปิ้ล ~" ...เธอมองเห็นผมล่ะ ทรายมองผมปนอึ้ง สายตาของเธอบ่งบอกว่าคิดถึงผมแทบขาดใจ สายตาที่ทรายมองมายังผม   ทรายมองผมแบบนั้น น้ำตาผมแทบเอ่อล้นออกมานอกดวงตา

         ผมค่อยโน้มหน้าลงสัมผัสริมฝีปากเอิบอิ่มนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปและนุ่มนวลเป็นเวลาเนิ่นนานที่เราสองแรกสัมผัสกัน ผมค่อยๆ ถอนริมฝีปากจากเธออย่างอ้อยอิ่ง เราสองคนมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง พลันร่างของผมก็ค่อยๆกลับมาโปร่งแสงเหมือนเดิมร้ายไปกว่านั้นผมสัมผัสอะไรไม่ได้เลย คงต้องรอสักพัก แล้วผมจะช่วยสุดที่รักผมอย่างไงดี (ว่าแต่ว่า...เหมือนทรายจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ซึ้งอยู่นะเฟ้ยอะไรของคนเขียนมันฟะ =_=)  

"(- - ) ( - -)เมื่อกี๊เราเป็นอะไรเนี่ยคิดถึงเปิ้ลถึงกับหลอนเลยอ่ะเหมือนจริงชะมัด>/////<!!" คำพูดของทรายเลยเอาใจน้อยๆของผมพองโตเชียว *o*

"โอ๊ย~ไม่น้า~ พระเจ้าหลอนจนทำกระดานหล่นไปซะไกลเลยนะเนี่ย"ทรายบ่นบ่นอุบแต่ก็เดินลงแผ่นกระดานไปก็ต่อว่าไอ้อัปลักษณ์นั่นเสียๆ หายๆ ไป

"นิลรทราย หยุดก่อนสิ" ผบ.จอมโหดคนหนึ่งสั่งให้ทรายหยุด "สก๊อตจั๊ม 200 ครั้ง โทษฐานพูดคำหยาบ"

"หา!!!?"

"ไม่ต้องหา ทำเดี๋ยวนี้ เพิ่มเป็น 400 ครั้ง" โอ๊ย~ไอ้โหด~

"400!!!"

"ค่าๆๆ 1!2! 3! 4! ..."สุดท้ายทรายก็ยอมทำ แต่แอบร้ายนิดหน่อย ก็เธอสก็อตจั้มพ์บนกระดาษแผ่นนั้นที่เธอยกมา ซึ่งเป็นกระดานที่มีภาพไอ้ผบ.อัปลักษณ์นั่นซะด้วยสิที่ทรายทำอาจไม่เข้าท่าแต่ก็ฮาดี 555+ 

หลังจากที่นักเรียนตำรวจทำกิจกรรมต่างๆเสร็จก็ได้เวลาเข้านอน แต่ทรายก็ยังคงตื่น เธอนอนคลุมโปงกันแสงจากโทรศัพท์รอดออกได้ น่าดีใจเป็นบ้าทั้งที่เหนื่อยมาทั้งวันเธอยังอุตส่าห์ส่งเมล์มาหาผมอย่างงี้แสดงว่าเธอรักผมจริงใช่มั้ย ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ (ขอหลงตัวเองนิดนึง)

'To: เปิ้ล

เป็นไงสบายดีมั้ย ? ไม่เอาดีกว่าทักทายธรรมดาเกินไปเอาแบบอินเทรนด์หน่อย ดีกว่า

Hello, you what's up? ^o^ อ๊ะ ๆ เปิ้ลทรายมีเรื่องเล่าให้ฟัง (เฮ้ยไม่ใช่สิอ่าน) ด้วยนะวันนี้ทรายละเมอกลางอากาศทั้งที่ไม่ได้หลับด้วยล่ะแถมยังเพ้ออีกอ๊าย ~ ไม่บอกหรอกนะว่าละเมออะไร  (>///<)(>///<)  

ว้า~มีแต่ไร้สาระเนอะที่ฉันเอามาคุยเนี่ย แต่มีอย่างเดียวที่ไม่ใด้ไร้สาระเลยนะ ซึ่งก็คือ .... แต่นๆแต๊น ~

รักและคิดถึงจ้ะ >o<

ป.ล. คำนี้ยืมมาจากภาษาไทยป.4จ้ะ ^_^

                                                                     ทราย'

 'To: ทราย 

         เปิ้ลสบายดีเพราะมองหน้าทรายทุกวัน เรียนอยู่โรงเรียนตำรวจลำบากมากใช่มั้ย? อย่าแก่นเซี้ยวนักล่ะ เดี๋ยวโดนทำโทษเอา ถ้าใครคิดจะทำร้ายเธอร้องดังๆ นะเพราะเปิ้ลอยู่คนละด้านกับทรายช่วยเหลืออะไรทรายไม่ได้แต่ก็ห่วงมากนะตอนนี้อยู่ในอาการหนาว เหงา ห่วง เหม่อ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ,ที่รักของผม^_^

                                                                                                                     เปิ้ล'

ตั้งแต่ทรายมาอยู่โรงเรียนตำรวจแทบไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย แต่ทรายก็คอยส่งเมล์หาผมประจำบ่นบ้างล่ะ โม้บางล่ะ ห่วงบางล่ะ จู่ๆ ก็บอกรักบางรักบางล่ะ ผมยิ้มกับเมล์เธอเสมอ และผมก็ตอบกลับทุกครั้งเหมือนที่มีชีวีตอยู่...

 'To: เปิ้ล

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                                                                   เปิ้ล'

        'To: เปิ้ล

คัดลอกกันเห็นๆ >o<

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

เปล่าซะหน่อย ใจเราตรงกันต่างหาก

                                                                                                                   เปิ้ล'

เราส่งเมล์หากันทุกวันจนเวลาผ่านไปนับปี   ผมรักทรายมากขึ้นทุกวัน ทรายยิ่งโตยิ่งเข้าตาใครหลายคน มีคนมาจีบประจำ แม้จะเรียนตำรวจ แต่เธอก็ปฏิเสธร่ำไปนั่นเป็นการพิสูจน์ ได้ว่าเธอรักผมจริงนับตั้งแต่วันที่ผมหมดลมหายใจ ผมอยู่กับทรายตลอดคืนนี้ก็เช่นกันผมนั่งไขว่ห้างกลางอากาศมองดูเทอหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข(เหตุที่ลอยอยู่กลางอากาศ เพราะยัยนี่นอนเตียงชั้น 2 ถ้านั่งบนเตียงดีไม่ดีเจอลูกถีบเข้าให้ =_=;;;)

'หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะ....' เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองไปข้างหน้าก็พบชายแปลกหน้าอยู่อีกฝั่งเตียงที่ทรายนอนอยู่ ชายคนนั้นมีร่างโปรงแสงเหมือนกับผม (แต่ดูเหมือนจะมีออร่าเจิดจรัสจนแสบตาอยู่เนืองๆแฮะ -_- ;;) 

'ฉันเป็นเจ้าหน้าที่วิญญาณน่ะ   ^_^' มีด้วยหรอฟะไม่ยักรู้   -_-'นายหมดเวลาของนายแล้วล่ะได้เวลาแล้ว...'

'ไม่ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น'

      'นายต้องไปในโลกวิญญาณไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ มีเพียงทราย ความมืดและเทียนไขนำทางเท่านั้นไม่ต้องกลัว...'

     'แต่ผมจะอยู่กับทราย ...' ผมปฏิเสธพัลวัน

      'เธอต้องได้เจอเด็กคนนั้นอีกแน่...หลับตาสิ...' ผมหลับตาตามที่ชายคนนั้นบอก รู้สึกราวกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นดอกไม้คงถึงเวลาที่ต้องบอกลาแล้วสินะ...ทราย

 'To: ทราย 

ซาโยนาโยระ        หัวใจผู้ภักดี

ฉันรักเธอ

                                                                                                                   เปิ้ล'

5ปีต่อมา...

     แม่ฮ่องสอน...

"นี่ยัยทรายบ้า!มาช่วยขนของให้ฉันหน่อยซี่ ของๆ เธอหมดแล้วนี่"

"ขนเองสิยะย้ายบ้านครั้งต่อไปจะได้ชินขืนฉันยกของมากๆ มือด้าน กล้ามโตพอดีรูกิ He ไม่ยอมเดทด้วยจะทำยังไง >o<"

"ไม่เป็นไรฉันทำอย่างงี้แจจุงยังรักฉันเลยโฮ่ะๆๆๆ ^o^" ติ๊งหน่องเพื่อนของทรายยกของเข้าไป ทรายไม่สนใจเดินไปกดออดบ้านข้างๆ หวังจะทักทายเพื่อนบ้านใหม่

ออด ~ ออด ~

"มาแล้วคร้าบ~" เสียงดังออกมาจากภายในตัวบ้านตามด้วยร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มที่วิ่งออกมาเปิดประตูรั้วเตี้ยๆ และเดินออกมา...

"มาหาใครครับ"

"ฉันทรายค่ะพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ข้างๆบ้านของคุณ..."

"เปิ้ลครับ"

"อ่า...ค่ะเปิ้ล ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^"

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^_^^"

-The End-

...จริงหรอ ! ความตายเท่านั้นที่พรากเราจากกันตลอดกาล...

ผมว่าไม่จริงหรอก   เพราะทุกวันนี้ ผมยังอยู่กับเธอ...

แม้เธอไม่เห็นผมก็ตาม...

 "ต๊าย! ทำไงดีไงตัวเธอ >0<"

         "อะไรหรอมิสซ่าร่า>0<"

         "วันนี้มีเดทกับจอร์ชตอนสามทุ่มอ่ะ  

> <"

         "ก็ไปซะสิยะ หรือว่าหลังเดทกันต้องทำกิกรรมสยิวกิ้วเธอเลยกังวล > <"

         "ไม่ใช่ย่ะ    แต่ว่าพอเดทกับโจชัว์ตอนสามทุ่มเสร็จ สี่ทุ่มก็รูกิ ห้าทุ่มมิยามิ เที่ยงคืนจุน ตีหนึ่งเทปเป ตีสองคะวะอี ตีสามซางะ ต๊ายไม่ได้นอนแน่เลย >0<"

"ฮ่าๆๆๆ ^0^" เสียงกลุ่มเด็กนักเรียนหัวเราะกันมาแต่ไกล ทำเอาสองหนุ่มแม่ฮ่องสอน (ที่มาเที่ยวลพบุรีเป็นครั้งแรก) ถึงกับขำกลิ้งถึงกับความบ๊องส์ที่เดียว

"ไอ้เบศฉันชักอยากจะเห็นเด็กกลุ่มที่เสียงดังนั่นจังว่ะ ต๊องดี"

"นั่นดิไอ้เปิ้ล ฉันว่านะหน้าตาฮากลิ้งชัวร์ ^_^ /"

ตุ้บ!!!         

"ว้าย ~ ขอโทษค่ะ > <"

"กรี๊ดดด~ ซาร่าแกล้งชนหนุ่มหล่อหวังแต๊ะผู้ชายอั๊งแน่ๆ ฉันจะฟ้องอเล็กซ์โทษฐานทำนิสัยไม่เป็นกุลสตรี >0<"

( -) (- )

(- -) (- -)

 "ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะอย่างดัง

"ไม่ใช่ซะหน่อย" เด็กสาวเถียงเพื่อนที่แซวเธอจนกน้าขาวๆ แดงก่ำอย่างดัง

 "จริงอ่ะ ^o^"

        "ไม่จริง (- -  ) (  - -)"

"ฮะๆ ^_^" คราวนี้ก็ถึงตาเปิ้ลที่ถูกชนเป็นฝ่ายหน้าแดงบ้างแล้วล่ะ

"เอ่อ ขอโทษจริงๆ นะคะ (- -) ( _ _) (- -)" เด็กสาวที่ได้ยินเสียงของเปิ้ลก็พลันนึกได้ว่าตัวเองเดินชนเขาก็รีบขอโทษขอโพยผงกหัวหงึกๆ

"ทรายรีบไปเถอะ เดี๋ยวร้านหนังสือปิด"

"ไม่ต้องกลัวย่ะ พ่อฉันเป็นถึงประธานาธิบดีของอเมริกา ปลาปั้กเป้า โอ้ว~...ประหม่าน่ะรู้จักมะ   แค่นี้ฉันสั่งได้ โฮ่ๆๆๆ ^o^"

"เด็กสาวยืนเท้าเอวหัวเราะกับเพื่อนและเดินเข้าร้านหนังสือไปทรายดูสะดุดตามากตัวสูงเด่นกว่าใครเพื่อน สีผิวไม่ดำหรือขาวจนเกินไป ริมฝีปากเอิบอิ่ม จมูกโด่งสวยและตาโตเล็กๆ แบบคนจีน มองเผินๆ เหมือนคนธรรมดา แต่ใบหน้าเหมือนพร้อม ที่จะหัวเราะตลอดเวลานั้นมีเสน่ห์สุดๆไปเลย นี่เป็นความคิดของเปิ้ล ที่กำลังงงกับท่าทางเด็กพวกนั้น

 "ไง เปิ้ลสนใจเหรอวะ ^_^'' เบศว่า พลางตบหลังเพื่อนเบาๆ

"อืม..." ชายหนุ่มตอบเนิบนาบ

"จะช้าอยู่ไยรีบไปขอเบอร์สิฟระ ฉันสนับสนุนเด็กเมื่อกี๊นะ น่ารักโคตร >0<''

เมื่อเพื่อนยุยงเขาก็ไม่อาจขัดศรัทธา เขาไม่รอช้า วิ่งตามเด็กสาวเข้าไปในร้านหนังสือทันที

        "ขอโทษครับ ซาร่ารึ ป่าว ^_^"

         "(o////o)" เด็กสาวเมื่อถูกเปิ้ลถามอย่างนั้นก็ถึงกับหน้าแดง เพราะที่ผ่านมาเธอเล่นซาร่า บ้าเวอร์ เป็นประจำมีคนมองบ้างอาจจะทุกคนเลยก็ได้แต่ก็ไม่ถึงมีใครเดินมาแซวซักทีอย่างงี้ก็ไม่ไหวหน้าด้านหรอกนะสำหรับเธอ

"ไม่ใช่ซาร่าหรอกค่ะเขาเปลี่ยนบุคลิกแล้ว เปลี่ยนเป็น เมโลดี้ ภรรยามิยาบิค่า 555 + ^_^"

 ป้าบ! (>_<) ++

เมื่อเพื่อนตอบแบบนั้นเด็กสาวก็มือกระตุกอย่างไว ตบหัวเพื่อนอย่างเร็ว และอย่างแรง !

"ชื่อทราย ไม่ใช่ซาร่า" ทรายหันไปพูดใส่เปิ้ลอย่างเชิดๆ

       "เอ่อ...ชื่อเปิ้ลนะ อ่า...มีเบอร์มือถือมั้ย"

"มี"

        "งั้นฉันขอเบอร์ไว้ได้มั้ย"

"มีเบอร์แต่ไม่มีโทรศัพท์?   บ้านยากจน อยากได้เบอร์ ก็ซื้อโทรศัพท์ให้เดะ" ทรายตอบกับด้วยใบหน้ากวนโอ๊ยและยิ้มแบบวิช่วลๆ

"เอ่อ...แล้วเมล์แอดเดรซล่ะมีมั้ย ^_^;" เปิ้ลถามต่ออย่างหน้าเสียกับท่าทางของเด็กสาว

     "อ่ะนี่   นามบัตรฉันมีเมล์ที่อยู่ ชื่อโรงเรียน เบอร์โทรแต่โทรไม่ติดหรอกนะเพราะอะไรบอกไปแล้ว วันเกิด แล้วก็งานอดิเรกด้วยจะได้ไม่ต้องถาม"

     เปิ้ลมองนามบัตรที่ถูกเคลือบอย่างดีเป็นแพคๆ ในมือเรียวๆ ของเด็กสาวอย่างงุนงง ตัวแค่นี้มีนามบัตร แต่... ทำไมต้องให้เป็นปึกด้วยวะ =_=

"อ่ะ.....รับไปสิไม่ต้องงง ฉันทำส่งอาจารย์ แต่ตาแก่ขี้บ่นนั่นไม่ยอมรับ เพราะไม่ไปให้ที่ร้านเคลือบ แต่ฉันใช้เตารีดเคลือบเอง เสียดายเลยให้หมดเลย"

        "ขอบใจ^_^" เปิ้ลมองทรายอย่างขำๆ รับนามบัตรในมือของเธอพร้อมกล่าวขอบคุณ และเดินออกจากร้านวิ่งตามพื่อนไป

"อิจฉาจัง สาวห้าวอย่างแกมีหนุ่มมาจีบ" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอิจฉา

"แต่ฉันว่ามันไม่เมล์มาหรอกเชื่อดิ -_- ว่าแต่ว่าถ้าคนหน้าตาดีมาจีบฉันก็แสดงว่าฉันสวยมากกกกกกก~ เพราะฉะนั้นตามที่ตกลงกันไว้ว่ามีคนหล่อมาจีบเมื่อไหร่จะจ่ายให้ฉันคนละร้อยล่ะว่าไงพวกกกก~ ^_^" 

"แกนี่ร้ายว่ะไอ้เปิ้ลจีบเด็กนักเรียนคอซองไม่ถึงนาทีได้นามบัตรมาเป็นปึกเลยฮะๆ" เบศเอ่ยแซวเปิ้ลอย่างขำๆ

"แต่ดูไม่มีใจเลยว่ะ หรือความหล่อของฉันหมองวะ"

"เคยได้ยินมะ  สวยแล้วหยิ่งน่ะ"

"ฉันว่าไม่ว่ะ ดูคุณเธอสิรู้สึกว่าจะไม่รับรู้ถึงความสวยของตัวเองเอาซะเลย=_="

"ช่างเถอะจีบๆ ไปเดี๋ยวก็ติด นี่จะเที่ยงแล้วเตรียมตัวเล่นสงกรานต์กันเหอะเพื่อน~ เอ๊ะวันสงกรานต์ทำไมน้องๆ พวกนั้นใส่ชุดนักเรียนวะ"

 "สอบซ่อมมั้ง หรือไม่ก็โกหกพ่อแม่ว่าไปโรงเรียนแต่ความจริงหนีมาเล่นสงกรานต์ก็ได้"

เสียงหัวเราะและสาดน้ำกัน ดังลั่นถนน เนื่องจากเป็นวันสงกรานต์คนนับร้อยพากันมาเล่นน้ำกันเต็มถนน

"เฮ้ย! เปิ้ลนั่นมันยาหยีแกนี่หว่า   เห็นปะแป้งแต่กับหนุ่มหล่อๆ ตลอดเลยว่ะ ฮ่าๆ" เมื่อเบศพูดเช่นนั่นเปิ้ลก็ไม่รอช้ารีบปรี่เข้าหาทรายทันที

"ทรายฉันขอเล่นด้วยสิ^_^"

"อืม...เอาสิเพื่อนหายพอดี^_^"

         ...สำหรับ ผม นับว่าเป็นการพบกันครั้งแรกที่ไม่เลวทีเดียว

...เพียงแค่มองหน้าที่เปรอะไปด้วยรอยยิ้ม ผมก็รักเธอทันที

'To: SaII

สวัสดี

               ทรายจำฉันได้มั้ย อ๊ะถามอย่างงี้ใครจะจำได้ เอาใหม่ๆนะ

ทรายฉันเปิ้ลนะยังจำได้อยู่ใช่มั้ย ตอนนี้ฉันอยู่แม่ฮ่องสอนบ้านเกิดฉันล่ะ เปิดเทอมแล้วงานยุ่งมากเลย

ส่วนเธอก็ขยันๆตั้งใจเรียนบ้างนะ   ^_^

                 หน้าหนาวเมื่อไร ก็ไปเที่ยวปายบ้างสิ เธอเกิดหน้าหนาวนี่   มาฉลองกันฉันว่าเธอชอบแน่ๆ  

หรือจะมาอยู่ก็ได้นะ   ^_^

ดูแลตัวเองดีๆล่ะ...

Ple'

        นั่นเป็นเมล์ฉบับแรกที่ส่งให้เธอทำใจอยู่นานหลายเดือนเลยล่ะ กว่าจะส่งได้ไม่มั่นใจเลยผมก็ผมขี้อายนี่นา   ส่วนที่กล้าขอเบอร์ก็เพราะกลัวจะไม่ได้เจอะเจอ กันอีกนะสิ ผมรอเธอตอบกับมาอีกหลายวันและเธอก็ตอบกับมายาวซะด้วย

 'To: Ple

Hello, Dear

                  ใช่เปิ้ลที่ทรายเดินชนรึป่าว ถ้าใช่ก็จำได้อยู่แว้วววว ~ >0< ก็หล่อมากนี่น่า แหมแต่รอเป็นเดือนเลยนะกว่าจะเมล์มา ระหว่างนั้นติดแม่หญิงอยู่อ่ะดิ้ ส่อแวว PLAY BOY น่ะเรา อ๊ะ...เปิ้ลแก่กว่าใช่มั้ย คงไม่ว่านะถ้าทรายจะเรียกว่าเปิ้ลเฉยๆ ไม่เรียกพี่ ว่าแต่สบายดีหรือป่าว ช่วงนี้อากาศแปรปวนนะ จู่ๆก็อาจไม่สบายได้ ทรายนี้ก็เป็นบ่อยเหมือนกัน เมื่อวานยังคึกอยู่แท้ๆ เช้ามาเป็นหวัดจ้อยเหอๆๆๆๆๆ ^o^   อ้อ ส่วนเรื่องปายอ่ะ หมดหวังได้เลย ค่าเดินทางค่าที่พักเพียบ!!แพงโคตร แถมทางบ้านไม่อนุญาติด้วย คงต้องรออีกสักสิบปีล่ะมั้งถึงจะมีโอกาส   T^T ดูแหล เอ้ย ดูแลตัวเองเหมือนกันนะส่วนทรายน่ะไม่ต้องห่วงมีคนดูแลแล้วล่ะ    > <

                                                                                                                  SaII'

          เห็นมั้ยล่ะครับว่ายาวกว่าผมอีก   ความจริงก็ดูไม่หยิ่งอะไรนี่นาหรือว่าชอบเย็นชากับคนหน้าแปลก เอ้ย แปลกหน้านะ เมื่อได้รับเมล์จากเธอผมก็ไม่รอช้าตอบกลับทันที แต่เป็นข้อความที่สั้นจึ๋งเดียว เพราะผมหดหู่ใจเป็นที่สุด                                                              

'ใครเป็นคนดูแลเธอ...'

               คืนนี้เป็นคืนวันศุกร์วันสุดสัปดาห์ของการเรียน ผมนั่งฟังเพลงอยู่หน้าฯ จอคอม หลังจากส่งเมล์เสร็จแล้ว เธอก็ตอบกลับมาไวนิดหน่อยคงเล่นคอมฯ อยู่เหมือนกันมั้ง   

'To Ple

ถ้าอยากรู้ก็...เล่นมายสเปซรึเปล่า ถ้าเปล่าก็สมัครซะ แล้ว Add ทรายเป็นเพื่อนเราจะแชทคุยกันในนั้นได้โดยที่บ้านทรายสังเกตไม่ได้ (ผู้ใหญ่ดุมาก)

SaII'

       พอได้รับเมล์แบบนั้น ผมก็รีบเปิดมายสเปซตัวเองทันที่ แล้วก็แชทคุยกับเธอ

    เปิ้ล :   ใครหรอที่คอยดูแล

            :    พ่อแม่ใช่มั้ย

ทราย    :    ไม่ใช่

เปิ้ล       :     แล้วใครล่ะ

ทราย     :    ก็...

เปิ้ล       :   ...

                      ทรายทิ้งช่วงไปนานมากทำใจเต้นตุบๆๆๆ   เหมือนเธอกำลำแกล้งผมอยู่อย่างงั้นแหละ

ทราย    :   ทิฟฟี่ไง! ดีนะแก้หวัดได้ด้วย   ^_^  

ปัดโธ่...ทิฟฟี่ ฮะๆๆๆๆ (>_<)

หลังจากนั้นเราสองคนก็เมล์มาหากันตลอดแต่ไม่ค่อยได้แชทกันหรอกนะเพระทั้งทรายและผมไม่ค่อยมีเวลาแต่ยิ่งเมล์แรกเปลี่ยนกันบ่อยๆ ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเธอนับวันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมส่งโปสการ์ดไปให้เธอทุกอาทิตย์เป็นภาพ ณ ปายและเขียนข้อความต่างๆที่เป็นความรู้สึกของผม

มันเป็นข้อความธรรมดาและอาจจะดูน้ำเน่าบางอันอาจไม่เข้าใจแต่ผมว่าเธอคงรู้สึกได้ ว่าผมต้องการจะบอกอะไรเธอ ผมส่งโปสการ์ดให้ทรายไปเรื่อยๆ เมล์มาบอกประมาณว่าถ้าเป็นไปได้ก็ขอส่งไปเรื่อยๆ  เพราะเธอชอบมากแต่ว่าเธอก็จะลงท้ายด้วยความเกรงใจเสมอที่ผมส่งให้เธออยู่ฝ่ายเดียว จะเลิกส่งไปให้เธอก็ได้นะมันไม่ยุติธรรม มีบางครั้งที่ผมนั่งระแวงว่าเธอจะมีใครหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าถามได้แต่คิดเอาเอง เธอยังเด็กอยู่นี่อาจไม่มีหรอก แต่ว่าเธออยู่ม.ต้นปีสุดท้ายแล้วโตแล้วนี่แต่ดูเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้เท่าไรคงไม่มีใครอยู่แล้ว ผมคิดขัดแย้งตัวเองสุดท้ายก็ลงเอยที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองและในที่สุดก็เข้าสู่เดือน ธันวาคม ทรายก็เกิดเดือนนี้ ใช่แล้ว ตอนนี้เข้าสู่หน้าหนาวแล้วทรายกับผมก็ไม่อาจได้พบกัน

                  'To: เปิ้ล

                                ขอบคุณมากนะสำหรับของขวัญวันเกิด เล่นส่งของแพงมาเลยน่ะพอถึงวันคล้ายวันเกิดเปิ้ลทรายจะทำไงล่ะเนี่ย   ไม่มีเงินส่งไห้หรอกนะ  ^_^ หนาวมาก...ห่มผ้าหนาๆ นะ

เป็นห่วงเป็นใย

SaII'

 เพียงประโยดสุดท้ายก็ทำให้ผมรู้สึกชื่นใจผมอยากเจอเธอ อยากจะกอดยัยทรายไว้นานๆ แต่ผมก็ได้เพียงแค่จิตนาการเท่านั้นเพราะความจริงผมไม่ได้อยู่แม่ฮ่องสอนอีกต่อไปแล้ว ผมอยู่อิตาลี มาอยู่ถาวรคงอีกนานหลายปีที่ผมจะกับไปเหยียบเมืองไทยอีกครั้ง ถึงตอนนั้นทรายคงลืมผมไปแล้ว และอีกอย่างเธอไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมนอกเหนือจากเพื่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ผมรักเธอ...ทรายเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมเพ้อได้ขนาดนี้ภาพทุกภาพของเธอที่ส่งมาให้ผมเก็บไว้หมดถึงขนาด Print มาเก็บไว้กว่าสิบอัลบั้มฝาผนังห้องก็มีแต่รูปทรายเต็มไปหมด

 'To: เปิ้ล  

                              วันนี้ทรายเจอเบศ เขาบอกว่าเปิ้ลอยู่ที่อิตาลีถาวรเราหาโอกาสที่พบกันยากขึ้นหลายเท่าตัวเลยสิน่ะ .................^_^                                                                        

SaII'

ใช่...เราคงหาโอกาสเจอกันยากขึ้นรึไม่ก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว อยากจะต่อยหน้าไอ้เบศให้คว่ำนัก มันไม่เคยแม้แต่จะคุยกับทราย แต่มันกับได้พบหน้าเธอ แต่ผมทั้งที่คุยผ่านทางเมล์ (แม้จะไม่เห็นหน้าก็เถอะ) เป็นประจำกับไม่ได้เจอ ความรักที่ผมมีอยู่ก็ได้แต่บอกอ้อมค้อมแต่ไม่กล้าบอกตรงๆ ต้องเก็บมันไว้ไม่กล้าที่จะบอกเธอ...

3ปีผ่านไป...

ตู๊ด...ตู๊ด...

        [ฮัลโหลว่าไงเปิ้ล มะได้ผ้อหน้ากันตั้งนาน   > <]

"สบายดีมั้ยไอ้เบศ"

[เออ มันก็เป็นงึกๆ งักๆ    แล้วปีนี้จะปิ๊กบ้านก่อ นี่มันก็คักแล้วนะ ที่แกไม่ได้ปิ๊กบ้านเฮา]

" คงไม่ว่ะ ฝากดูแลบ้านด้วย ส่วนแกก็งดเหล้าเข้าวาเลนไทน์ซะมั่ง แค่นี้แหละ"

[ ฮะ.....เฮ้ย เดี๋ยว>o<] -ติ๊ด-

ไม่ทันที่ไอ้เบศจะได้พูดอะไรมาก ผมก็ตัดสายทิ้งไป อีกไม่กี่ชั่วโมงก้อจะเข่าสู่วันวาเลนไทน์ ผมนั่งแชทกับทรายและเหลือบมองเข็มนาฬิกาเป็นระยะด้วยใจที่สับสน อยากถามว่าเธอมีผู้ชายของเธอมั้ย   เรื่องความรู้สึกที่มีต่อผมและบอกความรู้สึกของผมเป็นอย่างงี้มาตลอดในวันวาเลนไทน์สามปีที่ผ่านมาและไม่ใช่แค่วันวาเลนไทน์อย่างเดียวแต่เวลานั่งคุยนั่งแชทกับเธอที่ไรสับสนชอบกล

 ทราย: วาฯปีนี้เที่ยวกับสาวไหนล่ะ ^_^ /

เปิ้ล: ไม่มีหรอก

 ทราย: ไม่จริงอ่ะ หล่อๆ อย่างงี้อ่ะนะ

เปิ้ล: ใช่เพราะฉันยากจะพบเจอเธอคนนั้นน่ะ

ทราย:  ต้องมีทางที่จะพบกันบ้างล่ะน่ะ ~

 เปิ้ล: เธออาจจะมีคนรักไปแล้ว

ทราย: คิดเองเออเอง

เปิ้ล: ฉันอยาก กอดเธอคนนั้นไว้

ทราย: ฉันไปนอนดีกว่า

        : บั๊บบาย

       ทรายบอกลาอย่างร่าเริงแค่นั้น แล้วก็ออฟไลน์ไป สักพักก็มีเมล์เข้ามา เป็นลิ้งค์ของเพลงเพลงหนึ่งที่เพราะเหมือนกัน

Itoshii Hito

MIYAVI

 ???????????????????

????????????????????????

???????????????????????

????????????????????

?????????????

????????????

???????????

?????????????

????

????????????????

???????????????

????????????

??????????

?????????????

??????????????

????????

???????????????

??????????????????????????

???????????????

?????????

???????????

???????????

???????????

?????????

-----

    หลังจากเพลงจบ เมล์ฉบับใหม่ก็เข้ามา

TO: เปิ้ล

         ทรายคงพอเดาออกนะว่าเปิ้ลคงรักเธอคนนั้นที่พูดถึงมากสรุปว่าที่ผ่านมาทรายเข้าใจผิดเหรอเนี่ย น่าอายชะมัดนึกว่าเปิ้ลมีใจให้กับทรายซะอีกแต่ไม่เป็นไรยังไงทรายก็รักเปิ้ลที่สุดตราบใดที่ยังไม่ตายก็มีโอกาสที่เปิ้ลจะรักเค้าล่ะ  นี่มีเรื่องจะอวดล่ะทรายสอบเข้าโรงเรียน ตำรวจได้ด้วยล่ะเก่งใช่ม้า~ ^0^

ดูแลตัวเองดีดีล่ะ

รักเธอเสมอนะ

ป.ล. นานเท่าไรก็รักเธอโว้ย

                                                                                                                                                                  ทราย'

        เมล์ฉบับนี้เปรียบเสมือนเลือดที่มาหล่อเลี้ยงหัวใจของผมให้สูบฉีดและเต้นอีกครั้ง    ผมอ่านมันด้วยหัวใจพองโต   เธอรักผม! ทรายรักเปิ้ล !

      "ไอ้เปิ้ล ไม่ได้แห้วโว้ย >0<" ผมตะโกนลั่นห้องอย่างลิงโลด ผมตอบเมล์กับและเก็บของใส่กระเป๋า เดินทางออกจากอพาร์ทเมนต์ เพื่อเดินทางไปสนามบินกับประเทศไทยทันที   คงอีกไม่นานแล้วล่ะที่เราจะได้พบกัน ก่อนหน้านี้ผมมัวทำอะไรอยู่นะ   ทั้งที่ไปหาได้ก็ไม่ไป หรือผมจะรอคำว่ารักจากเธอ ทรายรอเปิ้ลก่อนนะ เปิ้ลจะบอกรักด้วยปากเปิ้ลเอง

         ปี๊นนนนนนนน~ เสียงแตรดั่งสั่นท้องถนนแสงไฟจากเฟอร์รารี่สีสวยส่องมายังร่างของเปิ้ล  

โครม!

เอี๊ยดดดดดด~ เสียงรถชนเข้ากับร่างของเปิ้ลจนลอยไปอยู่ที่หน้ากระโปรงรถเลือดไหลหยดลงบนเฟอร์รารีสีเพลิงทำไห้แดงฉานเข้าไปอีก เสียงล้อบดถนนดังสั่นแข่งกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวผู้โดยสารมากับผู้ขับ

                  ทำไมกัน ทั้งๆ ที่ผมจะไปพบคนรักจะไปบอกรักเธอแท้ๆ

โปสการ์ดใบล่าสุด  

'ความตายเท่านั้น ที่พรากเราตลอดกาล'

เมล์ฉบับสุดท้าย 

'To: ทราย

ฉันรักเธอ, ทราย

                                                                                                                   เปิ้ล'

                คราวนี้คงพรากจากกันจริงๆ สินะสติของผมค่อยเลือนลางดับวูบลงพร้อมๆ กับเสียงนาฬิกาบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงคืน เริ่มฟ้าวันใหม่แล้ว สติของผมดำดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดกาล

"ไม่อย่าเป็นอะไรนะ!" หญิงสาวอุทานลืมตาโพลงตกใจตื่น เหตุเพราะฝันร้ายเมื่อครู่นี้ แต่มันเป็นเพียงความฝันเท่านั้น ทรายไม่สนใจที่จะกังวลอยู่แล้วเธอหลับตาแล้วเข้าสู่ห่วงนิทราต่อ แสงแดดที่สาดส่องเข้ามายังหน้าต่างมันช่างอบอุ่นชวนให้ร่างที่นอนอยู่บนเตียง อดใจไม่ไหวที่จะตื่นมารับแสงแดดยามเช้า ทรายลุกขึ้นจากที่นอนบิดขี้เกียจเล็กน้อยมองไปยังคอมพิวเตอร์ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงเมล์ที่ได้รับเมื่อคืนนี้ร่างของหญิงสาวตรงไปหน้าโต๊ะคอมฯ และเปิดมันอย่างอารมดี

           'To: เปิ้ล

                    ขอบคุณนะสำหรับความรักที่มีให้   คงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม   เราต้องมีทางพบกันแน่   รีบๆ กลับมานะรอเสมอแหละ มาช้าดีไม่ดี   ทรายอาจจะมีใหม่นะ ^_^ เช้านี้แดดอบอุ่นมากเลย   ไม่ร้อนเหมือนวันก่อนๆ (ทั้งที่หน้าหนาวแท้ๆยังร้อนได้เนอะ) เสียดายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่งั้นคงกินกาแฟยามเช้าท่ามกลางบรรยากาศดีๆ ด้วยกันแล้ว

เป็นห่วงมาก

ทราย'

                   คลิก! เธอส่งเมล์ไปให้เปิ้ลโดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างโปร่งแสงของอีกฝ่ายกำลังยืนมองข้างๆ กายเธอ ร่างโปรงแสงกำลังยิ้มให้กับความสุขของเธอแต่ก็เจือไปด้วยความหม่นหมองที่หญิงสาวไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของเขาจิตใต้สำนึกและความผูกพันของเขา ทำให้ทรายได้รับเมล์ตอบกลับจากเขา

          'To: ทราย

                 Good morning

                            เรื่องที่บอกรักทรายไม่มีทางล้อเล่นแน่นอน ใช่เรามีทางมีทางพบกัน เปิ้ลพบทรายแต่ทรายไม่พบเปิ้ล    รู้สึกเหมือนเพลงไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอล่ะมั้ง ฮะๆ   ใช่อย่างที่บอกแดดเช้านี้อบอุ่นมากฉันรู้สึกได้ ฉันอยู่กับเธอนะ

                                                                                                          เปิ้ล'

                     ข้อความจากเมล์ฉบับนี้ทำให้ทรายงงเต้ก เธอรีบตอบกลับทันที

'To: เปิ้ล

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่     ช่วยอธิบายทีสิ

                                    ทราย'

         'To: ทราย

อย่าสนใจเลย ก็แค่ล้อเล่นให้งงน่ะ^_^

เปิ้ล'

"โหย ~ เล่นเอาซะงง อย่าให้เจอจับกดซะให้เข็ด >0<"     ทรายบ่นอุบกับข้อความที่ได้มาและลุกไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ร่างโป่รงแสงนั่งขำกับคำพูดของเธอ ไม่นานทรายก็ออกจากห้องน้ำ ในสภาพเปลือย    ใบหน้าของเปิ้ลขึ้นสีแดงระเรื่อและหายวับไปทันที

ตอนนี้ทรายกำลังหลับอุตุอยู่บนเตียงสองชั้นโดยไม่สนใจเพื่อนๆที่เตรียมตัวจะออกไปออกกำลังกายยามเช้า    ตามกิจวัตรประจำวัน ของโรงเรียนตำรวจไม่สนแม้กระทั้งเสียงนกหวีดของผู้บังคับบัญชา 'ทราย'

"หือ ~" ทรายครางเสียงยาน เมื่อรู้สึกถึงเสียงนุ่มทุ้มของใครบางคน 

'ตื่นสิเดี๋ยวโดนลงโทษนะ'

"น่า~ขอนอนอีกหน่อย"

'ทราย ~ ๆอย่าขี้เกียจสิ" เสียงนุ่มทุ้มยังคงเรียกต่อไป ทรายเกิดความรำคาญลุกพรวดขึ้นจากที่นอน

"ใครน่ะ ปลุกอยู่นั่นแหละ!" ทรายตวาดเสียงดัง มองซ้ายมองขวาไม่เจอใครนอกจากผู้บังคับบัญชาแก่ๆ จอมโหด ยืนอยู่ริมประตูที่ยังไงๆ ก็ไม่มีเสียงนุ่มทุ้มแบบนั้นแน่ๆ

"เธอ! เอาแต่ขี้เกียจนักนะ ลงมาจากที่นอนซิตอัพ 30!"

ถึงเวลากินข้าวทรายก็กินเสร็จก่อนใครเพื่อน    จึงลุกเอาจานไปล้างคนเดียว   เสียงตามสายก็ดังขึ้นมา

[นางสาวนิลรทราย ช่วยมาพบที่...] คำประกาศนั้นมันก็ดูธรรมดาแต่กับมันสังหรณ์ใจแปลกๆ แต่ทรายก็เดินไปบ้านพัก โดยมีเปิ้ลตามไปด้วยอย่างเป็นห่วง             

        คงใช้ไปปลูกต้นไม้ที่สวนหลังบ้านพักครูมั้ง...ทรายนึกพอเดินไปถึงบ้านหลังที่ต้องการไม่พบใครอยู่ที่หน้าบ้านเธอจึงเปิดประตูเข้าไปเจอชายอายุ 30 เศษๆหน้าตาหล่อเหลากำลังนั่งฟังเพลงสบายๆ บนโซฟาสีสวย

"สวัสดีค่ะ ผบ."ทรายทำความเคารพส่วนเปิ้ลซึ่งไม่มีใครเห็นยืนเพ่งจ้องมองผู้บังคับบัญชาคนนี้อย่างไม่ไว้ใจ

"สวัสดีจ้ะ    ^_^" ผบ.คนนั้นตอบรับด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

"ฉันเอกลักษณ์นะ ฉันอยากให้เธอแยกเอกสารให้ฉันหน่อย อยู่ที่ห้องนอนฉันน่ะ ชั้นสองแยกออกเป็นรายภาควิชาน่ะเดี๋ยวเธอเห็นก็เข้าใจ ทรายเดินขึ้นไปชั้นบนมีเปิ้ลตามไปติดๆ ด้วยความเป็นห่วงทราย

ทรายตรงไปห้องที่มีอยู่ห้องเดียวบนเปิดประตูเข้าไปก็เห็นแฟ้มเอกสาร 4-5 กองวางเรียงรายอยู่ ทรายนั่งแยกเอกสารไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีมือปริศนาพร้อมกับผ้าเช็คหน้าเล็กๆมาปิดจมูกเธอไว้ไม่ถึงสิบวินาทีเธอก็หมดสติไป

"ง่ายดายซะจริงอย่างงี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นตำรวจเอาซะเลย^^" เอกลักษณ์เดินหน้ายิ้มเข้ามาอุ้มร่างอันไร้สตินอนลงบนเตียง โดยไม่รู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องเค้าอย่างอาฆาตเลยสักนิดขณะที่เอกลักษณ์กำลังคร่อมตัวทรายก็มีสายลมเขาๆพลิ้วไล้เส้นผมของเค้ารู้สึกเย็นเยือกไปถึงสันหลังเลยที่เดียวจู่ๆลมก็แรงขึ้นเรื่อยๆ กระดาษที่กองอยู่ปลิวว่อนไปทั่วทุกมุมห้องแต่น่าแปลกข้างนอกกลับไม่มีวี่แววจะเกิดอะไรขึ้นเลย

"ฮะ...ๆๆเฮ้ย!อะไรวะช่วยด้วย" เอกลักษณ์ร้องลั่นเมื่อรู้สึกมีอะไรมากดหัวเค้าลงกับฟูกเอกลักษณ์ดิ้นพล่านด้วยความที่หายใจไม่ออกดิ้นขลุกขลักอยู่สักพักก็แน่นิ่งไปหมดสติไป เปิ้ลหันหน้ามาทางทรายที่หลับไม่รู้เรื่องแล้วค่อยๆนอนซ้อนทับร่างทราย ราวปฏิหารย์ร่างที่หลับไม่ได้สติจาการโดนยานอนหลับชนิดรุนแรงไปยากที่จะตื่นของทรายลุกพรวดขึ้นยืน

กร๊อบ ~ เสียงกระดูกลั่นจากตัวทรายเธอขยับตัวไปมาเหมือนอะไรบางอย่างไม่เข้าที่สักพักเธอก็เดินออกามจากบ้านพักและเข้าเรียนตามปกติ ในขณะที่ทรายไม่ได้สติเปิ้ลกับเสียสติซะนี่ เค้ารู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำมากแต่ว่าที่มันร่างของผู้หญิงนะแถมเป็นร่างของทรายด้วย อย่างนี้ต้องทนราวๆ 6 ชั่วโมงจนกว่าจะเข้านอนซะล่ะมั้ง

"นิลรทราย เธอช่วยแบกกระดานไว้ชั้น 4 หน่อยสิ"

"อะไรกันกระดานแผ่นทั้งสูงทั้งหนักยกคนเดียวไม่ไหวหรอก"

"นั่นสิให้หนูไปช่วยก็ได้"

"ไม่ต้อง ของแค่นี้ยกไม่ได้จะเป็นตำรวจได้ยังไง ไปยกซะ! คนเดียวนั่นแหละ!"

"ข้ออ้างชัดๆ" ใช่! ข้ออ้างชัดๆผมเห็นด้วยกับคำพูดของทราย ตั้งแต่ไอ้เอกลักษณ์มันพลาดโอกาสเคลมสุดที่รักของผมไปมันก็คอยหาเรื่องแกล้งเธอตลอด ดูสิคราวนี้ให้มายกกระดานงั้นเรอะมากไปแล้วนะผมมองทรายที่เดินตึงๆไปแบกกระดานแผ่นเบ้อเร่อ ที่นี่มันชั้นใต้ถุน แบกขึ้นไปชั้น 4 เนี่ยนะเลวเป็นที่สุด

"หนอย ~ ตาผบ.อัปลักษณ์นั่น (ความจริงชื่อเอกลักษณ์ -_-) อย่าให้ฉันได้เป็นตำรวจก่อนเถอะ พ่อจะหาทางจับยัดเข้าตารางซะให้เข็ด"

"โอ๊ย ~ หนักเฟ้ย >o< หนักๆ หนักอิ้บอ๋าย~" ทรายตะโกนลั่น บ่งบอกได้เลยว่าหนักมากกก~ จะบอกให้ตอนนี้ผมก็ช่วยแบกอยู่นะ แต่ช่วยไม่ได้มากนัก ก็ผมเป็นวิญญาณนี่ T^T

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด~"

"ทราย!" ทรายตกบันไดผมรีบปล่อยกระดานมารับทรายไว้ได้ แต่ทำไม...

"เปิ้ล ~" ...เธอมองเห็นผมล่ะ ทรายมองผมปนอึ้ง สายตาของเธอบ่งบอกว่าคิดถึงผมแทบขาดใจ สายตาที่ทรายมองมายังผม   ทรายมองผมแบบนั้น น้ำตาผมแทบเอ่อล้นออกมานอกดวงตา

         ผมค่อยโน้มหน้าลงสัมผัสริมฝีปากเอิบอิ่มนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปและนุ่มนวลเป็นเวลาเนิ่นนานที่เราสองแรกสัมผัสกัน ผมค่อยๆ ถอนริมฝีปากจากเธออย่างอ้อยอิ่ง เราสองคนมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง พลันร่างของผมก็ค่อยๆกลับมาโปร่งแสงเหมือนเดิมร้ายไปกว่านั้นผมสัมผัสอะไรไม่ได้เลย คงต้องรอสักพัก แล้วผมจะช่วยสุดที่รักผมอย่างไงดี (ว่าแต่ว่า...เหมือนทรายจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ซึ้งอยู่นะเฟ้ยอะไรของคนเขียนมันฟะ =_=)  

"(- - ) ( - -)เมื่อกี๊เราเป็นอะไรเนี่ยคิดถึงเปิ้ลถึงกับหลอนเลยอ่ะเหมือนจริงชะมัด>/////<!!" คำพูดของทรายเลยเอาใจน้อยๆของผมพองโตเชียว *o*

"โอ๊ย~ไม่น้า~ พระเจ้าหลอนจนทำกระดานหล่นไปซะไกลเลยนะเนี่ย"ทรายบ่นบ่นอุบแต่ก็เดินลงแผ่นกระดานไปก็ต่อว่าไอ้อัปลักษณ์นั่นเสียๆ หายๆ ไป

"นิลรทราย หยุดก่อนสิ" ผบ.จอมโหดคนหนึ่งสั่งให้ทรายหยุด "สก๊อตจั๊ม 200 ครั้ง โทษฐานพูดคำหยาบ"

"หา!!!?"

"ไม่ต้องหา ทำเดี๋ยวนี้ เพิ่มเป็น 400 ครั้ง" โอ๊ย~ไอ้โหด~

"400!!!"

"ค่าๆๆ 1!2! 3! 4! ..."สุดท้ายทรายก็ยอมทำ แต่แอบร้ายนิดหน่อย ก็เธอสก็อตจั้มพ์บนกระดาษแผ่นนั้นที่เธอยกมา ซึ่งเป็นกระดานที่มีภาพไอ้ผบ.อัปลักษณ์นั่นซะด้วยสิที่ทรายทำอาจไม่เข้าท่าแต่ก็ฮาดี 555+ 

หลังจากที่นักเรียนตำรวจทำกิจกรรมต่างๆเสร็จก็ได้เวลาเข้านอน แต่ทรายก็ยังคงตื่น เธอนอนคลุมโปงกันแสงจากโทรศัพท์รอดออกได้ น่าดีใจเป็นบ้าทั้งที่เหนื่อยมาทั้งวันเธอยังอุตส่าห์ส่งเมล์มาหาผมอย่างงี้แสดงว่าเธอรักผมจริงใช่มั้ย ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ (ขอหลงตัวเองนิดนึง)

'To: เปิ้ล

เป็นไงสบายดีมั้ย ? ไม่เอาดีกว่าทักทายธรรมดาเกินไปเอาแบบอินเทรนด์หน่อย ดีกว่า

Hello, you what's up? ^o^ อ๊ะ ๆ เปิ้ลทรายมีเรื่องเล่าให้ฟัง (เฮ้ยไม่ใช่สิอ่าน) ด้วยนะวันนี้ทรายละเมอกลางอากาศทั้งที่ไม่ได้หลับด้วยล่ะแถมยังเพ้ออีกอ๊าย ~ ไม่บอกหรอกนะว่าละเมออะไร  (>///<)(>///<)  

ว้า~มีแต่ไร้สาระเนอะที่ฉันเอามาคุยเนี่ย แต่มีอย่างเดียวที่ไม่ใด้ไร้สาระเลยนะ ซึ่งก็คือ .... แต่นๆแต๊น ~

รักและคิดถึงจ้ะ >o<

ป.ล. คำนี้ยืมมาจากภาษาไทยป.4จ้ะ ^_^

                                                                     ทราย'

 'To: ทราย 

         เปิ้ลสบายดีเพราะมองหน้าทรายทุกวัน เรียนอยู่โรงเรียนตำรวจลำบากมากใช่มั้ย? อย่าแก่นเซี้ยวนักล่ะ เดี๋ยวโดนทำโทษเอา ถ้าใครคิดจะทำร้ายเธอร้องดังๆ นะเพราะเปิ้ลอยู่คนละด้านกับทรายช่วยเหลืออะไรทรายไม่ได้แต่ก็ห่วงมากนะตอนนี้อยู่ในอาการหนาว เหงา ห่วง เหม่อ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ,ที่รักของผม^_^

                                                                                                                     เปิ้ล'

ตั้งแต่ทรายมาอยู่โรงเรียนตำรวจแทบไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย แต่ทรายก็คอยส่งเมล์หาผมประจำบ่นบ้างล่ะ โม้บางล่ะ ห่วงบางล่ะ จู่ๆ ก็บอกรักบางรักบางล่ะ ผมยิ้มกับเมล์เธอเสมอ และผมก็ตอบกลับทุกครั้งเหมือนที่มีชีวีตอยู่...

 'To: เปิ้ล

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                                                                   เปิ้ล'

        'To: เปิ้ล

คัดลอกกันเห็นๆ >o<

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

เปล่าซะหน่อย ใจเราตรงกันต่างหาก

                                                                                                                   เปิ้ล'

เราส่งเมล์หากันทุกวันจนเวลาผ่านไปนับปี   ผมรักทรายมากขึ้นทุกวัน ทรายยิ่งโตยิ่งเข้าตาใครหลายคน มีคนมาจีบประจำ แม้จะเรียนตำรวจ แต่เธอก็ปฏิเสธร่ำไปนั่นเป็นการพิสูจน์ ได้ว่าเธอรักผมจริงนับตั้งแต่วันที่ผมหมดลมหายใจ ผมอยู่กับทรายตลอดคืนนี้ก็เช่นกันผมนั่งไขว่ห้างกลางอากาศมองดูเทอหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข(เหตุที่ลอยอยู่กลางอากาศ เพราะยัยนี่นอนเตียงชั้น 2 ถ้านั่งบนเตียงดีไม่ดีเจอลูกถีบเข้าให้ =_=;;;)

'หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะ....' เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองไปข้างหน้าก็พบชายแปลกหน้าอยู่อีกฝั่งเตียงที่ทรายนอนอยู่ ชายคนนั้นมีร่างโปรงแสงเหมือนกับผม (แต่ดูเหมือนจะมีออร่าเจิดจรัสจนแสบตาอยู่เนืองๆแฮะ -_- ;;) 

'ฉันเป็นเจ้าหน้าที่วิญญาณน่ะ   ^_^' มีด้วยหรอฟะไม่ยักรู้   -_-'นายหมดเวลาของนายแล้วล่ะได้เวลาแล้ว...'

'ไม่ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น'

      'นายต้องไปในโลกวิญญาณไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ มีเพียงทราย ความมืดและเทียนไขนำทางเท่านั้นไม่ต้องกลัว...'

     'แต่ผมจะอยู่กับทราย ...' ผมปฏิเสธพัลวัน

      'เธอต้องได้เจอเด็กคนนั้นอีกแน่...หลับตาสิ...' ผมหลับตาตามที่ชายคนนั้นบอก รู้สึกราวกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นดอกไม้คงถึงเวลาที่ต้องบอกลาแล้วสินะ...ทราย

 'To: ทราย 

ซาโยนาโยระ        หัวใจผู้ภักดี

ฉันรักเธอ

                                                                                                                   เปิ้ล'

5ปีต่อมา...

     แม่ฮ่องสอน...

"นี่ยัยทรายบ้า!มาช่วยขนของให้ฉันหน่อยซี่ ของๆ เธอหมดแล้วนี่"

"ขนเองสิยะย้ายบ้านครั้งต่อไปจะได้ชินขืนฉันยกของมากๆ มือด้าน กล้ามโตพอดีรูกิ He ไม่ยอมเดทด้วยจะทำยังไง >o<"

"ไม่เป็นไรฉันทำอย่างงี้แจจุงยังรักฉันเลยโฮ่ะๆๆๆ ^o^" ติ๊งหน่องเพื่อนของทรายยกของเข้าไป ทรายไม่สนใจเดินไปกดออดบ้านข้างๆ หวังจะทักทายเพื่อนบ้านใหม่

ออด ~ ออด ~

"มาแล้วคร้าบ~" เสียงดังออกมาจากภายในตัวบ้านตามด้วยร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มที่วิ่งออกมาเปิดประตูรั้วเตี้ยๆ และเดินออกมา...

"มาหาใครครับ"

"ฉันทรายค่ะพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ข้างๆบ้านของคุณ..."

"เปิ้ลครับ"

"อ่า...ค่ะเปิ้ล ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^"

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^_^^"

-The End-

...จริงหรอ ! ความตายเท่านั้นที่พรากเราจากกันตลอดกาล...

ผมว่าไม่จริงหรอก   เพราะทุกวันนี้ ผมยังอยู่กับเธอ...

แม้เธอไม่เห็นผมก็ตาม...

 "ต๊าย! ทำไงดีไงตัวเธอ >0<"

         "อะไรหรอมิสซ่าร่า>0<"

         "วันนี้มีเดทกับจอร์ชตอนสามทุ่มอ่ะ  

> <"

         "ก็ไปซะสิยะ หรือว่าหลังเดทกันต้องทำกิกรรมสยิวกิ้วเธอเลยกังวล > <"

         "ไม่ใช่ย่ะ    แต่ว่าพอเดทกับโจชัว์ตอนสามทุ่มเสร็จ สี่ทุ่มก็รูกิ ห้าทุ่มมิยามิ เที่ยงคืนจุน ตีหนึ่งเทปเป ตีสองคะวะอี ตีสามซางะ ต๊ายไม่ได้นอนแน่เลย >0<"

"ฮ่าๆๆๆ ^0^" เสียงกลุ่มเด็กนักเรียนหัวเราะกันมาแต่ไกล ทำเอาสองหนุ่มแม่ฮ่องสอน (ที่มาเที่ยวลพบุรีเป็นครั้งแรก) ถึงกับขำกลิ้งถึงกับความบ๊องส์ที่เดียว

"ไอ้เบศฉันชักอยากจะเห็นเด็กกลุ่มที่เสียงดังนั่นจังว่ะ ต๊องดี"

"นั่นดิไอ้เปิ้ล ฉันว่านะหน้าตาฮากลิ้งชัวร์ ^_^ /"

ตุ้บ!!!         

"ว้าย ~ ขอโทษค่ะ > <"

"กรี๊ดดด~ ซาร่าแกล้งชนหนุ่มหล่อหวังแต๊ะผู้ชายอั๊งแน่ๆ ฉันจะฟ้องอเล็กซ์โทษฐานทำนิสัยไม่เป็นกุลสตรี >0<"

( -) (- )

(- -) (- -)

 "ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะอย่างดัง

"ไม่ใช่ซะหน่อย" เด็กสาวเถียงเพื่อนที่แซวเธอจนกน้าขาวๆ แดงก่ำอย่างดัง

 "จริงอ่ะ ^o^"

        "ไม่จริง (- -  ) (  - -)"

"ฮะๆ ^_^" คราวนี้ก็ถึงตาเปิ้ลที่ถูกชนเป็นฝ่ายหน้าแดงบ้างแล้วล่ะ

"เอ่อ ขอโทษจริงๆ นะคะ (- -) ( _ _) (- -)" เด็กสาวที่ได้ยินเสียงของเปิ้ลก็พลันนึกได้ว่าตัวเองเดินชนเขาก็รีบขอโทษขอโพยผงกหัวหงึกๆ

"ทรายรีบไปเถอะ เดี๋ยวร้านหนังสือปิด"

"ไม่ต้องกลัวย่ะ พ่อฉันเป็นถึงประธานาธิบดีของอเมริกา ปลาปั้กเป้า โอ้ว~...ประหม่าน่ะรู้จักมะ   แค่นี้ฉันสั่งได้ โฮ่ๆๆๆ ^o^"

"เด็กสาวยืนเท้าเอวหัวเราะกับเพื่อนและเดินเข้าร้านหนังสือไปทรายดูสะดุดตามากตัวสูงเด่นกว่าใครเพื่อน สีผิวไม่ดำหรือขาวจนเกินไป ริมฝีปากเอิบอิ่ม จมูกโด่งสวยและตาโตเล็กๆ แบบคนจีน มองเผินๆ เหมือนคนธรรมดา แต่ใบหน้าเหมือนพร้อม ที่จะหัวเราะตลอดเวลานั้นมีเสน่ห์สุดๆไปเลย นี่เป็นความคิดของเปิ้ล ที่กำลังงงกับท่าทางเด็กพวกนั้น

 "ไง เปิ้ลสนใจเหรอวะ ^_^'' เบศว่า พลางตบหลังเพื่อนเบาๆ

"อืม..." ชายหนุ่มตอบเนิบนาบ

"จะช้าอยู่ไยรีบไปขอเบอร์สิฟระ ฉันสนับสนุนเด็กเมื่อกี๊นะ น่ารักโคตร >0<''

เมื่อเพื่อนยุยงเขาก็ไม่อาจขัดศรัทธา เขาไม่รอช้า วิ่งตามเด็กสาวเข้าไปในร้านหนังสือทันที

        "ขอโทษครับ ซาร่ารึ ป่าว ^_^"

         "(o////o)" เด็กสาวเมื่อถูกเปิ้ลถามอย่างนั้นก็ถึงกับหน้าแดง เพราะที่ผ่านมาเธอเล่นซาร่า บ้าเวอร์ เป็นประจำมีคนมองบ้างอาจจะทุกคนเลยก็ได้แต่ก็ไม่ถึงมีใครเดินมาแซวซักทีอย่างงี้ก็ไม่ไหวหน้าด้านหรอกนะสำหรับเธอ

"ไม่ใช่ซาร่าหรอกค่ะเขาเปลี่ยนบุคลิกแล้ว เปลี่ยนเป็น เมโลดี้ ภรรยามิยาบิค่า 555 + ^_^"

 ป้าบ! (>_<) ++

เมื่อเพื่อนตอบแบบนั้นเด็กสาวก็มือกระตุกอย่างไว ตบหัวเพื่อนอย่างเร็ว และอย่างแรง !

"ชื่อทราย ไม่ใช่ซาร่า" ทรายหันไปพูดใส่เปิ้ลอย่างเชิดๆ

       "เอ่อ...ชื่อเปิ้ลนะ อ่า...มีเบอร์มือถือมั้ย"

"มี"

        "งั้นฉันขอเบอร์ไว้ได้มั้ย"

"มีเบอร์แต่ไม่มีโทรศัพท์?   บ้านยากจน อยากได้เบอร์ ก็ซื้อโทรศัพท์ให้เดะ" ทรายตอบกับด้วยใบหน้ากวนโอ๊ยและยิ้มแบบวิช่วลๆ

"เอ่อ...แล้วเมล์แอดเดรซล่ะมีมั้ย ^_^;" เปิ้ลถามต่ออย่างหน้าเสียกับท่าทางของเด็กสาว

     "อ่ะนี่   นามบัตรฉันมีเมล์ที่อยู่ ชื่อโรงเรียน เบอร์โทรแต่โทรไม่ติดหรอกนะเพราะอะไรบอกไปแล้ว วันเกิด แล้วก็งานอดิเรกด้วยจะได้ไม่ต้องถาม"

     เปิ้ลมองนามบัตรที่ถูกเคลือบอย่างดีเป็นแพคๆ ในมือเรียวๆ ของเด็กสาวอย่างงุนงง ตัวแค่นี้มีนามบัตร แต่... ทำไมต้องให้เป็นปึกด้วยวะ =_=

"อ่ะ.....รับไปสิไม่ต้องงง ฉันทำส่งอาจารย์ แต่ตาแก่ขี้บ่นนั่นไม่ยอมรับ เพราะไม่ไปให้ที่ร้านเคลือบ แต่ฉันใช้เตารีดเคลือบเอง เสียดายเลยให้หมดเลย"

        "ขอบใจ^_^" เปิ้ลมองทรายอย่างขำๆ รับนามบัตรในมือของเธอพร้อมกล่าวขอบคุณ และเดินออกจากร้านวิ่งตามพื่อนไป

"อิจฉาจัง สาวห้าวอย่างแกมีหนุ่มมาจีบ" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอิจฉา

"แต่ฉันว่ามันไม่เมล์มาหรอกเชื่อดิ -_- ว่าแต่ว่าถ้าคนหน้าตาดีมาจีบฉันก็แสดงว่าฉันสวยมากกกกกกก~ เพราะฉะนั้นตามที่ตกลงกันไว้ว่ามีคนหล่อมาจีบเมื่อไหร่จะจ่ายให้ฉันคนละร้อยล่ะว่าไงพวกกกก~ ^_^" 

"แกนี่ร้ายว่ะไอ้เปิ้ลจีบเด็กนักเรียนคอซองไม่ถึงนาทีได้นามบัตรมาเป็นปึกเลยฮะๆ" เบศเอ่ยแซวเปิ้ลอย่างขำๆ

"แต่ดูไม่มีใจเลยว่ะ หรือความหล่อของฉันหมองวะ"

"เคยได้ยินมะ  สวยแล้วหยิ่งน่ะ"

"ฉันว่าไม่ว่ะ ดูคุณเธอสิรู้สึกว่าจะไม่รับรู้ถึงความสวยของตัวเองเอาซะเลย=_="

"ช่างเถอะจีบๆ ไปเดี๋ยวก็ติด นี่จะเที่ยงแล้วเตรียมตัวเล่นสงกรานต์กันเหอะเพื่อน~ เอ๊ะวันสงกรานต์ทำไมน้องๆ พวกนั้นใส่ชุดนักเรียนวะ"

 "สอบซ่อมมั้ง หรือไม่ก็โกหกพ่อแม่ว่าไปโรงเรียนแต่ความจริงหนีมาเล่นสงกรานต์ก็ได้"

เสียงหัวเราะและสาดน้ำกัน ดังลั่นถนน เนื่องจากเป็นวันสงกรานต์คนนับร้อยพากันมาเล่นน้ำกันเต็มถนน

"เฮ้ย! เปิ้ลนั่นมันยาหยีแกนี่หว่า   เห็นปะแป้งแต่กับหนุ่มหล่อๆ ตลอดเลยว่ะ ฮ่าๆ" เมื่อเบศพูดเช่นนั่นเปิ้ลก็ไม่รอช้ารีบปรี่เข้าหาทรายทันที

"ทรายฉันขอเล่นด้วยสิ^_^"

"อืม...เอาสิเพื่อนหายพอดี^_^"

         ...สำหรับ ผม นับว่าเป็นการพบกันครั้งแรกที่ไม่เลวทีเดียว

...เพียงแค่มองหน้าที่เปรอะไปด้วยรอยยิ้ม ผมก็รักเธอทันที

'To: SaII

สวัสดี

               ทรายจำฉันได้มั้ย อ๊ะถามอย่างงี้ใครจะจำได้ เอาใหม่ๆนะ

ทรายฉันเปิ้ลนะยังจำได้อยู่ใช่มั้ย ตอนนี้ฉันอยู่แม่ฮ่องสอนบ้านเกิดฉันล่ะ เปิดเทอมแล้วงานยุ่งมากเลย

ส่วนเธอก็ขยันๆตั้งใจเรียนบ้างนะ   ^_^

                 หน้าหนาวเมื่อไร ก็ไปเที่ยวปายบ้างสิ เธอเกิดหน้าหนาวนี่   มาฉลองกันฉันว่าเธอชอบแน่ๆ  

หรือจะมาอยู่ก็ได้นะ   ^_^

ดูแลตัวเองดีๆล่ะ...

Ple'

        นั่นเป็นเมล์ฉบับแรกที่ส่งให้เธอทำใจอยู่นานหลายเดือนเลยล่ะ กว่าจะส่งได้ไม่มั่นใจเลยผมก็ผมขี้อายนี่นา   ส่วนที่กล้าขอเบอร์ก็เพราะกลัวจะไม่ได้เจอะเจอ กันอีกนะสิ ผมรอเธอตอบกับมาอีกหลายวันและเธอก็ตอบกับมายาวซะด้วย

 'To: Ple

Hello, Dear

                  ใช่เปิ้ลที่ทรายเดินชนรึป่าว ถ้าใช่ก็จำได้อยู่แว้วววว ~ >0< ก็หล่อมากนี่น่า แหมแต่รอเป็นเดือนเลยนะกว่าจะเมล์มา ระหว่างนั้นติดแม่หญิงอยู่อ่ะดิ้ ส่อแวว PLAY BOY น่ะเรา อ๊ะ...เปิ้ลแก่กว่าใช่มั้ย คงไม่ว่านะถ้าทรายจะเรียกว่าเปิ้ลเฉยๆ ไม่เรียกพี่ ว่าแต่สบายดีหรือป่าว ช่วงนี้อากาศแปรปวนนะ จู่ๆก็อาจไม่สบายได้ ทรายนี้ก็เป็นบ่อยเหมือนกัน เมื่อวานยังคึกอยู่แท้ๆ เช้ามาเป็นหวัดจ้อยเหอๆๆๆๆๆ ^o^   อ้อ ส่วนเรื่องปายอ่ะ หมดหวังได้เลย ค่าเดินทางค่าที่พักเพียบ!!แพงโคตร แถมทางบ้านไม่อนุญาติด้วย คงต้องรออีกสักสิบปีล่ะมั้งถึงจะมีโอกาส   T^T ดูแหล เอ้ย ดูแลตัวเองเหมือนกันนะส่วนทรายน่ะไม่ต้องห่วงมีคนดูแลแล้วล่ะ    > <

                                                                                                                  SaII'

          เห็นมั้ยล่ะครับว่ายาวกว่าผมอีก   ความจริงก็ดูไม่หยิ่งอะไรนี่นาหรือว่าชอบเย็นชากับคนหน้าแปลก เอ้ย แปลกหน้านะ เมื่อได้รับเมล์จากเธอผมก็ไม่รอช้าตอบกลับทันที แต่เป็นข้อความที่สั้นจึ๋งเดียว เพราะผมหดหู่ใจเป็นที่สุด                                                              

'ใครเป็นคนดูแลเธอ...'

               คืนนี้เป็นคืนวันศุกร์วันสุดสัปดาห์ของการเรียน ผมนั่งฟังเพลงอยู่หน้าฯ จอคอม หลังจากส่งเมล์เสร็จแล้ว เธอก็ตอบกลับมาไวนิดหน่อยคงเล่นคอมฯ อยู่เหมือนกันมั้ง   

'To Ple

ถ้าอยากรู้ก็...เล่นมายสเปซรึเปล่า ถ้าเปล่าก็สมัครซะ แล้ว Add ทรายเป็นเพื่อนเราจะแชทคุยกันในนั้นได้โดยที่บ้านทรายสังเกตไม่ได้ (ผู้ใหญ่ดุมาก)

SaII'

       พอได้รับเมล์แบบนั้น ผมก็รีบเปิดมายสเปซตัวเองทันที่ แล้วก็แชทคุยกับเธอ

    เปิ้ล :   ใครหรอที่คอยดูแล

            :    พ่อแม่ใช่มั้ย

ทราย    :    ไม่ใช่

เปิ้ล       :     แล้วใครล่ะ

ทราย     :    ก็...

เปิ้ล       :   ...

                      ทรายทิ้งช่วงไปนานมากทำใจเต้นตุบๆๆๆ   เหมือนเธอกำลำแกล้งผมอยู่อย่างงั้นแหละ

ทราย    :   ทิฟฟี่ไง! ดีนะแก้หวัดได้ด้วย   ^_^  

ปัดโธ่...ทิฟฟี่ ฮะๆๆๆๆ (>_<)

หลังจากนั้นเราสองคนก็เมล์มาหากันตลอดแต่ไม่ค่อยได้แชทกันหรอกนะเพระทั้งทรายและผมไม่ค่อยมีเวลาแต่ยิ่งเมล์แรกเปลี่ยนกันบ่อยๆ ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเธอนับวันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมส่งโปสการ์ดไปให้เธอทุกอาทิตย์เป็นภาพ ณ ปายและเขียนข้อความต่างๆที่เป็นความรู้สึกของผม

มันเป็นข้อความธรรมดาและอาจจะดูน้ำเน่าบางอันอาจไม่เข้าใจแต่ผมว่าเธอคงรู้สึกได้ ว่าผมต้องการจะบอกอะไรเธอ ผมส่งโปสการ์ดให้ทรายไปเรื่อยๆ เมล์มาบอกประมาณว่าถ้าเป็นไปได้ก็ขอส่งไปเรื่อยๆ  เพราะเธอชอบมากแต่ว่าเธอก็จะลงท้ายด้วยความเกรงใจเสมอที่ผมส่งให้เธออยู่ฝ่ายเดียว จะเลิกส่งไปให้เธอก็ได้นะมันไม่ยุติธรรม มีบางครั้งที่ผมนั่งระแวงว่าเธอจะมีใครหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าถามได้แต่คิดเอาเอง เธอยังเด็กอยู่นี่อาจไม่มีหรอก แต่ว่าเธออยู่ม.ต้นปีสุดท้ายแล้วโตแล้วนี่แต่ดูเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้เท่าไรคงไม่มีใครอยู่แล้ว ผมคิดขัดแย้งตัวเองสุดท้ายก็ลงเอยที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองและในที่สุดก็เข้าสู่เดือน ธันวาคม ทรายก็เกิดเดือนนี้ ใช่แล้ว ตอนนี้เข้าสู่หน้าหนาวแล้วทรายกับผมก็ไม่อาจได้พบกัน

                  'To: เปิ้ล

                                ขอบคุณมากนะสำหรับของขวัญวันเกิด เล่นส่งของแพงมาเลยน่ะพอถึงวันคล้ายวันเกิดเปิ้ลทรายจะทำไงล่ะเนี่ย   ไม่มีเงินส่งไห้หรอกนะ  ^_^ หนาวมาก...ห่มผ้าหนาๆ นะ

เป็นห่วงเป็นใย

SaII'

 เพียงประโยดสุดท้ายก็ทำให้ผมรู้สึกชื่นใจผมอยากเจอเธอ อยากจะกอดยัยทรายไว้นานๆ แต่ผมก็ได้เพียงแค่จิตนาการเท่านั้นเพราะความจริงผมไม่ได้อยู่แม่ฮ่องสอนอีกต่อไปแล้ว ผมอยู่อิตาลี มาอยู่ถาวรคงอีกนานหลายปีที่ผมจะกับไปเหยียบเมืองไทยอีกครั้ง ถึงตอนนั้นทรายคงลืมผมไปแล้ว และอีกอย่างเธอไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมนอกเหนือจากเพื่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ผมรักเธอ...ทรายเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมเพ้อได้ขนาดนี้ภาพทุกภาพของเธอที่ส่งมาให้ผมเก็บไว้หมดถึงขนาด Print มาเก็บไว้กว่าสิบอัลบั้มฝาผนังห้องก็มีแต่รูปทรายเต็มไปหมด

 'To: เปิ้ล  

                              วันนี้ทรายเจอเบศ เขาบอกว่าเปิ้ลอยู่ที่อิตาลีถาวรเราหาโอกาสที่พบกันยากขึ้นหลายเท่าตัวเลยสิน่ะ .................^_^                                                                        

SaII'

ใช่...เราคงหาโอกาสเจอกันยากขึ้นรึไม่ก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว อยากจะต่อยหน้าไอ้เบศให้คว่ำนัก มันไม่เคยแม้แต่จะคุยกับทราย แต่มันกับได้พบหน้าเธอ แต่ผมทั้งที่คุยผ่านทางเมล์ (แม้จะไม่เห็นหน้าก็เถอะ) เป็นประจำกับไม่ได้เจอ ความรักที่ผมมีอยู่ก็ได้แต่บอกอ้อมค้อมแต่ไม่กล้าบอกตรงๆ ต้องเก็บมันไว้ไม่กล้าที่จะบอกเธอ...

3ปีผ่านไป...

ตู๊ด...ตู๊ด...

        [ฮัลโหลว่าไงเปิ้ล มะได้ผ้อหน้ากันตั้งนาน   > <]

"สบายดีมั้ยไอ้เบศ"

[เออ มันก็เป็นงึกๆ งักๆ    แล้วปีนี้จะปิ๊กบ้านก่อ นี่มันก็คักแล้วนะ ที่แกไม่ได้ปิ๊กบ้านเฮา]

" คงไม่ว่ะ ฝากดูแลบ้านด้วย ส่วนแกก็งดเหล้าเข้าวาเลนไทน์ซะมั่ง แค่นี้แหละ"

[ ฮะ.....เฮ้ย เดี๋ยว>o<] -ติ๊ด-

ไม่ทันที่ไอ้เบศจะได้พูดอะไรมาก ผมก็ตัดสายทิ้งไป อีกไม่กี่ชั่วโมงก้อจะเข่าสู่วันวาเลนไทน์ ผมนั่งแชทกับทรายและเหลือบมองเข็มนาฬิกาเป็นระยะด้วยใจที่สับสน อยากถามว่าเธอมีผู้ชายของเธอมั้ย   เรื่องความรู้สึกที่มีต่อผมและบอกความรู้สึกของผมเป็นอย่างงี้มาตลอดในวันวาเลนไทน์สามปีที่ผ่านมาและไม่ใช่แค่วันวาเลนไทน์อย่างเดียวแต่เวลานั่งคุยนั่งแชทกับเธอที่ไรสับสนชอบกล

 ทราย: วาฯปีนี้เที่ยวกับสาวไหนล่ะ ^_^ /

เปิ้ล: ไม่มีหรอก

 ทราย: ไม่จริงอ่ะ หล่อๆ อย่างงี้อ่ะนะ

เปิ้ล: ใช่เพราะฉันยากจะพบเจอเธอคนนั้นน่ะ

ทราย:  ต้องมีทางที่จะพบกันบ้างล่ะน่ะ ~

 เปิ้ล: เธออาจจะมีคนรักไปแล้ว

ทราย: คิดเองเออเอง

เปิ้ล: ฉันอยาก กอดเธอคนนั้นไว้

ทราย: ฉันไปนอนดีกว่า

        : บั๊บบาย

       ทรายบอกลาอย่างร่าเริงแค่นั้น แล้วก็ออฟไลน์ไป สักพักก็มีเมล์เข้ามา เป็นลิ้งค์ของเพลงเพลงหนึ่งที่เพราะเหมือนกัน

Itoshii Hito

MIYAVI

 ???????????????????

????????????????????????

???????????????????????

????????????????????

?????????????

????????????

???????????

?????????????

????

????????????????

???????????????

????????????

??????????

?????????????

??????????????

????????

???????????????

??????????????????????????

???????????????

?????????

???????????

???????????

???????????

?????????

-----

    หลังจากเพลงจบ เมล์ฉบับใหม่ก็เข้ามา

TO: เปิ้ล

         ทรายคงพอเดาออกนะว่าเปิ้ลคงรักเธอคนนั้นที่พูดถึงมากสรุปว่าที่ผ่านมาทรายเข้าใจผิดเหรอเนี่ย น่าอายชะมัดนึกว่าเปิ้ลมีใจให้กับทรายซะอีกแต่ไม่เป็นไรยังไงทรายก็รักเปิ้ลที่สุดตราบใดที่ยังไม่ตายก็มีโอกาสที่เปิ้ลจะรักเค้าล่ะ  นี่มีเรื่องจะอวดล่ะทรายสอบเข้าโรงเรียน ตำรวจได้ด้วยล่ะเก่งใช่ม้า~ ^0^

ดูแลตัวเองดีดีล่ะ

รักเธอเสมอนะ

ป.ล. นานเท่าไรก็รักเธอโว้ย

                                                                                                                                                                  ทราย'

        เมล์ฉบับนี้เปรียบเสมือนเลือดที่มาหล่อเลี้ยงหัวใจของผมให้สูบฉีดและเต้นอีกครั้ง    ผมอ่านมันด้วยหัวใจพองโต   เธอรักผม! ทรายรักเปิ้ล !

      "ไอ้เปิ้ล ไม่ได้แห้วโว้ย >0<" ผมตะโกนลั่นห้องอย่างลิงโลด ผมตอบเมล์กับและเก็บของใส่กระเป๋า เดินทางออกจากอพาร์ทเมนต์ เพื่อเดินทางไปสนามบินกับประเทศไทยทันที   คงอีกไม่นานแล้วล่ะที่เราจะได้พบกัน ก่อนหน้านี้ผมมัวทำอะไรอยู่นะ   ทั้งที่ไปหาได้ก็ไม่ไป หรือผมจะรอคำว่ารักจากเธอ ทรายรอเปิ้ลก่อนนะ เปิ้ลจะบอกรักด้วยปากเปิ้ลเอง

         ปี๊นนนนนนนน~ เสียงแตรดั่งสั่นท้องถนนแสงไฟจากเฟอร์รารี่สีสวยส่องมายังร่างของเปิ้ล  

โครม!

เอี๊ยดดดดดด~ เสียงรถชนเข้ากับร่างของเปิ้ลจนลอยไปอยู่ที่หน้ากระโปรงรถเลือดไหลหยดลงบนเฟอร์รารีสีเพลิงทำไห้แดงฉานเข้าไปอีก เสียงล้อบดถนนดังสั่นแข่งกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวผู้โดยสารมากับผู้ขับ

                  ทำไมกัน ทั้งๆ ที่ผมจะไปพบคนรักจะไปบอกรักเธอแท้ๆ

โปสการ์ดใบล่าสุด  

'ความตายเท่านั้น ที่พรากเราตลอดกาล'

เมล์ฉบับสุดท้าย 

'To: ทราย

ฉันรักเธอ, ทราย

                                                                                                                   เปิ้ล'

                คราวนี้คงพรากจากกันจริงๆ สินะสติของผมค่อยเลือนลางดับวูบลงพร้อมๆ กับเสียงนาฬิกาบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงคืน เริ่มฟ้าวันใหม่แล้ว สติของผมดำดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดกาล

"ไม่อย่าเป็นอะไรนะ!" หญิงสาวอุทานลืมตาโพลงตกใจตื่น เหตุเพราะฝันร้ายเมื่อครู่นี้ แต่มันเป็นเพียงความฝันเท่านั้น ทรายไม่สนใจที่จะกังวลอยู่แล้วเธอหลับตาแล้วเข้าสู่ห่วงนิทราต่อ แสงแดดที่สาดส่องเข้ามายังหน้าต่างมันช่างอบอุ่นชวนให้ร่างที่นอนอยู่บนเตียง อดใจไม่ไหวที่จะตื่นมารับแสงแดดยามเช้า ทรายลุกขึ้นจากที่นอนบิดขี้เกียจเล็กน้อยมองไปยังคอมพิวเตอร์ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงเมล์ที่ได้รับเมื่อคืนนี้ร่างของหญิงสาวตรงไปหน้าโต๊ะคอมฯ และเปิดมันอย่างอารมดี

           'To: เปิ้ล

                    ขอบคุณนะสำหรับความรักที่มีให้   คงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม   เราต้องมีทางพบกันแน่   รีบๆ กลับมานะรอเสมอแหละ มาช้าดีไม่ดี   ทรายอาจจะมีใหม่นะ ^_^ เช้านี้แดดอบอุ่นมากเลย   ไม่ร้อนเหมือนวันก่อนๆ (ทั้งที่หน้าหนาวแท้ๆยังร้อนได้เนอะ) เสียดายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่งั้นคงกินกาแฟยามเช้าท่ามกลางบรรยากาศดีๆ ด้วยกันแล้ว

เป็นห่วงมาก

ทราย'

                   คลิก! เธอส่งเมล์ไปให้เปิ้ลโดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างโปร่งแสงของอีกฝ่ายกำลังยืนมองข้างๆ กายเธอ ร่างโปรงแสงกำลังยิ้มให้กับความสุขของเธอแต่ก็เจือไปด้วยความหม่นหมองที่หญิงสาวไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของเขาจิตใต้สำนึกและความผูกพันของเขา ทำให้ทรายได้รับเมล์ตอบกลับจากเขา

          'To: ทราย

                 Good morning

                            เรื่องที่บอกรักทรายไม่มีทางล้อเล่นแน่นอน ใช่เรามีทางมีทางพบกัน เปิ้ลพบทรายแต่ทรายไม่พบเปิ้ล    รู้สึกเหมือนเพลงไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอล่ะมั้ง ฮะๆ   ใช่อย่างที่บอกแดดเช้านี้อบอุ่นมากฉันรู้สึกได้ ฉันอยู่กับเธอนะ

                                                                                                          เปิ้ล'

                     ข้อความจากเมล์ฉบับนี้ทำให้ทรายงงเต้ก เธอรีบตอบกลับทันที

'To: เปิ้ล

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่     ช่วยอธิบายทีสิ

                                    ทราย'

         'To: ทราย

อย่าสนใจเลย ก็แค่ล้อเล่นให้งงน่ะ^_^

เปิ้ล'

"โหย ~ เล่นเอาซะงง อย่าให้เจอจับกดซะให้เข็ด >0<"     ทรายบ่นอุบกับข้อความที่ได้มาและลุกไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ร่างโป่รงแสงนั่งขำกับคำพูดของเธอ ไม่นานทรายก็ออกจากห้องน้ำ ในสภาพเปลือย    ใบหน้าของเปิ้ลขึ้นสีแดงระเรื่อและหายวับไปทันที

ตอนนี้ทรายกำลังหลับอุตุอยู่บนเตียงสองชั้นโดยไม่สนใจเพื่อนๆที่เตรียมตัวจะออกไปออกกำลังกายยามเช้า    ตามกิจวัตรประจำวัน ของโรงเรียนตำรวจไม่สนแม้กระทั้งเสียงนกหวีดของผู้บังคับบัญชา 'ทราย'

"หือ ~" ทรายครางเสียงยาน เมื่อรู้สึกถึงเสียงนุ่มทุ้มของใครบางคน 

'ตื่นสิเดี๋ยวโดนลงโทษนะ'

"น่า~ขอนอนอีกหน่อย"

'ทราย ~ ๆอย่าขี้เกียจสิ" เสียงนุ่มทุ้มยังคงเรียกต่อไป ทรายเกิดความรำคาญลุกพรวดขึ้นจากที่นอน

"ใครน่ะ ปลุกอยู่นั่นแหละ!" ทรายตวาดเสียงดัง มองซ้ายมองขวาไม่เจอใครนอกจากผู้บังคับบัญชาแก่ๆ จอมโหด ยืนอยู่ริมประตูที่ยังไงๆ ก็ไม่มีเสียงนุ่มทุ้มแบบนั้นแน่ๆ

"เธอ! เอาแต่ขี้เกียจนักนะ ลงมาจากที่นอนซิตอัพ 30!"

ถึงเวลากินข้าวทรายก็กินเสร็จก่อนใครเพื่อน    จึงลุกเอาจานไปล้างคนเดียว   เสียงตามสายก็ดังขึ้นมา

[นางสาวนิลรทราย ช่วยมาพบที่...] คำประกาศนั้นมันก็ดูธรรมดาแต่กับมันสังหรณ์ใจแปลกๆ แต่ทรายก็เดินไปบ้านพัก โดยมีเปิ้ลตามไปด้วยอย่างเป็นห่วง             

        คงใช้ไปปลูกต้นไม้ที่สวนหลังบ้านพักครูมั้ง...ทรายนึกพอเดินไปถึงบ้านหลังที่ต้องการไม่พบใครอยู่ที่หน้าบ้านเธอจึงเปิดประตูเข้าไปเจอชายอายุ 30 เศษๆหน้าตาหล่อเหลากำลังนั่งฟังเพลงสบายๆ บนโซฟาสีสวย

"สวัสดีค่ะ ผบ."ทรายทำความเคารพส่วนเปิ้ลซึ่งไม่มีใครเห็นยืนเพ่งจ้องมองผู้บังคับบัญชาคนนี้อย่างไม่ไว้ใจ

"สวัสดีจ้ะ    ^_^" ผบ.คนนั้นตอบรับด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

"ฉันเอกลักษณ์นะ ฉันอยากให้เธอแยกเอกสารให้ฉันหน่อย อยู่ที่ห้องนอนฉันน่ะ ชั้นสองแยกออกเป็นรายภาควิชาน่ะเดี๋ยวเธอเห็นก็เข้าใจ ทรายเดินขึ้นไปชั้นบนมีเปิ้ลตามไปติดๆ ด้วยความเป็นห่วงทราย

ทรายตรงไปห้องที่มีอยู่ห้องเดียวบนเปิดประตูเข้าไปก็เห็นแฟ้มเอกสาร 4-5 กองวางเรียงรายอยู่ ทรายนั่งแยกเอกสารไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีมือปริศนาพร้อมกับผ้าเช็คหน้าเล็กๆมาปิดจมูกเธอไว้ไม่ถึงสิบวินาทีเธอก็หมดสติไป

"ง่ายดายซะจริงอย่างงี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นตำรวจเอาซะเลย^^" เอกลักษณ์เดินหน้ายิ้มเข้ามาอุ้มร่างอันไร้สตินอนลงบนเตียง โดยไม่รู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องเค้าอย่างอาฆาตเลยสักนิดขณะที่เอกลักษณ์กำลังคร่อมตัวทรายก็มีสายลมเขาๆพลิ้วไล้เส้นผมของเค้ารู้สึกเย็นเยือกไปถึงสันหลังเลยที่เดียวจู่ๆลมก็แรงขึ้นเรื่อยๆ กระดาษที่กองอยู่ปลิวว่อนไปทั่วทุกมุมห้องแต่น่าแปลกข้างนอกกลับไม่มีวี่แววจะเกิดอะไรขึ้นเลย

"ฮะ...ๆๆเฮ้ย!อะไรวะช่วยด้วย" เอกลักษณ์ร้องลั่นเมื่อรู้สึกมีอะไรมากดหัวเค้าลงกับฟูกเอกลักษณ์ดิ้นพล่านด้วยความที่หายใจไม่ออกดิ้นขลุกขลักอยู่สักพักก็แน่นิ่งไปหมดสติไป เปิ้ลหันหน้ามาทางทรายที่หลับไม่รู้เรื่องแล้วค่อยๆนอนซ้อนทับร่างทราย ราวปฏิหารย์ร่างที่หลับไม่ได้สติจาการโดนยานอนหลับชนิดรุนแรงไปยากที่จะตื่นของทรายลุกพรวดขึ้นยืน

กร๊อบ ~ เสียงกระดูกลั่นจากตัวทรายเธอขยับตัวไปมาเหมือนอะไรบางอย่างไม่เข้าที่สักพักเธอก็เดินออกามจากบ้านพักและเข้าเรียนตามปกติ ในขณะที่ทรายไม่ได้สติเปิ้ลกับเสียสติซะนี่ เค้ารู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำมากแต่ว่าที่มันร่างของผู้หญิงนะแถมเป็นร่างของทรายด้วย อย่างนี้ต้องทนราวๆ 6 ชั่วโมงจนกว่าจะเข้านอนซะล่ะมั้ง

"นิลรทราย เธอช่วยแบกกระดานไว้ชั้น 4 หน่อยสิ"

"อะไรกันกระดานแผ่นทั้งสูงทั้งหนักยกคนเดียวไม่ไหวหรอก"

"นั่นสิให้หนูไปช่วยก็ได้"

"ไม่ต้อง ของแค่นี้ยกไม่ได้จะเป็นตำรวจได้ยังไง ไปยกซะ! คนเดียวนั่นแหละ!"

"ข้ออ้างชัดๆ" ใช่! ข้ออ้างชัดๆผมเห็นด้วยกับคำพูดของทราย ตั้งแต่ไอ้เอกลักษณ์มันพลาดโอกาสเคลมสุดที่รักของผมไปมันก็คอยหาเรื่องแกล้งเธอตลอด ดูสิคราวนี้ให้มายกกระดานงั้นเรอะมากไปแล้วนะผมมองทรายที่เดินตึงๆไปแบกกระดานแผ่นเบ้อเร่อ ที่นี่มันชั้นใต้ถุน แบกขึ้นไปชั้น 4 เนี่ยนะเลวเป็นที่สุด

"หนอย ~ ตาผบ.อัปลักษณ์นั่น (ความจริงชื่อเอกลักษณ์ -_-) อย่าให้ฉันได้เป็นตำรวจก่อนเถอะ พ่อจะหาทางจับยัดเข้าตารางซะให้เข็ด"

"โอ๊ย ~ หนักเฟ้ย >o< หนักๆ หนักอิ้บอ๋าย~" ทรายตะโกนลั่น บ่งบอกได้เลยว่าหนักมากกก~ จะบอกให้ตอนนี้ผมก็ช่วยแบกอยู่นะ แต่ช่วยไม่ได้มากนัก ก็ผมเป็นวิญญาณนี่ T^T

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด~"

"ทราย!" ทรายตกบันไดผมรีบปล่อยกระดานมารับทรายไว้ได้ แต่ทำไม...

"เปิ้ล ~" ...เธอมองเห็นผมล่ะ ทรายมองผมปนอึ้ง สายตาของเธอบ่งบอกว่าคิดถึงผมแทบขาดใจ สายตาที่ทรายมองมายังผม   ทรายมองผมแบบนั้น น้ำตาผมแทบเอ่อล้นออกมานอกดวงตา

         ผมค่อยโน้มหน้าลงสัมผัสริมฝีปากเอิบอิ่มนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปและนุ่มนวลเป็นเวลาเนิ่นนานที่เราสองแรกสัมผัสกัน ผมค่อยๆ ถอนริมฝีปากจากเธออย่างอ้อยอิ่ง เราสองคนมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง พลันร่างของผมก็ค่อยๆกลับมาโปร่งแสงเหมือนเดิมร้ายไปกว่านั้นผมสัมผัสอะไรไม่ได้เลย คงต้องรอสักพัก แล้วผมจะช่วยสุดที่รักผมอย่างไงดี (ว่าแต่ว่า...เหมือนทรายจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ซึ้งอยู่นะเฟ้ยอะไรของคนเขียนมันฟะ =_=)  

"(- - ) ( - -)เมื่อกี๊เราเป็นอะไรเนี่ยคิดถึงเปิ้ลถึงกับหลอนเลยอ่ะเหมือนจริงชะมัด>/////<!!" คำพูดของทรายเลยเอาใจน้อยๆของผมพองโตเชียว *o*

"โอ๊ย~ไม่น้า~ พระเจ้าหลอนจนทำกระดานหล่นไปซะไกลเลยนะเนี่ย"ทรายบ่นบ่นอุบแต่ก็เดินลงแผ่นกระดานไปก็ต่อว่าไอ้อัปลักษณ์นั่นเสียๆ หายๆ ไป

"นิลรทราย หยุดก่อนสิ" ผบ.จอมโหดคนหนึ่งสั่งให้ทรายหยุด "สก๊อตจั๊ม 200 ครั้ง โทษฐานพูดคำหยาบ"

"หา!!!?"

"ไม่ต้องหา ทำเดี๋ยวนี้ เพิ่มเป็น 400 ครั้ง" โอ๊ย~ไอ้โหด~

"400!!!"

"ค่าๆๆ 1!2! 3! 4! ..."สุดท้ายทรายก็ยอมทำ แต่แอบร้ายนิดหน่อย ก็เธอสก็อตจั้มพ์บนกระดาษแผ่นนั้นที่เธอยกมา ซึ่งเป็นกระดานที่มีภาพไอ้ผบ.อัปลักษณ์นั่นซะด้วยสิที่ทรายทำอาจไม่เข้าท่าแต่ก็ฮาดี 555+ 

หลังจากที่นักเรียนตำรวจทำกิจกรรมต่างๆเสร็จก็ได้เวลาเข้านอน แต่ทรายก็ยังคงตื่น เธอนอนคลุมโปงกันแสงจากโทรศัพท์รอดออกได้ น่าดีใจเป็นบ้าทั้งที่เหนื่อยมาทั้งวันเธอยังอุตส่าห์ส่งเมล์มาหาผมอย่างงี้แสดงว่าเธอรักผมจริงใช่มั้ย ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ (ขอหลงตัวเองนิดนึง)

'To: เปิ้ล

เป็นไงสบายดีมั้ย ? ไม่เอาดีกว่าทักทายธรรมดาเกินไปเอาแบบอินเทรนด์หน่อย ดีกว่า

Hello, you what's up? ^o^ อ๊ะ ๆ เปิ้ลทรายมีเรื่องเล่าให้ฟัง (เฮ้ยไม่ใช่สิอ่าน) ด้วยนะวันนี้ทรายละเมอกลางอากาศทั้งที่ไม่ได้หลับด้วยล่ะแถมยังเพ้ออีกอ๊าย ~ ไม่บอกหรอกนะว่าละเมออะไร  (>///<)(>///<)  

ว้า~มีแต่ไร้สาระเนอะที่ฉันเอามาคุยเนี่ย แต่มีอย่างเดียวที่ไม่ใด้ไร้สาระเลยนะ ซึ่งก็คือ .... แต่นๆแต๊น ~

รักและคิดถึงจ้ะ >o<

ป.ล. คำนี้ยืมมาจากภาษาไทยป.4จ้ะ ^_^

                                                                     ทราย'

 'To: ทราย 

         เปิ้ลสบายดีเพราะมองหน้าทรายทุกวัน เรียนอยู่โรงเรียนตำรวจลำบากมากใช่มั้ย? อย่าแก่นเซี้ยวนักล่ะ เดี๋ยวโดนทำโทษเอา ถ้าใครคิดจะทำร้ายเธอร้องดังๆ นะเพราะเปิ้ลอยู่คนละด้านกับทรายช่วยเหลืออะไรทรายไม่ได้แต่ก็ห่วงมากนะตอนนี้อยู่ในอาการหนาว เหงา ห่วง เหม่อ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ,ที่รักของผม^_^

                                                                                                                     เปิ้ล'

ตั้งแต่ทรายมาอยู่โรงเรียนตำรวจแทบไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย แต่ทรายก็คอยส่งเมล์หาผมประจำบ่นบ้างล่ะ โม้บางล่ะ ห่วงบางล่ะ จู่ๆ ก็บอกรักบางรักบางล่ะ ผมยิ้มกับเมล์เธอเสมอ และผมก็ตอบกลับทุกครั้งเหมือนที่มีชีวีตอยู่...

 'To: เปิ้ล

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                                                                   เปิ้ล'

        'To: เปิ้ล

คัดลอกกันเห็นๆ >o<

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

เปล่าซะหน่อย ใจเราตรงกันต่างหาก

                                                                                                                   เปิ้ล'

เราส่งเมล์หากันทุกวันจนเวลาผ่านไปนับปี   ผมรักทรายมากขึ้นทุกวัน ทรายยิ่งโตยิ่งเข้าตาใครหลายคน มีคนมาจีบประจำ แม้จะเรียนตำรวจ แต่เธอก็ปฏิเสธร่ำไปนั่นเป็นการพิสูจน์ ได้ว่าเธอรักผมจริงนับตั้งแต่วันที่ผมหมดลมหายใจ ผมอยู่กับทรายตลอดคืนนี้ก็เช่นกันผมนั่งไขว่ห้างกลางอากาศมองดูเทอหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข(เหตุที่ลอยอยู่กลางอากาศ เพราะยัยนี่นอนเตียงชั้น 2 ถ้านั่งบนเตียงดีไม่ดีเจอลูกถีบเข้าให้ =_=;;;)

'หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะ....' เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองไปข้างหน้าก็พบชายแปลกหน้าอยู่อีกฝั่งเตียงที่ทรายนอนอยู่ ชายคนนั้นมีร่างโปรงแสงเหมือนกับผม (แต่ดูเหมือนจะมีออร่าเจิดจรัสจนแสบตาอยู่เนืองๆแฮะ -_- ;;) 

'ฉันเป็นเจ้าหน้าที่วิญญาณน่ะ   ^_^' มีด้วยหรอฟะไม่ยักรู้   -_-'นายหมดเวลาของนายแล้วล่ะได้เวลาแล้ว...'

'ไม่ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น'

      'นายต้องไปในโลกวิญญาณไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ มีเพียงทราย ความมืดและเทียนไขนำทางเท่านั้นไม่ต้องกลัว...'

     'แต่ผมจะอยู่กับทราย ...' ผมปฏิเสธพัลวัน

      'เธอต้องได้เจอเด็กคนนั้นอีกแน่...หลับตาสิ...' ผมหลับตาตามที่ชายคนนั้นบอก รู้สึกราวกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นดอกไม้คงถึงเวลาที่ต้องบอกลาแล้วสินะ...ทราย

 'To: ทราย 

ซาโยนาโยระ        หัวใจผู้ภักดี

ฉันรักเธอ

                                                                                                                   เปิ้ล'

5ปีต่อมา...

     แม่ฮ่องสอน...

"นี่ยัยทรายบ้า!มาช่วยขนของให้ฉันหน่อยซี่ ของๆ เธอหมดแล้วนี่"

"ขนเองสิยะย้ายบ้านครั้งต่อไปจะได้ชินขืนฉันยกของมากๆ มือด้าน กล้ามโตพอดีรูกิ He ไม่ยอมเดทด้วยจะทำยังไง >o<"

"ไม่เป็นไรฉันทำอย่างงี้แจจุงยังรักฉันเลยโฮ่ะๆๆๆ ^o^" ติ๊งหน่องเพื่อนของทรายยกของเข้าไป ทรายไม่สนใจเดินไปกดออดบ้านข้างๆ หวังจะทักทายเพื่อนบ้านใหม่

ออด ~ ออด ~

"มาแล้วคร้าบ~" เสียงดังออกมาจากภายในตัวบ้านตามด้วยร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มที่วิ่งออกมาเปิดประตูรั้วเตี้ยๆ และเดินออกมา...

"มาหาใครครับ"

"ฉันทรายค่ะพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ข้างๆบ้านของคุณ..."

"เปิ้ลครับ"

"อ่า...ค่ะเปิ้ล ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^"

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^_^^"

-The End-

...จริงหรอ ! ความตายเท่านั้นที่พรากเราจากกันตลอดกาล...

ผมว่าไม่จริงหรอก   เพราะทุกวันนี้ ผมยังอยู่กับเธอ...

แม้เธอไม่เห็นผมก็ตาม...

 "ต๊าย! ทำไงดีไงตัวเธอ >0<"

         "อะไรหรอมิสซ่าร่า>0<"

         "วันนี้มีเดทกับจอร์ชตอนสามทุ่มอ่ะ  

> <"

         "ก็ไปซะสิยะ หรือว่าหลังเดทกันต้องทำกิกรรมสยิวกิ้วเธอเลยกังวล > <"

         "ไม่ใช่ย่ะ    แต่ว่าพอเดทกับโจชัว์ตอนสามทุ่มเสร็จ สี่ทุ่มก็รูกิ ห้าทุ่มมิยามิ เที่ยงคืนจุน ตีหนึ่งเทปเป ตีสองคะวะอี ตีสามซางะ ต๊ายไม่ได้นอนแน่เลย >0<"

"ฮ่าๆๆๆ ^0^" เสียงกลุ่มเด็กนักเรียนหัวเราะกันมาแต่ไกล ทำเอาสองหนุ่มแม่ฮ่องสอน (ที่มาเที่ยวลพบุรีเป็นครั้งแรก) ถึงกับขำกลิ้งถึงกับความบ๊องส์ที่เดียว

"ไอ้เบศฉันชักอยากจะเห็นเด็กกลุ่มที่เสียงดังนั่นจังว่ะ ต๊องดี"

"นั่นดิไอ้เปิ้ล ฉันว่านะหน้าตาฮากลิ้งชัวร์ ^_^ /"

ตุ้บ!!!         

"ว้าย ~ ขอโทษค่ะ > <"

"กรี๊ดดด~ ซาร่าแกล้งชนหนุ่มหล่อหวังแต๊ะผู้ชายอั๊งแน่ๆ ฉันจะฟ้องอเล็กซ์โทษฐานทำนิสัยไม่เป็นกุลสตรี >0<"

( -) (- )

(- -) (- -)

 "ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะอย่างดัง

"ไม่ใช่ซะหน่อย" เด็กสาวเถียงเพื่อนที่แซวเธอจนกน้าขาวๆ แดงก่ำอย่างดัง

 "จริงอ่ะ ^o^"

        "ไม่จริง (- -  ) (  - -)"

"ฮะๆ ^_^" คราวนี้ก็ถึงตาเปิ้ลที่ถูกชนเป็นฝ่ายหน้าแดงบ้างแล้วล่ะ

"เอ่อ ขอโทษจริงๆ นะคะ (- -) ( _ _) (- -)" เด็กสาวที่ได้ยินเสียงของเปิ้ลก็พลันนึกได้ว่าตัวเองเดินชนเขาก็รีบขอโทษขอโพยผงกหัวหงึกๆ

"ทรายรีบไปเถอะ เดี๋ยวร้านหนังสือปิด"

"ไม่ต้องกลัวย่ะ พ่อฉันเป็นถึงประธานาธิบดีของอเมริกา ปลาปั้กเป้า โอ้ว~...ประหม่าน่ะรู้จักมะ   แค่นี้ฉันสั่งได้ โฮ่ๆๆๆ ^o^"

"เด็กสาวยืนเท้าเอวหัวเราะกับเพื่อนและเดินเข้าร้านหนังสือไปทรายดูสะดุดตามากตัวสูงเด่นกว่าใครเพื่อน สีผิวไม่ดำหรือขาวจนเกินไป ริมฝีปากเอิบอิ่ม จมูกโด่งสวยและตาโตเล็กๆ แบบคนจีน มองเผินๆ เหมือนคนธรรมดา แต่ใบหน้าเหมือนพร้อม ที่จะหัวเราะตลอดเวลานั้นมีเสน่ห์สุดๆไปเลย นี่เป็นความคิดของเปิ้ล ที่กำลังงงกับท่าทางเด็กพวกนั้น

 "ไง เปิ้ลสนใจเหรอวะ ^_^'' เบศว่า พลางตบหลังเพื่อนเบาๆ

"อืม..." ชายหนุ่มตอบเนิบนาบ

"จะช้าอยู่ไยรีบไปขอเบอร์สิฟระ ฉันสนับสนุนเด็กเมื่อกี๊นะ น่ารักโคตร >0<''

เมื่อเพื่อนยุยงเขาก็ไม่อาจขัดศรัทธา เขาไม่รอช้า วิ่งตามเด็กสาวเข้าไปในร้านหนังสือทันที

        "ขอโทษครับ ซาร่ารึ ป่าว ^_^"

         "(o////o)" เด็กสาวเมื่อถูกเปิ้ลถามอย่างนั้นก็ถึงกับหน้าแดง เพราะที่ผ่านมาเธอเล่นซาร่า บ้าเวอร์ เป็นประจำมีคนมองบ้างอาจจะทุกคนเลยก็ได้แต่ก็ไม่ถึงมีใครเดินมาแซวซักทีอย่างงี้ก็ไม่ไหวหน้าด้านหรอกนะสำหรับเธอ

"ไม่ใช่ซาร่าหรอกค่ะเขาเปลี่ยนบุคลิกแล้ว เปลี่ยนเป็น เมโลดี้ ภรรยามิยาบิค่า 555 + ^_^"

 ป้าบ! (>_<) ++

เมื่อเพื่อนตอบแบบนั้นเด็กสาวก็มือกระตุกอย่างไว ตบหัวเพื่อนอย่างเร็ว และอย่างแรง !

"ชื่อทราย ไม่ใช่ซาร่า" ทรายหันไปพูดใส่เปิ้ลอย่างเชิดๆ

       "เอ่อ...ชื่อเปิ้ลนะ อ่า...มีเบอร์มือถือมั้ย"

"มี"

        "งั้นฉันขอเบอร์ไว้ได้มั้ย"

"มีเบอร์แต่ไม่มีโทรศัพท์?   บ้านยากจน อยากได้เบอร์ ก็ซื้อโทรศัพท์ให้เดะ" ทรายตอบกับด้วยใบหน้ากวนโอ๊ยและยิ้มแบบวิช่วลๆ

"เอ่อ...แล้วเมล์แอดเดรซล่ะมีมั้ย ^_^;" เปิ้ลถามต่ออย่างหน้าเสียกับท่าทางของเด็กสาว

     "อ่ะนี่   นามบัตรฉันมีเมล์ที่อยู่ ชื่อโรงเรียน เบอร์โทรแต่โทรไม่ติดหรอกนะเพราะอะไรบอกไปแล้ว วันเกิด แล้วก็งานอดิเรกด้วยจะได้ไม่ต้องถาม"

     เปิ้ลมองนามบัตรที่ถูกเคลือบอย่างดีเป็นแพคๆ ในมือเรียวๆ ของเด็กสาวอย่างงุนงง ตัวแค่นี้มีนามบัตร แต่... ทำไมต้องให้เป็นปึกด้วยวะ =_=

"อ่ะ.....รับไปสิไม่ต้องงง ฉันทำส่งอาจารย์ แต่ตาแก่ขี้บ่นนั่นไม่ยอมรับ เพราะไม่ไปให้ที่ร้านเคลือบ แต่ฉันใช้เตารีดเคลือบเอง เสียดายเลยให้หมดเลย"

        "ขอบใจ^_^" เปิ้ลมองทรายอย่างขำๆ รับนามบัตรในมือของเธอพร้อมกล่าวขอบคุณ และเดินออกจากร้านวิ่งตามพื่อนไป

"อิจฉาจัง สาวห้าวอย่างแกมีหนุ่มมาจีบ" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างอิจฉา

"แต่ฉันว่ามันไม่เมล์มาหรอกเชื่อดิ -_- ว่าแต่ว่าถ้าคนหน้าตาดีมาจีบฉันก็แสดงว่าฉันสวยมากกกกกกก~ เพราะฉะนั้นตามที่ตกลงกันไว้ว่ามีคนหล่อมาจีบเมื่อไหร่จะจ่ายให้ฉันคนละร้อยล่ะว่าไงพวกกกก~ ^_^" 

"แกนี่ร้ายว่ะไอ้เปิ้ลจีบเด็กนักเรียนคอซองไม่ถึงนาทีได้นามบัตรมาเป็นปึกเลยฮะๆ" เบศเอ่ยแซวเปิ้ลอย่างขำๆ

"แต่ดูไม่มีใจเลยว่ะ หรือความหล่อของฉันหมองวะ"

"เคยได้ยินมะ  สวยแล้วหยิ่งน่ะ"

"ฉันว่าไม่ว่ะ ดูคุณเธอสิรู้สึกว่าจะไม่รับรู้ถึงความสวยของตัวเองเอาซะเลย=_="

"ช่างเถอะจีบๆ ไปเดี๋ยวก็ติด นี่จะเที่ยงแล้วเตรียมตัวเล่นสงกรานต์กันเหอะเพื่อน~ เอ๊ะวันสงกรานต์ทำไมน้องๆ พวกนั้นใส่ชุดนักเรียนวะ"

 "สอบซ่อมมั้ง หรือไม่ก็โกหกพ่อแม่ว่าไปโรงเรียนแต่ความจริงหนีมาเล่นสงกรานต์ก็ได้"

เสียงหัวเราะและสาดน้ำกัน ดังลั่นถนน เนื่องจากเป็นวันสงกรานต์คนนับร้อยพากันมาเล่นน้ำกันเต็มถนน

"เฮ้ย! เปิ้ลนั่นมันยาหยีแกนี่หว่า   เห็นปะแป้งแต่กับหนุ่มหล่อๆ ตลอดเลยว่ะ ฮ่าๆ" เมื่อเบศพูดเช่นนั่นเปิ้ลก็ไม่รอช้ารีบปรี่เข้าหาทรายทันที

"ทรายฉันขอเล่นด้วยสิ^_^"

"อืม...เอาสิเพื่อนหายพอดี^_^"

         ...สำหรับ ผม นับว่าเป็นการพบกันครั้งแรกที่ไม่เลวทีเดียว

...เพียงแค่มองหน้าที่เปรอะไปด้วยรอยยิ้ม ผมก็รักเธอทันที

'To: SaII

สวัสดี

               ทรายจำฉันได้มั้ย อ๊ะถามอย่างงี้ใครจะจำได้ เอาใหม่ๆนะ

ทรายฉันเปิ้ลนะยังจำได้อยู่ใช่มั้ย ตอนนี้ฉันอยู่แม่ฮ่องสอนบ้านเกิดฉันล่ะ เปิดเทอมแล้วงานยุ่งมากเลย

ส่วนเธอก็ขยันๆตั้งใจเรียนบ้างนะ   ^_^

                 หน้าหนาวเมื่อไร ก็ไปเที่ยวปายบ้างสิ เธอเกิดหน้าหนาวนี่   มาฉลองกันฉันว่าเธอชอบแน่ๆ  

หรือจะมาอยู่ก็ได้นะ   ^_^

ดูแลตัวเองดีๆล่ะ...

Ple'

        นั่นเป็นเมล์ฉบับแรกที่ส่งให้เธอทำใจอยู่นานหลายเดือนเลยล่ะ กว่าจะส่งได้ไม่มั่นใจเลยผมก็ผมขี้อายนี่นา   ส่วนที่กล้าขอเบอร์ก็เพราะกลัวจะไม่ได้เจอะเจอ กันอีกนะสิ ผมรอเธอตอบกับมาอีกหลายวันและเธอก็ตอบกับมายาวซะด้วย

 'To: Ple

Hello, Dear

                  ใช่เปิ้ลที่ทรายเดินชนรึป่าว ถ้าใช่ก็จำได้อยู่แว้วววว ~ >0< ก็หล่อมากนี่น่า แหมแต่รอเป็นเดือนเลยนะกว่าจะเมล์มา ระหว่างนั้นติดแม่หญิงอยู่อ่ะดิ้ ส่อแวว PLAY BOY น่ะเรา อ๊ะ...เปิ้ลแก่กว่าใช่มั้ย คงไม่ว่านะถ้าทรายจะเรียกว่าเปิ้ลเฉยๆ ไม่เรียกพี่ ว่าแต่สบายดีหรือป่าว ช่วงนี้อากาศแปรปวนนะ จู่ๆก็อาจไม่สบายได้ ทรายนี้ก็เป็นบ่อยเหมือนกัน เมื่อวานยังคึกอยู่แท้ๆ เช้ามาเป็นหวัดจ้อยเหอๆๆๆๆๆ ^o^   อ้อ ส่วนเรื่องปายอ่ะ หมดหวังได้เลย ค่าเดินทางค่าที่พักเพียบ!!แพงโคตร แถมทางบ้านไม่อนุญาติด้วย คงต้องรออีกสักสิบปีล่ะมั้งถึงจะมีโอกาส   T^T ดูแหล เอ้ย ดูแลตัวเองเหมือนกันนะส่วนทรายน่ะไม่ต้องห่วงมีคนดูแลแล้วล่ะ    > <

                                                                                                                  SaII'

          เห็นมั้ยล่ะครับว่ายาวกว่าผมอีก   ความจริงก็ดูไม่หยิ่งอะไรนี่นาหรือว่าชอบเย็นชากับคนหน้าแปลก เอ้ย แปลกหน้านะ เมื่อได้รับเมล์จากเธอผมก็ไม่รอช้าตอบกลับทันที แต่เป็นข้อความที่สั้นจึ๋งเดียว เพราะผมหดหู่ใจเป็นที่สุด                                                              

'ใครเป็นคนดูแลเธอ...'

               คืนนี้เป็นคืนวันศุกร์วันสุดสัปดาห์ของการเรียน ผมนั่งฟังเพลงอยู่หน้าฯ จอคอม หลังจากส่งเมล์เสร็จแล้ว เธอก็ตอบกลับมาไวนิดหน่อยคงเล่นคอมฯ อยู่เหมือนกันมั้ง   

'To Ple

ถ้าอยากรู้ก็...เล่นมายสเปซรึเปล่า ถ้าเปล่าก็สมัครซะ แล้ว Add ทรายเป็นเพื่อนเราจะแชทคุยกันในนั้นได้โดยที่บ้านทรายสังเกตไม่ได้ (ผู้ใหญ่ดุมาก)

SaII'

       พอได้รับเมล์แบบนั้น ผมก็รีบเปิดมายสเปซตัวเองทันที่ แล้วก็แชทคุยกับเธอ

    เปิ้ล :   ใครหรอที่คอยดูแล

            :    พ่อแม่ใช่มั้ย

ทราย    :    ไม่ใช่

เปิ้ล       :     แล้วใครล่ะ

ทราย     :    ก็...

เปิ้ล       :   ...

                      ทรายทิ้งช่วงไปนานมากทำใจเต้นตุบๆๆๆ   เหมือนเธอกำลำแกล้งผมอยู่อย่างงั้นแหละ

ทราย    :   ทิฟฟี่ไง! ดีนะแก้หวัดได้ด้วย   ^_^  

ปัดโธ่...ทิฟฟี่ ฮะๆๆๆๆ (>_<)

หลังจากนั้นเราสองคนก็เมล์มาหากันตลอดแต่ไม่ค่อยได้แชทกันหรอกนะเพระทั้งทรายและผมไม่ค่อยมีเวลาแต่ยิ่งเมล์แรกเปลี่ยนกันบ่อยๆ ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเธอนับวันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมส่งโปสการ์ดไปให้เธอทุกอาทิตย์เป็นภาพ ณ ปายและเขียนข้อความต่างๆที่เป็นความรู้สึกของผม

มันเป็นข้อความธรรมดาและอาจจะดูน้ำเน่าบางอันอาจไม่เข้าใจแต่ผมว่าเธอคงรู้สึกได้ ว่าผมต้องการจะบอกอะไรเธอ ผมส่งโปสการ์ดให้ทรายไปเรื่อยๆ เมล์มาบอกประมาณว่าถ้าเป็นไปได้ก็ขอส่งไปเรื่อยๆ  เพราะเธอชอบมากแต่ว่าเธอก็จะลงท้ายด้วยความเกรงใจเสมอที่ผมส่งให้เธออยู่ฝ่ายเดียว จะเลิกส่งไปให้เธอก็ได้นะมันไม่ยุติธรรม มีบางครั้งที่ผมนั่งระแวงว่าเธอจะมีใครหรือเปล่าแต่ก็ไม่กล้าถามได้แต่คิดเอาเอง เธอยังเด็กอยู่นี่อาจไม่มีหรอก แต่ว่าเธออยู่ม.ต้นปีสุดท้ายแล้วโตแล้วนี่แต่ดูเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้เท่าไรคงไม่มีใครอยู่แล้ว ผมคิดขัดแย้งตัวเองสุดท้ายก็ลงเอยที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองและในที่สุดก็เข้าสู่เดือน ธันวาคม ทรายก็เกิดเดือนนี้ ใช่แล้ว ตอนนี้เข้าสู่หน้าหนาวแล้วทรายกับผมก็ไม่อาจได้พบกัน

                  'To: เปิ้ล

                                ขอบคุณมากนะสำหรับของขวัญวันเกิด เล่นส่งของแพงมาเลยน่ะพอถึงวันคล้ายวันเกิดเปิ้ลทรายจะทำไงล่ะเนี่ย   ไม่มีเงินส่งไห้หรอกนะ  ^_^ หนาวมาก...ห่มผ้าหนาๆ นะ

เป็นห่วงเป็นใย

SaII'

 เพียงประโยดสุดท้ายก็ทำให้ผมรู้สึกชื่นใจผมอยากเจอเธอ อยากจะกอดยัยทรายไว้นานๆ แต่ผมก็ได้เพียงแค่จิตนาการเท่านั้นเพราะความจริงผมไม่ได้อยู่แม่ฮ่องสอนอีกต่อไปแล้ว ผมอยู่อิตาลี มาอยู่ถาวรคงอีกนานหลายปีที่ผมจะกับไปเหยียบเมืองไทยอีกครั้ง ถึงตอนนั้นทรายคงลืมผมไปแล้ว และอีกอย่างเธอไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมนอกเหนือจากเพื่อนเลยแม้แต่น้อย แต่ผมรักเธอ...ทรายเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ผมเพ้อได้ขนาดนี้ภาพทุกภาพของเธอที่ส่งมาให้ผมเก็บไว้หมดถึงขนาด Print มาเก็บไว้กว่าสิบอัลบั้มฝาผนังห้องก็มีแต่รูปทรายเต็มไปหมด

 'To: เปิ้ล  

                              วันนี้ทรายเจอเบศ เขาบอกว่าเปิ้ลอยู่ที่อิตาลีถาวรเราหาโอกาสที่พบกันยากขึ้นหลายเท่าตัวเลยสิน่ะ .................^_^                                                                        

SaII'

ใช่...เราคงหาโอกาสเจอกันยากขึ้นรึไม่ก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้ว อยากจะต่อยหน้าไอ้เบศให้คว่ำนัก มันไม่เคยแม้แต่จะคุยกับทราย แต่มันกับได้พบหน้าเธอ แต่ผมทั้งที่คุยผ่านทางเมล์ (แม้จะไม่เห็นหน้าก็เถอะ) เป็นประจำกับไม่ได้เจอ ความรักที่ผมมีอยู่ก็ได้แต่บอกอ้อมค้อมแต่ไม่กล้าบอกตรงๆ ต้องเก็บมันไว้ไม่กล้าที่จะบอกเธอ...

3ปีผ่านไป...

ตู๊ด...ตู๊ด...

        [ฮัลโหลว่าไงเปิ้ล มะได้ผ้อหน้ากันตั้งนาน   > <]

"สบายดีมั้ยไอ้เบศ"

[เออ มันก็เป็นงึกๆ งักๆ    แล้วปีนี้จะปิ๊กบ้านก่อ นี่มันก็คักแล้วนะ ที่แกไม่ได้ปิ๊กบ้านเฮา]

" คงไม่ว่ะ ฝากดูแลบ้านด้วย ส่วนแกก็งดเหล้าเข้าวาเลนไทน์ซะมั่ง แค่นี้แหละ"

[ ฮะ.....เฮ้ย เดี๋ยว>o<] -ติ๊ด-

ไม่ทันที่ไอ้เบศจะได้พูดอะไรมาก ผมก็ตัดสายทิ้งไป อีกไม่กี่ชั่วโมงก้อจะเข่าสู่วันวาเลนไทน์ ผมนั่งแชทกับทรายและเหลือบมองเข็มนาฬิกาเป็นระยะด้วยใจที่สับสน อยากถามว่าเธอมีผู้ชายของเธอมั้ย   เรื่องความรู้สึกที่มีต่อผมและบอกความรู้สึกของผมเป็นอย่างงี้มาตลอดในวันวาเลนไทน์สามปีที่ผ่านมาและไม่ใช่แค่วันวาเลนไทน์อย่างเดียวแต่เวลานั่งคุยนั่งแชทกับเธอที่ไรสับสนชอบกล

 ทราย: วาฯปีนี้เที่ยวกับสาวไหนล่ะ ^_^ /

เปิ้ล: ไม่มีหรอก

 ทราย: ไม่จริงอ่ะ หล่อๆ อย่างงี้อ่ะนะ

เปิ้ล: ใช่เพราะฉันยากจะพบเจอเธอคนนั้นน่ะ

ทราย:  ต้องมีทางที่จะพบกันบ้างล่ะน่ะ ~

 เปิ้ล: เธออาจจะมีคนรักไปแล้ว

ทราย: คิดเองเออเอง

เปิ้ล: ฉันอยาก กอดเธอคนนั้นไว้

ทราย: ฉันไปนอนดีกว่า

        : บั๊บบาย

       ทรายบอกลาอย่างร่าเริงแค่นั้น แล้วก็ออฟไลน์ไป สักพักก็มีเมล์เข้ามา เป็นลิ้งค์ของเพลงเพลงหนึ่งที่เพราะเหมือนกัน

Itoshii Hito

MIYAVI

 ???????????????????

????????????????????????

???????????????????????

????????????????????

?????????????

????????????

???????????

?????????????

????

????????????????

???????????????

????????????

??????????

?????????????

??????????????

????????

???????????????

??????????????????????????

???????????????

?????????

???????????

???????????

???????????

?????????

-----

    หลังจากเพลงจบ เมล์ฉบับใหม่ก็เข้ามา

TO: เปิ้ล

         ทรายคงพอเดาออกนะว่าเปิ้ลคงรักเธอคนนั้นที่พูดถึงมากสรุปว่าที่ผ่านมาทรายเข้าใจผิดเหรอเนี่ย น่าอายชะมัดนึกว่าเปิ้ลมีใจให้กับทรายซะอีกแต่ไม่เป็นไรยังไงทรายก็รักเปิ้ลที่สุดตราบใดที่ยังไม่ตายก็มีโอกาสที่เปิ้ลจะรักเค้าล่ะ  นี่มีเรื่องจะอวดล่ะทรายสอบเข้าโรงเรียน ตำรวจได้ด้วยล่ะเก่งใช่ม้า~ ^0^

ดูแลตัวเองดีดีล่ะ

รักเธอเสมอนะ

ป.ล. นานเท่าไรก็รักเธอโว้ย

                                                                                                                                                                  ทราย'

        เมล์ฉบับนี้เปรียบเสมือนเลือดที่มาหล่อเลี้ยงหัวใจของผมให้สูบฉีดและเต้นอีกครั้ง    ผมอ่านมันด้วยหัวใจพองโต   เธอรักผม! ทรายรักเปิ้ล !

      "ไอ้เปิ้ล ไม่ได้แห้วโว้ย >0<" ผมตะโกนลั่นห้องอย่างลิงโลด ผมตอบเมล์กับและเก็บของใส่กระเป๋า เดินทางออกจากอพาร์ทเมนต์ เพื่อเดินทางไปสนามบินกับประเทศไทยทันที   คงอีกไม่นานแล้วล่ะที่เราจะได้พบกัน ก่อนหน้านี้ผมมัวทำอะไรอยู่นะ   ทั้งที่ไปหาได้ก็ไม่ไป หรือผมจะรอคำว่ารักจากเธอ ทรายรอเปิ้ลก่อนนะ เปิ้ลจะบอกรักด้วยปากเปิ้ลเอง

         ปี๊นนนนนนนน~ เสียงแตรดั่งสั่นท้องถนนแสงไฟจากเฟอร์รารี่สีสวยส่องมายังร่างของเปิ้ล  

โครม!

เอี๊ยดดดดดด~ เสียงรถชนเข้ากับร่างของเปิ้ลจนลอยไปอยู่ที่หน้ากระโปรงรถเลือดไหลหยดลงบนเฟอร์รารีสีเพลิงทำไห้แดงฉานเข้าไปอีก เสียงล้อบดถนนดังสั่นแข่งกับเสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวผู้โดยสารมากับผู้ขับ

                  ทำไมกัน ทั้งๆ ที่ผมจะไปพบคนรักจะไปบอกรักเธอแท้ๆ

โปสการ์ดใบล่าสุด  

'ความตายเท่านั้น ที่พรากเราตลอดกาล'

เมล์ฉบับสุดท้าย 

'To: ทราย

ฉันรักเธอ, ทราย

                                                                                                                   เปิ้ล'

                คราวนี้คงพรากจากกันจริงๆ สินะสติของผมค่อยเลือนลางดับวูบลงพร้อมๆ กับเสียงนาฬิกาบ่งบอกถึงเวลาเที่ยงคืน เริ่มฟ้าวันใหม่แล้ว สติของผมดำดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดกาล

"ไม่อย่าเป็นอะไรนะ!" หญิงสาวอุทานลืมตาโพลงตกใจตื่น เหตุเพราะฝันร้ายเมื่อครู่นี้ แต่มันเป็นเพียงความฝันเท่านั้น ทรายไม่สนใจที่จะกังวลอยู่แล้วเธอหลับตาแล้วเข้าสู่ห่วงนิทราต่อ แสงแดดที่สาดส่องเข้ามายังหน้าต่างมันช่างอบอุ่นชวนให้ร่างที่นอนอยู่บนเตียง อดใจไม่ไหวที่จะตื่นมารับแสงแดดยามเช้า ทรายลุกขึ้นจากที่นอนบิดขี้เกียจเล็กน้อยมองไปยังคอมพิวเตอร์ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงเมล์ที่ได้รับเมื่อคืนนี้ร่างของหญิงสาวตรงไปหน้าโต๊ะคอมฯ และเปิดมันอย่างอารมดี

           'To: เปิ้ล

                    ขอบคุณนะสำหรับความรักที่มีให้   คงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม   เราต้องมีทางพบกันแน่   รีบๆ กลับมานะรอเสมอแหละ มาช้าดีไม่ดี   ทรายอาจจะมีใหม่นะ ^_^ เช้านี้แดดอบอุ่นมากเลย   ไม่ร้อนเหมือนวันก่อนๆ (ทั้งที่หน้าหนาวแท้ๆยังร้อนได้เนอะ) เสียดายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่งั้นคงกินกาแฟยามเช้าท่ามกลางบรรยากาศดีๆ ด้วยกันแล้ว

เป็นห่วงมาก

ทราย'

                   คลิก! เธอส่งเมล์ไปให้เปิ้ลโดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างโปร่งแสงของอีกฝ่ายกำลังยืนมองข้างๆ กายเธอ ร่างโปรงแสงกำลังยิ้มให้กับความสุขของเธอแต่ก็เจือไปด้วยความหม่นหมองที่หญิงสาวไม่รับรู้ถึงการมีตัวตนของเขาจิตใต้สำนึกและความผูกพันของเขา ทำให้ทรายได้รับเมล์ตอบกลับจากเขา

          'To: ทราย

                 Good morning

                            เรื่องที่บอกรักทรายไม่มีทางล้อเล่นแน่นอน ใช่เรามีทางมีทางพบกัน เปิ้ลพบทรายแต่ทรายไม่พบเปิ้ล    รู้สึกเหมือนเพลงไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอล่ะมั้ง ฮะๆ   ใช่อย่างที่บอกแดดเช้านี้อบอุ่นมากฉันรู้สึกได้ ฉันอยู่กับเธอนะ

                                                                                                          เปิ้ล'

                     ข้อความจากเมล์ฉบับนี้ทำให้ทรายงงเต้ก เธอรีบตอบกลับทันที

'To: เปิ้ล

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่     ช่วยอธิบายทีสิ

                                    ทราย'

         'To: ทราย

อย่าสนใจเลย ก็แค่ล้อเล่นให้งงน่ะ^_^

เปิ้ล'

"โหย ~ เล่นเอาซะงง อย่าให้เจอจับกดซะให้เข็ด >0<"     ทรายบ่นอุบกับข้อความที่ได้มาและลุกไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ร่างโป่รงแสงนั่งขำกับคำพูดของเธอ ไม่นานทรายก็ออกจากห้องน้ำ ในสภาพเปลือย    ใบหน้าของเปิ้ลขึ้นสีแดงระเรื่อและหายวับไปทันที

ตอนนี้ทรายกำลังหลับอุตุอยู่บนเตียงสองชั้นโดยไม่สนใจเพื่อนๆที่เตรียมตัวจะออกไปออกกำลังกายยามเช้า    ตามกิจวัตรประจำวัน ของโรงเรียนตำรวจไม่สนแม้กระทั้งเสียงนกหวีดของผู้บังคับบัญชา 'ทราย'

"หือ ~" ทรายครางเสียงยาน เมื่อรู้สึกถึงเสียงนุ่มทุ้มของใครบางคน 

'ตื่นสิเดี๋ยวโดนลงโทษนะ'

"น่า~ขอนอนอีกหน่อย"

'ทราย ~ ๆอย่าขี้เกียจสิ" เสียงนุ่มทุ้มยังคงเรียกต่อไป ทรายเกิดความรำคาญลุกพรวดขึ้นจากที่นอน

"ใครน่ะ ปลุกอยู่นั่นแหละ!" ทรายตวาดเสียงดัง มองซ้ายมองขวาไม่เจอใครนอกจากผู้บังคับบัญชาแก่ๆ จอมโหด ยืนอยู่ริมประตูที่ยังไงๆ ก็ไม่มีเสียงนุ่มทุ้มแบบนั้นแน่ๆ

"เธอ! เอาแต่ขี้เกียจนักนะ ลงมาจากที่นอนซิตอัพ 30!"

ถึงเวลากินข้าวทรายก็กินเสร็จก่อนใครเพื่อน    จึงลุกเอาจานไปล้างคนเดียว   เสียงตามสายก็ดังขึ้นมา

[นางสาวนิลรทราย ช่วยมาพบที่...] คำประกาศนั้นมันก็ดูธรรมดาแต่กับมันสังหรณ์ใจแปลกๆ แต่ทรายก็เดินไปบ้านพัก โดยมีเปิ้ลตามไปด้วยอย่างเป็นห่วง             

        คงใช้ไปปลูกต้นไม้ที่สวนหลังบ้านพักครูมั้ง...ทรายนึกพอเดินไปถึงบ้านหลังที่ต้องการไม่พบใครอยู่ที่หน้าบ้านเธอจึงเปิดประตูเข้าไปเจอชายอายุ 30 เศษๆหน้าตาหล่อเหลากำลังนั่งฟังเพลงสบายๆ บนโซฟาสีสวย

"สวัสดีค่ะ ผบ."ทรายทำความเคารพส่วนเปิ้ลซึ่งไม่มีใครเห็นยืนเพ่งจ้องมองผู้บังคับบัญชาคนนี้อย่างไม่ไว้ใจ

"สวัสดีจ้ะ    ^_^" ผบ.คนนั้นตอบรับด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

"ฉันเอกลักษณ์นะ ฉันอยากให้เธอแยกเอกสารให้ฉันหน่อย อยู่ที่ห้องนอนฉันน่ะ ชั้นสองแยกออกเป็นรายภาควิชาน่ะเดี๋ยวเธอเห็นก็เข้าใจ ทรายเดินขึ้นไปชั้นบนมีเปิ้ลตามไปติดๆ ด้วยความเป็นห่วงทราย

ทรายตรงไปห้องที่มีอยู่ห้องเดียวบนเปิดประตูเข้าไปก็เห็นแฟ้มเอกสาร 4-5 กองวางเรียงรายอยู่ ทรายนั่งแยกเอกสารไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีมือปริศนาพร้อมกับผ้าเช็คหน้าเล็กๆมาปิดจมูกเธอไว้ไม่ถึงสิบวินาทีเธอก็หมดสติไป

"ง่ายดายซะจริงอย่างงี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นตำรวจเอาซะเลย^^" เอกลักษณ์เดินหน้ายิ้มเข้ามาอุ้มร่างอันไร้สตินอนลงบนเตียง โดยไม่รู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องเค้าอย่างอาฆาตเลยสักนิดขณะที่เอกลักษณ์กำลังคร่อมตัวทรายก็มีสายลมเขาๆพลิ้วไล้เส้นผมของเค้ารู้สึกเย็นเยือกไปถึงสันหลังเลยที่เดียวจู่ๆลมก็แรงขึ้นเรื่อยๆ กระดาษที่กองอยู่ปลิวว่อนไปทั่วทุกมุมห้องแต่น่าแปลกข้างนอกกลับไม่มีวี่แววจะเกิดอะไรขึ้นเลย

"ฮะ...ๆๆเฮ้ย!อะไรวะช่วยด้วย" เอกลักษณ์ร้องลั่นเมื่อรู้สึกมีอะไรมากดหัวเค้าลงกับฟูกเอกลักษณ์ดิ้นพล่านด้วยความที่หายใจไม่ออกดิ้นขลุกขลักอยู่สักพักก็แน่นิ่งไปหมดสติไป เปิ้ลหันหน้ามาทางทรายที่หลับไม่รู้เรื่องแล้วค่อยๆนอนซ้อนทับร่างทราย ราวปฏิหารย์ร่างที่หลับไม่ได้สติจาการโดนยานอนหลับชนิดรุนแรงไปยากที่จะตื่นของทรายลุกพรวดขึ้นยืน

กร๊อบ ~ เสียงกระดูกลั่นจากตัวทรายเธอขยับตัวไปมาเหมือนอะไรบางอย่างไม่เข้าที่สักพักเธอก็เดินออกามจากบ้านพักและเข้าเรียนตามปกติ ในขณะที่ทรายไม่ได้สติเปิ้ลกับเสียสติซะนี่ เค้ารู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำมากแต่ว่าที่มันร่างของผู้หญิงนะแถมเป็นร่างของทรายด้วย อย่างนี้ต้องทนราวๆ 6 ชั่วโมงจนกว่าจะเข้านอนซะล่ะมั้ง

"นิลรทราย เธอช่วยแบกกระดานไว้ชั้น 4 หน่อยสิ"

"อะไรกันกระดานแผ่นทั้งสูงทั้งหนักยกคนเดียวไม่ไหวหรอก"

"นั่นสิให้หนูไปช่วยก็ได้"

"ไม่ต้อง ของแค่นี้ยกไม่ได้จะเป็นตำรวจได้ยังไง ไปยกซะ! คนเดียวนั่นแหละ!"

"ข้ออ้างชัดๆ" ใช่! ข้ออ้างชัดๆผมเห็นด้วยกับคำพูดของทราย ตั้งแต่ไอ้เอกลักษณ์มันพลาดโอกาสเคลมสุดที่รักของผมไปมันก็คอยหาเรื่องแกล้งเธอตลอด ดูสิคราวนี้ให้มายกกระดานงั้นเรอะมากไปแล้วนะผมมองทรายที่เดินตึงๆไปแบกกระดานแผ่นเบ้อเร่อ ที่นี่มันชั้นใต้ถุน แบกขึ้นไปชั้น 4 เนี่ยนะเลวเป็นที่สุด

"หนอย ~ ตาผบ.อัปลักษณ์นั่น (ความจริงชื่อเอกลักษณ์ -_-) อย่าให้ฉันได้เป็นตำรวจก่อนเถอะ พ่อจะหาทางจับยัดเข้าตารางซะให้เข็ด"

"โอ๊ย ~ หนักเฟ้ย >o< หนักๆ หนักอิ้บอ๋าย~" ทรายตะโกนลั่น บ่งบอกได้เลยว่าหนักมากกก~ จะบอกให้ตอนนี้ผมก็ช่วยแบกอยู่นะ แต่ช่วยไม่ได้มากนัก ก็ผมเป็นวิญญาณนี่ T^T

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด~"

"ทราย!" ทรายตกบันไดผมรีบปล่อยกระดานมารับทรายไว้ได้ แต่ทำไม...

"เปิ้ล ~" ...เธอมองเห็นผมล่ะ ทรายมองผมปนอึ้ง สายตาของเธอบ่งบอกว่าคิดถึงผมแทบขาดใจ สายตาที่ทรายมองมายังผม   ทรายมองผมแบบนั้น น้ำตาผมแทบเอ่อล้นออกมานอกดวงตา

         ผมค่อยโน้มหน้าลงสัมผัสริมฝีปากเอิบอิ่มนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปและนุ่มนวลเป็นเวลาเนิ่นนานที่เราสองแรกสัมผัสกัน ผมค่อยๆ ถอนริมฝีปากจากเธออย่างอ้อยอิ่ง เราสองคนมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง พลันร่างของผมก็ค่อยๆกลับมาโปร่งแสงเหมือนเดิมร้ายไปกว่านั้นผมสัมผัสอะไรไม่ได้เลย คงต้องรอสักพัก แล้วผมจะช่วยสุดที่รักผมอย่างไงดี (ว่าแต่ว่า...เหมือนทรายจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ซึ้งอยู่นะเฟ้ยอะไรของคนเขียนมันฟะ =_=)  

"(- - ) ( - -)เมื่อกี๊เราเป็นอะไรเนี่ยคิดถึงเปิ้ลถึงกับหลอนเลยอ่ะเหมือนจริงชะมัด>/////<!!" คำพูดของทรายเลยเอาใจน้อยๆของผมพองโตเชียว *o*

"โอ๊ย~ไม่น้า~ พระเจ้าหลอนจนทำกระดานหล่นไปซะไกลเลยนะเนี่ย"ทรายบ่นบ่นอุบแต่ก็เดินลงแผ่นกระดานไปก็ต่อว่าไอ้อัปลักษณ์นั่นเสียๆ หายๆ ไป

"นิลรทราย หยุดก่อนสิ" ผบ.จอมโหดคนหนึ่งสั่งให้ทรายหยุด "สก๊อตจั๊ม 200 ครั้ง โทษฐานพูดคำหยาบ"

"หา!!!?"

"ไม่ต้องหา ทำเดี๋ยวนี้ เพิ่มเป็น 400 ครั้ง" โอ๊ย~ไอ้โหด~

"400!!!"

"ค่าๆๆ 1!2! 3! 4! ..."สุดท้ายทรายก็ยอมทำ แต่แอบร้ายนิดหน่อย ก็เธอสก็อตจั้มพ์บนกระดาษแผ่นนั้นที่เธอยกมา ซึ่งเป็นกระดานที่มีภาพไอ้ผบ.อัปลักษณ์นั่นซะด้วยสิที่ทรายทำอาจไม่เข้าท่าแต่ก็ฮาดี 555+ 

หลังจากที่นักเรียนตำรวจทำกิจกรรมต่างๆเสร็จก็ได้เวลาเข้านอน แต่ทรายก็ยังคงตื่น เธอนอนคลุมโปงกันแสงจากโทรศัพท์รอดออกได้ น่าดีใจเป็นบ้าทั้งที่เหนื่อยมาทั้งวันเธอยังอุตส่าห์ส่งเมล์มาหาผมอย่างงี้แสดงว่าเธอรักผมจริงใช่มั้ย ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ (ขอหลงตัวเองนิดนึง)

'To: เปิ้ล

เป็นไงสบายดีมั้ย ? ไม่เอาดีกว่าทักทายธรรมดาเกินไปเอาแบบอินเทรนด์หน่อย ดีกว่า

Hello, you what's up? ^o^ อ๊ะ ๆ เปิ้ลทรายมีเรื่องเล่าให้ฟัง (เฮ้ยไม่ใช่สิอ่าน) ด้วยนะวันนี้ทรายละเมอกลางอากาศทั้งที่ไม่ได้หลับด้วยล่ะแถมยังเพ้ออีกอ๊าย ~ ไม่บอกหรอกนะว่าละเมออะไร  (>///<)(>///<)  

ว้า~มีแต่ไร้สาระเนอะที่ฉันเอามาคุยเนี่ย แต่มีอย่างเดียวที่ไม่ใด้ไร้สาระเลยนะ ซึ่งก็คือ .... แต่นๆแต๊น ~

รักและคิดถึงจ้ะ >o<

ป.ล. คำนี้ยืมมาจากภาษาไทยป.4จ้ะ ^_^

                                                                     ทราย'

 'To: ทราย 

         เปิ้ลสบายดีเพราะมองหน้าทรายทุกวัน เรียนอยู่โรงเรียนตำรวจลำบากมากใช่มั้ย? อย่าแก่นเซี้ยวนักล่ะ เดี๋ยวโดนทำโทษเอา ถ้าใครคิดจะทำร้ายเธอร้องดังๆ นะเพราะเปิ้ลอยู่คนละด้านกับทรายช่วยเหลืออะไรทรายไม่ได้แต่ก็ห่วงมากนะตอนนี้อยู่ในอาการหนาว เหงา ห่วง เหม่อ ถ้ามีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ,ที่รักของผม^_^

                                                                                                                     เปิ้ล'

ตั้งแต่ทรายมาอยู่โรงเรียนตำรวจแทบไม่มีเวลาจะทำอะไรเลย แต่ทรายก็คอยส่งเมล์หาผมประจำบ่นบ้างล่ะ โม้บางล่ะ ห่วงบางล่ะ จู่ๆ ก็บอกรักบางรักบางล่ะ ผมยิ้มกับเมล์เธอเสมอ และผมก็ตอบกลับทุกครั้งเหมือนที่มีชีวีตอยู่...

 'To: เปิ้ล

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

ไวจังนะแป๊บด้วยเกือบสิ้นปีแล้วสุขสันต์วันคริสต์มาสจ้ะ ^_^

รักจัง

                                                                                                                   เปิ้ล'

        'To: เปิ้ล

คัดลอกกันเห็นๆ >o<

                                                                     ทราย'

'To: ทราย 

เปล่าซะหน่อย ใจเราตรงกันต่างหาก

                                                                                                                   เปิ้ล'

เราส่งเมล์หากันทุกวันจนเวลาผ่านไปนับปี   ผมรักทรายมากขึ้นทุกวัน ทรายยิ่งโตยิ่งเข้าตาใครหลายคน มีคนมาจีบประจำ แม้จะเรียนตำรวจ แต่เธอก็ปฏิเสธร่ำไปนั่นเป็นการพิสูจน์ ได้ว่าเธอรักผมจริงนับตั้งแต่วันที่ผมหมดลมหายใจ ผมอยู่กับทรายตลอดคืนนี้ก็เช่นกันผมนั่งไขว่ห้างกลางอากาศมองดูเทอหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข(เหตุที่ลอยอยู่กลางอากาศ เพราะยัยนี่นอนเตียงชั้น 2 ถ้านั่งบนเตียงดีไม่ดีเจอลูกถีบเข้าให้ =_=;;;)

'หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะ....' เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองไปข้างหน้าก็พบชายแปลกหน้าอยู่อีกฝั่งเตียงที่ทรายนอนอยู่ ชายคนนั้นมีร่างโปรงแสงเหมือนกับผม (แต่ดูเหมือนจะมีออร่าเจิดจรัสจนแสบตาอยู่เนืองๆแฮะ -_- ;;) 

'ฉันเป็นเจ้าหน้าที่วิญญาณน่ะ   ^_^' มีด้วยหรอฟะไม่ยักรู้   -_-'นายหมดเวลาของนายแล้วล่ะได้เวลาแล้ว...'

'ไม่ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น'

      'นายต้องไปในโลกวิญญาณไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ มีเพียงทราย ความมืดและเทียนไขนำทางเท่านั้นไม่ต้องกลัว...'

     'แต่ผมจะอยู่กับทราย ...' ผมปฏิเสธพัลวัน

      'เธอต้องได้เจอเด็กคนนั้นอีกแน่...หลับตาสิ...' ผมหลับตาตามที่ชายคนนั้นบอก รู้สึกราวกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นดอกไม้คงถึงเวลาที่ต้องบอกลาแล้วสินะ...ทราย

 'To: ทราย 

ซาโยนาโยระ        หัวใจผู้ภักดี

ฉันรักเธอ

                                                                                                                   เปิ้ล'

5ปีต่อมา...

     แม่ฮ่องสอน...

"นี่ยัยทรายบ้า!มาช่วยขนของให้ฉันหน่อยซี่ ของๆ เธอหมดแล้วนี่"

"ขนเองสิยะย้ายบ้านครั้งต่อไปจะได้ชินขืนฉันยกของมากๆ มือด้าน กล้ามโตพอดีรูกิ He ไม่ยอมเดทด้วยจะทำยังไง >o<"

"ไม่เป็นไรฉันทำอย่างงี้แจจุงยังรักฉันเลยโฮ่ะๆๆๆ ^o^" ติ๊งหน่องเพื่อนของทรายยกของเข้าไป ทรายไม่สนใจเดินไปกดออดบ้านข้างๆ หวังจะทักทายเพื่อนบ้านใหม่

ออด ~ ออด ~

"มาแล้วคร้าบ~" เสียงดังออกมาจากภายในตัวบ้านตามด้วยร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มที่วิ่งออกมาเปิดประตูรั้วเตี้ยๆ และเดินออกมา...

"มาหาใครครับ"

"ฉันทรายค่ะพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่ข้างๆบ้านของคุณ..."

"เปิ้ลครับ"

"อ่า...ค่ะเปิ้ล ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^"

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^_^^"

-The End-