ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ห้องพยาบาล
ห้อพยาบาล
"อื้อออ" ผม่อยๆลืมาเห็นเพานสีาวเาไ้ว่านี่ือห้อพยาบาลสินะ เท่าที่ำไ้ผมถูหมีวายระแทและ็ล้มล
"ฟื้นแล้วหรอ เป็นยัไบ้า"มีเสียทุ้มๆทีุ่้นๆมาา้าๆเีย ผมเลย่อยๆหันไปู พอไลู่ั้แ่ัวมาถึหน้าเท่านั้นล้ะ แทบะอยาสลบอีรอบ
"นี่ ไ้ยินรึเปล่า ทำไมหน้าแไม่สบายหรอ?" านยอลถามผม็ะไม่ให้หน้าแไ้ไล้ะ แ่ถามอย่าเียว็พอมั้ไม่้อเอาหน้ามาใล้นานี้หรอ
"อ-เอ่อ ป-เปล่าหรอ เราสบายี นายเอาหน้าออไปหน่อยไ้มั้ย"โอ้ย ไม่ไหวเสียสั่น านยอลพยัหน้าเ้าใแล้ว้ถอยหน้าออไปอยู่อย่าเิม หู้วว ่อยยัั่วมะี้หน้านี่แทบะนันอยู่แล้วนะ รู้มั้ยว่าแบี้เิน้ะ >///<
"เี๋ยว ทำแผลหน่อยนะ" านยอลพูแล้วเินไปหยิบล่อปมพยาบาลมา
" เอ่อ แล้ว รูห้อพยาบาลไม่อยู่หรอ"
" รูเาไปทำธุระนะ แล้วรูเา็ฝาเราให้ล้าแผลให้นาย แสบหน่อยนะ" ปา็อธิบายไปส่วนมือ็่อยๆเอาสำลีุบแอลอฮอล์เ็แผลให้อย่าเบาๆ
"เอ่อ นายเป็นนพาเรามาห้อพยาบาลหรอ"
"อื้ม เราแบนายมาเอแหละ อะ เสร็ละ" พูเสร็็เอาผ้า็อปิแผลให้อย่าเรียบร้อย
"อบในะ านยอลมือเบาั"
"รู้ัื่อเรา้วยหรอ"านยอลทำหน้าาๆ
"เอ่อ อ๋อ ือี้ไ้ยินรูเรียนายอนอยู่ที่สนามบาสนะ" ส่ยิ้มไปให้แหยๆ
"อ๋ออ เ้าใล้ะ"านยอลพยัหน้าและ็ส่ยิ้มมา ให้ายเถอะ!ุ่นแม่ น้อแบี้ะเป็นลม ใรสั่ใรสอนให้านยอลยิ้มาหยีส่มาให้ัน สสารนที่ใสั่นบ้าสิโถ๋
หลัานั้นทั้ห้อ็อยู่ในวามเียบานยอล็เอาแ่เ็บอุปร์ทำแผลให้เ้าที่เรียบร้อยส่วนผม็นั่มอ านยอละลุะนั่ะยับัว็มอามลอ
"มีอะไริหน้าเราหรอ" สสัยะมอมาไปานยอลเลยเยหน้าึ้นมาถาม
" เอ่อ ป่าวหรอ ือเราแ่ะบอว่าอบในะที่แบเรามาอ้ะ เรา็ยัทำแผลให้อี -านยอลนี้ นิสัยีัเลยเนอะ แหะๆ" พูบ็หลับาปี๋เพราะเิลมา นเวลาผ่านไปัพั็ไม่มีเสียอบลับมาานที่นั่อยู่รหน้า ผมเลย่อยๆลืมาึ้น
"อ๊ะ -0-" ็อิรับพี่น้อใรสั่ให้านยอลเอาหน้ามาใล้นานี้เล่า
"เรา็มีอะไระบอนายเหมือนัน" านยอลพูทั้ที่ยัไม่เอาหน้าออไปแถมยัยับเ้ามาใล้เรื่อยๆอี่าหา
"อนเราแบนายมาอ้ะ ัวนายหนัมาเลยนะ"
"-0- ห้ะ -ริหรอ" แรร ัวเราหนันานั้นเลยหรอ านยอล้อหนัมาแน่เลยอ้ะ แล้วานยอละเลียเรามั้ยเนี้ยย
"อื้ม ริสิ แ่ว่า.." T^T ะแ่อะไรอีเล่า เราไม่ไ้ไปรนใส่หน้าานยอลหรอใ่มั้ยอ้ะ แรร ถ้าแบบนั้นะทำไีล้ะ ฮือออ านยอลเียบไปัพัแล้ว็่อยๆเลื่อนหน้ามานมูนัน แถมยัมายิ้มใส่อี
"ัวนายนุ้มี น่ารั เราอบ ^__^"
่าาาา >/////<
โอ๊ยย หัวใะเ้นแรไปไหนเนี้นย เ้นนมันะหลุออมาอยู่แล้วนะ แล้วนี่านยอลยัะยับมูเ้ามาอีนะ ถ้าใล้ว่านี้ะูบแล้วนะริๆ
ปั!!!
"โว๊ย ไอ้บ้านี่ ับอยู่ไ้ เราบอแล้วไว่าอย่ามายุ่ับเราหน่ะ " ประูเปิพร้อมับเสียโวยวายอลู่หานที่ัพอสมวรทำให้เราผละออาันทันที และหันไปทาประู
"โอ๊ะ ไอ้าน ทำอะไรันอยู่หรอ o_O "ผู้ายที่ยืน้าๆลู่หานพูึ้น แล้วไอ้รอยยิ้มเ้าเล่ห์นั่นมันืออะไรัน ><
"เปล่านิ เพื่อนนายมาแล้ว ั้นเราไป่อนนะ"านยอลลุึ้นแล้วทำท่าะ้าวออไปแ่็หันลับมายิ้มแล้วพูทิ้ท้าย่อนะเินลาอเพื่อนออไปว่า
"ไว้เอันใหม่นะ หมาน้อยน่ารั ^___^"
"..อ่า >////<" ให้ายเถอะ หมาน้อยั้นหรอ ถ้ามีานยอลเป็นเ้าอเราะยอมเป็นหมาน้อยให้เลยริๆ
"แหมมม ยิ้มน้อยยิ้มให่เียวเลิเรียนแล้วนะ ะลับมั้ยบ้านเนี้ย" ลู่หานส่ระเป๋ามาให้ ไ้ทีแวให่เลยนะ
"ื้ออ ลูลู่่า ลับิป้ะๆ"ผมพูแล้ว็เินไปที่ประู
"แบ ระวันะ!!" เสียลู่หานัมาา้าหลัผมหยุเินแล้วหันไปหาอย่าๆ
"ระวัหลุมรัที่านยอลมันุเอาไว้หล้ะ แบฮยอนอ่าา" พูบลู่หาน็รีบิ่ออาห้อไป
"ย่าา ลู่หานน >//<"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น