ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพียง(เศษ)รัก (มีEbookแล้วจ้า)

    ลำดับตอนที่ #6 : เพียง(เศษ)รัก06

    • อัปเดตล่าสุด 26 มิ.ย. 63


    เพียง(เศษ)รัก06

    พ้นหลังภาคินได้ไม่กี่อึดใจ คนตัวเล็กก็ต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนจะค่อยๆขยับหนี

    "อุ๊ย! "

    "ขอโทษครับที่ทำให้ตกใจ พอดีผมอยากทวนสัญญาอีกสักรอบน่ะครับ"

    ติณณภพว่าพร้อมกับโน้มตัวมาทางเจ้าหล่อน

    "อ…อ๋อ ได้ค่ะ"

    เพียงรักเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนแฟ้มสัญญาไปทางเขา ติณณภพรับแฟ้มมาพร้อมกับแค่นยิ้มเล็กน้อยก่อนจะขยับออกมา

    "ผมไม่เข้าใจในส่วนของตรงนี้สักเท่าไหร่น่ะครับ"

    "ตรงไหนคะ"

    เป็นเพียงรักบ้างที่โน้มตัวไปหาเขา

    กลิ่นกายสาวหอมจนหลงใหลอดไม่ได้ที่จะดอมดม เพียงรักไม่รู้เลยว่าขณะที่ตัวเองแจงสัญญาอยู่นั้น ติณณภพกำลังฉวยโอกาสกับหล่อน วินาทีที่มือหนาเลื่อนมาโอบไหล่ไว้วินาทีนั่นล่ะที่เพียงรักรู้สึกตัว

    "ท…ทำอะไรคะ"

    เพียงรักรีบผละออก

    "ขอโทษครับ ผมลืมตัวน่ะ"

    ติณณภพว่าอย่างยิ้มๆ

    "คุณติณณภพเข้าใจตรงนั้นแล้วใช่ไหมคะ ถ้าเข้าใจรักรบกวน…"

    "ยังครับ ขออีกรอบได้ไหม ผมเป็นคนเข้าใจอะไรยากน่ะครับ"

    ติณณภพสวนขึ้นเมื่อรู้ว่าฝ่ายนั้นจะพูดอะไร

    "ถ้าอย่างนั้นไว้เป็นวันหลังได้ไหมคะ รักจะให้คุณปรินทร์มาแทน คุณปรินทร์คงจะอธิบายให้คุณติณณภพเข้าใจได้ดีกว่ารัก"

    คุณปรินทร์ที่หล่อนพูดถึงคือเลขาอีกคนของภาคิน

    "เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ"

    ติณณภพพยักหน้ารับ

    "งั้นรักขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

    สิ้นประโยคนั้นร่างบางก็หยิบแฟ้มเอกสารใส่ในกระเป๋าก่อนจะรีบเดินออกมา

    "ออกไปละ"

    ติณณภพเอ่ยบอกกับลูกน้องก่อนจะนั่งรออย่างสบายใจเฉิบ

    "รอบนี้คุณไม่รอดหรอก คุณเพียงรัก คนอย่างผมอยากได้ก็ต้องได้"

     

    เพียงรักออกมายืนรอรถได้สิบนาทีแล้ว ไม่มีรถรับส่งหรือแม้แต่วินมอเตอร์ไซค์จริงๆด้วย เมื่อนึกขึ้นได้ก็รีบหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋าขึ้นมาโทรหาเพื่อนสาว เพราะนี้ก็เลยเวลาเลิกงานมาแล้ว รอสายเพียงครู่เดียวเท่านั้นกชมลก็กดรับ

    "จ้า มีอะไร"

    "เลิกงานหรือยัง"

    "อืมเลิกแล้ว กำลังขับรถกลับมีอะไรล่ะ"

    "มารับฉันหน่อยได้ไหม ที่TNP Club น่ะ"

    "ได้ๆ ผ่านทางนั้นพอดี จะแวะไปบ้านพี่กายน่ะ"

    กายคือแฟนหนุ่มของกชมล ที่คบหาดูใจกันมาเกือบสี่ปีแล้ว

    "จ๊ะ…อ…อื้อ.. ตุ๊บ! "

    "เห้ย! รัก รักแกเป็นอะไร"

    "รัก! เป็นอะไรแกอย่าอำฉันเล่นนะ"

    กชมลใจหล่นวูบเมื่อไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

    "เห้ยรัก! "

    กชมลยังเรียกเพื่อนเสียงสั่น ทันใดนั้นก็มีสายจากปรินทร์แทรกเข้ามาหล่อนเลนรีบกดรับ

    "ค…คุณปรินทร์คะ ช…ช่วยยัยรักด้วยค่ะคุณปรินทร์"

    "เกิดอะไรขึ้นครับ"

    ปรินทร์ที่จะโทรมาถามเรื่องงานต้องชะงักไว้

    เมื่อทราบเรื่องจากกชมลเขาก็รีบไปยังสถานที่นั้นทันที และมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าติณณภพต้องก่อเรื่องอีกแน่

     

    เจอคำผิดเเจ้งได้นะคะยังไม่ได้รีไรท์

    1คอมเม้นท์+1หัวใจ =ล้านกำลังใจนะคะ

    ช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยน้าาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×