ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพียง(เศษ)รัก (มีEbookแล้วจ้า)

    ลำดับตอนที่ #5 : เพียงเ(ศษ)รัก05

    • อัปเดตล่าสุด 24 มิ.ย. 63


     

    เพียง(เศษ)รัก05

    "โอ้ สวัสดีครับคุณภาคิน ตรงเวลาเป๊ะเลยนะครับ"

    ติณณภพรีบกล่าวทักทายเมื่อเห็นว่าใครเดินเข้ามา

    "ครับ"

    ภาคินตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านอีกฝ่ายไปนั่งโดยไร้การเชื้อเชิญ ทำให้มือของติณณภพที่ยื่นมาหมายจะจับมือทักทายต้องค้างอยู่อย่างนั้น

    "สวัสดีครับ คุณเพียงรัก"

    ติณณภพหันมาสนใจสาวสวยที่ยังยืนอยู่ตรงนี้แทน

    "สวัสดีค่ะ"

    เพียงรักยื่นมือออกไปจับกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ สายตาโลมเลียของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้หล่อนรีบชักมือกลับ และเหมือนว่าติณณภพก็เริ่มจะรู้ตัวเลยเอ่ยเชิญเจ้าหล่อน

    "เชิญครับ"

    "ค่ะ"

    หล่อนตอบรับก่อนจะเดินผ่านติณณภพแล้วไปนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับภาคิน ถ้าหล่อนรู้ว่าเขามีนัดกับติณณภพให้ตายยังไงหล่อนก็ไม่ยอมมาพลันความหลังครังก่อนก็แล่นเข้ามาในห้วงความคิดของหญิงสาว

    "ขอบคุณมากนะคะ ที่ไว้ใจและเชื่อใจในสินค้าของบริษัทเรา ทางเราสัญญาว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนค่ะ"

    "เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมยอมเซ็นสัญญาเพราะคุณเลยนะครับ คุณเพียงรัก เอ่อ…หมายถึงเพราะคุณเป็นคนช่างพูดช่างเจรจาน่ะครับ ผมชอบ"

    "ถ้าผมจะชวนคุณเพียงรักทานข้าวด้วยกันก่อนกลับ คงไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ"

    "อ…เอ่อค่ะ"

    หล่อนตอบตกลงไป ยอมรับว่าตอนนั้นหล่อนเกรงใจเขาไม่น้อย

    "งั้นเชิญเลยครับ"

    วันนั้นหลังจากทานมื้อค่ำกับเขาเสร็จ หล่อนก็รู้สึกร้อนไปทั้งตัว เหมือนจะบังคับตัวเองไม่ได้ มือบางที่พยายามจะกดโทรหาใครให้มาหาต้องชะงัก เมื่อติณณภพเดินเข้ามาแย่งมันไปจากมือหล่อน ตอนนั้นจึงได้รู้ว่าหล่อนโดนเข้าแล้ว!

    "ค…คุณ"

    "ผมเห็นคุณเหมือนจะไม่สบาย ผมจะช่วย"

    ติณณภพเข้ามาโอบประคองหล่อน ใจอยากขัดขืนและผลักเขาออกไปให้ไกลแต่มือไม้ดันสวนทาง นอกจากมันจะไม่ผลักเขาแล้วมันยังเกี่ยวแขนเขาไว้แน่น

    "ผมจะช่วยคุณเองครับ"

    "ป…ปล่อยนะ"

    "ไม่เอาน่า ผมบอกแล้วไงครับ ว่าผมจะช่วย!คุณเอง"

    "ตุ๊บ! "

    เสียงแฟ้มเอกสารฟาดลงบนโต๊ะดังขึ้น ทำให้เพียงรักสะดุ้งโหยง เมื่อหลุดออกมาจากภวังค์ความคิดก็เห็นว่าภายในห้องนี้มีแค่ภาคินกับหล่อนเท่านั้น

    "เอามาสิ! "

    "ค…คะ"

    "หยิบสัญญามา"

    เขาว่าเสียงขรึม

    "อ…อ๋อค่ะ"

    เพียงรักหันไปหยิบสัญญาดังกล่าวออกมาจากแฟ้มในกระเป๋า

    ภาคินเปิดอ่านทวนอีกรอบ ก่อนจะเอ่ยบอกเลขาสาว

    "ฉันมีธุระต่อ ฝากต่อด้วยแล้วกันเหลือแค่มันเซ็นสัญญา"

    เขาบอกแค่นี้ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทันใดนั้นมือบางก็เอื้อมไปจับมือเขาไว้ พร้อมกับส่งสายตาวอนขออกไป หล่อนไม่อยากอยู่กันตามลำพังกับติณณภพ ถึงสถานที่แห่งนี้จะมีคนมากมายแต่แน่นอนว่ามี่ใครมาช่วยหล่อนแน่หากเกิดเรื่อง

    "อะไร"

    เขาสลัดมืออก

    "รักไม่ได้เอารถมานะคะ แล้วรักจะกลับยังไง"

    แถวนี้ค่อนข้างห่างไกลจากตัวเมืองนัก จึงไม่ค่อยมีรถรับส่ง รถประจำทาง หรือแม้แต่วินมอเตอร์ไซค์

    "ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ ผมไปส่งได้"

    ทันใดนั้นเสียงของติณณภพก็ดังแทรกขึ้นมาทันที ได้ยินดังนั้นภาคินก็รีบสาวเท้าเดินออกไปหาใครอีกคนที่โทรมาบอกเขาว่ารถชน

     

    เจอคำผิดเเจ้งได้นะคะยังไม่ได้รีไรท์

    1คอมเม้นท์+1หัวใจ =ล้านกำลังใจนะคะ

    ช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยน้าาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×