ใจไม่ลืมรัก (มีEbookแล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1/2 ยังไม่ลืม

กลับจากโรงพยาบาลในเวลาเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาที พอถึงบ้านก็จัดการอาบน้ำอาบน้ำอาบท่าแล้วกลับมานอนซมบนเตียงดังเดิม ถึงพิษไข้จะลดลงไปบ้างแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกปวดหัวตุบๆอยู่ไม่ส่าง

            “วันนี้พี่ไม่ได้เข้าร้านนะจ๊ะ ฝากด้วยนะ” ถึงแม้ว่าเปลือกตาใกล้จะปิดอยู่รอมร่อ อรรัมภาก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปหาลูกน้องในร้าน เสร็จสรรพก็ปิดเครื่องมือสื่อสารไว้พร้อมกับค่อยๆปิดเปลือกตาลงสู้ห้วงนิทรา

            “ก๊อก ก๊อก ก๊อก ป้าเข้าไปนะคะคุณอ้อน” เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงขออนุญาตจากแม่บ้านทำให้ร่างบางที่กำลังจะเคลิ้มหลับปรือตาขึ้นพร้อมกับเลิกผ้าห่มออกจากตัวเล็กน้อย

            “แม่กลับมาหรือยังคะป้าพร” คนตัวเล็กลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียงพร้อมกับเอ่ยถามแม่บ้านที่ยกข้าวต้มร้อนๆกับยาแก้ปวดมาให้

            “ป้ายังไม่เห็นเลยค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว” ปากก็ตอบไป มือก็ไม่บกพร่องในหน้าที่จัดแจงพร้อมเสิร์ฟคนป่วยแล้วเรียบร้อย

            “แล้วเมื่อคืนออกไปไหนมาคะ ป้าก็นอนไม่หลับทั้งคืน ฝนก็ตกขับรถออกไปป้าก็นึกเป็นห่วง” น้ำเสียงติดดุเล็กน้อย แต่อรรัมภาก็เข้าใจดีว่าคำถามของคนตรงหน้าล้วนมาจากความรักและความเป็นห่วง ก็ตั้งแต่จำความได้ก็มีป้าพรที่เป็นแม่นม เป็นพี่เลี้ยงหล่อนมาตั้งแต่เล็ก ตั้งแต่ตอนที่ครอบครัวหล่อนเคยมั่งคั่งมากกว่านี้ จนตอนนี้ครอบครัวหล่อนแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว ท่านก็ยังอยู่ไม่ทิ้งหล่อนกับมารดาไปไหน

            “เอ่อ…อ้อนออกไปรับดาวน่ะค่ะ แต่ฝนตกหนักเลยค้างหอดาว ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ จะไม่ให้มีครั้งต่อไปค่ะ สัญญานะ” คนโกหกแสร้งใช้ลูกอ้อนออดอ้อนจนนางอำพรใจอ่อน

            “ค่า ป้าก็ถามเพราะเป็นห่วง ทานข้าวทานยาแล้วนอนพักเอาแรงเถอะค่ะ” นางอำพรจับแขนคนที่โอบกอดรอบเอวย้วยของตัวเองจึงได้รู้ว่าเจ้าตัวนั้นยังมีไข้อยู่จึงตัดบท เพราะไม่อยากกวน อีกฝ่ายจะได้พักผ่อน

            “ได้ทานข้าวต้มอร่อยๆฝีมือป้าพร บ่ายนี้ก็หายแล้วล่ะค่ะ”คนป่วยรีบพูดเอาใจ

            “รีบหายเถอะค่ะ ป้าจะทำข้าวเกรียบปากหม้อชุดใหญ่ให้เลย” คนโดนชมยิ้มเขินจนต้องยกเรื่องอื่นมาขัด คนชอบทำกับข้าวอย่างนางคงไม่มีอะไรทำให้ยิ้มได้นอกจากมีคนชมว่ากับข้าวอร่อยอีกแล้วล่ะ

            “เปลี่ยนจากทำให้ทานเป็นขอสูตรเอาไปขายที่ร้านแทนได้ไหมคะ” อรรัมภาเย้า ที่เปิดร้านอาหารได้ทุกวันนี้ก็เพราะคนตรงหน้าที่ชอบสอนหล่อนทำกับข้าวตั้งแต่เด็กๆ จากที่ขี้เกียจและไม่ชอบก็เริ่มสนใจจนได้เปิดร้านอาหารเป็นธุรกิจส่วนตัวมาจนถึงทุกวันนี้

            “ไม่ได้หรอกค่ะ ให้สูตรคุณอ้อนไป ต่อไปป้าก็ไม่มีข้อต่อรองกับคุณอ้อนสิคะ” นางอำพรเย้ากลับมาบ้างจนคนป่วยบนเตียงยู่ปากและแอบส่งค้อนวงใหญ่มาให้นาง

อัพให้อ่านทุกวันนะคะ เวลา 19.00 น. ค่ะ

ฝากพี่เจตน์กับหนูอ้อนด้วยน้าา