คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่6/2 เรื่องของเรา
“เพล้ง!” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้อรรัมภารีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ต้นเสียงและมั่นใจว่ามันมาจากห้องของเจตนิพัทธ์ เมื่อประประตูเข้าไปก็เห็นชายหนุ่มทรุดลงกับพื้นสองมือกุมศีรษะแน่นใกล้ ๆ กันมีรูปของหล่อนกับเขาและเศษแก้วจากกระจกกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นสลับกัน แต่ที่ตกใจกว่านั้นคือรูปอีกหนึ่งใบที่ตกอยู่ข้าง ๆ กันนั้นคือรูปเขากับหญิงสาวคนหนึ่งในชุดแต่งงาน เมื่อเห็นดังนั้นก็พอจะเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น อรรัมภารีบวางแก้วนมไว้บนโต๊ะแล้วรีบโผเข้าหาเจตนิพัทธ์
“พี่เจตน์ เป็นอะไรคะ” อรรัมภาเข้าไปดึงมือเขาไว้ไม่ให้ดึงทึ้งเส้นผม แต่แน่นอนว่าแรงของหล่อนไม่อาจสู้แรงคนตัวโตอย่างเจตนิพัทธ์
“พี่เจตน์พอแล้วค่ะ อย่าทำแบบนี้” ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาถึงไหลลงมา แต่การที่หล่อนกอดเขาไว้อย่างนี้มันทำให้เขาเริ่มสงบลงบ้างแล้ว
“อ้อน พี่ปวดหัว โอ๊ย…” เขาเอ่ยชื่อหล่อนออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งและเจือความเจ็บปวดพร้อมกับกอดหล่อนไว้แน่น ใบหน้าคมที่เปื้อนหยาดน้ำตาซบลงกับอกนิ่มของแฟนสาว อรรัมภาลูบแผ่นหลังกว้างไปมาอย่างปลอบประโลม ทำอย่างนั้นอยู่นานสองนานและแล้วเสียงสะอื้นของคนตัวโตก็ค่อยๆเงียบไป อรรัมภาจึงพยุงเขาให้ลุกขึ้นไปยังเตียงกว้างด้วยความทุลักทุเล ก่อนจะกลับมาเก็บรูปและเศษแจกันที่กระจัดกระจาย มือเรียวหยิบรูปภาพแต่ละใบขึ้นมาซ้อนกันช้า ๆ รูปทุกรูปของเขากับหล่อนเป็นรูปที่ถ่ายสมัยเรียนที่อังกฤษ รูปทุกใบมีข้อความของหล่อนเขียนไว้ข้างหลังในทุกช่วงเวลา ซึ่งรูปเหล่านี้หล่อนก็มีเก็บไว้เหมือนกันและหลังรูปทุกใบก็มีข้อความของเขาที่เขียนไว้ให้เช่นกัน
“ครบรอบ 6 ปี Will you Marry me in England?”
“ตกลงค่ะ” นี่คือรูปภาพและข้อความสุดท้ายของหล่อนกับเขาก่อนที่ทุกอย่างจะเหลือเพียงแค่คำว่าอดีต
“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณอ้อน” นางทองเอ่ยถามเนื่องจากอรรัมภาบอกว่าขึ้นมาหยิบกุญแจรถ แต่ขึ้นมาได้นานสองนานแล้วนางไม่เห็นลงมาจึงเข้ามาตาม แต่ภาพห้องนอนของเจตนิพัทธ์ที่มีเศษแจกันกับรูปภาพเกลื่อนพื้นแบบนี้ก็ทำให้นางตกใจไม่น้อยกับภาพที่เห็นตรงหน้า เสียงของป้าทองที่ดังขึ้นนั้นทำให้ร่างบางรีบปาดน้ำตาออกก่อนจะเก็บรูปภาพเหล่านั้นไว้ในอัลบั้มรูปดังเดิม
“พี่เจตน์เอารูปพวกนี้มาดูแล้วปวดหัวน่ะค่ะ อ้อนรบกวนป้าทองเก็บไว้ให้ลับตาพี่เจตน์ทีนะคะ อาการพี่เจตน์ตอนนี้เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้วอ้อนไม่อยากให้เขาหักโหม เพราะอาจจะทำให้ทรุดลงได้ค่ะ” อรรัมภาอธิบายเหตุผลพลางยกกล่องใส่อัลบั้มรูปส่งให้แม่บ้านวัยหกสิบห้าปี ซึ่งนางทองก็รับไว้โดยที่ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป
“อ้อนรบกวนป้าทองเตรียมน้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ ให้อ้อนทีนะคะ” สาวเจ้าเอ่ยบอกป้าทองที่กำลังจะเดินออกจากห้อง เมื่อท่านพยักหน้ารับอรรัมภาจึงหันมาให้ความสนใจกับคนบนเตียง ร่างบางเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงนุ่มข้าง ๆ เขา สาวเจ้าเอื้อมหลังมือไปแตะวัดไข้บนแก้มสากลามไปถึงหน้าผากของเขาจึงได้รู้ว่าเขาไม่สบาย ร่างบางลุกขึ้นหมายจะไปเอาน้ำกับยาขึ้นมาให้เขา แต่ไม่ทันที่จะได้ก้าวออกไปแขนเรียวเล็กก็โดนรั้งไว้จากคนตัวโตเสียก่อน
อัพให้อ่านทุกวันนะคะ เวลา 19.00 น. ค่ะ
ฝากพี่เจตน์กับหนูอ้อนด้วยน้าา
ความคิดเห็น