คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่5/2 ทำงานแลกเงิน
“เป็นไงบ้างเรา สบายดีนะ” อชิระยกมือขึ้นยีผมน้องอย่างนึกเอ็นดู เขาว่ากันว่าพี่ชายส่วนใหญ่เมื่อมีน้องสาวก็มักจะหวงน้องสาวและแน่นอนว่าเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นถึงแม้ว่าเขากับอรรัมภาจะเป็นพี่น้องต่างมารดากันก็ตาม
“สบายดีค่ะ” ตอบออกไปอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก
“โกหก” ว่าเสียงขรึม ดวงตาคู่คมจ้องน้องไม่กะพริบ แต่ประโยคต่อมานั้นทำให้คนตัวเล็กถึงกับมองค้อนกลับมา
“ล้อเล่น” ว่าแล้วก็ใช้สองนิ้วดึงจมูกสาวเจ้าจนอีกฝ่ายทำหน้ายู่
“พี่อาร์ต” เรียกพี่ชายเสียงแข็ง คิ้วเรียวสองข้างขมวดเข้าหากัน จนคนมองถึงกับหัวเราะออกมา
“เจอหน้าอ้อนแล้วไม่แกล้งสักครั้งจะได้ไหมคะ อ้อนไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” ไม่มีเลยสักครั้งที่เจอกันแล้วพี่ชายจะไม่บีบจมูกกัน เป็นท่าประจำเวลาเจอกันเลยก็ว่าได้
“แล้วเด็กหญิงอรรัมภาของพี่โตเป็นสาวตั้งแต่ตอนไหน พี่ไม่เห็นจะรู้เลย” ประโยคของพี่ชายต่างมารดาทำให้ร่างบางยู่หน้าอีกรอบ ใช่ว่าหล่อนเพิ่งจะอายุยี่สิบยี่สิบเอ็ดเสียที่ไหน หล่อนอายุครบยี่สิบมาได้เก้าปีกับอีกสองเดือนแล้วเนี่ย
“แก่ขึ้นจนความจำเลอะเลือนหรือไงคะ ถึงจำอายุน้องไม่ได้” คนตัวเล็กสวนกลับจนอชิระหลุดหัวเราะออกมา
“สามสิบห้าใครว่าแก่” ว่าแล้วก็เขกหัวน้องไปหนึ่งที สองพี่น้องคุยกันต่ออยู่ครู่ใหญ่ก่อนอชิระจะขอตัวกลับเหมาะเจาะกับตอนที่แพทย์เจ้าของไข้ของมารดาเปิดประตูออกมาพอดี
“เสียดายจัง ไม่ได้อวดเมนูใหม่ของร้านให้พี่อาร์ตได้ชิม ครั้งหน้าจะลงมาพี่อาร์ตต้องโทรบอกอ้อนก่อนนะ จะเตรียมของไว้ทำให้ทาน” อชิระพยักหน้ารับคำน้องสาว
“มีปัญหาอะไรก็บอกพี่ได้ตลอด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เข้าใจไหม” อชิระเริ่มเข้าโหมดจริงจัง ได้ยินผ่าน ๆ มาว่าอรรัมภามีปัญหาเรื่องเงินเขาก็ไม่รู้ว่าข้อมูลที่ได้ทราบมาจริงเท็จมากแค่ไหน แต่ที่ผ่านมาน้องก็ไม่เคยมาขอความช่วยเหลือในเรื่องนี้จากเขามาก่อน
“ทราบแล้วค่า” อรรัมภาลากเสียงรับคำ แต่เมื่อพี่ชายเดินไกลออกไปร่างบางก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
กว่าจะเสร็จธุระจากทางนี้แล้วไปเฝ้าเจตนิพัทธ์ก็ปาไปเกือบสิบโมง ภายในห้องนั้นมีแต่ป้าทองเท่านั้นที่นั่งสัปหงกอยู่บนโซฟา เมื่อเห็นหล่อนเดินเข้ามาก็รีบลุกขึ้นนั่ง
“สวัสดีค่ะ” สาวเจ้าคลี่ยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้ทักทายป้าทอง
“สวัสดีค่ะคุณอ้อน คุณผู้หญิงไม่อยู่หรอกค่ะ เข้าประชุมที่บริษัทแทนคุณเจตน์ตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่งแล้วค่ะ” ไม่ต้องรอให้หญิงสาวเอ่ยถามเพียงแค่เห็นคิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเพียงเล็กน้อย นางทองก็รายงานครบจบในประโยคเดียวจนคนฟังไม่ต้องเอ่ยคำถาม
“อ๋อค่ะ” อรรัมภาพยักหน้ารับก่อนจะวางกระเป๋าลงบนโซฟา
“แล้วป้าทอง…” จะเอ่ยถามคนที่เก็บข้าวของใส่ตะกร้าถือใบเล็กเรียบร้อยเตรียมเปิดประตูออกไป แต่เพียงแค่เอ่ยชื่อ เจ้าของชื่อก็ตอบกลับมาให้หายข้องใจ
“อ้อ ป้าจะกลับบ้านแล้วค่ะ ตอนเย็นจะเข้ามาใหม่นะคะคุณเจตน์” ประโยคแรกนั้นท่านบอกหล่อน แต่ประโยคต่อมานั้นคุยกับคนป่วยบนเตียง ไม่ทันที่สาวเจ้าจะได้ตอบรับ นางทองก็เดินออกไปพร้อมกับปิดประตูเรียบร้อย สาวเจ้าเคลื่อนสายตาจากประตูห้องพักผู้ป่วยมายังคนป่วยบนเตียงที่ตอนนี้ก็จับจ้องมาที่หล่อนเช่นกัน
อัพให้อ่านทุกวันนะคะ เวลา 19.00 น. ค่ะ
ฝากพี่เจตน์กับหนูอ้อนด้วยน้าา
ความคิดเห็น