คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่5/1 ทำงานแลกเงิน
บทที่๕ ทำงานแลกเงิน
ช่วงเช้าของวันทำงานการจราจรบนท้องถนนยังคงแน่นขนัดไม่ต่างจากวันไหน ๆ เหมือนอย่างหล่อนในตอนนี้ที่ต้องขับรถออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน แต่สถานที่ทำงานที่หล่อนจะไปนี้ไม่ใช่ร้านอาหารที่หล่อนรักอย่างเดิมแต่เป็นโรงพยาบาลที่เจตนิพัทธ์กับมารดารักษาตัวอยู่ หน้าที่ในร้านของหล่อนที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวันในทุกวันจึงถูกมอบหมายให้ปณิตาไปเกือบทั้งหมด และหล่อนทำเพียงแค่เข้าไปดูความเรียบร้อยและเคลียบัญชีหลังร้านปิดเท่านั้น
“ไม่เข้าร้านหรือไง มานั่งจ้องฉันอยู่ได้” นางอรมลพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุมอยู่ ก็บุตรสาวเอาแต่นั่งจ้องมาที่นางไม่พูดไม่จา
“เข้าค่ะ” เมื่อโดนมารดาทักท้วงสาวเจ้าก็เบนสายตาไปทางอื่นพร้อมกับเอนหลังพิงพนักโซฟา ก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมา
“หมอให้แม่ออกจากโรงพยาบาลวันนี้แล้วนะ อ้อนเข้าไปคุยกับหมอมา” ประโยคที่บุตรสาวเอ่ยออกมาทำเอาผู้เป็นมารดาถึงกับมือชื้นเหงื่อ ไม่รู้ว่าบุตรสาวเข้าไปคุยอะไรกับหมอมาบ้าง และใจหนึ่งก็แอบกลัวว่าบุตรสาวจะรู้เรื่องโรคร้ายที่นางเป็นอยู่
“อืม ดีเหมือนกันฉันเบื่อที่นี่เต็มทีแล้ว” เชิดหน้าจีบปากจีบคอว่า
“แต่หมอนัดแม่อีกทีอาทิตย์หน้า อ้อนอยากให้แม่รักษาให้หายและอยู่กับอ้อนนาน ๆ” อรรัมภาว่ายังว่าต่อ พร้อมกับยกมือขึ้นไปกอบกุมมือที่เหี่ยวย่นไปตามวัยของท่านเบา ๆ ว่าจะไม่ร้องไห้ให้ท่านเห็น แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันก็รื้นขึ้นมาเอ่อคลอขอบตาคู่กลมเสียจนได้
“ฉัน…” ไม่ทันที่จะได้เอ่ยปฏิเสธ อรรัมภาก็โผเข้ากอดนาง จากนั้นภายในห้องก็เกิดความเงียบขึ้น รู้สึกถึงความเปียกชื้นจากหยดน้ำตาของบุตรสาวที่หยดลงบนบ่าของนางก็เท่านั้น
“แกจะร้องไห้ทำไม ฉันแค่ป่วย ไม่ได้ตายสักหน่อย” นางอรมลว่าพลางกรอกตาขึ้นลงเพื่อไล่หยดน้ำตาที่กำลังจะเอ่อคลอให้หายไป
“รับปากอ้อนได้ไหม ว่าจะรักษาให้หาย” เงยหน้ารอฟังคำตอบจากมารดา แต่แขนเรียวทั้งสองข้างยังไม่คลายออกจากเอวของท่าน นางอรมลมองบุตรสาวแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
“รักษาน่ะฉันรักษาอยู่แล้ว ฉันก็ไม่ได้อยากตายเหมือนกัน แต่แค่รอให้มันผ่านช่วงนี้ไปก่อน” ช่วงนี้ร้านอาหารของบุตรสาวกำลังไปได้ดี หลังจากปิดปรับปรุงร้านนานร่วมสองเดือนหมดเงินไปเกือบเจ็ดหลักเหมือนกัน อะไรที่ไม่จำเป็นก็ไม่อยากจะขัดแค่ไม่กี่วันก่อนมีเจ้าหนี้พนันเก่าของนางบุกมาทวงหนี้กับบุตรสาวถึงร้านนางก็ละอายใจมากพอแล้ว
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูจากคนข้างนอกดังขึ้นทำให้อรรัมภาค่อยๆคลายกอดออกจากมารดาก่อนจะหันไปยังประตูทางเข้า ก็ปรากฏชายร่างสูงโปร่งที่ถือกระเช้าผลไม้เดินเข้ามา
“พี่อาร์ต” อรรัมภาคลี่ยิ้มออกมาพร้อมกับโผเข้ากอดชายตรงหน้าด้วยความคิดถึง อชิระเองก็ระบายยิ้มออกมาพร้อมกับอ้าแขนรับร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอดเช่นกัน
“สวัสดีครับคุณน้า วันนี้ผมเข้ากรุงเทพเลยแวะมาหาอ้อนแต่ป้าพรบอกว่าคุณน้าเข้าโรงพยาบาลผมเลยแวะมาเยี่ยม” อชิระแจงพร้อมกับยื่นกระเช้าผลไม้ให้น้องสาว เขาไม่ได้มาเยี่ยมแค่มารดาของอรรัมภาแต่จุดประสงค์หลักคือมาเยี่ยมเจตนิพัทธ์
นางอรมลทำเพียงแค่พยักหน้ากับคำบอกกล่าวของอชิระ และไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ไม่กี่วินาทีต่อมาประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกเคาะจากคนข้างนอกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นแพทย์เจ้าของไข้ที่มาตรวจคนป่วย อรรัมภากับอชิระจึงออกมารอด้านนอก
อัพให้อ่านทุกวันนะคะ เวลา 19.00 น. ค่ะ
ฝากพี่เจตน์กับหนูอ้อนด้วยน้าา
ความคิดเห็น