คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่4/3 ตัดสินใจ
“สวัสดีค่ะ” อรรัมภายกมือไหว้ท่านก่อนจะกลับมานั่งลงบนโซฟาตัวเดิมกับที่หล่อนนั่งเมื่อวาน มาถึงตอนนี้กลับรู้สึกลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนก้าวเข้ามาในห้องนี้พกความมั่นใจเข้ามาไม่น้อยแต่เอาเข้าจริงๆแล้วกลับยังประหม่าอยู่ไม่น้อย
“จ๊ะลูก ป้าทองบอกว่าอ้อนมีธุระจะคุยกับแม่ ใช่เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวานไหม” นางจริยาถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก เพราะยังจำที่อรรัมภาปฏิเสธนางเมื่อวานได้ดี ซึ่งนางก็เข้าใจและก็ไม่ได้ถือโทษ
“ค่ะ” อรรัมภาพยักหน้ารับพลางกัดเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น
“อ้อนตกลงค่ะ แต่เรื่องแต่งงานอ้อนอยากให้พี่เจตน์เป็นคนตัดสินใจเอง” เมื่อท่านนั่งลงข้างๆกัน อรรัมภาจึงตัดสินใจเอ่ยออกไป หากวันที่ความทรงจำของเจตนิพัทธ์กลับมาหล่อนเชื่อว่างานแต่งงานจะไม่ถูกจัดขึ้นอย่างแน่นอน
“แม่ก็ตกลง หากอ้อนย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่บ้าน แม่อยากให้อ้อนช่วยดูแลตาเจตน์ด้วยและแม่อยากให้ทุกอย่างดูสมจริงที่สุด” ไม่รู้ว่าวันไหนที่ผู้หญิงคนนั้นจะกลับมายุ่งกับบุตรชายอีก นางอยากตัดไฟแต่ต้นลมเสียจึงต่อรองจนอรรัมภาฝืนกลืนน้ำลายลงคอ
“อ้อนดูแลพี่เจตน์ได้ แต่อ้อนไม่สะดวกย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านจริง ๆ ค่ะ” ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หล่อนคงไม่ปฏิเสธท่าน แต่ตอนนี้หล่อนรู้แล้วว่ามารดาป่วย ลำพังป้าอำพรคงจะดูแลได้ไม่ดีเท่ากับหล่อนที่เป็นลูก
“งั้นก็ได้จ๊ะ” ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบตงลง ในเมื่อรับปากผู้เป็นย่าของอรรัมภาไว้แล้วนางก็จะทำให้ได้ เพราะท่านเป็นคนเลี้ยงนางมา ไม่มีท่านนางก็คงจะไม่มีวันนี้ และบิดาของอรรัมภาก็เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ๆของนางคนหนึ่งเหมือนกัน สามปีก่อนก่อนที่ย่าเพียงเพ็ญจะเสีย ตอนนั้นอรรัมภากับบุตรชายของนางยังคบหาดูใจนางเองก็ได้เข้าไปทาบทามสู่ขออรรัมภาให้กับบุตรชายและท่านก็ฝากฝังอรรัมภาไว้กับนางซึ่งนางก็ยังจำประโยคนั้นได้ดี
“ฉันฝากหลานด้วยนะแม่จันทร์ ฉันอยู่แม่ฮ่องสอนนาน ๆ ทีจะได้ลงมากรุงเทพก็ขอฝากฝังกับแม่จันทร์อย่างเป็นทางการเลยแล้วกัน เด็ก ๆ มันก็คบหากันมาหลายปีแล้ว เป็นไปได้ก็อยากให้รีบแต่งงานเผื่อฉันจะได้ทันอุ้มเหลน อีกอย่างน่ะกลัวแม่มันจะขายลูกกินเสียก่อน ฉันดูคนผิดไปจริงๆ ผีพนันอย่างแม่มลน่ะ ฉันล่ะไม่ไว้ใจเลย”
จนได้ฤกษ์แต่งงานแล้วแต่ย่าเพียงเพ็ญก็มาเสียในช่วงนั้นพอดี งานแต่งงานจนถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด จนเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งปีทั้งคู่เลิกรากันโดยไม่มีญาติผู้ใหญ่คนไหนทราบสาเหตุรวมถึงตัวนางเอง เพราะเด็กทั้งสองไม่ยอมปริปากพูดถึงอีกเลย
“อ้อนลานะคะ สวัสดีค่ะ” เมื่อตกลงกันเรื่องจำนวนเงินและเรื่องที่หล่อนต้องดูแลเจตนิพัทธ์เรียบร้อยแล้วอรรัมภาจึงเอ่ยขอตัวออกมา พยายามบอกกับตัวเองว่าอย่าคิดมากเพราะถือว่าเป็นการทำงานแลกเงินก็เพียงเท่านั้น แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าที่จริงแล้วหล่อนก็เป็นผู้หญิงหน้าเงินอย่างที่เจตนิพัทธ์ว่าไม่มีผิดเพี้ยน
“ฉันช่วยได้แค่นี้ล่ะนะพี่ภพ ต่อไปก็ขึ้นอยู่ที่เด็ก ๆ มันแล้ว”
อัพให้อ่านทุกวันนะคะ เวลา 19.00 น. ค่ะ
ฝากพี่เจตน์กับหนูอ้อนด้วยน้าา
ความคิดเห็น