ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ใจไม่ลืมรัก (มีEbookแล้วจ้า)

    ลำดับตอนที่ #11 : บทที่4/2 ตัดสินใจ

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ค. 64


    “มีเรื่องไม่สบายใจอะไรแล้วอยากหาที่ระบาย แกก็มาระบายที่ฉันได้ทุกเรื่องนะอ้อน” แต่ไหนแต่ไรมาแล้วที่อรรัมภาทำตัวเป็นคนเก็บกด มีเรื่องทุกข์อะไรมากจะเก็บไว้ในใจคนเดียวไม่แสดงให้ใครเห็น แม้แต่หล่อนที่เป็นเพื่อนสนิท น้อยครั้งที่อรรัมภาจะมาขอความช่วยเหลือ ระบายปัญหาชีวิตหรือเรื่องทุกข์ใจให้ฟังหากไม่เหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ จำได้ล่าสุดก็เมื่อต้นปีที่แล้วซึ่งต้นตอก็มาจากเรื่องของเจตนิพัทธ์ ซึ่งนั่นคงจะเป็นครั้งล่าสุดกระมังที่หล่อนได้เห็นน้ำตาของเพื่อนสนิทคนนี้

                “แกทำงานทุกวันนี้ก็เหนื่อยพอแล้วจะเอาเรื่องปวดหัวของฉันไปใส่หัวอีกทำไม แค่แกโทรมาเล่าเรื่องตลก ๆ ของแกให้ฉันฟังทุกคืนฉันก็หายเครียดแล้วล่ะ” อรรัมภาแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน

                “โอเคแน่นะ” ดาริกาเลิกคิ้วถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ                        

                “อืม” อรรัมภาพยักหน้ารับ เมื่อเห็นอย่างนั้นดาริกาจึงเอ่ยขอตัวกลับเข้าไปทำงานต่อ พ้นหลังเพื่อนสาวอรรัมภาก็พรูลมหายใจออกมา

                ทั้งๆที่ตอนนี้หล่อนควรจะกลับเข้าไปหามารดาหรือไม่ก็กลับไปที่ร้าน แต่ปลายเท้าเรียวกลับเดินมาหยุดที่หน้าห้องพักฟื้นผู้ป่วยของเจตนิพัทธ์ มือเรียวยกขึ้นเตรียมจะเคาะแต่ประตูก็ถูกดึงเข้าไปจากคนข้างในเสียก่อนจนร่างบางถึงกับชะงัก

                “อ้าว! คุณอ้อนมาเยี่ยมคุณเจตน์เหรอคะ” ป้าทองแม่บ้านวัยกลางคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีเอ่ยทักขึ้น

                “อะ…เอ่อค่ะสวัสดีค่ะ อ้อนมีธุระจะคุยกับคุณแม่น่ะค่ะ” หล่อนเรียกมารดาของเจตนิพัทธ์ว่าแม่มาตลอดแปดปีจนติดปากไปเสียแล้ว

                “ค่า คุณท่านลงไปซื้อของน่ะค่ะ นี่ก็ลืมกระเป๋าสตางค์ป้าเลยรีบขึ้นมาเอา คุณอ้อนนั่งรอข้างในก่อนนะคะ เดี๋ยวก็มาแล้ว” นางทองบอก

                “ค่ะ” อรรัมภาพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน เมื่อป้าทองเดินออกไปประตูห้องก็ถูกปิดลง อรรัมภามองดูรอบ ๆ ห้องก่อนที่ดวงตาคู่กลมจะหยุดอยู่ที่ร่างคนป่วยบนเตียง ก่อนที่เท้าเรียวจะก้าวเข้าไปใกล้เตียงคนป่วยโดยอัตโนมัติ ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ตามใบหน้าและแขนขายังมีแผลจากรอยบาดของเศษกระจกให้เห็น แต่นับว่าอาการของเขาดีขึ้นมามากแล้ว

                “แกร็ก” เสียงหมุนลูกบิดประตูดังขึ้นทำให้มือเรียวที่เอื้อมออกไปโดยไม่รู้ตัวชะงักกลางอากาศ เมื่อเจ้าตัวได้สติก็รีบชักมือกลับโดยเร็ว

                “อ้อน” ทันทีที่ป้าทองแจ้งกับนางว่าอรรัมภามาหานางและมีธุระจะคุยกับนาง นางก็รีบตรงดิ่งขึ้นมาทันทีโดยให้ป้าไปหาซื้อของแทน

     

    อัพให้อ่านทุกวันนะคะ เวลา 19.00 น. ค่ะ

    ฝากพี่เจตน์กับหนูอ้อนด้วยน้าา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×