คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เพียง(เศษ)รัก13
เพียง(เศษ)รัก13
งานวันเกิดเจ้าสัวเฉลิมพลถูกจัดขึ้นที่เขาใหญ่ ถึงจะจัดต่างถิ่นแต่ในงานก็ยังมีแขกเหรื่อมากมายที่เดินทางมาร่วมงาน ส่วนมากจะเป็นสหายเก่าในแวววงนักธุรกิจด้วยกัน คุณหญิงกฤษณาพี่สาวคนโตกับคุณหญิงกีรติน้องสาวคนสุดท้องคอยต้อนรับแขกในงาน ส่วนพี่สาวคนกลางนั้นขอรับหน้าที่จัดการอาหารเครื่องดื่มในครัว
"ตาคินยังไม่มาอีกเหรอหนูรัก"
คุณหญิงกีรติถามออกไปอย่างร้อนใจ กลัวเหลือเกินว่าบุตรชายจะไม่มา แน่นอนว่าบิดาต้องโกรธมากแน่ๆ เพราะท่านเปรยออกไปให้บรรดาเพื่อนๆฟังแล้วว่าจะเปิดตัวหลานชายพร้อมให้เข้ามาบริหารงานต่อจากท่าน
"น่าจะอีกสักครู่นะคะ เมื่อครู่รักโทรไปคุณคินบอกว่าใกล้จะถึงแล้วค่ะ"
เพราะภาคินมีประชุมช่วงบ่ายจึงให้หล่อนล่วงหน้ามาพร้อมกับมารดาของเขาก่อน
"จ๊ะ งั้นแม่ฝากหน่อยนะ"
นางว่าก่อนจะเดินไปรับแขกที่เริ่มทยอยกันเข้ามาเรื่อยๆ
แต่รอแล้วรอเล่าภาคินยังไม่มาสักทีจนทำให้คนเป็นแม่ร้อนใจ เพราะตอนนี้แขกเหรื่อในงานก็ทยอยมากันจะครบหมดแล้ว
"ไหนมันมาหรือยัง"
เจ้าสัวปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนเพื่อมาถามถึงหลานชายจากบุตรสาว
"ยังเลยค่ะคุณพ่อ"
"มันจะเล่นอะไรของมัน มันจะหักหน้าฉันใช่ไหม"
"คุณพ่อใจเย็นๆก่อนสิคะ ตาคินบอกหนูรักว่าใกล้จะถึงแล้วค่ะ อีกเดี๋ยวคงถึง"
"ฮึ! หวังว่าคืนนี้ฉันจะเห็นหน้ามันแล้วกัน"
"มานู่นแล้วค่ะ"
คุณหญิงกีรติเอ่ยขึ้นก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา แต่แล้วรอยยิ้มนั้นต้องเลือนหายไปทันทีเมื่อเห็นว่าบุตรชายพาผู้หญิงอีกคนเดินควงเข้ามาในงานด้วย
"ผู้หญิงคนนั้นคือใคร หมายความว่ายังไงแม่กีรติ"
เจ้าสัวเฉลิมพลเอ่ยถามบุตรสาว แต่สายตายังจดจ้องอยู่กับหลานชายที่กำลังเดินมาทางนี้
"สวัสดีครับคุณตา"
ภาคินเน้นหนักตรงคำสุดท้าย ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ตามมารยาท
"สวัสดีค่ะ"
มลฤดียกมือไหว้คุณหญิงกีรติกับเจ้าสัวเฉลิมพล
"มาคุยกับฉัน"
ท่านว่าเสียงรอดไรฟันก่อนจะดึงหลานชายให้ตามออกมา
"แกคิดจะทำอะไร ห๊ะ! "
ท่านตวาดหลานชาย
"ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ"
ภาคินตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก
"ไอ้คิน! "
"สวัสดีครับเจ้าสัว"
เสียงทักจากหนึ่งในเพื่อนนักธุรกิจดังขึ้น ใบหน้าที่ถมึงทึงจึงต้องแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มต้อนรับ
"สวัสดีครับท่าน ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีนะครับ"
"สบายดีครับ แล้วนี่…"
"นี่เจ้าคิน หลานชายผมครับ ที่เคยบอกไป"
เจ้าสัวเฉลิมพลเอ่ยแนะนำหลานชาย
"สวัสดีครับ"
ภาคินยกมือไหว้ชายสูงวัยตรงหน้า
"หล่อเหลาเอาการสมคำล่ำลือจริงๆ ได้ยินชื่อเสียงมานานก็เพิ่งจะมาเจอตัวเป็นๆวันนี้ ไม่เสียชื่อหลานชายเพียงคนเดียวของเจ้าสัวเฉลิมพลจริงๆ"
ท่านว่าก่อนจะตบบ่าชายหนุ่มรุ่นหลานเบาๆ
"ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ"
ภาคินตอบอย่างถ่อมตน
"ฮ่าฮ่าฮ่า หายากนะเจ้าสัวเด็กรุ่นนี้น่ะสนใจบริหารกิจการครอบครัว เจ้าสัวยังโชคดีที่มีหลานชายทั้งเก่งทั้งฉลาดมาช่วยบริหารงานถึงจะเป็นหลานชายเพียงคนเดียวก็เถอะ อีกหน่อยก็คงจะวางมือได้อย่างสบายใจแล้ว แต่ผมนี่สิ ยังคิดไม่ตกเลย คนนั้นก็ไม่ชอบ คนนี้ก็ไม่เอา จะให้มันฟรีๆแท้ๆ"
ท่านว่าถึงบรรดาหลานๆก่อนจะส่ายหัวอย่างระอา
"ท่านยังหนุ่มยังแน่นจะรีบวางมือไปไหนล่ะ"
เจ้าสัวเฉลิมผลเอ่ยแซว
"อายุอาจจะใช่ แต่ร่างกายไม่ไหวแล้วล่ะครับ"
สิ้นประโยคเสียงหัวเราะของทั้งคู่ก็ดังขึ้น
"เชิญข้างในงานดีกว่าครับท่าน"
เจ้าสัวเฉลิมพลผายมือเชิญ ภาคินชะเง้อคอมองหาใครบางคน แต่กลับไร้วี่แวว เขาเลยเลือกที่จะเดินเข้าไปในงาน
เจอคำผิดเเจ้งได้นะคะยังไม่ได้รีไรท์
1คอมเม้นท์+1หัวใจ =ล้านกำลังใจนะคะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยน้าาา
ความคิดเห็น