คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่4/2 ปรับตัว
“ไอ้ตัวที่วิ่งดุ๊กดิ๊กมาหารถเมื่อเช้าไปไหนแล้วล่ะ” เสียงนุ่มทุ้มที่ดังมาจากข้างหลังทำให้หนึ่งนทีที่นั่งเหม่อเผลอตกอยู่ในภวังตค์ความเศร้าขณะรอนมแจ่มเก็บของกลับบ้านได้สติอีกครั้งก่อนที่สาวเจ้าจะหันมาหาเจ้าของเสียง
“สวัสดีค่ะ” มือเล็กยกขึ้นไหว้ทักทายเขาเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน ต่างกันตรงที่ใบหน้าหวานในวันนี้ปราศจากรอยยิ้มที่เขามักหลงไหลมันทุกครั้งที่ได้มอง ตอนนี้เหลือแต่ยิ้มชืด ๆ และแววตาเศร้า ๆ เท่านั้นที่เข้ามาแทนที่
“ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ลงมาดู เห็นมันไม่เป็นอะไรมากพี่เลยรีบเข้าไปหาไอ้เมฆก่อน” ประโยคนั้นทำให้หนึ่งนทีรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของรถยนต์คันหรูที่เกือบทับเจ้าไขตุ๋นคือคนตรงหน้า ลูกชายคนโตของอาพัฒน์น้องชายต่างมารดาของบิดา แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หนึ่งนทีเก็บมาใส่ใจเพราะเป็นฝั่งเธอเองที่ดูแลไข่ตุ๋นไม่ดีปล่อยให้ออกไปวิ่งกลางถนน
“ไม่เป็นไรค่ะ หนึ่งเองที่ไม่ดูเจ้าไข่ตุ๋นให้ดี” หนึ่งนทีส่ายหัวปฏิเสธคำขอโทษเขาพร้อมกับระบายยิ้มน้อย ๆ ออกไปเพื่อแสดงความจริงใจที่ว่าไม่ได้ถือโทษโกรธเคือง
“ขนมบ้าบิ่นร้านข้างโรงเรียน พี่ผ่านแถวนั้นพอดีเลยซื้อมาฝากครับ” วายุยื่นถุงขนมให้คนตรงหน้า สมัยที่ยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายจำได้ว่ามักจะเห็นเจ้าตัวต่อคิวยาว ๆ รอซื้อกลับบ้านแทบทุกวันหลังเลิกเรียน
“ขอบคุณค่ะ” หนึ่งนทีเอ่ยขอบคุณตามมารยาท ไม่ทันจะได้เอื้อมมือไปรับถุงขนมเสียงของนมแจ่มก็ดังขึ้น
“คุณหนูคะ กลับบ้านกันค่ะ คุณเพ็ญโทรตามแล้ว” นมแจ่มที่อุ้มเจ้าไข่ตุ๋นออกมาและทันเห็นว่าหนึ่งนทียืนคุยอยู่กับใครก็รีบเข้ามาหาพร้อมกับเข้ามาคั่นกลางระหว่างคนทั้งคู่
“ขอบคุณค่ะคุณวินด์” นมแจ่มไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณและรับถุงขนมมาถือไว้เอง ก่อนจะดันหลังให้หนึ่งนทีเดินออกมา
“คุณเมฆบอกว่าไม่ให้ยุ่งกับคนบ้านนั้นไงคะ ทำไมคุณหนูของนมถึงไปยืนคุยกับเขาอีก” นมแจ่มอดที่จะบ่นคุณหนูของตนไม่ได้ ใคร ๆ ก็รู้ว่าคนบ้านนั้นนิสัยยังไง ไม่มีใครอยากคบค้าสมาคมด้วย
“พี่วินด์แค่มาขอโทษที่เกือบชนไข่ตุ๋นค่ะ” หนึ่งนทีบอกนมแจ่ม รู้ว่าสองครอบครัวไม่ค่อยถูกกันเท่าไรเพราะธุรกิจครอบครัวในตอนนี้ถึงยังต้องเอาคำว่าญาติพี่น้องที่ต้องเอามาใช้บังหน้า
“แล้วเขารู้ไหมนั่นว่าคุณหนูแพ้มะพร้าว” นมแจ่มว่าแล้วก็ก้มมองกล่องขนมบ้าบิ่นสองกล่องในมือ มองออกอยู่หรอกว่าคุณวายุลูกชายบุญธรรมของคุณพิพัฒน์รู้สึกเช่นไรกับหนึ่งนที ใจก็ห่วงไม่อยากให้เข้าไปยุ่งด้วยมากนักถึงคุณวายุจะดูเป็นคนจิตใจดีกว่าคนเป็นพ่อแต่ยังไงเสียเขาก็เป็นคนในครอบครัวกันหรือบางทีภาพที่เห็นก็อาจเป็นเพียงแค่เปลือกนอก เลือกที่จะตัดไฟแต่ต้นลมอย่างที่คุณนาถนทีเคยว่าเสียดีกว่า
“นมแจ่มเอาไปกินเถอะค่ะ ร้านนี้อร่อยนะ” หนึ่งนทีว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปอุ้มเจ้าไข่ตุ๋นจากอ้อมแขนนมแจ่มแล้วเดินนำกลับบ้านไป ทิ้งให้นมแจ่มยืนเกาหัวด้วยความงุนงง
“เอ๊…คุณหนูนี่ก็แปลกคน ตัวเองแพ้มะพร้าวแล้วรู้ได้ยังไงว่าอร่อย หรือร้านนี้เขาไม่ใส่มะพร้าวเหรอ” แม้สงสัยแต่นมแจ่มก็รีบเดินตามคุณหนูไปติด ๆ
ความคิดเห็น