คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : เพียง(เศษ)รัก12
เพียง(เศษ)รัก12
"ตอบมาสิ ฉันส่งน้องเธอเรียนจนจบเลยก็ได้ ค่ารักษาแม่เธอฉันจ่ายให้ได้ ฉันให้เงินเธอไปตั้งตัวสักก้อนก็ได้ แค่เธออกไปจากชีวิตฉัน"
เขาตวาดถามซ้ำ แต่เพียงรักยังคงก้มหน้าเงียบ
"เงียบทำไมล่ะ นี่คือสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ เงินน่ะ ฉันเสนอให้ขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่กอบโกยอีกล่ะ"
ในน้ำเสียงนั้นแฝงความประชดประชันไปด้วย
เพียงรักเงยหน้าขึ้นไปสบตากับคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยบอกออกไป
"รักยังยืนยันคำเดิมค่ะ ครบสองปีเมื่อไหร่รักจะไป"
เจ้าหล่อนบอกออกไปเพียงเท่านั้นก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าห้องไป ไม่ทันที่ประตูห้องจะได้ปิดสนิทก็ถูกกระชากจากฝั่งตรงข้าม
"จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ได้! "
เขาว่าพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาใกล้เจ้าหล่อนเรื่อยๆ ดวงตาสีนิลจ้องคนตัวเล็กไม่วางตา จนเพียงรักต้องรีบถอยหนี
"จะไปไหนห้ะ! "
"ตุ๊บ! "
เขาตวาดลั่นก่อนจะเข้าไปกระชากร่างบางแล้วเหวี่ยงลงบนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ก่อนจะตามลงไปคร่อมสาวเจ้าไว้
"อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ"
เพียงรักวอนขอพร้อมกับน้ำตาเม็ดร้อนที่เอ่อคลอขึ้นมา
"หึ! ทำหน้าที่เมียหน่อยสิ ห่างหายไปนานเลยช่วงนี้"
ภาคินแค่นยิ้มร้ายก่อนจะก้มลงประกบริมฝีปากสีแดงระเรื่อ แน่นอนว่าคนใต้ร่างนั้นต่อต้าน นอกจากจะพยายามเบี่ยงหน้าหนีแล้วยังเม้มริมฝีปากไว้แน่น แต่มันไม่ได้ยากเกินความสามารถของเขาสักนิด ภาคินบีบคางมนแน่นก่อนจะก้มลงประกบจูบอีกครั้ง ภาคินค่อยละเลียดชิมความหวานในโพรงปากของร่างเล็ก ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขายังหลงและติดใจเรือนร่างตรงหน้านี้ เมื่อสมใจแล้วสันจมูกโด่งค่อยๆเคลื่อนไปคลอเคลียกับพวงแก้มเนียนจนถึงใบหูขาวสะอาด
"คุณบอกรักเองไม่ใช่เหรอคะว่ารังเกียจรัก ทำไมคุณถึงยังจะทำแบบนี้อีก"
เพียงรักถามออกไปเสียงสั่น
"เกลียดก็เอาได้ ไม่รู้หรือไง"
เขากระซิบบอกข้างใบหูขาวสะอาดก่อนจะก้มลงไปขบเม้มบริเวณซอกคอขาวอีกครั้ง
"ถ้ารักท้องล่ะคะ"
คำถามนั้นทำให้ภาคินชะงักแต่เพียงเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นเขาก็ตอบกลับมา
"ก็เอาออกสิ ยากตรงไหน"
วินาทีที่ได้ยินประโยคนั้นออกจากปากเขายอมรับว่าทั้งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ถ้าหล่อนท้องขึ้นมาจริงๆเขาจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ
ชุดนอนตัวยาวถูกถอดออกไปตอนไหนไม่รู้ เพราะเพียงรักเลือกที่จะนอนหลับตานิ่งปล่อยให้เขาทำไป ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วหล่อนไม่มีอะไรจะให้เสียอีกแล้ว
"ฮึก…"
เพียงรักสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความแข็งที่ชูชันที่มาใกล้บริเวณช่องรัก
มือเรียวจิกเกร็งลงบนไหล่กว่างแน่น เมื่อเขาเริ่มสอดใส่เข้ามา พลันน้ำตาเม็ดร้อนก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่
ผ่านไปได้สองชั่วโมงบทรักที่ภาคินมอบให้หล่อนก็จบลง เมื่อเขาผละออกไปเพียงรักก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกาย
"ฝากบอกคนบ้านโน้นด้วยแล้วกัน ว่าฉันจะไป"
เขาบอกก่อนจะแค่นยิ้มออกมา อยากให้ไปมากนักเขาก็จะไป แต่เตรียมรับมือกับของขวัญที่เขาจะมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดให้ดีก็แล้วกัน
เสียงของเขายังได้ยินก้องในหูแต่เพียงรักเลือกที่จะปิดปากเงียบและปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า
เจอคำผิดเเจ้งได้นะคะยังไม่ได้รีไรท์
1คอมเม้นท์+1หัวใจ =ล้านกำลังใจนะคะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยน้าาา
ความคิดเห็น