ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพียง(เศษ)รัก (มีEbookแล้วจ้า)

    ลำดับตอนที่ #12 : เพียง(เศษ)รัก12

    • อัปเดตล่าสุด 10 ก.ค. 63



    เพียง(เศษ)รัก12

                "ตอบมาสิ ฉันส่งน้องเธอเรียนจนจบเลยก็ได้ ค่ารักษาแม่เธอฉันจ่ายให้ได้ ฉันให้เงินเธอไปตั้งตัวสักก้อนก็ได้ แค่เธออกไปจากชีวิตฉัน"

    เขาตวาดถามซ้ำ แต่เพียงรักยังคงก้มหน้าเงียบ

                "เงียบทำไมล่ะ นี่คือสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ เงินน่ะ ฉันเสนอให้ขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่กอบโกยอีกล่ะ"

    ในน้ำเสียงนั้นแฝงความประชดประชันไปด้วย

                เพียงรักเงยหน้าขึ้นไปสบตากับคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยบอกออกไป

                "รักยังยืนยันคำเดิมค่ะ ครบสองปีเมื่อไหร่รักจะไป"

    เจ้าหล่อนบอกออกไปเพียงเท่านั้นก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าห้องไป ไม่ทันที่ประตูห้องจะได้ปิดสนิทก็ถูกกระชากจากฝั่งตรงข้าม

                "จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ได้! "

    เขาว่าพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาใกล้เจ้าหล่อนเรื่อยๆ ดวงตาสีนิลจ้องคนตัวเล็กไม่วางตา จนเพียงรักต้องรีบถอยหนี

                "จะไปไหนห้ะ! "

                "ตุ๊บ! "

    เขาตวาดลั่นก่อนจะเข้าไปกระชากร่างบางแล้วเหวี่ยงลงบนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ก่อนจะตามลงไปคร่อมสาวเจ้าไว้

                "อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ"

    เพียงรักวอนขอพร้อมกับน้ำตาเม็ดร้อนที่เอ่อคลอขึ้นมา

                "หึ! ทำหน้าที่เมียหน่อยสิ ห่างหายไปนานเลยช่วงนี้"

    ภาคินแค่นยิ้มร้ายก่อนจะก้มลงประกบริมฝีปากสีแดงระเรื่อ แน่นอนว่าคนใต้ร่างนั้นต่อต้าน นอกจากจะพยายามเบี่ยงหน้าหนีแล้วยังเม้มริมฝีปากไว้แน่น แต่มันไม่ได้ยากเกินความสามารถของเขาสักนิด ภาคินบีบคางมนแน่นก่อนจะก้มลงประกบจูบอีกครั้ง ภาคินค่อยละเลียดชิมความหวานในโพรงปากของร่างเล็ก ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขายังหลงและติดใจเรือนร่างตรงหน้านี้ เมื่อสมใจแล้วสันจมูกโด่งค่อยๆเคลื่อนไปคลอเคลียกับพวงแก้มเนียนจนถึงใบหูขาวสะอาด

                "คุณบอกรักเองไม่ใช่เหรอคะว่ารังเกียจรัก ทำไมคุณถึงยังจะทำแบบนี้อีก"

    เพียงรักถามออกไปเสียงสั่น

                "เกลียดก็เอาได้ ไม่รู้หรือไง"

    เขากระซิบบอกข้างใบหูขาวสะอาดก่อนจะก้มลงไปขบเม้มบริเวณซอกคอขาวอีกครั้ง

              "ถ้ารักท้องล่ะคะ"

    คำถามนั้นทำให้ภาคินชะงักแต่เพียงเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นเขาก็ตอบกลับมา

                "ก็เอาออกสิ ยากตรงไหน"

    วินาทีที่ได้ยินประโยคนั้นออกจากปากเขายอมรับว่าทั้งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ถ้าหล่อนท้องขึ้นมาจริงๆเขาจะทำแบบนั้นจริงๆเหรอ

                ชุดนอนตัวยาวถูกถอดออกไปตอนไหนไม่รู้ เพราะเพียงรักเลือกที่จะนอนหลับตานิ่งปล่อยให้เขาทำไป ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วหล่อนไม่มีอะไรจะให้เสียอีกแล้ว

                "ฮึก…"

    เพียงรักสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความแข็งที่ชูชันที่มาใกล้บริเวณช่องรัก

                มือเรียวจิกเกร็งลงบนไหล่กว่างแน่น เมื่อเขาเริ่มสอดใส่เข้ามา พลันน้ำตาเม็ดร้อนก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

                ผ่านไปได้สองชั่วโมงบทรักที่ภาคินมอบให้หล่อนก็จบลง เมื่อเขาผละออกไปเพียงรักก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกาย

                "ฝากบอกคนบ้านโน้นด้วยแล้วกัน ว่าฉันจะไป"

    เขาบอกก่อนจะแค่นยิ้มออกมา อยากให้ไปมากนักเขาก็จะไป แต่เตรียมรับมือกับของขวัญที่เขาจะมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดให้ดีก็แล้วกัน

                เสียงของเขายังได้ยินก้องในหูแต่เพียงรักเลือกที่จะปิดปากเงียบและปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า

     

    เจอคำผิดเเจ้งได้นะคะยังไม่ได้รีไรท์

    1คอมเม้นท์+1หัวใจ =ล้านกำลังใจนะคะ

    ช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยน้าาา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×