You Is MinE [ IพSาะuาย.Iป็uขoJฉัu ]

ลำดับตอนที่ #9 : Part9 : 0-2008-30-03-3-9

ฮยอกแจลืมตาขึ้นช้าๆสายตากวาดมองที่นอนนุ่ม
แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อที่ๆตนนอนอยู่นั้น
เป็นอกกว้างของคิบอมและมีวงแขนแกร่งโอบล้อมอยู่ที่รอบเอว
ความรู้อึดอัดแปลกๆทำให้ตรงก้มลงไปมอง
และก็รู้คำตอบว่าความรู้สึกอึดอัดที่เกิดขึ้นนั้น
เกิดจากแก่นกายของคิบอมยังอยู่ภายในตัว

ฮยอกแจค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนตัวคิบอม
ก่อนจะพยายามุกขึ้นให้เบาที่สุด
เพื่อไม่ให้ร่างสูงรู้สึกตัว

หมับ!!
มือหนาคว้าต้นขาเพรียวไว้ก่อนที่ร่างบางจะลุกขึ้นได้
แล้วออกแรงกดไม่ให้ร่างบางลุกขึ้น

ฮ๊ะ!!" ฮยอกแจเผลอส่งเสียงออกมา
เพราะแรงกดนั้นทำให้แก่นกายของร่างสูงที่ยังออกไม่หมด
กลับเข้าไปอยู่ภายในร่างกายของเขาเหมือนเดิม

"ปะ..ปล่อย" ฮยอกแจพูดพร้อมกับพยายามขยับตัวให้หลุดจากการเกาะกุม
แต่ยิ่งขยับตัวมากเท่าไหร่
ความไว้ต่อความรู้สึกก็ยิ่งพลุ่งพล่านมากขึ้นเท่านั้น
เพราะสิ่งที่อยู่ภายในเริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ
ทำให้ช่องทางที่คับแน่นยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นไปอีก
คิบอมนอนมองร่างที่อยู่ด้านบนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
มีอารมณ์ขนาดนี้แล้ว เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆล่ะ

ฮยอกแจนั่งหอบหน่อยๆ
แล้วหยุดการขยับตัวเพราะถ้าขยับตัวมากกว่านี้
จะยิ่งเป็นการกระตุ้นอารมณ์เสียเปล่าๆ
คิบอมเม้มปากอย่างขัดใจเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นนั่ง
มือหนายังออกแรงกดที่ต้นขาเพรียวไว้

"อ๊ะ!!"
เพราะการขยับตัวของร่างสูง
ทำให้สิ่งที่อยู่ภายในขยับไปโดนจุดกระสันของฮยอกแจ
ร่างบางเลยเผลอร้องออกมาก่อนก้มหน้าแล้วเม้มปากแน่นเพื่อระงับอารมณ์

"อะไรกัน... มีอารมณ์แต่เช้าเลยเหรอ"
คิบอมพูดยั่ว มือหนาเลื่อนมาจับที่สะโพกมนแล้วบีบเบาๆ
เพื่อแกล้งคนตัวเล็กกว่า
ในขณะที่ฮยอกแจหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

จมูกโด่งก้มลงมาสูดดมความหอมจากแก้มนิ่ม
เรื่อยไปถึงหูก่อนจะลงมาหยุดที่บริเวณซอกคอขาว
แขนข้างหนึ่งโอบเอวบางไว้
มืออีกข้างลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกสวย

"อา... อย่า.." เสียหวานเอ่ยห้ามอย่างแผ่วเบา
มือหนาทั้งสองข้างเลื่อนมาจับที่สะโพกเนียนอีกครั้ง
แล้วยกตัวฮยอกแจขึ้น ร่างบางฝืนตัวเล็กน้อย แต่ก็ขยับตาม
แล้วมือหนาดันให้ร่างบางลงอีกครั้ง

"อื้อออ.." เนื่องจากหมดแรงที่จะขัดขื่น
ได้เพียงแต่ส่งเสียงครางหวานออกมา
คิบอมทำอย่างนี้อยู่อีกหลายครั้ง
ทำให้ส่วนอ่อนไหวของร่างบางถูไปตามหน้าท้องแกร่ง
และชูชันขึ้นมาเพราะความต้องการที่มากขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าคมยังคงฝังจมูกลงบนคอเนียนสวย
สร้อยจี้ตัว K คล้องอยู่ที่คอระหง
แต่คิบอมสังเกตเห็นบางอย่าง

"แหวนนี้..ใช่ที่ฉันซื้อให้รึเปล่า"
คิบอมถามเมื่อเห็นสร้อยอีกเส้นที่มีแหวนร้อยอยู่ด้วยบนคอเนียน
"ชะ.ใช่" ฮยอกแจตอบ
คิบอมกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วเงยหน้าขึ้นมาจูบที่ริมฝีปากสวย
ก่อนจะดันให้ร่างบางนอนลงบนเตียง
และแยกขาสวยให้อ้าออกมาขึ้น
สองมือยกสะโพกเนียนให้ลอยขึ้นมาให้ระดับที่พอดี
ก่อนจะเริ่มขยับตัวเข้าออกภายในตัวของร่างบาง

ฮยอกแจครางหวานเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ
แต่ความรู้สึกปวดหนึบทางด้านหน้าที่แล่นเข้ามา
มือเล็กกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตัวเองไว้
และรูดขึ้นลงอย่างลืมตัว
"อะ..ฮ๊า...."

คิบอมเห็นดังนั้นก็หยุดมือเล็กไว้
ทำให้ฮยอกแจต้องเบ้หน้าเพราะความอึดอัด
ร่างสูงขยับตัวเข้าออกเร็วขึ้น
มือหนาแกะมือเล็กที่กอบกุมแก่นกายของตัวเองออก
แล้วรูดขึ้นลงตามจังหวะรักที่ร้อนแรง
อีกทั้งยังบีบ ขย้า เคล้น คลึง
ตามความต้องการรที่มากขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ..ฮะ..ฮ้า~~~"
"อืม..ฮยอกแจ อ่า~"
เสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมกัน
คิบอมปลดปล่อยภายในตัวของฮยอกแจที่ตอดรัดเขา
ร่างบางกระตุกเล็กน้อย
น้ำรักสีขาวถูกปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่งของคิบอม
ร่างสูงยิ้มกริ่ม แล้วยกมือขึ้นมาปัดผมที่ตกมาปรกบนหน้าของฮยอกแจที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

..............................

ฮยอกแจตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบเที่ยงแล้ว
เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็ต้องตกตะลึง
เมื่อน้ำในอ่างถูกเตรียมไว้เรียบร้อย
กลิ่นแชมพูอ่อนๆลอยขึ้นมาเตะจมูก
และภายในอ่างก็ถูกโรยไว้ด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดงสด
คนที่ทำนั้นคงไม่พ้นคิบอม

ฮยอกแจค่อยๆทิ้งน้าหนักลงในอ่างช้าๆ แล้วเอนตัวนอนพิงขอบอ่าง
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ไอ้ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้น
ร่างบางหลับตาลงเล็กน้อย
มือข้างซ้ายชูขึ้นมาเหนือน้ำ
ทำให้เห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายนั้น
เป็นแบบเดียวกับที่ร้อยไว้ในสร้อยที่คอสวมอยู่มืออีกข้างลูบไล้ไปที่สร้อยบนคอเนียน
"เฮ้ออออ...."
ร่างบางถอนหายใจแล้วถอดแหวนออกมามองด้านในที่สลักชื่อของทงแฮไว้อย่างสวยงาม
"ทงแฮ" ฮยอกแจพึมพัมอย่างเหม่อลอย
แล้วนึกไปถึงตอนที่ได้แหวนมา

..........................

"ผมออกแบบเองเลยนะเนี๊ย
พอดีเพื่อนมันบอกให้ผมออกแบบแหวนรุ่นใหม่ที่ขายในร้านมันให้หน่อย
ข้างนอกมันดูเรียบๆนะ แต่ข้างใน..."
ทงแฮขยับให้มองเห็นด้านในของแหวน
ที่สลักลวดลายไว้อย่างสวยงาม พร้อมกับสลักชื่อของทงแฮไว้
"นี้ไง สวยมั้ย ตรงนี้สลักชื่อของคนรักไว้"
ทงแฮพูดอวดๆ ฮยอกแจยิ้มขำ
"ชื่อของคนรัก? แล้วทำไมในนี้มันเป็นชื่อของนายล่ะ"
ทงแฮยิ้มกว้าง
"เพราะวงนี้เป็นของฮยอกแจไง" ไม่พูดเปล่า
ทงแฮคว้ามือของฮยอกแจขึ้นมา
แล้วสวมแหวนลงไปที่นิ้วนางข้างซ้าย
ก่อนจะชูมือข้างซ้ายของตัวเองขึ้นมา<
แหวนสีเงินเรียบๆแบบเดียวกันถูกสวมไว้
ทงแฮถอดแหวนออกจากนิ้ว
แล้วพลิกให้ฮยอกแจเห็นด้านในของแหวนที่ถูกสลักชื่อของฮยอกแจไว้เช่นกัน

"ทำไมถึงทำลายไว้ด้านในล่ะ" ฮยอกแจถาม
"เพราะภายนอกที่เรียบง่าย แต่ข้างในกลับสวยงามและมีสิ่งที่สำคัญ
เหมือนกับความรักของเราไง
เราไม่จำเป็นต้องบอกว่าคนที่เรารักคือใคร
ไม่ต้องบอกรักทุกวัน แต่เราก็รับรู้ไว้ด้วยใจของเรา"
ทงแฮอธิบาย แล้วพูดต่อไปอย่างอวดๆ
"นี่! แบบที่สลักชื่อไว้แบบนี้อะ
มีเฉพาะแค่ของเราสองคนนะ ผมใช้อภิสิทธิ์นิดหน่อย
อันอื่นมีแค่ลายอย่างเดียว"

................................

ฮยอกแจยิ้มเมื่อนึกถึงเจ้าของแหวนที่อยู่ในมือ
ก่อนจะกำมือแน่นแล้วเอาไว้แนบอก
น้ำตาค่อยๆไหลจากตาสวยลงมาอาบแก้ม
"ทงแฮ อึก ฮืออ.."
คิดถึง.. นายอยู่ไหน.. ฉันจะทำยังไงดี
ทงแฮ ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้ว
ฉันขอโทษที่ฉันมีความรูสึกบ้าๆนี้ ที่มันเข้ามาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฉันขอโทษ.....



ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฮยอกแจที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันส่วนล่างไว้
แล้วเดินไปแง้มประตูให้เปิดเล็กน้อย
"เอ่อ.. คุณคิบอม"

คิบอมยืนอยู่หน้าห้องแล้วมองตรงมาที่ฮยอกแจ
"ไม่คิดจะเปิดให้เจ้าของบ้านเข้าไปหน่อยรึไง"
"คือ.. รอสักครู่นะครับ
ผมยังแต่งตัวไม่เสร็จ เอ่อ..คือ"
ยังไม่ทันทีฮยอกแจจะพูดจบ
คิบอมก็ดันประตูให้เปิดกว้างขึ้นแล้วสาวเท้าเข้ามาในห้องทันที
ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง
ฮยอกแจถอนหายใจกับความเอาแต่ใจของร่างสูงแล้วปิดประตูลง
ก่อนจะคว้าเสื้อผ้าของตัวเองเตรียมเดินเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ
แต่คิบอมเดินมาดึงไว้ทำให้ร่างบางเซเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

"แต่งมันตรงนี้แหละ" คิบอมกระซิบข้างหูฮยอกแจ
มือหนาปลดผ้าเช็ดตัวออก ฮยอกแจหน้าแดงซ้านแล้วคิดอย่างโล่งอกเล็กน้อย
โชคดีนะ ที่ใส่กางเกงในเรียบร้อยแล้ว

คิบอมมองอย่างขัดใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มแผละ
คว้ากางเกงยีนของร่างบางมาไว้ในมือแล้วย่อตัวลง
"ใส่สิ"

ฮยอกแจอ้าปากค้างไม่คิดว่าคิบอมจะมาไม้นี้
มือเล็กจับบ่ากว้างไว้เป็นหลักก่อนจะก้าวขาใส่ลงไปในขากางเกงทีละข้าง
คิบอมดึงกางเกงขึ้นแล้วก้มหน้าก้มตาติดตะขอกางเกงให้
ก่อนเอื้อมไปหยิบเสื้อและโน้มหน้าเขาไปใกล้ฮยอกแจ
พร้อมกับจ้องนัยน์ตาสวยไปด้วย

ฮยอกแจยันอกแกร่งไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง
และเอนตัวหนี ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ
เพราะสายตาที่ร่างสูงจ้องมองมา

"ยื่นแขนมา" คิบอมสั่ง
แขนขาวสอดเข้าไปในเสื้อ
ไม่นานผมสีน้ำตาลก็ผ่านคอเสื้อขึ้นมา
เสื้อสีฟ้าอ่อนถูกดึงลงมาปิดเอวคอด
แต่มือหนาก็ยังโอบช่วงเอวนั้นไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง

"ปล่อยเถอะครับ" ฮยอกแจพูดแล้วเบื่อนหน้าหนีสายตาของร่างสูง
คิบอมยิ้มกว้างอย่างพอใจ
ก่อนจะขโมยหอมแก้มเนียน
ฮยอกแจได้แต่เอามือลูบแก้มแล้วทำปากขมุบขมิบ
แต่คิบอมไม่สนใจ
"นายยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้านี่ ไปกินข้าวกัน"
ร่างสูงพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วโอบเอวของฮยอกแจให้เดินไปด้วยกัน

.........................

สนามบินนาริตะ ญี่ปุ่น

//RRRRR//
"ฮัลโหล . อ้าว หวัดดีจ๊ะ ซูยอน"
หญิงสาวคนหนึ่งรับโทรศัพท์ขึ้นมาพูดเสียงหวาน
"มาเกาหลีแล้วเหรอ...
พอดีพี่แวะมาดูงานที่ญี่ปุ่นน่ะ แต่กำลังจะบินไปเกาหลีแล้ว....
เหรอ? อ๊ะ!! เค้าประกาศเรียกแล้วล่ะ....
จ้า แค่นี้ก่อนนะ แล้วเจอกันที่เกาหลีจ๊ะ"
"คุณฮีบยอนครับ" เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังพร้อมยื่นตั๋วให้
"อ้า. ขอบใจซีวอน ไปกันเถอะ"
"ครับ"
แล้วทั้ง 2คนก็เดินผ่านประตูผู้โดยสารเข้าไป

.................

ซูยอนเดินอย่างอารมณ์ดีลงมาจากชั้น 2
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าหงิกทั้งทีเมื่อเห็นซองมิน
"ไม่ไปทำงานบ้างรึไง!!" ซูยอนกระแทกเสียงถามอย่างไม่สบอารมณ์
"พอดีวันนี้เป็นวันหยุดครับ"
"เฮอะ!!! มีงานการทำนี้ แล้วทำไมไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่นล่ะ"
"เออ..คือ.."
"คุณคยูฮยอนเป็นคนอนุญาติให้คุณซองมินพักที่นี้ค่ะ"
แทยอนที่เดินเข้ามาพอดีเป็นคนตอบ
"แต่ยังไงก็ควรจะหาที่อยู่อื่นเผื่อไว้ เผื่อวันดีคืนดีโดนเชิญออกไปจากบ้าน
เพราะถ้าพี่คยูฮยอนเกิดเบื่อขึ้นมา จะถูกโยนข้าวของออกไปแบบไม่ทันตั้งตัว"
"ถ้าอย่างนั้น ฉันคงขอให้คุณซองมินมาอยู?บ้านฉันแทนเลยล่ะค่ะ
เพราะตั้งแต่คุณซองมินมาอยู่ที่นี้ ดิฉันก็แทบจะมาฝากท้องที่นี้แทบทุกวัน"
แทอนตอบแทนซองมินด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จนซูยอนนึกหมั่นไส้
"สรุปนี้ใครเป็นเจ้านายของคุณกันแน่คะคุณแทยอน พี่คยูฮยอน รึว่า คุณซองมิน"
"พอดีว่า เจ้านายสายตรงของฉันคือคุณฮีบยอนค่ะ"
ซูยอนเม้มปากเน้นแล้วสะบัดหน้าเดินหนีไป
"ขอบคุณครับคุณแทยอน"
ซองมินรีบหันมาเอ่ยขอบคุณ
"ด้วยความยินดีค่ะ คุณซองมิน"

-- to be continued --

-----------------------------------------------------